ลองคิดดู เส้นทางที่เดนเบิร์กทิ้งไปนั้นชัดเจนกว่าเมื่อก่อนมาก มากเสียจนกาเวนต้องพิจารณาถึงความเป็นไปได้ของกับดัก
“ฉันปวดหัว” กาเวนบ่น
แม็คกำมือไว้ด้านหลังแล้วพูดว่า “ไม่เห็นต้องคิดอะไรมาก แค่ส่งข้อมูลไปให้ผู้บังคับบัญชา”
กาเวนเห็นพ้องต้องกันว่ามันเป็นความคิดที่ดี เพราะปัญญาไม่ใช่ความเชี่ยวชาญของเขา
“โอเค ติดต่อเฮสเทียแล้วสำรวจบริเวณนั้น”
“รับทราบ!”
ด้วยเหตุนี้ เหล่านักรบจึงแยกย้ายกันไปและเริ่มสำรวจพื้นที่
แม็คมาหากาเวนและถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “กัปตัน เราจำเป็นต้องยิงนายน้อยจริงๆ เหรอ?” มือของเขาถือชองธนูที่เต็มไปด้วยลูกธนูอยู่ด้านใน
“ใช่ เราควรจะทำตั้งแต่เฮสเทียบอกให้เราทำ”
“แต่นายน้อยเป็นผู้สืบทอดของนายท่าน ถ้าเขาได้รับบาดเจ็บเมื่อเรายิงเขาหละ—”
“มันน่าจะไม่เป็นไร คนที่บินข้ามรอยแยกจะได้รับบาดเจ็บจากลูกธนูธรรมดาๆ ได้อย่างไร?”
–o-
จดหมายจากกาเวนมาถึง มันบอกว่ามีสัญญาณของการก่อกองไฟ แต่ไม่มีสัญญาณว่าเดนเบิร์กกำลังเคลื่อนไหวหรือหลับใหล
นี่อาจเป็นกับดักที่เดนเบิร์กตั้งขึ้นหรือไม่?
เฮสเทียคิดว่ามันไม่น่าเป็นไปได้ เว้นแต่น้องชายคนสุดท้องของเธอจะเป็นคนงี่เง่า เขาคงจะมีมาตรการรับมือหลังจากที่ถูกบังคับให้ก่อกองไฟเนื่องจากความหนาวเย็น บินหนีไปโดยใช้เวทมนตร์หรือลบร่องรอยการเคลื่อนไหวของเขาอย่างสมบูรณ์ มันน่าจะเป็นหนึ่งในสอง นอกจากนี้ สาเหตุที่ไม่มีสัญญาณว่าเขานอนหลับอยู่ที่นั่นก็เพราะเขาไม่มี
เดนเบิร์กกำลังถูกไล่ล่า แม้ว่าเขาจะสามารถสลัดผู้ไล่ตามได้จนถึงตอนนี้ แต่เขาจะไม่จุดไฟแคมป์และเข้านอนเว้นแต่เขาจะแน่ใจว่าไม่ได้ถูกไล่ล่า หากเธอต้องเสี่ยงกับการคาดเดา เขาก็จุดกองไฟในตอนกลางคืน เผาก้อนกรวดหรือก้อนหินบนกองไฟ แล้วเดินต่อไปหลังจากที่ได้รับความร้อนเพียงพอแล้ว แม้ว่าสิ่งนี้จะไม่สะดวกสบายเท่ากับการนอนกับกองไฟ แต่ก็ดีกว่าการนอนโดยไม่มีมาตรการใด ๆ ที่จะทำให้ร่างกายอบอุ่น
ดังนั้น เฮสเทียจึงจดเหตุผลของเธอไว้ เตือนพวกเขาว่าไม่ต้องกังวลกับกับดัก แล้วออกคำสั่งก่อนที่จะส่งเหยี่ยวส่งสารไป
ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดตอนนี้ไม่ใช่ว่าเดนเบิร์กได้สร้างกับดักหรือไม่ แต่ระยะห่างระหว่างสำนักงานใหญ่กับทีมไล่ล่าทำให้เกิดความล่าช้าอย่างมากในการแลกเปลี่ยนข้อมูล เหยี่ยวส่งสารที่มีโอกาสพักผ่อนน้อยก็มีส่วนสำคัญในการล่าช้าเช่นกัน แม้ว่าป่าไม้จะเป็นอุปสรรคสำคัญต่อเดนเบิร์ก แต่ความล่าช้าในการถ่ายทอดยังเป็นอุปสรรคใหญ่จากมุมมองของผู้ไล่ตาม
แน่นอน มันยังไม่มีอะไรเทียบได้กับสิ่งกีดขวางของเดนเบิร์ก
ถ้าเขาสามารถใช้เวทย์มนตร์ได้อย่างอิสระ จะไม่มีใครอื่นนอกจากดูมสโตนที่สามารถจับเขาได้
–o-
เลยเวลา 13.30 น.
