นิยาย เกิดใหม่มาเป็นราชการในต่างโลก
บทที่ 65. บอล (16)
เมื่อมาถึงพื้นที่ซึ่งจัดไว้สําหรับเธอที่ด้านหลังของห้องจัดเลี้ยง อาเรเลีย ถอดช ดนักเรียนเวทมนตร์และเปลี่ยนเป็นชุดที่ฉดฉาด หลังจากแต่งหน้าเสร็จแล้ว เธอต้อง ยืนต่อหน้าผู้คนในนาม อาเรเลีย เจ้าหญิงที่สามของจักรวรรดิ ไม่ใช่นักเรียนของ โรงเรียนเวทมนตร์ที่ชื่อ อาเรีย
มันเป็นเหตุการณ์ที่คุ้นเคยเกินไป แต่ทําไมมันถึงรู้สึกไม่สบายใจนัก?
ชุดรัดตัวที่เธอสวมใต้ชุดกระโปรงนั้นรู้สึกแน่นในวันนี้ ชุดนี้ที่ประดับประดาจํานว นมากต่างจากชุดยูนิฟอร์มที่ดูยุ่งยาก แต่เธอไม่ได้คิดว่ามันเป็นอุปสรรค เพราะเธอรู้ สึกว่ามันควรเป็นเรื่องปกติ นี่เป็นหน้าที่เพื่อสิทธิที่เธอเคยได้รับ ดังนั้นเธอจะออกไป
อย่างสง่างามไปยังห้องจัดเลี้ยง แต่ก่อนหน้านั้น เธอต้องการจะพักสักหน่อย
เมื่อแต่งหน้าของ อาเรเลีย เรียบร้อย เธอไปที่ระเบียงที่เชื่อมต่อกับพื้นที่ที่เตรียม ไว้สําหรับเธอ
“องค์หญิง พระองค์จะเสด็จไปไหน” สาวใช้ที่กาลังยุ่งกับการเลือกเครื่องประดับให้ เจ้าหญิงถามมา
อาเรเลีย มองดูนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังแล้วพูดว่า “ฉันจะไปที่ระเบียงเพื่อสูด อากาศ เรายังมีเวลาเหลืออีกมากใช่ไหม”
สาวใช้ที่อยู่กับเธอนานที่สุดและเป็นพี่เลี้ยงด้วย “ดิฉันปล่อยให้พระองค์ไปนาน เกินไปไม่ได้หรอก เพราะดิฉันต้องไปซ่อมผมของท่านอีกแล้ว” เธอกล่าวด้วยใบหน้า ขอโทษ
อาเรเลีย ยิ้มตอบ “ฉันรู้ ฉันไม่สามารถเอาแต่ใจได้ในวันแบบนี้”
สาวใช้เริ่มเคลื่อนไหวอย่างว่องไวอีกครั้งขณะที่ อาเรเลีย ออกไปที่ระเบียง สาวใช้ เข้าใจ อาเรเลีย ดังนั้นเธอจึงหยุดสาวใช้ไม่ให้ติดตามอาเรเลีย อาเรเลียไม่ได้ออกไป ไกลถึงขนาดนั้น ดังนั้นจึงสามารถปล่อยไปได้เล็กน้อย
อาเรเลีย รู้สึกขอบคุณสูดอากาศบริสุทธิ์ ยังคงเป็นช่วงปลายฤดูร้อน แต่รู้สึกหนาว เล็กน้อยเพราะเป็นกลางคืน เมื่อมองจากราวระเบียง ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวที่ สว่างไสว
ลองคิดดูสิ ท้องฟ้ายามค่ําคืนเต็มไปด้วยดวงดาว แม้กระทั่งก่อนฤดูร้อนจะเริ่ม
อาเรเลีย ยิ้ม ทันใดนั้นก็นึกถึงสุภาพบุรุษสวมหน้ากากครึ่งใบสีขาว มาถึงเหมือน เทวทูตเมื่อเธอรู้สึกหดหูใจ เขาให้ความกล้าหาญแก่เธอและหายตัวไปอย่างกะทันหัน ดูเหมือนว่าชายคนนั้นซึ่งเธอยังไม่รู้ตัวตนอาจจะปรากฏขึ้นอีกครั้ง
ใช่ เหมือนครั้งแรกที่พวกเขาพบกัน เมื่อจู่ๆ เขาก็ปรากฏตัวราวกับว่าตกลงมาจาก ท้องฟ้า และยิ้มเหมือนคนร้าย…
ทันใดนั้น วัตถสีดําตกลงมาจากด้านบนและตกลงบนราวระเบียง ชายที่สวมหน้า กากครึ่งหน้าสีขาวสวมสูทหรูหราถือดาบยาวเปื้อนเลือดในมือข้างหนึ่งทักทาย อาเร เลีย ขณะที่มองดูเธอ
“โห ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคุณหนูอาเรีย”
อาเรเลีย ตะลึงกับค่าพูด
เขาลงมาจากราวบันได จับมือเธอ แล้วพูดว่า “หรือจะให้ผมเรียกคุณว่าอาเรเลีย”
เขากล้าดียังไงถึงเรียกเจ้าหญิงจักรพรรดิด้วยชื่อและไม่ได้เรียกเต็มชื่อด้วยซ้ํา? ห้ามดหมิ่นแบบนี้เด็ดขาด!
