ตอนที่ 511 ช่วยเหลือเกาะลอยฟ้า (3)
“ยอดฝีมือแห่งสถานศึกษาไทชู หยวนชง?!”
ทุกคนต่างก็จดจําทักษะเฉพาะตัวที่หยวนชงมีได้
ว่ากันว่าหยวนชงกลายเป็นยอดฝีมือผู้ใช้ดาบเมื่อนานมาแล้ว แต่ถึงแบบนั้นเขาก็มักจะทําตัวไม่โดดเด่นอยู่เป็นเสมอ การทําตัวเช่นนี้ของหยวนชงสามารถบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเขาเป็นคนที่เจ้าเล่ห์และน่ากลัวมากแค่ไหน หยวนชงมักจะซ่อนตัวอยู่ที่มุมใดมุมหนึ่งก่อนที่จะโจมตีเป้าหมายด้วยการโจมตีอันทรงพลัง และนี่ก็คือสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้
ดวงตาของหยวนชงเป็นประกายในขณะที่จ้องมองไปที่หยวนเอ๋อที่อยู่บนท้องฟ้า
หยวนเอ๋อยังเด็กแต่ถึงแบบนั้นนางก็กล้าหาญมาก นางเลือกที่จะนําสายสะพายแห่งนิพพานออกมาเพื่อป้องกันตัวเองในทันที
ตูม! ตูม! ตุ้ม!
ดาบพลังงานทั้งหลายพุ่งเข้าใส่สายสะพายนิพพาน
หยวนชงคิดเอาไว้แล้วว่าจะต้องเป็นแบบนั้น ตัวเขาได้พุ่งผ่านสายสะพายไปก่อนที่จะเข้าประชิดหยวนเอ้อ
ซูวว!
พลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบปรากฏขึ้น
ทุกๆ คนที่เห็นแบบนั้นต่างก็อุทานออกมาด้วยความตกใจ
“หยวนชงเป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบอย่างงั้นเหรอ!”
“สถานศึกษาไท่ซูได้ลงทุนกับภารกิจครั้งนี้จริงๆ”
ทุกๆคนต่างก็คิดว่าเจียงหลี่จือเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดที่ถูกส่งมาทําภารกิจในครั้งนี้ แต่หลังจากที่เจียงหลี่จือถูกสังหารไปโดยพลังฝ่ามือ ก็ไม่มีใครจากสถานศึกษาไท่ซูกล้าก้าวมาข้างหน้าอีก ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าจะมียอดฝีมือซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางสาวกทั่วไป
ตูม! ตูม! ตุ้ม!
ดาบพลังงานทั้งหลายและสายสะพายนิพพานเข้าปะทะกัน
หยวนเอ๋อในตอนนี้เป็นเพียงผู้มีพลังอวตารดอกบัวสามกลีบ ลําพังนางแค่คนเดียวจะเอาชนะยอดฝีมือผู้มีพลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบได้ยังไงกัน?
หยวนชงเลือกที่จะใช้สุดยอดเคล็ดวิชาก่อนที่จะเคลื่อนที่ไปข้างหลังหยวนเอ๋ออย่างรวดเร็ว
ดาบพลังงานได้ฟาดฟันไปทางหยวนเอ๋อ
“นี่มัน” หยวนเอ๋อรีบผลักธิดาหอยสังข์ไปทางด้านหลัง นางได้ปกป้องธิดาหอยสังข์เอาไว้นั่นเอง
“พี่หยวนเอ้อ!” ธิดาหอยสังข์ที่เห็นหยวนเอ๋อโจมตีร้องลั่น
“ไม่ต้องห่วง!” หยวนเอ๋อได้ใช้เคล็ดวิชาเจ็ดดวงดาวล่องเมฆาของนางก่อนที่จะเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและทิ้งภาพติดตาเอาไว้ เป็นเพราะนางต้องพาธิดาหอยสังข์หนีไปด้วย และเพราะแบบนั้นหยวนเอ๋อจึงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เร็วไปกว่านี้ได้
“ตายซะสาวน้อย!” ดาบพลังงานทั้งหลายได้กระจายไปตามภาพติดตาที่หยวนเอ๋อทิ้งเอาไว้ เมื่อภาพติดตาทั้งหมดหายไป หยวนชงก็ได้ใช้ฝ่ามือที่ตัวเองมีโจมตีใส่หยวนเอ๋อ
หยวนเอ๋อไม่อาจหลบพลังฝ่ามือได้ พลังฝ่ามือได้พุ่งเข้าใส่หยวนเอ๋อด้วยความเร็วสูง
ตุ้ม!
