ตอนที่ 518 ผู้มีพลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบ
ยี่เทียนซินได้โคจรพลังลมปราณก่อนที่จะกระโดดขึ้นสู่ท้องฟ้า นางลอยขึ้นไปบนอากาศก่อนที่จะเหลือบมองมายังทะเลสาบด้านล่าง
บัดนี้เขตแดนพลังที่มีได้จางหายไปแล้ว นางได้ดูดซับพลังจากเขตแดนพลังไปจนหมดแล้วนั่นเอง ยี่เทียนซินได้ยกฝ่ามือขึ้นก่อนที่จะจ้องมองมัน
ซู่วว!
พลังอวตารร้อยวิถีของนางปรากฏขึ้น มันทั้งสง่างามและดูละเอียดอ่อนลอยอยู่บนฝ่ามือของนาง กลีบดอกบัวทั้งหกกําลังหมุนรอบดอกบัวทองคําใต้ฝ่าเท้าของพลังอวตาร
ยี่เทียนซินได้โคจรพลังของนางก่อนที่จะเดินพลังทั้งหมดไปยังร่างอวตารที่มี
ที่ใกล้ๆ นางยังคงมีสัตว์ร้ายหลายตัวบินไปมา แต่ถึงแบบนั้นก็ไม่มีใครที่กล้าจะมายุ่งกับนาง
ในตอนนี้ยังคงมีดวงจันทร์ที่สว่างไสวสวยงามลอยอยู่บนท้องฟ้า มันยังคงอยู่บนท้องฟ้าไม่เคยตกไปไหน
ในก้นปิ้งที่นี่เทียนซินอยู่ไกลเกินกว่าจะมองเห็นดวงจันทร์ได้
พลังลมปราณอันมหาศาลได้มารวมตัวกัน มันได้เคลื่อนผ่านร่างอวตารก่อนที่จะไปยังดอกบัวทองคํา
ขณะนี้ยเทียนซินยังคงจดจ่ออยู่กับการใช้ความคิด แม้ว่านางจะได้รับพลังอันมหาศาลมา แต่การจะผลิกลีบดอกบัวกลีบใหม่ได้ก็ยังเป็นเรื่องที่ยากเย็นอยู่ดี ยี่เทียนซินพยายามกําหนดลมหายใจก่อนที่จะใจจดใจจ่อไปที่ดอกบัวทองคําอีกครั้ง
ดอกบัวทองคําที่ส่องประกายได้เปล่งประกายทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น
ยี่เทียนซินมุ่งมั่นไปกับการเพิ่มพลังให้กับร่างอวตารที่นางมี
ซู่วว!
เสียงที่แผ่วเบาดังขึ้นมา
เทียนซินรู้สึกประหลาดใจ นางพบว่าที่มุมหนึ่งของดอกบัวทองคํากําลังพรากจากกัน ไม่นานนักกลีบดอกบัวสีทองกลีบใหม่ก็เบ่งบาน
การปรากฏตัวของกลีบดอกบัวกลีบใหม่ได้ทําให้เส้นพลังลมปราณทั้งแปดของนางไหลเวียนได้อย่างราบรื่นมากขึ้น และจุดพลังลมปราณที่นางมีก็ยังเติบโตมากขึ้นเช่นกัน พลังลมปราณที่เอ่อล้นในร่างกายของนางจะถูกส่งไปยังจุดพลังลมปราณของนางในทันที
ในที่สุดยเทียนซินก็กลายเป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบ
ยี่เทียนซินมีความสุขมาก นางได้เรียกพลังอวตารของนางออกมา
พลังอวตารที่ถูกเรียกขยายใหญ่อย่างรวดเร็ว พลังอวตารหกกลีบเดิมของนางมีความสูงเพียงแค่ 80 ฟุตเท่านั้น แต่หลังจากที่เป็นพลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบได้มันก็มีความสูงมากขึ้นถึง 90ฟุต
ยี่เทียนซินได้บินไปข้างหน้าพร้อมๆ กับร่างอวตารของนาง แต่น่าเสียดาย นางที่บินสูงได้ไม่ถึง 100 เมตรถูกสัตว์ร้ายบินได้ที่อยู่เหนือเหวลึกสังเกตเห็นซะก่อน มันได้พุ่งใส่นางเพื่อล่าตัวในทันที สัตว์ร้ายทั้งหมดมีจํานวนมากจนถึงหลักพัน
เสียงร้องอันน่าสยดสยองของพวกมันทั้งหมดดังไปทั่วเหวลึก
“แบบนี้แย่แน่!” ยี่เทียนซินหันกลับมา
สัตว์ร้ายจํานวนนับไม่ถ้วนได้พุ่งเข้าหานางจากบนท้องฟ้า ดวงตาและกรงเล็บของมันเปล่งประกายออกมาพร้อมที่จะบดขยี้ทุกอย่างที่ขวางทาง
ตู๊ม! ตู๊ม! ตู๊ม!