ถึงกระนั้น อาเรเลีย ก็พยักหน้าโดยไม่รู้ตัว
“เอาล่ะ อาเรเลีย ถึงจะกะทันหันไปหน่อย แต่คุณต้องการไปเดทกับผมไหม”
“ฮะ?”
ก่อนที่ลูปินจะได้ยินคําตอบของเธอ เขาก็คว้าเอวเธอไว้อย่างรวดเร็ว “อีกสักครู่คุณ จะรู้สึกเหมือนกําลังลอย คุณจะต้องชินกับมัน!”
ในเวลาเดียวกัน ร่างของ อาเรเลีย ก็ลอยขึ้นเล็กน้อย จากนั้นเขาก็คว้าเธอและกระ โดดขึ้น
ขอโทษนะพี่เลี้ยง ฉันไปสายซ่ะแล้วสิ
อาเรเลีย ขอโทษภายในใจเพราะเธอไม่สามารถตะโกนออกมาเป็นอย่างอื่นได้
เมื่อฉันกลับไปที่ห้องจัดเลี้ยง ฉันไตร่ตรองว่าจะทําอย่างไร
ในสถานการณ์เช่นนี้ มีตัวเลือกมากมายให้เลือก แต่ก่อนอื่น หนีไป!
มันเป็นสิ่งที่ฉลาดที่สุดที่จะทํา มันเกี่ยวอะไรกับฉัน ไม่ว่ากองกําลังที่ไม่รู้จักจะตาม ล่าเจ้าหญิงหรือไม่? ฉันเป็นเพียงพลเมืองที่ต่าต้อย มีข้อดีอะไรสําหรับข้าราชการที่ ได้รับเงินเดือนที่เหมาะสมในการไปช่วยเจ้าหญิง?
ไม่ว่าฉันจะคิดเกี่ยวกับมันมากแค่ไหน การทิ้งงานในการช่วยเจ้าหญิงให้เป็นอัศวิน ผู้กล้าหาญก็เป็นประโยชน์ต่อร่างกายของฉัน อย่างไรก็ตาม ฉันยังคงชะลอการเลือก ที่จะวิ่งหนี มันง่ายที่จะหลบหนีด้วยตัวเอง แต่ฉันคิดถึง จอมโวยวาย และเพื่อน ๆ ที่ ยังคงอยู่ที่ห้องจัดเลี้ยง ดังนั้น ฉันควรจะพาเพื่อนหนีไป อันที่จริงนี่คือตัวเลือกที่ฉัน ต้องเลือก
อย่างไรก็ตาม อาจใช้เวลานานเกินไปในการรับ อัลฟอนโซ และ แฟลม ซึ่งยังคง เที่ยวเล่นอยู่ในโรงเรียนเวทมนตร์ และเกลี้ยกล่อมให้ ยูเรีย, อลิซ และ ลิสบอน ซึ่งจะ อยู่ที่ห้องจัดเลี้ยงออกไป
ตามสามัญสํานึก ถ้าเสี่ยงของการระเบิดทําให้ผู้คุมเสียสมาธิ ในไม่ช้ก็จะถูกค้น พบ ดังนั้นคนร้ายจะพยายามเร่งรีบเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ของพวกเขา ในกรณีนั้น มีความเป็นไปได้สูงที่สิ่งต่างๆ จะเกิดขึ้นก่อนที่ฉันจะหนีไปได้ แน่นอน ตรงกันข้ามกับ การคาดเดาของฉัน มีความเป็นไปได้ที่เจ้าหญิงไม่ใช่เป้าหมายและมีวาระแยกต่าง หากในการจู่โจม เป้าหมายที่แตกต่างไปจากเดิมไม่น่าจะเป็นไปได้ในวันที่ลูกบอล ของเจ้าหญิงกําลังดําเนินอยู่เช่นวันนี้ เป้าหมายอาจท่าลายสิ่งอ่านวยความสะดวก ของโรงเรียนเวทย์มนตร์ซึ่งขัดกับความคาดหวังของฉัน
หากเป็นกรณีนี้ อาจะไปทางนั้นได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่า แน่นอน มันมาก เกินไปที่จะเข้าใจทุกอย่างจากสิ่งที่เขาพูดเมื่อผ่านไป ดังนั้นฉันจึงวิ่งหนีไปโดยไม่ บอกเขาถึงความเป็นไปได้ที่จะเบี่ยงเบนความสนใจ