ฉันกำลังถูกไล่ล่าอย่างดุเดือด ฉันคิดว่าระยะห่างระหว่างหน่วยไล่ล่ากับฉันอยู่ที่ประมาณ 1 กม.
ฉันทราบได้อย่างไรทั้งที่ในป่าทึบไม่มีระนาบการมองเห็น
โว้ว! เค้ง!
เป็นเพราะลูกศรที่พุ่งเข้ามาหาฉันเป็นครั้งคราว ฉันมองไม่เห็นแม้แต่เศษผมมนุษย์ในป่าทึบนี้ แต่ลูกธนูที่บ้าคลั่งเหล่านี้ยังคงพุ่งตรงมาที่ฉันด้วยความแม่นยำถึงตาย คนเดียวที่สามารถทำเรื่องบ้าๆ แบบนี้ได้คือพี่แม็ค เขาเป็นส่วนหนึ่งของยอดนักธนูและเป็นที่รู้จักว่าเป็นหนึ่งในยอดยุทย์ที่สุดในหมู่บ้านของเรา
ไม่ยุติธรรมเลย ฉันไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะยิงธนูจริงๆ!
โว้ว! เค้ง!
ลูกธนูโดนดาบที่ฉันเหวี่ยงแล้วกระเด็นออกไป ข้อมือของฉันชาเล็กน้อยจากลูกศรหลังจากกดลงไป ดูเหมือนว่าระยะทางจะลดลง 50 เมตร หากระยะทางลดลงเรื่อยๆ จนถึงน้อยกว่า 500 เมตร มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาดาบของฉันไปฟาดลูกธนู ถ้าฉันจดจ่อกับวิชาดาบมากขึ้น ฉันก็จะสามารถเคลือบดาบด้วยออร่าและฟาดลูกศรลงได้ ที่สำคัญกว่านั้น คนยิงธนูมีทักษะที่สุดยอดมาก
บางทีเมื่อระยะทางน้อยกว่า 500 เมตร ความเร็วปฏิกิริยาของฉันไม่สามารถตามความเร็วลูกศรได้ แน่นอน ฉันสามารถพยายามคลุมดาบด้วยออร่าเพื่อฟาดลูกศรลงได้ แต่มันจะปลอดภัยกว่าถ้าใช้เวทย์มนตร์เพื่อสร้างเกราะป้องกันลูกธนู ถ้าเป็นเมื่อก่อน เว้นแต่จะเป็นสถานการณ์พิเศษ ฉันจะต้องใช้ดาบเพื่อแก้ไขปัญหา อย่างไรก็ตาม หลังจากประสบกับความก้าวหน้าในความเข้าใจเรื่องเวทมนตร์หลายครั้ง เวทมนตร์ก็เป็นทางเลือกที่เร็วและปลอดภัยกว่าสำหรับฉันที่จะใช้ในป่า
โดยสรุป การเพิ่มระยะห่างจากผู้ไล่ล่าให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้มีความสำคัญต่อการอนุรักษ์พลังเวทย์มนตร์ของฉัน ถ้าเพิ่มระยะทางไม่ได้ อย่างน้อยผมก็ต้องรักษาระยะห่างไว้
ทันใดนั้น ฉันก็ได้ยินเสียงน่ากลัวดังมาจากข้างหลังฉัน
ควา-!
อึ๋ย!
ลูกธนูที่ดูเหมือนจมอยู่ในมานากำลังพุ่งตรงมาหาฉัน มานาถูกเทลงในลูกธนูมากขนาดไหนจนดูเหมือนอากาศจะแหลกสลาย? ฉันไม่คิดว่ามันเป็นไปได้ที่จะใช้ดาบเพื่อโจมตีมันในครั้งนี้
อุปสรรค! อุปสรรค!
