My Vampire System ตอนที่ 102 ตลาดซื้อขายไอเท็ม
ควินน์เริ่มกังวลกับคําถามของลีโอ เห็นได้ชัดว่าอาจารย์คนนี้รู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับตัวตนขอบควินน์ผ่านทักษะพิเศษของเขา นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขาถามคําถามนี้ตั้งแต่แรก แต่แทนที่อาจารย์จะส่งตัวเขาให้กับผู้บังคับบัญชาหรือจัดการกับควินน์ด้วยตัวเอง เขากลับเอ่ยถามคําถามง่ายๆ
“ถ้าฉันตอบไม่เข้าท่า เขาจะเล่นงานฉันหรือเปล่า? หรือว่าบางทีเขาอาจจะจับฉันไปขัง?” ควินน์คิด
แต่จากสิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านั้น ถ้าควินน์โกหก เขาจะจับได้ทันที
ทุกอย่างที่เกี่ยวกับสังคมในยุคปัจจุบัน ทําให้ควินน์ไม่สบายใจในจุดยืนของเขา ไม่ใช่แค่รัฐบาลหรือกองทัพทหาร แต่รวมไปถึงเหล่าผู้มีทักษะโดยกําเนิดด้วย
ตอนที่พ่อแม่ของควินน์ออกไปรบในสงคราม ทําไมพวกเขาถึงเลือกที่จะเปิดเผยตัวตนในช่วงเวลาสุดท้าย แล้วหลังจากนั้นถึงแบ่งบันพลังของพวกเขา? แล้วทําไมทางกองทัพถึงออกแบบกฎเกณฑ์แบ่งผู้คนออกเป็นชนชั้นด้วย? ในแง่ดังกล่าว เขากําลังเห็นสังคมในปัจจุบันที่มีแต่ความล้มเหลว
ทว่าเขาอยากให้ทุกคนตายหรือเปล่า เปล่า เขาอยากให้ดัลกิชนะสงครามหรือไม่ ก็ไม่ ควินน์ไม่ต้องการอะไรแบบนั้น
ตอนนี้ เขาคิดเกี่ยวกับมันมากขึ้น เพราะเขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ล่อแหลม เขาไม่สามารถเรียกตัวเองว่ามนุษย์ได้อีกแล้ว หากคนพวกนั้นรู้ว่าเขาเป็นอะไร พวกเขาจะยอมให้ควินน์อยู่ข้างเดียวกันกับพวกเขาหรือเปล่า? ก็อาจจะไม่เพราะมนุษย์เกรงกลัวในสิ่งที่พวกเขาไม่รู้
แต่มีสองคนแล้วที่ยอมรับเรย์ร่ากับวอร์เด็นรู้ว่าเขาคืออะไรและไม่ได้เลิกคุยกับเขา อีกทั้งยัง ไม่ได้ปฏิบัติกับเขาเป็นอย่างอื่น
ควินน์รู้แล้วว่าคําตอบของเขาคืออะไร
“ผมอยู่ข้างตัวเองครับ แต่ก็มีคนที่ผมอยากปกป้องอยู่ข้างผมเช่นกัน”
เสี้ยววินาทีที่ลีโอยืนอยู่ตรงนั้นเงียบๆ เขาจ้องมองเปลวไฟสีม่วงที่ลุกโชนอยู่รอบๆตัวควินน์อย่างไม่ลดละต่อมาเขาก็หันหลังกลับไปโดยที่ไม่พูดอะไรสักคํา
“ฉันหวังว่าคําตอบของฉันจะใช้ได้นะ” ควินน์พูดในขณะที่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เขารู้สึกอย่างกับว่าวินาทีนี้ เขากําลังจะสติแตก
“ไปรับอาวุธชิ้นใหม่ของตัวเองซะไอ้หนู!” ลีโอตะโกนบอก “เธอต้องใช้มันสําหรับการไปสํารวจนอกประตูมิติ แต่ข้อเสนอของฉันก็ยังอยู่ ไม่ต้องกังวล เธอสามารถมาประมือกับฉันได้ทุกเมื่อตามที่ต้องการ”
