ตอนที่ 1642 กระท่อมอาณาจักรเสมือน
“มีทางไหนที่จะนําของจากอาณาจักรวัตถุเข้ามาไหม?”
นั่นคือเหตุผลหลักว่าทําไมหลินฮวงถึงนําเสี่ยวเฮยเข้ามาในอาณาจักรเสมือนครั้งนี้
“ หลังได้พบสถานการณ์ในอาณาจักรเสมือนและข้อมูลที่ประตูทุกอาณาจักรแบ่งปัน มันไม่ควรเป็นปัญหา”
ทันทีที่เสี่ยวเฮยพูดจบ การ์ดก็เริ่มก่อตัวบนฝ่ามือขวาของหลินฮวง
เขาหยิบการ์ดมาดู”การ์ดกระท่อมอาณาจักรเสมือน?”
หลินฮวงตรวจสอบข้อมูลบนหลังการ์ด
นี่คือกระท่อมที่สามารถดํารงอยู่ในอาณาจักรเสมือนได้ ระยะเวลาของการดํารงอยู่มันขึ้นอยู่กับความจุภายในของกระท่อม มีของวางอยู่ด้านในมากแค่ไหนและพลังงานต้นกําเนิด
ด้วยการเติมพลังงานต้นกําเนิด ยิ่งความจุของกระท่อมกับของน้อย กระท่อมยิ่งสามารถดํารงอยู่ได้นาน
อะไรก็ตามจากอาณาจักรวัตถุสามารถเก็บในกระท่อมนี้ได้ ยกเว้นสิ่งมีชีวิต
โดยธรรมชาติ นี่หมายถึงสิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรวัตถุ ยกเว้นกายเสมือนของหลินฮวง
“ทําไมถึงจํากัดสิ่งมีชีวิต?” หลินฮวงอดถามไม่ได้
“โดยปราศจากข้อจํากัดนี้ พลังงานต้นกําเนิดที่ต้องใช้เพื่อสร้างกระท่อมนี้จะมากกว่าความต้องการปัจจุบันเป็นร้อยเท่า”
หลินฮวงพยักหน้าพอได้ยินคําอธิบาย” ข้าคิดว่านั่นเป็นข้อจํากัดที่ดี”
ในความเป็นจริง เขาไม่ได้คิดมากขนาดนี้แต่แรก เขาแค่ถามเฉยๆ เพราะมันไม่ได้ส่งผลอะไรต่อเขาสักนิดว่ากระท่อมอาณาจักรเสมือนจะสามารเก็บสิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรวัตถุได้ไหม ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้กระท่อมสามารถเก็บสิ่งมีชีวิตได้ พวกมันก็จะไม่สามารถเข้าหรือออกกระท่อมได้
“มันต้องใช้พลังงานต้นกําเนิดเยอะไหมเพื่อรักษากระท่อมไว้?”หลินฮวงถามอีกครั้ง
“ตราบเท่าที่ท่านไม่ทําให้ความจุของกระท่อมสูงเกินและเก็บของไว้เยอะเกิน การผลาญประจําวันก็จะถือว่าเป็นได้”
“งั้นก็ดี” หลินฮวงโล่งใจ
เขาไม่ถามเสี่ยวเฮยถึงวิธีใช้กระท่อม เพราะมันระบุไว้ชัดบนข้อมูลหลังการ์ด
ในก้าวเดียว หลินฮวงหายตัวไปปรากฎบนดาวใกล้ๆที่ไม่เสียหาย จากนั้นเขาก็บดขยี้การ์ดกระท่อมอาณาจักรเสมือนในมือ
วินาทีต่อมา การ์ดเปลี่ยนเป็นจุดแสงสีทองนับไม่ถ้วนที่ก่อตัวเป็นกระท่อมขนาดเล็กตรงหน้าหลินฮวง
ภายนอกมันเหมือนรูปการ์ดและสามารถปรับเปลี่ยนได้โดยผู้ใช้การ์ด