ฉันคิดว่าพ่อของฉันสามารถชกมันออกไปได้ แต่ความสามารถทางกายภาพของฉันไม่ได้รับการฝึกฝนมาขอบเขตตั้งแต่ฉันเป็นนักมายากล
ฮะ?
อัตราการบริโภคไม่ใช่เรื่องตลกในขณะที่ฉันพยายามดึงพลังเวทย์มนตร์ออกมา ถึงกระนั้น ฉันก็ต้องสร้างบาเรียป้องกันหากฉันไม่อยากตาย
บาเรีย! บาเรีย!
ฉันเริ่มที่จะปวดหัวแล้วขณะที่ฉันใช้พลังเวทย์มนตร์อย่างรวดเร็ว ฉันคงจะสบายดีถ้าฉันอยู่ในสภาพที่พร้อม แต่ฉันอยู่ในสภาพจิตใจและร่างกายที่แย่มาก เพราะฉันไม่สามารถพักผ่อนได้อย่างเหมาะสมตั้งแต่การต่อสู้อันยาวนานนี้เริ่มต้นขึ้น
บาเรีย! บบ้เรีย! บาเรีย!
หลังจากสร้างเกราะป้องกันเจ็ดชั้นแล้ว ฉันต้องอดกลั้นไม่ให้อาเจียนเป็นเลือด ฉันชักดาบออกมาพร้อมแล้ว เผื่อว่าบาเรียจะพังทลาย
บูม! บูม! บูม! บูม! บูม! เค้ง?
ลูกธนูทะลุบาเรียห้าอันของฉันและทำให้เกิดรอยร้าวในอันที่หกซึ่งแทบจะไม่สามารถกระเด็นออกไปได้
อะแฮ่ม!
ลูกศรที่สะท้อนกลับทะลุพื้นดินและสร้างแรงสั่นสะเทือน
ฮึ
แม้จะเตรียมการ แต่ฉันก็ยังได้รับผลกระทบอยู่กับผลที่ตามมาของผลกระทบและล้มลง เนื่องจากอาการวิงเวียนศีรษะจากการใช้พลังเวทย์อย่างกะทันหัน ฉันไม่สามารถลุกขึ้นได้ในทันที ด้วยมือที่สั่นเทา ฉันหยิบขวดน้ำที่ห้อยลงมาจากกระเป๋า ชุบคอให้เปียก แล้วหายใจเข้าลึกๆ ฉันบวนปากด้วยน้ำและมองไปยังจุดที่ลูกศรติดอยู่
ลูกธนูสร้างหลุมขนาดใหญ่ราวกับว่ามันถูกสร้างขึ้นโดยการระเบิดของไดนาไมต์แทนที่จะเป็นลูกธนู นี่ไม่ใช่วิธีที่พี่แม็ค สามารถปลดปล่อยได้ด้วยตัวเอง เนื่องจากออร่าเป็นเหมือนเวทมนตร์เป็นตัวอย่างของทักษะที่ใช้พลังเวทย์มนตร์ แม้ว่าความสำเร็จนี้อาจจะทำได้ในหมู่บ้านที่พลังเวทย์มนตร์เสถียร
อาจเป็นไปได้ที่จะแสดงทักษะที่ไม่ต้องการพลังเวทย์มนตร์เพื่อออกจากร่างกายเมื่อพลังเวทย์มนตร์ออกจากร่างกายแล้วย่อมได้รับผลกระทบจากพลังเวทย์มนตร์อันรุนแรงของป่าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ นี่เป็นกรณีพิเศษสำหรับออร่าเพราะมันจะสูญเสียพลังมากเท่ากับเวทย์มนตร์จะยิ่งห่างจากร่างกายมากขึ้น
ถึงกระนั้น ด้วยพลังระดับนี้ ก็คงไม่แปลกที่คนอย่างน้อย 20 คนจะถอยออกจากความอ่อนล้าของมานาหลังจากใช้มานาทั้งหมดเพื่อปลดปล่อยลูกธนูนี้ ฉันยังใช้มานา 50% ที่เหลือเพื่อหยุดลูกศรนั้น ถึงกระนั้น ผลลัพธ์ก็ไม่ได้เลวร้ายนักเนื่องจากบางคนต้องออกไปคุ้มกันนักรบที่สู้ไม่ได้แล้วกลับบ้าน
ฉันลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีอีกครั้ง ฉันตัดสินใจวิ่งเร็วขึ้นก่อนที่การไล่ตามจะเข้มข้นขึ้น ใช้เวลาไม่นานในการออกจากป่าจากตำแหน่งปัจจุบันของฉัน
“เป็นนายน้อย!”
