นิยาย เกิดใหม่มาเป็นราชการในต่างโลก
บทที่ 66. บอล (17)
มันแปลกๆ!
ทุกครั้งที่ฉันสวมหน้ากากนี้ ฉันจะลบร่องรอยการปรากฏตัวของฉันให้มากที่สุด ดังนั้น ถ้ามีคนมาเห็นฉัน พวกเขาคงไม่คิดอะไรมาก นอกจากนี้ ฉันได้ใส่เวทย์มนตร์บนหน้ากากนี้เพื่อจะได้ไปเยี่ยมขุนนางที่ท่านโคลนกระเด็นใส่ฉันด้วยรถม้าของเขาเพื่อต้อนรับฉัน… จ่าฉันไม่ได้ด้วยซ้ําไปเว้นแต่เขาจะเป็นคนที่มีความสามารถมาก
จากคําพูดของผู้สวมหน้ากากที่ชี้ให้เห็นหน้ากากของฉัน คนสวมหน้ากากกลุ่มนี้ก็ส่งกลิ่นอายที่ชั่วร้ายออกมา
อะไร?! ฉันทําอะไรบางอย่างที่สมควรได้รับความขุ่นเคืองมากขนาดนี้เลยหรอ?
ไม่มีทางที่ชายหนุ่มที่ซื่อตรงอย่างฉันจะทําอะไรแบบนั้นได้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคิดผิด ฉันไม่รู้ว่าทําไม แต่ฉันก็ไม่คิดว่าจะต้องไปกวนประสาทพวกเขา
“ตายเสียเถอะ!”
เมื่อส่งเสียงร้อง คนทั้งเจ็ดที่สวมหน้ากากก็โจมตีพร้อมกัน เมื่อฉันหลบดาบที่แทงไปทางไหล่ขวาของฉัน ดาบอีกเล่มหนึ่งก็ฟันหัวฉันจากด้านหลัง ในเวลาเดียวกัน อีกสองคนเหวี่ยงดาบเพื่อฟันที่ขาของฉัน
ฉันกระโดดขึ้นเล็กน้อยและยกร่างกายทั้งหมดของฉัน จากนั้นหลบดาบที่เล็งไปที่ขาขวาของฉัน ฉันเหยียบดาบโดยเล็งไปที่ขาซ้ายของฉันแล้วหันลาตัวไปทางขวา แล้วค่อยๆดึงกลับเหมือนที่ฉันทําเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ดาบจากด้านบนฟันลงมา
ต่อจากนี้ไป ฉันใช้แรงถีบจากการถอยกลับเพื่อกระเด้งไปข้างหน้าเหมือนกระโดด ข้ามเสาแนวนอน ขณะที่ใช้เท้าหลังเตะคางของคนที่สวมหน้ากากเล็งไปที่ขาซ้ายของฉัน จากนั้นฉันก็วางขาทั้งสองข้างไว้บนไหล่ของชายสวมหน้ากากที่กาลังเล็งไปที่ขาขวาของฉัน ฉันใช้ขาของฉันรัดไว้รอบคอของเขาแล้วกลิ้งไปทางขวาอย่างดุเดือด
เจ๋ง!
ขณะที่ขาของฉันยังโอบอยู่รอบ ๆ คนที่สวมหน้ากาก ฉันจึงทุบหัวเขาไปที่หลังคากลิ้งออกไป และเคลื่อนตัวไปทางคนที่จ่าหน้ากากของฉันก่อนได้อย่างรวดเร็ว
ฉันเสียใจที่ไม่ได้เอาดาบออกจากช่องกระเป๋าก่อนมาที่นี่ ฉันรู้สึกเหมือนกําลังจะตายเพื่อจัดการกับพวกเขาโดยไม่ใช้ดาบ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าฉันต้องการเปิดช่อง กระเป๋าและหยิบดาบออกมา พวกมันก็พุ่งเข้ามาหาฉันอย่างบ้าคลั่ง ดังนั้นตอนนี้ฉันคงทําไม่ได้แล้ว
พวกเหล่านี้แข็งแกร่งกว่าที่ฉันคาดไว้ พวกเขาเป็นใครกันแน่? พวกเขาดูแข็งแกร่งกว่าพี่สาวคนโตของฉันด้วย เอาดาบของพวกมันออกไปก่อน
ฉันรีบไปถึงชายสวมหน้ากากก่อน ที่เขาเหวี่ยงดาบใส่ฉันอย่างแปลกใจ มันเป็นระเบิดที่ยอดเยี่ยมโดยไม่มีการเคลื่อนไหวที่ไม่จําเป็น อย่างไรก็ตาม ฉันคิดว่าฉันเลือกคนผิด
“จากัด!”