แต่ทว่า หลินฮวงไม่อยากคิดมากถึงแนวคิด เขาจึงปล่อยให้มันเป็นแบบเดิม
กระท่อมดูเหมือนจะมีพื้นที่ไม่ถึงสิบตารางเมตร แต่นี่ไม่ได้ทําให้หลินฮวงไม่พอใจ เขาผลักเปิดประตูเข้าไป
พอเข้าไป เขาก็ตระหนักว่าภายในนั้นยิ่งเล็กกว่า อาจจะแค่หกหรือเจ็ดตารางเมตร กระท่อมสามารถวางได้แค่เตียงกับโต๊ะหนึ่งตัวเท่านั้น
นี่ทําให้หลินฮวงนึกถึงบ้านบนโลกที่เขาเช่าอยู่หลังเรียนจบจากมหาลัย ขนาดห้องที่เขาอาศัยตอนนั้นคล้ายกับขนาดของกระท่อม
หลินฮวงมองไปรอบๆ ไม่มีอะไรในห้องยกเว้นพื้นหิน กําแพงขาวสี่ด้านและหลังคาสามเหลี่ยม
เขาทําการคํานวณ ส่วนที่สูงสุดของหลังคาคงประมาณ 3.5 เมตร ถ้าเขาคํานวณโดยใช้พื้นของตัวกระท่อม ความจุสูงสุดของกระท่อมนี้คงไม่เกิน 25 ลูกบาศก์เมตร
เขาไม่ได้เพิ่มความจุภายใน และไม่ปรับเปลี่ยนโครงสร้าง เขาแค่เปิดประตูและเดินออกไป
จากสิ่งที่เขาเห็น มันพอตอบสนองความต้องการของเขาแล้ว
ถ้ามันไม่พอ เขาจะยังสามารถเปลี่ยนได้พอถึงเวลา นี่ยังเป็นลักษณะพิเศษของกระท่อมอาณาจักรเสมือน ความจุภายในของกระท่อม โครงสร้างและภายนอก รวมถึงการตกแต่งภายในสามารถเปลี่ยนได้ตลอด
“กลับอาณาจักรวัตถุและทดสอบการทํางานของมันกันดีกว่า”
หลินฮวงพูดขึ้นและประตูทุกอาณาจักรก็เปิดตาเสมือน
เขาก้าวเข้าไป ตอนเขาปรากฏตัวใหม่ เขาก็อยู่ในอาณาจักรวัตถุแล้ว
แต่ทว่า ร่างจริงของเขาไม่ได้อยู่บนดาวฟิสเตอร์แต่เป็นดาวร้างที่ร่างเสมือนของเขาเพิ่งไปถึงก่อนหน้านี้
หลังกลับอาณาจักรวัตถุ หลินฮวงตรวจสอบเวลาก่อน มันเป็นเวลาเดียวกับตอนร่างเสมือนของเขาออกจากอาณาจักรวัตถุ มันไม่ผ่านไปเลยสักวินาทีเดียว
เขาหมุนตัวและมองไปทางกระท่อมอาณาจักรเสมือน
การ์ดกระท่อมอาณาจักรเสมือนภายในตัวเขากลายเป็นเลือนรางและพลันเปล่งแสง วินาทีต่อมา การ์ดกระท่อมอาณาจักรเสมือนที่เขาเห็นได้ก็เริ่มแข็งตัวเป็นรูปร่าง มันเหมือนกับอันที่อยู่ในอาณาจักรเสมือนไม่มีผิด
ไม่เพียงเขาจะเห็นได้ แต่แม้กระทั่งจิตเทวะก็รับรู้ได้
แต่ทว่า เขารู้ว่ามันคือการฉายภาพของกระท่อมอาณาจักรเสมือนในอาณาจักรวัตถุ ในฐานะผู้ใช้การ์ดเขาจึงรับรู้ได้ แต่คนอื่นรับรู้ไม่ได้
หลินฮวงผลักประตูและเดินเข้าไป ภายในกระท่อมเหมือนเดิมไม่ผิด ไม่เปลี่ยนไปสักนิด
เขานําแหวนเก็บของออกมา หลังวางของลงในแหวน เขาก็วางมันบนพื้น หมุนตัวและเดินออกไป
“กลับไปอาณาจักรเสมือนกัน” หลินฮวงบอกประตูทุกอาณาจักร