ตัวเลือกสุดท้ายที่ฉันลังเลใจมากคือช่วยเจ้าหญิง พูดตรงๆ คือช่วยชีวิตเธอโดยบัง เอิญ ผ่านการสกัดกั้นผู้ที่ต้องการลักพาตัว อาเรเลีย โดยลักพาตัวเธอ ก่อนที่ความโก ลาหลจะปะทราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ระดับความยากเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน แต่ฉันอด ไม่ได้
หากมีสิ่งรบกวน มีความเป็นไปได้สูงที่ เจ้าขี้แง และ ยูเรีย จะก้าวไปข้างหน้า มัน เป็นเพียงการเดาของฉัน แต่ยูเรียต้องรู้ว่าเจ้าหญิงปกปิดตัวตนของเธอและกลายเป็น นักเรียน บางที วิลเลี่ยมลของเธอก็ขอให้เธอเป็นหน่วยคุ้มกันอย่างลับๆ เนื่องจากเธอ สามารถใช้เวทมนตร์ได้ เธอจึงไม่มีปัญหาในการป้องกันตัวเอง
อย่างไรก็ตาม ฉันกังวลเกี่ยวกับลิสบอนนั้น ฉันคิดว่าเขาไม่สามารถควบคุมความ กดดันได้ และจะโจมตีโดยไม่พิจารณาว่าเขาไม่มีอาวุธ นอกจากนี้ ชีวิตอันเงียบสงบ ของ
ฉันอาจถูกทําลายได้หากฉันก้าวไปข้างหน้าอย่างเปิดเผย
ฉันขอประณามมัน! นี่คือเหตุผลที่คุณต้องเลือกเพื่อนอย่างระมัดระวัง!
นี่คือเหตุผลที่ฉันลังเลที่จะเป็นเพื่อนกับ ขี้แงนั้น แต่ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทําได้ เราเป็นเพื่อนกันแล้ว รู้สึกอยากตัดหัว ด้วยการถอนหายใจ ฉันเปิดช่องกระเป๋าและ หยิบหินมานาขนาดใหญ่เท่ากับสองนิ้วและดวงตาปีศาจฮอรัส ออกมา
ซี่ มันเปลืองเล็กน้อยที่จะใช้ในที่แบบนี้
ปีศาจฮอรัส เป็นปีศาจบินที่ยากต่อการจัดการแม้แต่กับนักรบที่ท่องไปทั่วป่าโอ ลิมปัสเหมือนบ้านของพวกเขาเอง ด้วยเหตุนี้ ดวงตาของฮอรัสจึงถือเป็นวัตถุดิบเวท มนตร์อันล้ําค่า แม้แต่ในหมู่บ้านที่พวกเขาเต็มไปด้วยผลพลอยได้จากปีศาจ มันเป็น ตัวเร่งปฏิกิริยาอันล้ําค่าที่หากขายให้กับหอคอยเวทมนตร์ เราสามารถซื้อคฤหาสน์ที่ ใหญ่เท่ากับพระราชวังและยังมีเงินเหลืออยู่
ถึงกระนั้นฉันก็ดีใจที่มีพื้นที่ว่างในกระเป๋า โกดังของผู้อาวุโสมีร์ปาว่างพอๆ กับสิน ค้าคงคลังของฉัน แต่ก็ไม่เป็นไร
ก่อนหนีออกจากบ้าน ฉันได้บุกเข้าไปในโกดังส่วนตัวของผู้อาวุโสมีร์ปา อย่างไร ก็ตาม ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เขาสังเกตเห็นหรือยัง เขาเก่งในการส่งต่องานบ้านให้นักเรียน ของเขา ดังนั้นมีโอกาสที่เขายังไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้
เลี้ยงอาหารฉันทีหลังนะ เจ้าขี้แง!