“อีก!”
การเคลื่อนไหวของคนที่สวมหน้ากากถูกควบคุมโดยเวทมนตร์ของฉันอย่างง่ายดาย ฉันรีบขโมยดาบของคนสวมหน้ากากโดยใช้ช่องว่างนั้น
อย่างน้อยคุณต้องขอบคุณคนที่มอบดาบให้คุณ!
“ขอบคุณ มาริโอ้ แต่เจ้าหญิงไม่ได้อยู่ที่นี้”
เป็นมารยาทที่ดีที่จะชูนิ้วกลางของคุณขึ้นเมื่อคุณพูดเรื่องแบบนี้ แต่น่าเสียดายที่มือของฉันไม่ว่างเนื่องจากดาบที่ฉันได้รับ ฉันผ่าแขนขวาของเขาออกแทน
“อ๊ะๆๆๆ!”
เขาเป็นคนที่เก่งและน่ารําคาญที่สุด ดังนั้นฉันต้องกําจัดเขาก่อนที่เขาจะได้ดาบจากคนอื่น แต่แล้ว ฉันจําได้ว่ามีชายคนหนึ่งใช้เวทมนตร์รักษา ฉันจึงเตะแขนขวาของเขาให้ห่างจากหลังคา ด้วยวิธีนี้เขาจะไม่สามารถใส่กลับเข้าไปใหม่ได้ในทันที แม้จะติดกลับเข้าไปใหม่ก็ใช้งานไม่ได้ในทันที ในทางกลับกัน ถ้าฉันไม่โยนมันทิ้งไกล เขาจะใส่กลับเข้าไปใหม่และใช้มันเพื่อปรับสมดุลตัวเองเพื่อกวัดแกว่งดาบด้วยมือซ้ายของเขา
ในบ้านเกิดของฉัน มันเป็นเรื่องธรรมดามากที่จะสูญเสียแขนไปตอนล่าปีศาจ ดังนั้นแม้ว่าแขนจะสูญเสียไป พวกเขาได้รับการฝึกฝนให้ติดแขนกลับเข้าไปใหม่โดยใช้ยาพิเศษของผู้อาวุโสมีร์ปาและต่อสู้ต่อไป
“ท่านอีเกิ้ล!”
โอ้ เมื่อพิจารณาถึงเกียรติ ดูเหมือนว่าผู้ที่มีแขนขาดจะเป็นหมายเลข1 ฉัน กรุณาเตะเขาเพื่อคืนเขาให้กับลูกน้องของเขา
กลับไปที่ฝูงอินทรี
ด้วยเสียงอากาศที่เล็ดลอดออกมาจากปอด คนที่คาดว่าเป็นผู้นําก็นั่งลงในอ้อมแขนของผู้ใต้บังคับบัญชา
“แก ไอสารเลว!”
“เขารู้ได้ยังไงว่าเราเป็นใคร”
“ก็ก เจ้าหญิงอยู่ที่ไหนเจอตัวยัง!!”
ปฏิกิริยาของพวกเขารุนแรงกว่าที่ฉันจินตนาการไว้ และพูดถึงตัวตนของคุณ คุณกําลังพูดถึงอะไร? ฉันแค่ล้อเล่น คุณไม่จําเป็นต้องท้อแท้ขนาดนั้น!