หยวนเอ๋อที่ถูกการโจมตีจากฝ่ามือกระเด็นถอยกลับไปได้พักหนึ่งก่อนที่จะตั้งตัวได้ในตอนนี้ จุดตันเถียนของนางกําลังปั่นปวนขึ้นมา
“หืม?” หยวนชงขมวดคิ้วเล็กน้อย เขากําลังเฝ้ามองสาวน้อยอยู่บนอากาศ “เจ้ายังมีชีวิตอยู่อย่างงั้นเหรอ?”
หยวนชงที่เห็นแบบนั้นได้เคลื่อนไหวต่อในทันที ดาบพลังงานทั้งหมดได้หลบเลี่ยงสายสะพายนิพพานก่อนที่จะรวมกันเป็นหนึ่งเดียว หยวนชงไม่รอช้าได้ใช้พลังฝ่ามือโจมตีผสานกับพลังดาบ “ข้าหวังว่าเจ้าจะกลับมาเกิดใหม่โดยมีชีวิตที่ดีกว่านี้นะ”
พลังดาบและพลังฝ่ามือพุ่งเข้าหาหยวนเอ๋ออีกครั้ง
ในตอนที่หยวนเอ๋อคิดว่าตัวเองกําลังจะจบชีวิตลง ในตอนนั้นเองก็มีร่มของใครบางคนกางออกต่อหน้านาง พลังลมปราณทั้งหลายได้แผ่ขยายจนกลายเป็นม่านพลังรูปร่ม หยวนเอ๋อได้เงยหน้าขึ้นก่อนที่จะเห็นหญิงสาวผู้สง่างามลงมาจากฟากฟ้า หญิงสาวคนนั้นลงมาพร้อมกับร่มทั้งสี่คัน
ดาบพลังงานถูกร่มที่มีป้องกันการโจมตีไว้ได้
“พี่สาวจิงยี่?”
หญิงสาวผู้สง่างามไม่ใช่ใครอื่น นางก็คือหลี่จิงยื่นั่นเอง
หลี่จิงยี่เหลือบมองหยวนเอ๋อก่อนจะยิ้มให้ “เจ้ายังไหวสินะ?”
“ข้ายังไหว แค่นี้สบายมาก” หยวนเอ๋อได้บินกลับไปยังด้านข้างธิดาหอยสังข์อย่างรวดเร็ว
การปรากฏตัวกะทันหันของยอดฝีมือคนใหม่ได้ดึงดูดความสนใจของทุกคน นายหญิงหวางที่เห็นยอดฝีมือคนใหม่ได้พูดออกมาอย่างมีความสุข “หลี่จิงยี่เองอย่างงั้นเหรอ?”
“สวัสดีค่ะนายหญิง”
นายหญิง?
หยวนชงขมวดคิ้วก่อนที่จะพูดออกมา “ข้าได้ยินมาว่าหวางซื่อเจียมีสาวกหลายคนที่เป็นยอดฝีมือ แต่น่าเสียดายที่หวางซื่อเจียกดขี่ข่มเหงสาวกเหล่านั้นจนไม่อาจที่จะเอาชนะใจพวกเขาได้ เจ้าก็คือยอดฝีมือผู้ใช้ร่มอัจฉริยะหลี่จิงยี่สินะ?”
หลี่จิงได้เม้มริมฝีปากก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม “ข้าไม่คิดว่าตัวเองจะโด่งดังจนเป็นที่รู้จักแบบนี้”
“หลี่จิงยี่ เวลาของเกาะเพิ่งไหลได้สิ้นสุดลงแล้ว เจ้าควรจะใช้พรสวรรค์ที่มีติดตามคนที่มีความสามารถซะมากกว่า หวางชื่อเจียไม่เคยเอาใจใส่เจ้า ทําไมเจ้าถึงยังต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเขากัน?” หยวนชงได้ถามออกมา
“เป็นอาจารย์หนึ่งวันเท่ากับเป็นอาจารย์ตลอดไป หยวนชง ข้าแนะนําให้เจ้ายอมแพ้ซะจะดี กว่า”
หยวนชงหัวเราะเยาะ “แม่นางหลี่ เจ้าลืมตาของเจ้ามองดูให้ดี เจ้าคิดว่าใครกันแน่ที่ควรจะย อมแพ้นะ?”