พลังอวตารของยี่เทียนซินได้ปกป้องนางจากการโจมตีทั้งหมดได้
ยี่เทียนซินขมวดคิ้ว นางได้แต่โทษตัวเองที่ไม่ระวังตัวให้มากพอจนดึงดูดสัตว์ร้ายทั้งหลายเข้าหาตัวเองแบบนี้ แม้ว่ายี่เทียนซินจะจัดการกับสัตว์ร้ายระดับต่ำได้ แต่นางก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนเพื่อจัดการพวกมันทั้งหมด
“สุดยอดเคล็ดวิชา!” ยี่เทียนซินเลือกเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเต็มที่ ยี่เทียนซินได้หนีไปพร้อมกับร่างอวตาร
เหวลึกมันกว้างใหญ่จนเกินไป ยี่เทียนซินมองไม่เห็นจุดสิ้นสุดของมันเลย ถ้าหากนางหนีไปเจอสัตว์ร้ายอันทรงพลังในขณะที่หนี ยี่เทียนซินก็คงจะต้องพบกับความตายแน่
สัตว์ร้ายบินได้ทั้งหลายยังคงรวมตัวกันพุ่งเข้าหานางต่อไป
“ผู้มีพลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบจะไม่สามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้อย่างงั้นเหรอ?” นางเหลือบมองไปยังเถาวัลย์ที่อยู่บนหน้าผา “มาลองดูกัน!”
ด้วยนิสัยที่ไม่ยอมแพ้ของยี่เทียนซิน นางได้ใช้ร่างอวตารที่มีพุ่งไปสู่ท้องฟ้าอย่างไม่ยั้งคิด
สัตว์ร้ายจํานวนมากไล่ตามนางเพื่อจะโจมตี ยี่เทียนซินจดจ่ออยู่กับการบินขึ้นไป ในชั่วพริบตาเดียวเท่านั้นนางก็บินมาได้ไกลกว่าหลายร้อยเมตร ยี่เทียนซินได้สํารวจรอบตัวก่อนที่จะพบสัตว์ชนิดต่างๆ เกาะอยู่ตามหน้าผาเช่นกัน ยี่เทียนซินไม่ต้องการติดอยู่ในสถานที่ที่อันตรายแบบนี้เป็นครั้งที่สอง และนางเองก็ไม่ได้คิดที่จะฆ่าพวกมัน ยี่เทียนซินยังคงบินต่อไป
ในตอนนั้นเอง
ตู๊ม!
ปีกที่ใหญ่ยักษ์ได้พุ่งผ่านก่อนที่จะกระแทกพลังอวตารของนาง!
ตู๊ม!
การปะทะกันได้ทําให้พลังกระเพื่อมไปทั่ว
ตู๊ม! ตู๊ม! ตู๊ม!