หัวหน้าที่สวมหน้ากากรักษาไหล่ที่ผ่าของเขาด้วยเวทมนตร์ ตามที่คาดไว้ เวทมนตร์นั้นค่อนข้างแตกต่างออกไป
อย่างไรก็ตาม มันเหมือนกับว่าฉันเคยเห็นมันที่ไห นสักแห่ง
“อย่าเอะอะ! เจ้าหญิงอยู่ด้านล่างอย่างแน่นอน! อย่าถูกหลอกโดยข้อมูลเท็จของศัตรู!” หัวหน้าที่สวมหน้ากากตะโกน
คนที่สวมหน้ากากคนอื่นๆ หยุดสั่นและพยักหน้า จากนั้นพวกเขาก็หยิบดาบขึ้นมา อีกครั้ง ตอนนี้มีคนถือดาบอยู่ห้าคน รวมถึงคนที่ฉันดึงออกมาจากแถวนั้นหลังจากที่เขาที่ด้านข้าง คนที่ล้มลงหลังจากโดนลูกเตะเฮกโตปาสคาลครั้งแรก อีกคนมีศีรษะถูกฝังอยู่บนหลังคาเมื่อเริ่มมีอาการ คนที่โดนเสยคาง และคนที่สองมีศีรษะอยู่บนหลังคา สุดท้ายนี้ ยกเว้นผู้นําที่ถูกตัดแขนเหลือห้าคน
“ไปเลย!”
ในเวลาเดียวกันกับเสียงร้องตะโกน ชายสวมหน้ากากทั้งห้าก็พุ่งเข้ามาหาฉันเข้า ใกล้จากทุกทิศทุกทาง เล็งมาที่คอ หัวใจ ช่องท้อง และทั้งสองข้างของฉัน ถ้าพวกมันโจมตีพร้อมกัน พวกมันทําได้แค่แทงเท่านั้น
ฉันกระโดดสูงและหลบอย่างง่ายดาย ฉันคาดว่าพวกเขาจะแทงกันเพราะพวกมันเข้ามาใกล้จากทุกทิศทุกทาง แต่พวกมันก็เจาะอากาศที่ว่างเปล่าราวกับซิงค์
“ตอบรับคําอธิษฐานของข้า! ทําลายศัตรูของข้า!”
เมื่อฉันกระโดดสูงและวางระยะห่างกับกลุ่มที่สวมหน้ากาก หัวหน้าของพวกเขาโจมตีฉันด้วยเวทมนตร์ จะต้องจดจ่ออย่างหนักเพราะความเจ็บปวด แต่เขาใช้เวทย์มนตร์ได้ดี ด้วยความชื่นชมในตัวฉัน ฉันสร้างบาเรียป้องกันรอบตัวฉัน
“โล!”
ลูกศรแสงพุ่งเข้าใส่บาเรียที่ฉันวางไว้เหมือนฝน เวทมนตร์โจมตีหยุดลงเมื่อร่างกายของฉันถูกแรงโน้มถ่วงดึงลงมา ตกอยู่ท่ามกลางคนสวมหน้ากาก คราวนี้ฉันเป็นฝ่ายเริ่ม
ฉันฟาดฟันใส่คนที่สวมหน้ากากอย่างไม่ยั้งคิดด้วยดาบ คนนั้นไม่ได้พยายามหลบ แต่กลับพยายามขัดขวางด้วยดาบของเขา
“ออกไป!” หัวหน้าที่สวมหน้ากากตะโกนขณะที่เขามองหาช่องว่าง
สายเกินไปแล้ว!
อย่างไรก็ตาม ดาบของฉันถูกห่อหุ้มด้วยออร่าที่แข็งแกร่งในทันที และตัดผ่านทั้งดาบและคนที่สวมหน้ากาก
เก๋ง! ปัก!
อย่างแรกคือเสียงดาบหัก ตามมาด้วยเสียงเนื้อถูกตัด
ฉันหนีออกมาก่อนที่เลือดจะกระเซ็นและกระโจนใส่ชายสวมหน้ากากอีกคนหนึ่ง แม้ว่าเขาจะประหลาดใจชั่วขณะ แต่เขาต้องได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีเพราะเขาตอบโต้ด้วยดาบของเขา อย่างไรก็ตาม ถ้าไม่มีพลังใจสนับสนุน ดาบก็ขาดความแข็งแกร่งที่เหมาะสม
เสียงดังกราว!