หลี่จิงได้มองไปยังรอบตัว บัดนี้เกาะลอยฟ้าได้จมอยู่ใต้พื้นมหาสมุทรแล้ว เขตแดนพลังที่เคยมีเองก็แตกเป็นเสี่ยงๆ นางมองเห็นความโกลาหลอยู่ทั่วทุกที่ ผู้ฝึกยุทธผู้ใช้ร่มหลายคนนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นไม่ขยับไปไหน ผู้ใช้ร่มทั้งหมดต่างก็มาจากสํานักเดียวกันกับนาง เมื่อหลี่จิงยี่ได้เห็นแบบนั้นนางจะไม่รู้สึกเจ็บใจไปได้ยังไงกัน? แต่น่าเสียดายที่นางมาช้าไป นางไม่คิดมาก่อนว่าเกาะเผิงไหลที่เคยรุ่งเรืองจะถูกโจมตีจนเละถึงเพียงนี้ เกาะเผิงไหลได้ถูกฝูงหมาป่าผู้หิวโหยทําลายจนไม่เหลือชิ้นดี
ในขณะที่หลี่จิงยี่กําลังใช้ความคิดอยู่ ในตอนนั้นเองหยวนชงก็ฉวยโอกาสโจมตีนาง หยวนชงได้ขยับมือก่อนที่จะปลดปล่อยดาบพลังงานหลายเล่มเข้าโจมตี หลี่จิงยี่รู้ตัวดี นางได้เหยียบร่มก่อนที่มันจะเริ่มหมุนรอบตัวเอง หลี่จิงได้ปล่อยผนึกพลังขึ้นไปในอากาศ
พลังของทั้งสองฝ่ายเข้าปะทะกัน
ตุ้ม!
ทั้งสองฝ่ายต่างก็กระเด็นกลับไปพร้อมๆกัน การซัดพลังเข้าใส่กันของทั้งสองฝ่ายเป็นเหมือนกับการประลองวัดระดับพลังวรยุทธกันนั่นเอง ทั้งคู่ต่างก็เป็นยอดฝีมือผู้มีพลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบ มันยากที่ดาบและร่มจะเอาชนะอีกฝ่ายได้ ทั้งสองฝ่ายเผชิญหน้ากันจากในระยะไกล
เสียงแปลกประหลาดได้ดังขึ้นจากท้องทะเลอีกครั้ง มันได้ดึงดูดความสนใจของทุกคนที่กําลังจับจ้องไปที่การต่อสู้
ธิดาหอยสังข์ได้เอามือชี้ไปที่ทะเลก่อนที่จะอุทานออกมาอย่างตื่นเต้น “หลัวยูกําลังจะมา!”
เพียงแค่ไม่กี่อึดใจเท่านั้นสัตว์ที่มีรูปร่างเป็นปลามีปีกราวกับนกก็ได้ปรากฏตัวขึ้น
หลัวยูได้ทําลายพื้นผิวของมหาสมุทร ไม่นานนักมันก็ได้สร้างคลื่นขนาดใหญ่กระเพื่อมไปยังรอ
พรึบ! พรึบ! พรึบ!
หลี่จิงยี่ได้ป้องกันคลื่นทะเลด้วยร่มของนาง
ส่วนหยวนชงเองก็ควบคุมดาบพลังงานเพื่อป้องกันน้ํากระเซ็นเอาไว้
หยวนเอ๋อเองได้ปกป้องธิดาหอยสังข์ในขณะที่มองไปยังหลัวยด้วยความตกใจ
หลัวยู่ได้ทําเหมือนกับว่าทุกคนเหนือพื้นทะเลเป็นเหมือนกับศัตรู ทําไมถึงเป็นแบบนั้นกัน?