คาบเรียนวิชาต่อสู้สิ้นสุดลงและควินน์ไม่ได้ทําอะไรมากมายในชั่วโมงเรียนนั้น เขาไม่มีอาวุธเป็นของตัวเอง จึงต้องเลือกอาวุธชิ้นอื่นจากกําแพงในคลังเก็บอาวุธ แต่พอเขาลองใช้ดาบ เขาตระหนักขึ้นมาทันทีว่าต้องฝึกฝนมากแค่ไหน ไม่เช่นนั้นแล้วคงจะกลายเป็นอาวุธที่ใช้ได้เพียงครึ่งๆกลางๆ
การใช้หมัดชกคู่ต่อสู้ ทําให้เขารู้สึกเป็นธรรมชาติมากกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แทบทุกสกิลบังคับให้เขาต้องใช้มืออยู่แล้ว เพราะแบบนี้ถุงมือสัตว์อสูรถึงมีความหมายมากว่าอาวุธชิ้นอื่น เขาต้องการถุงมือสัตว์อสูรคู่ใหม่
ก่อนออกจากคลังอาวุธ เขาขอยืมร่มของเรย์ร่าและตัดสินใจมุ่งหน้าไปที่ห้องสมุดในช่วงบ่ายที่เหลือ เขาสามารถใช้คอมพิวเตอร์สาธารณะได้
ระหว่างทางไปที่นั่น เขาเปิดระบบเพื่อตรวจสอบบางสิ่ง อย่างแรก ก็คือไอเท็มในช่อง เก็บของๆเขา ตอนนี้เขามีคริสตัลระดับทั่วไป 16 เม็ด คริสตัลระดับกลาง 1 เม็ด และคริสตัลระดับสูง 1 เม็ด
ร้านค้า(Shop)ในระบบมีถุงมือสัตว์อสูรระดับกลางอยู่คู่หนึ่ง และสิ่งที่เขาต้องการสําหรับสร้างอาวุธชิ้นนี้ คือคริสตัลระดับกลาง 3 เม็ด ซึ่งไม่มีข้อกําหนดว่าจะเป็นของสัตว์อสูรชนิดไหนนอกจากนั้นก็มีคริสตัลสัตว์อสูรที่สามารถสร้างแหวนได้แค่อย่างเดียว
ในที่สุดเขาก็นั่งลงตรงหน้าคอมพิวเตอร์และเข้าไปที่ตลาดซื้อขายไอเท็ม เขาเริ่มทําการค้นหาเพื่อดูว่าราคามาตรฐานสําหรับการขายคริสตัลนั้นมีราคาประมาณเท่าไหร่ เพราะตอนนี้คริสตัลระดับทั่วไปไม่มีประโยชน์สําหรับเขา
ก่อนที่จะเข้าสู่ระบบเพื่อเข้าถึงหมวดหมู่อาวุธในเว็บไซต์ของตลาด เขาจะต้องป้อน ID ประจําตัวของกองทัพ โดยที่ ID นี้จะไม่มีการบันทึกในระบบ แต่มันสามารถพิสูจน์ได้ว่าเขาได้รับอนุญาติให้ทําการซื้อขายอาวุธหรือเปล่า
เว็บไซต์ซื้อขายไอเท็ม ให้ข้อตกลงว่าจะใช้ข้อมูลส่วนตัวทั้งหมดก็ต่อเมื่อได้รับการยืนยันและทําการเข้าสู่ระบบ เพราะถ้าหากมีคนไปบอกคนอื่นๆว่าใครขายของพวกนี้ มันจะเป็นกลายเป็นปัญหาใหญ่สําหรับผู้ชายคนนั้น
[ ป้อนชื่อผู้ใช้งาน ]
” ฉันจะใช้ชื่อแบบเดียวกันกับในเกมของฉัน”
[Blood evolver ]
คริสตัลระดับทั่วไป สามารถขายได้ในราคา 100 เครดิต คริสตัลระดับกลาง 1000 เครดิตและคริสตัลระดับสูงขายได้ 10,000 เครดิต ซึ่งในตอนนี้ เขากําลังนั่งอยู่ท่ามกลางเหมืองทองคําคริสตัลบางเม็ดขายได้ในราคาที่มากกว่านั้น ขึ้นอยู่กับความหายากของพวกมัน หรือชนิดไหนก็ตามที่สามารถแปรสภาพให้ราคาสูงขึ้นอีกได้