หินหลายก้อนได้ตกลงจากหน้าผา และเพราะแบบนั้นทําให้เถาวัลย์ทั้งหลายถูกตัดขาด
พลังอวตารที่ถูกโจมตีทําให้ยี่เทียนซินตกลงมา
ลมอันรุนแรงที่พัดผ่านหูของยี่เทียนซินได้เสียดแทงหูของนางราวกับใบมีด ยี่เทียนซินหันไปมองด้านหลัง สัตว์ร้ายบินได้นับไม่ถ้วนยังคงบินไล่ล่านาง มีเพียงจะงอยปากอันแหลมคมกรงเล็บที่เป็นประกาย และดวงตาสีเขียวของพวกมันเท่านั้นที่ยี่เทียนซินพอจะมองเห็น หัวใจของนางเริ่มสิ้นหวัง ยี่เทียนซินจะต้องตายก็เพราะสัตว์ร้ายทั้งหลายอย่างงั้นเหรอ?
“ไม่!”
พลังอวตารของยี่เทียนซินขยายขนาดขึ้น!
ตู๊ม!
สัตว์ร้ายทั้งหลายถูกแรงกระแทกจู่โจมกลับไป พวกมันหลายตัวได้ตายจากไปเพราะตกจากที่สูง อย่างไรก็ตามถ้าหากดูสัตว์ร้ายที่ยังรอดชีวิตมาได้ พวกมันก็ยังมีเป็นจํานวนมากอยู่ดี
สัตว์ร้ายจํานวนมากยังคงจับจ้องไปที่เหยื่อ
พวกมันกําลังพุ่งต่อ!
นี่คืออาหารจากโลกภายนอก มันทั้งสดและยังเป็นรสชาติที่ไม่เคยลิ้มลองมาก่อน
ยี่เทียนซินได้เรียกพลังอวตารของนางอีกครั้งก่อนที่จะหลอมรวมเข้ากับมัน
ตู๊ม! ตู๊ม! ตู๊ม! ตู๊ม! ตู๊ม!
สัตว์ร้ายได้จู่โจมพลังอวตารด้วยความรุนแรงที่เพิ่มมากขึ้น
อู่วว!
สัตว์ร้ายที่ร่างอันใหญ่ยักษ์ได้ล่องลอยไปบนท้องฟ้า แผ่นหลังสีทองของมันได้รองรับตัวของยี่เทียนซินเอาไว้ อุ้งเท้าที่มันมีได้ปัดป้องสัตว์ร้ายตัวอื่นๆ
สัตว์ร้ายที่บินได้กว่าหลายร้อยตัวได้กระจัดกระจายก่อนจะตกลงบนพื้น
เหวลึกและหน้าผาที่พวกสัตว์ร้ายต่างคุ้นเคยบัดนี้ได้กลายเป็นเหมือนกับนรกอันเลวร้ายไปแล้ว
เฉินกวางได้อยู่ที่นี่แล้ว!
เมื่อเฉินกวางโจมตีออกมา ขอบเหวก็เต็มไปด้วยฝนแห่งเลือด เมื่อถึงพื้นเฉินกวางได้ย่อตัวก่อนที่จะแยกเขี้ยวของมันออกมา เสียงร้องอันแหลมคมของมันสั่นสะเทือนไปทั่วพื้นดิน สัตว์ร้ายจํานวนมากที่กําลังมุ่งหน้ามาต่างก็กระจัดกระจายด้วยความกลัว
เฉินกวางกระโจนขึ้นไปบนอากาศ มันสามารถกระโจนได้ไกลกว่า 100 เมตรได้อย่างง่ายดาย
ยี่เทียนซินตกตะลึง
เฉินกวาง…ทรงพลังขนาดนั้นเลยอย่างงั้นเหรอ? มันมีพลังเทียบเท่าได้กับผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบได้เลยสินะ?
นางรู้สึกปลอดภัยมากยิ่งขึ้น ในขณะเดียวกันยี่เทียนซินก็ได้แต่โทษตัวเอง ทําไมนางถึงได้โง่เขลาขนาดนี้ นางพยายามค้นหาเฉินกวางมาเป็นเวลานาน แล้วทําไมนางไม่ยอมจะจากไปพร้อมกับมัน นางคิดมาเสมอว่าพลังวรยุทธที่มีจะทําให้ขึ้นไปสู่ขอบเหวได้ แต่การทําแบบนั้นก็ไม่ได้ต่างอะไรจากการฆ่าตัวตาย
เฉินกวางย่อตัวก่อนที่จะเริ่มกระโจนอีกครั้ง
ตู๊ม!