ฉันตีมันออกไปอย่างง่ายดาย ตอนนี้ท่าทางของเขาเสียแล้ว ฉันเริ่มเหวี่ยงดาบไปที่คอของเขา แต่แล้ว เมื่อคิดว่าฉันทํามากเกินไปไปหน่อย ฉันจึงเปลี่ยนวิถีและตัดสินใจตัดไหล่ของเขา
หากมีอะไรผิดพลาด เขาจะไม่สามารถยกดาบได้ตลอดชีวิต แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ตาย
อาก!
ข้างหลังฉัน คนที่สวมหน้ากากที่ฉันฟันด้วยดาบก็กรีดร้อง พ่นเลือดออกมา ตัดสินโดยเสียงกรีดร้องที่เจาะหูนั้น เขาคงไม่ตาย
ไม่กี่วินาทีต่อมา ชายสวมหน้ากากที่ไหล่ถูกเฉือนก็กรีดร้อง จับไหล่ที่ถูกตัดของ
เขา
ก๊กๆ!
ชายสวมหน้ากากอีกคนหนึ่งเข้าหาเพื่อนที่บาดเจ็บของเขาและพยายามร่ายคาถารักษา
พวกโง่! ฉันควรได้รับการจัดการก่อนที่พวกเขาจะเริ่มรักษาต่อพันธมิตรของพวกเขา แต่ล่าดับความสําคัญกลับกัน
ชายสวมหน้ากากซึ่งฉวยโอกาสร่ายคาถารักษา ได้ฟนเลือดออกมาในขณะที่เขาได้รับการเตะอย่างแรงจากฉันและตกลงมาจากหลังคา มันสูงแปดชั้นและแรงเตะของฉันดูเหมือนจะทําให้อวัยวะภายในของเขาแตก แต่เนื่องจากพวกเขาถูกฝึกมาแบบนี้ เขาคงไม่ตายหรอก
แน่นอน ถ้ําเขาโชคร้าย เขาคงตาย
เหลือเพียงสองคนในทันใด คนสวมหน้ากากจึงถอยห่างออกไป แล้วเขาก็ร่ายมนตร์ใส่ฉัน
“มาเถอะ โซ่แห่งบาปผูกมัดเขาเอาไว้ใ”
หลังจากร่ายมนตร์ วงเหวนเวทย์มนตร์แผ่ออกไปบนพื้น และโซ่มานาสีขาวก็โผล่ออกมาจากมันและพันแผลรอบตัวฉัน
“เจ้าโง่! ในเมืองแห่งบาป ฝนแห่งไฟจะเทลงมา!”
ผู้สวมหน้ากากอีกคนหนึ่งสวดมนต์ และฉันก็ถูกยิงด้วยธนูเพลิง
“นรกเป็นที่เดียวสําหรับผู้ที่ไม่เชื่อ! โอ้ พระเจ้า! ลงโทษคนชั่วที่ดูถูกพระองค์ท่าน การลงโทษจากสวรรค์!”
หัวหน้าที่คอยระวังตัวฉันจากที่ไกล ๆ คอยตะโกนร้องบดสวดและยิ่งสายฟ้าสีขาวมาที่ฉัน
อา ฉันเคยเห็นเวทมนตร์นี้ที่ไหนสักแห่ง!
บทสวดยาวและพลังอ่อนแออย่างน่าทึ่ง แต่มันเป็นเวทมนตร์เดียวกับที่ชายชราชื่อคาร์ดินัลใช้ตอนที่ฉันขโมยรูปปั้นเทพธิดาสีทองเมื่อประมาณหนึ่งเดือนที่แล้ว ฉันคิดว่าบทสวดของพวกเขาดูเคร่งศาสนามาก แต่เห็นได้ชัดว่าคนสวมหน้ากากเหล่านี้เป็นคนที่ไล่ตามฉันในตอนนั้น
ไม่กี่คนเหล่านี้ตื่นตระหนกเมื่อฝนตกลงหลังจากคาถาโจมตีต่าง ๆ หลังคาของพวกเขาพังยับเยิน
“โฮ่ แกจะไม่เป็นไรได้อย่างไรหลังจากถูกเวทย์มนตร์โจมตีมากมาย! แกเป็นผู้ต่อต้านเวทย์มนตร์จากต่านานหรือเปล่า!?”