ต่อมา เขาเริ่มค้นหาถุงมือสัตว์อสูร ซึ่งในเว็บไซต์ออนไลน์มีขายไม่มากนักเมื่อเทียบกับอาวุธชิ้นอื่นๆ แต่ก็ยังพอมีอยู่บ้างให้เลือกสรร เขาสังเกตเห็นว่า เมื่อเขาเลื่อนหน้าจอค้นหาอาวุธชนิดอื่นที่แตกต่างกันออกไป คําอธิบายคุณสมบัติต่างๆก็จะเฉพาะเจาะจงมากขึ้น
มันจะบอกกับคุณว่าคริสตัลอะไรที่ใช้ในการสร้างอาวุธชิ้นนั้น โดยอาจจะมีคุณสมบัติประเภทอื่นเพิ่มขึ้นมาได้นอกเหนือจากความแข็งแกร่ง ตัวอย่างเช่น ไอเท็มบางชนิดสามารถต้านทานไฟได้หากทํามาจากคริสตัลของสัตว์อสูรบนดาวเคราะห์ที่ร้อนระอุ หรือต้านทานน้ําแข็งได้เพราะทํามาจากสัตว์อสูรสักตัวที่อาศัยอยู่ในสถานที่เย็นเฉียบ
[ วางมือไปที่คอมพิวเตอร์และใช้สกิลตรวจสอบ
[ผมช่วยแนะนําให้เอาไหม?]: ตอนดูลิสต์ไอเท็มสิ ]
ควินน์ทําตามที่ระบบแนะนําก่อนจะรู้สึกประหลาดใจกับผลลัพธ์ที่ได้ ทันใดนั้น เขาสามารถเห็นค่าสถานะของอาวุธทั้งหมด ปรากฏอยู่เบื้องหน้าของเขา
“แต่.. ได้ยังไงกัน?” ควินน์เอ่ยถาม
[ระบบที่คุณใช้งานอยู่มันก็คล้ายกันกับระบบของคอมพิวเตอร์นั่นแหละครับ มันทําการสแกนข้อมูลที่คอมพิวเตอร์บอกไว้ และจัดทําเป็นตัวเลขแบบนั้นเพื่อให้คุณเข้าใจได้ง่ายขึ้น แม้ว่ามันจะบอกเพียงคริสตัลสัตว์อสูรที่อยู่ในฐานข้อมูล ผมก็พยายามอย่างดีที่สุดแล้วสําหรับข้อมูบเกี่ยวกับสัตว์อสูรต่างๆ แต่อาจจะมีบางตัวที่ผมก็ไม่เคยเห็นนะ ]
ควินน์ยังคงค้นหาไอเท็มต่างๆต่อไป แต่มีบางอย่างที่ทําให้เขาประหลาดใจเหมือนกัน ไม่มีรายการใดที่ค่าสถานะเท่ากับร้านค้า (Shop) ในระบบเขาสักชิ้น อย่างมากที่สุด ความแข็งแกร่งที่ให้มาก็คือ +5 ในขณะที่อาวุธระดับกลางในระบบของเขานั้น +6
จริงอยู่ มันก็แค่ความแตกต่างเดียว แต่ตอนนี้ไอเท็มพวกนั้นมันมีเยอะมาก และอย่างที่สองก็คือราคาของถุงมือสัตว์อสูรเหล่านั้น พวกมันมีราคาอยู่ระหว่าง 6,000 ถึง 8,000 เครดิตอาจจะเป็นเพราะมันรวมค่าใช้จ่ายในการค้นหาคริสตัลต่างๆและยังต้องจ่ายเงินให้คนตีบวกอาวุธด้วย
แม้แต่ราคาอาวุธระดับทั่วๆไปก็ยังอยู่ที่ประมาณ 2,000 เครดิตหรือมากกว่านั้น ควินน์ไม่แม้แต่จะชายตามองไปที่อาวุธระดับสูงด้วยซ้ํา
เขานั่งอยู่ที่เดิมและเริ่มคิดสักพักว่าจะทํายังไงและอะไรคือทางเลือกที่ดีที่สุดโดยที่ไม่ต้องติดใจอะไรเพราะเขาจําเป็นต้องได้อาวุธใหม่ก่อนอาทิตย์หน้า
สุดท้าย เขาก็ตัดสินใจได้ในที่สุด สิ่งที่สําคัญอย่างมากในตอนนี้คือการขายคริสตัลระดับสูงแม้ว่าเขาจะสามารถใช้งานมันในการสร้างแหวนเพื่อปกป้องเขาจากแสงอาทิตย์ได้แต่มีของถึงสิบอย่างที่เขาต้องการมากกว่า ไม่เพียงแค่นั้น ต้องเป็นสิ่งของจากสัตว์อสูรบนดาวเคราะห์หลังประตูมิติสีแดงโดยเฉพาะ