ก้อนหินจากหน้าผาตกลงสู่พื้นเบื้องล่าง
หินแต่ละก้อนมีขนาดใหญ่กว่ายี่เทียนซินซะด้วยซ้ำ
ยี่เทียนซินได้แต่ตกตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็น
ด้วยการโจมตีของเฉินกวาง สัตว์ร้ายบินได้ทั้งหลายต่างก็รีบหนีจากไป พวกมันได้หายไปจากสายตาของยี่เทียนซินโดยใช้เวลาไม่นาน
เฉินกวางคํารามออกมาก่อนที่จะกระโดดกลับไปยังทะเลสาบ มันกลับมาที่รูปปั้นหินอีกครั้ง
“เอ่อ…”
ระยะทางที่ยี่เทียนซินบินไปถึงตรงนั้นไม่มีค่าอะไรเลยสําหรับเฉินกวาง เฉินกวางสามารถเดินทางกลับมายังที่เดิมได้โดยใช้การกระโดดเพียงไม่กี่ครั้ง
เฉินกวางนอนราบก่อนที่จะก้มศีรษะลง
ในตอนนี้บริเวณโดยรอบเงียบมาก
ยี่เทียนซินเข้าใจได้ในทันที่นี่คืออาณาเขตของเฉินกวาง เหล่าสัตว์ร้ายทั้งหลายมักจะมีอาณาเขตเป็นของตัวเอง สัตว์ที่ไม่ได้อยู่ในอาณาเขตของตัวเองย่อมหลีกเลี่ยงที่จะเข้าไปยังอาณาเขตของสัตว์ตัวอื่น
ยี่เทียนซินได้บินไปตรงหน้าของเฉินกวาง “ ขอบคุณเจ้าจริงๆ”
เฉินกวางยังคงอยู่บนพื้น มันไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ดวงตาของมันขยับไปมาเท่านั้น
“มีอะไรผิดปกติอย่างงั้นเหรอ? เจ้าบาดเจ็บอย่างงั้นสินะ?”
ยี่เทียนซินรู้สึกกังวลมากขึ้น ทันทีที่นางบินรอบเฉินกวาง นางก็ไม่พบว่ามันได้รับบาดเจ็บอะไร
ในขณะนั้นเองเฉินกวางก็ได้ยกอุ้งเท้าของมัน มันได้แยกกองใบไม้ที่อยู่ใกล้ๆ กับรูปปั้นหิน
ยี่เทียนซินมองไปที่กองใบไม้ ที่ตรงนั้นมีหินที่มีร่องรอยของการแกะสลักอยู่ บนนั้นมีรูปดอกบัวทองคําแปดกลีบ ถ้อยคําที่ถูกสลักไว้ใต้ดอกบัวเสื่อมสลายไปตามกาลเวลา
ยี่เทียนซินตกตะลึง นางบินไปใกล้ๆ ก่อนที่จะสัมผัสสิ่งที่ถูกสลัก มีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่จะสามารถทํางานละเอียดอ่อนแบบนี้ได้ มนุษย์เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตเดียวเท่านั้นที่สามารถทิ้งสัญลักษณ์แบบนี้
หลังจากที่ไตร่ตรองอยู่นานยี่เทียนซินก็หันกลับมาก่อนที่จะเผชิญหน้ากับเฉินกวาง “เจ้าต้องการให้ข้าฝึกฝนตัวเองจนมีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบสินะ?”
อู่วว!
เฉินกวางลดอุ้งเท้าของมันลง
ยี่เทียนซินพยักหน้าก่อนจะตอบกลับไป “เอาแบบนั้นก็แล้วกัน”
ท้ายที่สุดแล้วมนุษย์ที่มีอายุกว่าร้อยปีและเฉินกวางที่มีอายุกว่าหมื่นปีก็อาศัยอยู่ร่วมกัน
ณ ศาลาตะวันออกของศาลาปีศาจลอยฟ้า
ลูโจวในตอนนี้ได้เปิดเมนูระบบขึ้นมา
แต้มบุญ: 97,430