ฉันรู้สึกสิ้นเปลืองเล็กน้อย ฉันใช้เวทมนตร์แห่งญาณทิพย์ซึ่งใช้ดวงตาของฮอรัส เป็นตัวเร่งปฏิกิริยา โดยปกติแล้ว เวทมนตร์แห่งญาณทิพย์เรียกว่ามีญาณทิพย์ แต่จ ริงๆ แล้วมันเป็นเพียงแค่กล้องส่องทางไกลแทนกล้องดูดาว อย่างไรก็ตาม หากดวง
ตาของฮอรัสถูกใช้เป็นตัวเร่งปฏิกิริยา เราสามารถสังเกตได้จากด้านบนเหมือนดาว เทียม
ฉันหลับตาลงอย่างสงบและมองไปทุกมุมของโรงเรียนเวทย์มนตร์เหมือนใช้ กู เกิลแมพ แบ่งออกเป็นสามกลุ่ม กลุ่มคนที่สวมหน้ากากดําตั้งอยู่ที่จุดระเบิด ประตูห ลัง และหลังคาโรงเรียนเวทมนตร์ เมื่อมองแวบแรก ก็มีทีมก่อกวน ทีมลักพาตัว และ ทีมล่าถอย กลุ่มคนสวมหน้ากากดําซึ่งดูเหมือนจะก่อความวุ่นวายเพิ่งพบกับอาบลัดดี้
ฉันยกเลิกเวทย์มนตร์และบินขึ้นไปบนหลังคาของโรงเรียนเวทมนตร์
“ลูกเตะเฮกโตปาสกาล!”
ชายสวมหน้ากากซึ่งตอบสนองต่อการซุ่มโจมตีที่คาดไม่ถึงของฉันได้ ถูกขวาง ด้วยการยกแขนมากัน
ก็ก!
แต่ดูเหมือนว่าซี่โครงของเขาและแขนทั้งสองข้างไม่สามารถรับมือกับความโกรธ ของฉันที่ควบคู่ไปกับตัวเร่งปฏิกิริยาอันล้ําค่าและถูกบดขยี้ แม้ว่าเขาจะดูเหมือนตาย แต่เสียงคร่ําครวญที่อ่อนแอของเขาก็ได้ยิน ดังนั้นเขาจึงไม่ตายอย่างแน่นอน
เอาล่ะ เรากําลังเข้าใกล้เป็นผู้เชี่ยวชาญในการควบคุมแรง
ฉันไม่รู้ว่าผู้ชายที่ฉันเพิ่งจู่โจมมีพละกําลังเหมือนแมลงสาบหรือเปล่า แต่ตอนนี้ขอ คิดบวกก่อน
“สาม!”
“มันกล้าทําอย่างนั้นกับอีเกิ้ลสามได้ยังไง!”
พวกนายคืออะไร? พี่น้องห้านกอินทรี? มีคนจํานวนมากสําหรับสิ่งนั้น?