ไม่ช้า ตาเสมือนก็ปรากฏตรงหน้าเขา ร่างเสมือนของเขาก่อตัวอย่างรวดเร็ว ซึ่งจากนั้นเขาก็ก้าวเข้าไป
หลังผ่านตาเสมือน ร่างเสมือนของหลินฮวงก็ปรากฏตัวในอาณาจักรเสมือนใหม่
เขาเหลือบมองกระท่อมใกล้ๆ จากนั้นก็ผลักประตูเข้าไป
พอเข้ากระท่อม เขาเห็นแหวนบนพื้นทันที เขาหยิบมันขึ้นมาและส่งจิตเทวะเข้าไป ซึ่งพบของที่เขาใส่ไว้ทุกอย่าง
จากนั้นหลินฮวงก็พยายามนําของในแหวนออกมาทีละชิ้น
ผลึกเทวะ สมบัติลําดับเทพ แร่ สมุนไพร ศพมอนสเตอร์
เขาสามารถนําของทุกชิ้นออกมาได้โดยไม่ถูกจํากัดด้วยกฎของอาณาจักรเสมือนเลย
หลินฮวงยังลองดูดซับผลึกเทวะ และก็ไม่มีปัญหาอะไร
ตอนนี้ ในที่สุดเขาก็มั่นใจแล้วว่าการทํางานของกระท่อมนั้นสมบูรณ์แบ
“มันเหมือนกระท่อมที่หยุดเวลาได้ ถ้าข้ามีทรัพยากรพอและซุ่มบ่มเพาะในนี้สักร้อยล้านปี เวลาที่อาณาจักรวัตถุก็จะยังไม่ผ่านไปสักนาที!” หลินฮวงคิดว่ากระท่อมอาณาจักรเสมือนคือสมบัติล้ําค่าในด้านบ่มเพาะ
แน่นอน ฝันรของเขานั้นคือเขาต้องไม่โดนขัดขวางโดยวอยด์
แต่ทว่า ตามความทรงจําที่เขาได้รับจากงูเหลือบมมังกรหายนะ วอยด์ส่วนใหญ่ในอาณาจักร เสมือนทําได้แค่อยู่ภายในขอบเขตที่กําหนดเท่านั้น พวกมันไม่อาจไปไกลจากถิ่นตัวเองได้
นี่เหมือนกับงูเหลือมมังกรหายนะที่ไม่อาจไปไกลจากสมรภูมิมังกรหุบเหวได้ มันทําได้แค่เคลื่อนที่รอบเขตดาวใกล้ๆ นอกจากนี้ มันยังไม่อาจออกจากสมรภูมิมังกรหุบเหวได้นาน ไม่งั้นจะโดนกระชากกลับไปด้วยพลังบางอย่าง
หลินฮวงมีการคาดเดาบางอย่างถึงลักษณะพิเศษนี้ของพวกวอยด์
มันเป็นไปได้ว่าวอยด์จะไม่สามารถออกจากจุดที่พวกมันตายหรือจุดที่ศพพวกมันอยู่ในอาณาจักรวัตถุได้
อย่างไรก็ตาม ข้อจํากัดเช่นนั้นไม่ถือว่าสัมบูรณ์
ตามความทรงจําของงูเหลือมมังกรหุบเหว ตัวตนที่ทรงพลังสามารถทําลายข้อจํากัดเช่นนี้ได้ แต่ทว่า หลินฮวงเดาว่าพวกที่ทําได้น่าจะเป็นยอดฝีมือที่เหนือกว่าจ้าวเทวะ
ดังนั้น เขาจึงไม่กังวลว่าจะโดนรบกวนตอนบ่มเพาะในกระท่อมอาณาจักรเสมือน เหนือสิ่งอื่นใด วอยด์ตนเดียวที่อยู่ใกล้เขาอย่างงูเหลือมมังกรหายนะได้โดนเขาฆ่าไปแล้ว
ถ้าเขาโชคร้ายพบกับวอยด์ที่สามารถทําลายข้อจํากัดนี้ได้จริง เขาก็ได้แต่ยอมรับความพ่ายแพ้
แต่ทว่า ถ้านั้นเกิดขึ้นจริง เลวร้ายสุดก็แค่ร่างเสมือนของเขาโดนทําลาย นอกจากนี้ ประตูทุกอาณาจักรสามารถสร้างร่างเสมือนได้ถึงสามร่างต่อวัน