น่าเสียดายที่ผู้ฝึกยุทธระดับล่างที่อยู่ใกล้เคียงไม่ได้โชคดีเหมือนกับเหล่ายอดฝีมือ ผู้ฝึกยุทธเหล่านั้นถูกหยดน้ํามฤตยูเจาะทะลุหน้าอกไปในทันที ผู้ที่ไม่อาจป้องกันพลังได้ต่างก็ถูกฆ่าตายโดยไม่รู้ตัว
“เอ่อ…”
“สัตว์ร้ายตัวนี้สังหารคนได้”
ผู้ฝึกยุทธระดับล่างที่รอดชีวิตมาได้รีบถอยกลับมาอย่างรวดเร็ว
ผู้ฝึกยุทธผู้ใช้ร่มบนเกาะเพิ่งไหลเองก็ถอยกลับเช่นกัน ทุกคนทําได้แค่เฝ้ามองอยู่อย่างห่างๆ
นายหญิงหวางบินขึ้นก่อนที่จะเหลือบมองหลัวยู
หลัวยุได้พลิกตัวก่อนที่จะกระพือปีกไปบนอากาศ ที่ร่างกายของมันถูกปกคลุมไปด้วยแสงสลัวๆ มันกําลังพุ่งตรงมาหาธิดาหอยสังข์ที่ลอยอยู่ไม่ไกลผิวน้ําทะเลเท่าไหร่
“หลัวยูมาแล้ว”
“ถอยเร็วเข้า!”
นี่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนเห็นว่าหลัวยพยายามที่จะฆ่าใครสักคน
หลี่จิงยี่ขมวดคิ้ว ดูเหมือนว่าเรื่องในครั้งนี้จะซับซ้อนจนเกินไป นางหันไปที่หยวนเอ๋อก่อนที่จะพูดออกมาด้วยน้ําเสียงที่หนักแน่น “ถอยกลับไปเร็วเข้า!”
“อืม” หยวนเอ๋อรีบพาธิดาหอยสังข์บินกลับไปอย่างรวดเร็ว
หลี่จิงยีที่ถอยออกมาด้วยได้ถามออกมา “แล้วอาจารย์ของเจ้าอยู่ไหนกัน?”
“ท่านอาจารย์?” หยวนเอ๋อตบไปที่หน้าผากของตัวเอง “ถูกต้องแล้ว! ท่านอาจารย์อยู่ที่ไหน? ท่านอาจารย์ช่วยด้วย! ข้าคงจะยันไว้ได้อีกไม่นานแน่”
หลี่จิง “???”
หยวนชง “???”
ผู้ฝึกยุทธทั้งหลายต่างก็เหลือบมองไปที่สาวน้อย ไม่ไม่นานมานี้ยังมียอดฝีมือคอยปกป้องเด็กสาวคนนี้มาโดยตลอด แต่ในตอนนี้ไม่มียอดฝีมือคนนั้นอีกต่อไป
ในขณะที่หลัวยพุ่งเข้ามาใกล้มากยิ่งขึ้น มันก็ได้สะบัดร่างอันใหญ่ยักษ์แยกสาวน้อยทั้งสองคนออกจากกัน ด้วยเหตุผลอะไรที่ไม่อาจล่วงรู้ได้หลัวยุไม่ได้เลือกที่จะทําร้ายสาวน้อยทั้งสองคนนั้น
ธิดาหอยสังข์อุทานออกมาด้วยความตกใจ ในตอนนั้นเองนางก็ถูกพลังของหลัวยพาตัวไป
การเคลื่อนไหวของหลัวยูมันว่องไวมาก มันได้เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วก่อนที่จะพาธิดาหอยสังข์จากไป
“หอยสังข์!” หยวนเอ๋ออุทานออกมาด้วยความตกใจ ในตอนนี้สถานการณ์ทุกอย่างอยู่นอกเหนือความควบคุมของนางแล้ว ผู้เป็นอาจารย์อย่างลู่โจวได้มอบหมายหน้าที่ให้ปกป้องธิดาหอยสังข์เอาไว้ แต่นางก็ต้องทําให้ผู้เป็นอาจารย์ผิดหวัง ที่ใบหน้าของหยวนเอ๋อเต็มไปด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนก นางรู้สึกเสียใจในความไร้พลังของตน
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วจนเกินไป ใครบ้างจะตอบโต้กับสถานการณ์แบบนี้ได้กัน?