คงจะดีถ้ามีร่างกายในตานานแบบนั้น แต่ทั้งหมดที่ฉันทําก็แค่ปัดเป่าเวทมนตร์ ก่อนที่มันจะสัมผัสร่างกายของฉัน ไม่ว่ารูปแบบมานาจะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวเพียงใด หากคุณยังคงแสดงให้เห็นอยู่ ฉันก็จะชินกับมันแม้ว่าฉันจะไม่อยากทําก็ตาม
“ใช่! ฉันเป็นพวกต่อต้านเวทย์มนตร์!” ฉันตะโกนขณะที่ฉันโพสท่าเหมือนนักวิทยาศาสตร์ที่บ้า คงจะดีถ้าเสื้อผ้าสีขาวของฉันปลิวไสวตามลม มันเลยค่อนข้างน่าผิดหวัง
“นั่น… เป็นไปไม่ได้ จะมีผู้ต่อต้านเวทย์มนตร์ที่มีร่างกายแข็งแกร่งและสามารถใช้เวทย์มนตร์ได้”
“พระเจ้า! ใครเป็นคนสร้างลูกผสมที่น่าสยดสยองเช่นนี้!”
เฮ้ นั่นมันไม่มากเกินไปไปหน่อยเหรอ? เหตุผลที่ฉันโกหกโดยไม่จําเป็นไม่ใช่เพียงเพราะฉันไม่จําเป็นต้องบอกข้อมูลจริงเกี่ยวกับตัวฉันกับศัตรู แต่ยังเนื่องจากการให้ข้อมูลเท็จสามารถพิสูจน์ได้ว่ามีประโยชน์ในการค้นหาจุดอ่อน
ไม่ใช่เพราะฉันเป็นรคม.2อย่างแน่นอน!
ฉันตัดสินใจดูแลสามคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันอย่างรวดเร็ว ต้องขอบคุณเวทมนตร์ที่ป้องกันเสียงรบกวนในโรงเรียนเวทมนตร์ ดูเหมือนว่าผู้ที่อยู่ในห้องจัดเลี้ยงจะไม่รู้สึก ถึงความโกลาหลนี้
ในทางกลับกัน ฉันไม่คิดว่าคนที่สวมหน้ากากที่กําลังต่อสู้กับอาบลัดดี้และคนที่ประตูหลังจะไม่ได้สังเกตเช่นกัน
“เอาล่ะ มาจบเรื่องนี้กันเถอะ การลงโทษจากสวรรค์!” ฉันคัดลอกเวทย์มนตร์ของผู้สวมหน้ากากอย่างเหมาะสมแล้วร่ายมัน
เมื่อสายฟ้าสีขาวโผล่ออกมาจากมือของฉัน ชายสวมหน้ากากเพียงไม่กี่คนก็ตกใจ มากจนถูกโจมตีก่อนที่พวกเขาจะตอบสนองอย่างเหมาะสม
“แบบนี้…อ๊ะ!”
“ไม่ ไม่มีทาง! คีย้าาาา!”
ชายสวมหน้ากากสองคนล้มลงหลังจากถูกไฟฟ้าดูด แต่คนที่ฉันคาดว่าเป็นผู้นําพยายามป้องกันไว้ขณะจับแขนขวาที่ถูกตัดขาด
“ฮ! แกมีความเมตาของพระเจ้าได้อย่างไรกัน!”