“จับเขา!”
ซวยล่ะ!
เนื่องจากความสนใจของผมอยู่ที่ทีมด้านหลัง ผมเลยลืมกองหน้าไปอย่างสิ้นเชิง พลังเวทย์มนตร์เหลือไม่มาก แต่มีทางเลือกน้อย
“บิน!”
ฉันรีบบินขึ้นไป
ที่รอยแยกฉันสามารถรักษาพลังเวทย์มนตร์โดยการควบคุมแรงโน้มถ่วงและการยก อย่างไรก็ตาม การบินประเภทนี้ไม่เร็วและซับซ้อนในการคำนวณ ทำให้ไม่สามารถใช้ในสภาพแวดล้อมที่ฉันไม่สามารถโฟกัสได้
มีรสขมในปากของฉันเนื่องจากการใช้พลังเวทย์มนตร์อย่างเข้มข้นซึ่งทำให้ฉันรู้สึกเหมือนอาเจียนเป็นเลือด
“พาเขาลงมา!”
ด้านล่าง หน่วยไล่ตามยิงธนูใส่ฉัน แต่ฉันหลบหลีกและบินอย่างรวดเร็ว มีพลธนูไม่กี่คนในหมู่บ้านที่สามารถโค่นนกที่บินอยู่ได้ ดังนั้นฉันจึงสามารถหลบหนีได้อย่างปลอดภัย
–o-
เฮสเทียรอข่าวจากผู้ไล่ตาม พักผ่อนในสำนักงานใหญ่ขณะดื่มชา จากนั้นเธอก็เหลือบมองพ่อของเธอ
ดูมสโตนกำลังตรวจสอบเอกสารที่เกี่ยวข้องกับการแลกเปลี่ยนระหว่างจักรวรรดิและสาธารณรัฐ
ทางตะวันออกเฉียงเหนือของป่าโอลิมปัส ติดกับภูมิภาคเผ่าอีกาคือประเทศของสาธารณรัฐ เป็นสถานที่ที่กลายเป็นดินแดนแห่งความตายเนื่องจากจอมมารจึงกลายเป็นดินแดนโดดเดี่ยว ในที่สุดการค้าทางทะเลก็พัฒนาขึ้น อย่างไรก็ตาม พวกมันยังเป็นลูกนกในแง่ของการค้าที่ภาคพื้น ดังนั้นพวกเขาจึงมาหาเผ่าอีกาเป็นครั้งคราวเพื่อขอให้คุ้มกัน
แม้ว่าจะกล่าวกันว่าอยู่ติดกัน แต่จักรวรรดิและสาธารณรัฐก็อยู่ห่างไกลกันในเชิงภูมิศาสตร์เนื่องจากป่าโอลิมปัสและดินแดนปีศาจ การค้าที่ดินระหว่างทั้งสองประกอบด้วยเส้นทางการค้าผ่านดินแดนปีศาจ
แม้ว่าพวกเขาจะจ้างเผ่าอีกาที่คุ้นเคยกับป่าโอลิมปัสเป็นอย่างดีเพื่อคุ้มกัน แต่ก็มีเหตุผลว่าทำไมเส้นทางการค้าจึงอยู่ในดินแดนปีศาจ รถม้าไม่สามารถผ่านป่าทึบได้ ไม่ต้องพูดถึง ดินแดนปีศาจปลอดภัยกว่า ป่าโอริมปัสมาก
ดินแดนของปีศาจไม่มีมอนส์เตอร์ที่มีพลังมากกว่าปีศาจ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องกังวลเกี่ยวกับปีศาจเท่านั้น จำนวนปีศาจมีน้อย อาจเป็นเพราะพิษของพวกมันซึ่งทำให้มันยากสำหรับพวกมันที่จะผสมพันธุ์ แต่ก็ไม่เป็นความจริงสำหรับปีศาจที่มีจำนวนที่สูงมาก
ก๊อก ก๊อก ก๊อก !
“ท่านผู้บัญชาการ เรามีข้อความ”
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากภายนอกสำนักงานใหญ่
“เข้ามา.”