หลี่จิงยี่เองที่เห็นเหตุการณ์ก็ยังไม่อาจช่วยเหลืออะไรได้
หยวนชงได้จับตามองหลี่จิงยี่มาโดยตลอด เมื่อสถานการณ์วุ่นวายมากกว่าเดิมตัวเขาก็รีบสั่งการขึ้น “สาวกไทชู ฆ่าสาวน้อยคนนั้นซะ!”
“ครับ!” เสียงของสาวกจากสถานศึกษาไท่ซูตอบรับอย่างพร้อมเพรียงกัน
สาวกนับร้อยจากสถานศึกษาไท่ซูได้ใช้ดาบที่ตัวเองมีบินไปยังผิวน้ํา ในตอนนี้ไม่มีใครสนใจหลัวยุหรือธิดาหอยสังข์อีกต่อไป ทุกคนต่างก็เพ่งเล็งไปที่หยวนเอ๋อ
ผู้ฝึกยุทธกว่าร้อยคนได้เสกดาบพลังงานขึ้นมา ดาบพลังที่มหาศาลได้พุ่งเข้าหาหยวนเอ๋อแต่เพียงผู้เดียว
หัวใจของหลี่จิงยี่สิ้นหวัง สาวน้อยกําลังตกอยู่ในอันตราย!
ในตอนนั้นเอง
ช่วว!
แสงสีฟ้าได้ส่องมาจากใต้ผิวของน้ําทะเล ผิวน้ําและเกาะทั้งสี่ต่างก็ถูกแสงสีฟ้าปกคลุมโดยสมบูรณ์
สาวกของสถานศึกษาไท่ซูไม่มีเวลาแม้แต่จะตอบโต้
“เกาะลอยฟ้าอย่างงั้นเหรอ?”
เกาะลอยฟ้าได้โผล่พ้นผิวน้ําทะเลขึ้นมา และเพราะแบบนั้นจึงทําให้เกิดคลื่นขนาดใหญ่
ผู้ฝึกยุทธบนเกาะทั้งสี่ที่กําลังต่อสู้อย่างดุเดือดได้ยืนมองภาพที่เกิดขึ้น ทุกคนต้องหยุดการต่อสู้ในขณะที่เหลือบมองไปยังเกาะลอยฟ้า ในตอนนั้นเองทุกคนก็มองเห็นพลังฝามือสีฟ้าเข้มขนาดใหญ่ มันเป็นฝ่ามือที่โอบอุ้มเกาะลอยฟ้าทั้งเกาะให้ลอยขึ้นมา
ทุกคนที่เห็นแบบนั้นต่างก็ลืมหายใจ ทุกคนจ้องมองไปที่ฝ่ามือขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนปกปกคลุมไปทั่วทั้งท้องฟ้าได้ ทุกคนได้ลืมเรื่องเกี่ยวกับการต่อสู้ ลืมเรื่องทุกอย่างไปชั่วขณะ
คลื่นน้ําและพลังแสงสีฟ้าได้ส่องแสงไปยังสาวกของสถานศึกษาไทชู มันกําลังมุ่งตรงไปหาหยวนเอ๋อนั่นเอง เป็นเพราะพลังแสงสีฟ้าทําให้สาวกของสถานศึกษาไท่ซูทั้งหมดกระอักเลือดออกมาจากปาก
ที่ใต้ฝ่ามือขนาดใหญ่ทุกคนมองเห็นชายชราคนหนึ่ง ชายชราคนนั้นกําลัง ยกฝ่ามือขึ้นเหนือศีรษะ แสงสีฟ้าได้ส่องมาจากฝ่ามือของเขา เห็นได้ชัดว่าพลังฝ่ามือขนาดใหญ่สีฟ้า มันมาจากชายชราคนนั้นนั่นเอง! พลังของคนเพียงคนเดียวกําลังโอบอุ้มเกาะลอยฟ้าทั้งเกาะเองไว้ มันไม่แปลกเลยที่ทุกคนจะตื่นตกใจ