แต่การสกัดกั้นเวทย์มนตร์ในตอนนี้ เขาคงใช้มานาของเขาจนหมดในขณะที่เขาคุกเข่าข้างหนึ่งหอบหายใจ และจ้องมาที่ฉัน
อดขนาดไหนกันเนีย
ฉันมองลงไปที่เขาและพูดว่า “ผมบอกคุณแล้ว พระเจ้าอยู่กับผม”
จากนั้นฉันก็เตะคางของเขา เขากลิ้งไปตามหลังคาไปที่ขอบแล้วตกลงไป
มาดูกัน ฉันหยิบนาฬิกาออกมาจากกระเป๋าหน้าอกและตรวจสอบเวลา ผ่านไปประมาณ 10 นาทีตั้งแต่เตะเฮกโตปาสกาลครั้งแรก สิ่งต่าง ๆ ล่าช้ากว่าที่คาดไว้มาก ในการดูแลสิ่งต่าง ๆ อย่างง่ายดาย ฉันต้องจัดการกับมันในสองนาที แต่ใช้เวลานานกว่า ที่คาดไว้ห้าเท่า ส่วนหนึ่งเป็นเพราะฉันรีบเข้าไปอย่างไม่ระวัง แต่ยังเป็นเพราะทักษะของคนสวมหน้ากากเหล่านี้ดีอย่างคาดไม่ถึง
ต้องขอบคุณสิ่งนี้ คนที่สวมหน้ากากจากทางเข้าด้านหลังของโรงเรียนเวทย์มนตร์ สังเกตเห็นและตอนนี้กําลังเดินเข้ามาพร้อมกับส่งกลิ่นอายที่โกรธจัด สรุปคือตอนนี้ สายเกินไปที่จะจัดการเรื่องนี้อย่างเงียบๆ
“วัย”
ฉันถอนหายใจและเปลี่ยนแผนการจัดการกับเรื่องลักพาตัวเจ้าหญิงอย่างเงียบๆ ถ้าฉันท่าพลาด คนที่มาจากประตูหลังและที่ที่เกิดระเบิดก็อาจจะมาถึงพร้อมๆกัน หากเป็นเช่นนั้น มีความเป็นไปได้สูงที่ฉันจะได้รับความเสียหายเว้นแต่จะมีฉันสองคน
มีอาบลัดดี้อยู่ที่จุดวางระเบิด แต่สิ่งสําคัญคือต้องพิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่คนสวมหน้ากากบางคนอาจจับเขาไว้ ถ้าเป็นเช่นนั้น สถานที่แห่งนี้จะกลายเป็นสนามรบ
ฉันกระโดดลงไปที่ระเบียงด้านล่างหลังคา มีผู้หญิงคนหนึ่งชื่ออาเรเลียอยู่บนระเบียงที่ฉันลงจอด
“โอ้ ไม่เจอกันนานเลยนะ คุณหนูอาเรีย?”
ฉันทักทายอย่างเป็นกันเองและสังเกตวงเหวนเวทย์มนตร์ที่วางอยู่ในห้องจัดเลี้ยงมันดูลึกลับและทรงพลังมาก
นี้คืออะไรน่ะ?
วงเหวนเวทย์มนตร์เชื่อมโยงกับเจ้าหญิง มันถูกเชื่อมโยงกับสร้อยข้อมือที่เจ้าหญิง สวมแต่วงเหวนเวทย์มนตร์นี้ดูชั่วร้าย มันรับประกันความปลอดภัยของ อาเรเลียได้อย่างถี่ถ้วน
ไม่ ฉัน เท่านั้น ที่รับประกันความปลอดภัยของอาเรเลียได้
ฉันก่าลังจะอาเจียนด้วยความโกรธ แต่ฉันสงบสติอารมณ์ลงจากราวระเบียงแล้วจับ มืออาเรเลีย
“หรือจะให้ผมเรียกคุณว่าอาเรเลียดี?” ฉันถามด้วยรอยยิ้ม
เมื่อฉันพูด ฉันถอดสร้อยข้อมือของ อาเรเลีย ด้วยนิ้วกลาง และแก้ไขวงเหวนเวทย์มนตร์ที่เชื่อมโยงกับสร้อยข้อมือ
ฉันไม่รู้ว่าคนที่วางแผนนี้พยายามจะจับกระต่ายกี่ตัว แต่เนื่องจากพวกเขากล้าที่จะใช้ความปลอดภัยของฉันเป็นหลักประกันโดยที่ฉันไม่รู้ พวกเขาจึงควรเตรียมตัวให้พร้อม