มีคนสวมหน้ากากดํา 10 คน รวมทั้งคนที่ล้มลงด้วย
คนชุดด่าชักดาบออกมาแล้วเหวี่ยงใส่ฉัน ขณะที่ฉันดูดาบที่เหวี่ยงไปด้านข้างที่คอ ของฉัน ดาบอีกเล่มมาที่ขาของฉัน ฉันกระโดดขึ้นไปในแนวนอนราวกับว่าฉันนอนอยู่ บนพื้นโดยไม่แตะต้องดาบที่แกว่งอยู่เหนือศีรษะ
จากนั้น ชายสวมหน้ากากดําอีกคนหนึ่งซึ่งพบช่องว่างระหว่างดาบทั้งสองด้านบน และด้านล่างของฉัน แทงดาบของเขาเข้าหาร่างกายของฉัน
ในการโจมตีอย่างต่อเนื่อง ฉันหยุดหายใจและใช้กําลังทั้งหมด บิดร่างกายของฉัน ไปกลางอากาศเพื่อหลบดาบอย่างหวุดหวิด ขณะที่ฉันบิดตัว ฉันก็เตะด้านข้างชายห น้ากากดํา ด้วยแรงต้าน ฉันหมุนตัวไปในอากาศไปในทิศทางตรงกันข้าม และเตะ ศีรษะของชายหน้ากากด่าที่เล็งไปที่คอของฉัน เพื่อส่งเขาลงไปที่พื้น
“!”
เค้ง!
คนที่สวมหน้ากากที่ฉันเตะเข้าที่ซี่โครงจับด้านข้างเขาแน่นและพยายามหายใจ ชายผู้ถูกทุบหลังโดยที่ศีรษะฝังอยู่นั้นนอนแผ่วเบาโดยไม่มีแม้แต่เสียงกรีดร้อง ไม่ท ราบว่าเขาเป็นลมหรือเสียชีวิตไปแล้ว
วัย- โล่งใจ! ดูเหมือนว่าประสบการณ์ในการหลีกเลี่ยง นาคานพเศียรจากพี่ชาย ของฉันในหมู่บ้านยังคงอยู่ในตัวฉัน[1] ไม่เหมือนกับการต่อสู้กับพี่ชายของฉัน ฉันสา มารถหลีกเลี่ยงมันได้โดยไม่ต้องใช้เวทมนตร์ เนื่องจากฉันถูกโจมตีจากสามแห่งใน เวลาเดียวกันเท่านั้น
“แปด! นายเป็นไรไหม?”
ไม่มีคําตอบ. ดูเหมือนศพธรรมดา
“ไอสารเลว!”
ผู้ชายที่มีหัวอยู่บนหลังคาต้องเป็นหมายเลขแปดแน่
แม้จะโกรธจัด แต่ชายสวมหน้ากากด่าไม่ได้โจมตีอย่างไม่เต็มใจ ในทางกลับกัน เจ็ดคนที่เหลือล้อมฉันไว้
ยกเว้นคนที่แผ่ออกไปสองคน ควรมีแปดคน อีกคนอยู่ไหน?
เมื่อมองไปรอบๆ ดวงตาของฉัน ชายสวมหน้ากากซึ่งถูกโจมตีที่ด้านข้างกําลังใช้ เวทมนตร์รักษาที่ หมายเลขสาม ผู้ชายที่ฉันล้มลงก่อน เมื่อพิจารณาถึงระดับอากา รบาดเจ็บ จะไม่แปลกถ้าเขาต้องข้ามแม่น้ําจอร์แดน ดังนั้นจึงดูเหมือนว่ามีการปฐมพ ยาบาลเบื้องต้น
สําหรับนังเวทย์ เขาใช้ดาบได้ค่อนข้างดี คิดว่าฉันจะได้เห็นนักดาบเวทมนตร์ที่หา ยากเช่นนี้ที่นี่ แต่ฉันรู้สึกบางอย่างที่แตกต่างจากเวทมนตร์ที่ใช้
เป็นเวทมนตร์ธรรมดาไม่ใช่หรือ? แต่ฉันรู้สึกเหมือนฉันเคยรู้สึกถึงมันที่ไหนสักแห่ง มาก่อน ยังไงก็ตาม ถ้ฝ่ายตรงข้ามกลายเป็นคนเย็นชา พวกเขาจะรับมือได้ยาก ทั้ง วลว่าจะยั่วยังไงดี…
“เจ้า…! หน้ากากนั่น!”
ชายสวมหน้ากากส่ายนิ้วมาที่ฉันและชี้หน้ากากของฉันราวกับว่าเขาเพิ่งนึกอะไร ขึ้นได้
ฉันอาจจะเคยเจอคนพวกนี้มาก่อนหรือเปล่า?
1.ท่า kuzuryuusen นาคานพเศียร จากมังงะและอนิเมะเรื่อง rurouni kenshin