สถานที่แบบนั้นนักเรียนทั้งหมดไม่ได้รับอนุญาตให้ไปเมื่อไหร่ก็ได้ตามที่ใจนึก ว่ากันตามตรงมันไม่มีประโยชน์สําหรับเขาในตอนนี้ และเครดิตก็ถือว่ามีประโยชน์มากที่สุด
จากนั้น ควินน์ก็เริ่มค้นหาคริสตัลของค้างคาวมรณะ(Deathbat)
ในตลาดซื้อขาย โดยหวังว่าเขาจะหาราคาที่สามารถขายได้ แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ ไม่มีคริสตัลของค้างคาวมรณะวางขายเลย
เมื่อไม่รู้ว่าขายได้เท่าไหร่สําหรับคริสตัลเม็ดนี้ ควินน์จึงตัดสินใจ ดูราคารายละเอี ยดคริสตัลอื่นๆและกําหนดราคาไว้แถวๆนั้น
เขาตั้งราคาพื้นฐานเพิ่มเครดิตพิเศษอีกประมาณ 2000 เครดิต โดยตั้งราคาขายรวมที่ 12000เครดิต
“โอเค เรียบร้อย ตอนนี้สิ่งที่ฉันต้องทําก็คือรอให้ขายออก ฉันจะได้ซื้อคริสตัลระดับกลางสองเม็ดและรับอาวุธจากระบบได้สักที”
มันใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาที แต่มีคนยอมจ่ายเพื่อแลกกับคริสตัลเม็ดนี้แล้ว พร้อมกับหมายเลขยืนยันเครื่องส่งพัสดุ สิ่งที่ควินน์ต้องทําคือมุ่งหน้าไปที่คลังเก็บของและวางคริสตัลไว้ที่เครื่องเทเลพอร์ต เมื่อทําการป้อนหมายเลขยืนยัน มันก็จะส่งผ่านรายการสิ่งของนั้นไปยังผู้รับอีกด้านหนึ่ง
ที่ไหนสักแห่งในห้องมืด มีเด็กผู้ชายผมสีดํา รองทรงคนหนึ่ง ลักษณะอายุใกล้เคียงกันกับควินน์ กําลังท่องเว็บไซต์ตลาดซื้อขายไอเท็ม
“ไม่เอาน่า เกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายคนนั้น ฉันจ่ายเงินให้เขาเพื่อเอาคริสตัลนั่นมาให้ฉันเชียวนะ ฉันต้องการอีกแค่หนึ่งชิ้นเอง” เด็กผู้ชายคนนั้นพูด
เขาไม่เคยคาดหวังว่าจะเจออะไรในตลาดซื้อขาย แต่ทุกวันเขามักจะเช็คให้แน่ใจ อย่างไรก็ ตาม ในที่สุดคริสตัลที่เขาต้องการ ก็กลับปรากฏขึ้นทันใด
“ไม่มีทาง! แค่ 12,000 เครดิตงั้นเหรอ?! ฉันต้องรีบซื้อสิ!”
ด้วยความไม่ลังเล เด็กหนุ่มรูดการ์ดของเขา ข้างๆคอมพิวเตอร์เพื่อยืนยันการซื้อสินค้า
จากนั้น ชายคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นจากเงามืดและเดินมายืนอยู่ข้างๆเด็กหนุ่มคนนั้น
“นายน้อย ถ้าพ่อของคุณรู้ว่าคุณไม่ได้รับคริสตัลมาด้วยความพยายามของคุณ เขาจะต้องโกรธมากแน่ๆ พวกเราทุกคนต้องไปล่าสัตว์อสูรพวกนั้น ด้วยความยากลําบากนะครับ”
“ฮ่าๆ พ่อของฉันคงคิดว่าจะหยุดฉันได้ล่ะสิ เพราะในที่สุด ตอนนี้ ฉันจะออกจากที่นี่ด้วยแหวนได้แล้ว!”
จากนั้นเขาก็มองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์อีกครั้ง
“ขอบคุณนะ Blood. Evolver นายทําให้ฉันมีความสุขมากเลยในวันนี้ ถ้าฉันได้พบนายในซีวิตจริง ฉันสัญญา ว่าฉันจะชดใช้หนี้ที่ติดค้างให้ทั้งหมด”