จดหมายจากเจ้าหน้าที่ที่เปิดประตูกล่าวว่ากลุ่มที่ 2 ได้สกัดกั้นเดนเบิร์ก เมื่อเผชิญหน้ากัน นายน้อยพยายามหนีโดยการบิน อย่างไรก็ตาม เขาต้องเบี่ยงคมเพื่อหลีกเลี่ยงลูกศรจากทหารยามที่ล้อมเขาไว้ข้างหลังกลุ่มที่ 2 ด้วยเหตุนี้ เขาจึงบินไปยังที่ตั้งของกลุ่ม 3 ตามที่เฮสเทียตั้งใจไว้
แม้ว่าจะไม่รู้ว่าพลังเวทย์ของเขาเหลืออยู่เท่าใด แต่หลังจากเลี้ยวที่เฉียบคมเช่นนี้ เขาต้องใช้พลังเวทย์มนตร์มากพอที่จะทำให้เขารู้สึกเหนื่อยมาก
“ดูเหมือนว่าใกล้จะถึงเวลาสรุปแล้ว”
นักรบกลุ่มที่ 2 อยู่ห่างจากเขตป่าประมาณ 50 กิโลเมตร ใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงกว่าข้อความจะมาถึงหมู่บ้าน กล่าวอีกนัยหนึ่ง เหตุการณ์ที่จะตัดสินชะตากรรมของเดนเบิร์กกำลังเกิดขึ้นในขณะนี้
เอาล่ะเดนเบิร์ก…
คุณจะออกจากสถานการณ์นี้ได้อย่างไร?
–o-
สิ่งหนึ่งที่ฉันรู้ขณะบินขึ้นไปบนท้องฟ้าคือความจริงที่ว่าฉันถูกล้อมไว้หมดแล้ว ข้างหลังฉัน ทหารม้านักรบที่นำโดยกาเวนไล่ตามฉัน ในขณะที่ทหารรักษาการณ์ที่นำโดยกัลลาฮัดกำลังล้อมวงล้อมไว้
เมื่อมองจากมุมสูงจากอากาศ ฉันก็สามารถเข้าใจกลยุทธ์ของเฮสเทียได้ทันที
ล่าหมู่!
ฉันอยู่ในสถานการณ์นี้อย่างแน่นอน เหตุผลที่หน่วยไล่ล่ายิงธนูใส่ฉันไม่ใช่เพื่อระบายพลังเวทย์มนตร์ของฉัน แต่พวกมันทำหน้าที่เป็นหางเสือเพื่อควบคุมการเคลื่อนไหวของฉัน
ป่านี้กว้างใหญ่ มันกว้างมากจนแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสร้างวงล้อมตั้งแต่แรก ถ้านี่เป็นก่อนที่ฉันจะข้ามรอยแยก โดยคำนึงถึงความแตกแยก มันเป็นไปได้ที่จะสร้างวงล้อมได้อย่างง่ายดาย ฉันคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างมันขึ้นมาหลังจากที่ฉันข้ามรอยแยก
ฉันเคยคิดผิด ฉันลืมไปว่ากำลังถูกไล่ล่าโดยนักล่าที่มีทักษะ และนักล่าที่มีทักษะถูกย้ายโดยคนที่ถือได้ว่าเป็นอัจฉริยะแห่งศตวรรษ
เมื่อฉันเคลื่อนตัวไปยังบริเวณรอบนอกของป่า ตาข่ายที่ล้อมรอบก็เคลื่อนตัวไปตามและหนาขึ้น เห็นได้ชัดว่าสถานที่นี้อยู่ห่างจากหมู่บ้านหลายร้อยกิโลเมตร ดังนั้นทหารม้าจึงไม่สามารถติดต่อกับพี่สาวคนโตของฉันได้ตลอดเวลา อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงแสดงการประสานงานที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้
นี่หมายความว่าพี่สาวคนโตของฉันอ่านการเคลื่อนไหวของฉันอย่างสมบูรณ์และส่งคำแนะนำล่วงหน้า
ขณะที่ฉันกำลังบิน ฉันรู้สึกได้ถึงพลังเวทย์มนตร์ที่ค่อยๆ ตกลงมา ฉันจึงตัดสินใจลงจอด เวลาไม่เข้าข้างฉันเมื่อฉันเห็นการเคลื่อนไหวของหน่วยไล่ล่า ชะตากรรมของฉันจะถูกกำหนดโดยฉันจะต้องออกจากป่าโดยเร็วที่สุด
นี่คือการผจญภัย
