ตอนที่ 115 Red zone
หลังจากที่นําคริสตัลสิบห้าเม็ดออกมาได้สําเร็จ และควินน์ ก็นําคริสตัลจากหนอนที่ตัวเองฆ่าออกมาแล้ว พวกเขาก็ตกลงกันว่าจะกลับไปยังศูนย์พักพิงก่อน แต่แทนที่ควินน์จะบอกคนอื่นๆถึงหนอนเขี้ยวที่เขาฆ่าได้ ควินน์กลับตัดสินใจ ที่จะเก็บคริสตัลไว้ในระบบให้กับตัวเขาเอง
คริสตัลทั้งหมดที่ส่งให้กับฐานทัพ จะถูกนับเป็นคะแนน อย่างไรก็ตาม พวกทหารจะนับเพียงสิบเปอร์เซนต์จากคริสตัลที่พวกเขาฝากไว้ ดังนั้น ควินน์จึงตัดสินใจเก็บคริสตัลบางส่วนเอาไว้ในระบบของเขาแทน ซึ่งไม่มีใครหาเจอแน่ๆและเขาจะนําพวกมันไปขายในภายหลัง
เช่นเดียวกับที่เดลบอกพวกเขาไว้ ดวงอาทิตย์ยังคงส่องแสงเจิดจ้าและดูเหมือนว่าตะวันจะไม่ตกดินง่ายๆ แต่พวกเขาทราบดีว่าพวกเขามาที่นี่ร่วม หกชั่วโมงแล้ว การเดินทางไปยังจุดมุ่งหมายต่าง ๆ นั้น ต้องใช้เวลาในการเตรียมตัวและเดินทางนาน ซึ่งทําให้ค่อนข้างเหน็ดเหนื่อย
จากนั้น พวกเขาก็มุ่งหน้าไปที่ฐานทัพซึ่งตั้งอยู่กึ่งกลางของศูนย์พักพิง สถานที่นี้เป็นอาคารสี่เหลี่ยมจัตุรัสและมีแผนกต่างๆมากมาย ทว่าในสัปดาห์หน้า บริเวณด้านหน้าของอาคารจะเป็นจุดชุมนุมเล็กๆสําหรับนักเรียนทั้งหมด
โดยบริเวณข้างหน้า มีทหารวัยกลางคนอยู่หนึ่งคน ข้างหลังของเขาคือจอดิจิตอลขนาดใหญ่ ทีมของควินน์ทําการมอบคริสตัลที่รวบรวมมาได้ให้กับเขา ส่วนเขาก็หยิบคริสตัลออกมาเพียงแค่สองเม็ดและคืนที่เหลือกลับมา
แล้วหน้าจอดิจิตอลด้านหลังของเขา ก็ปรับเปลี่ยนตัวเลขอย่างกะทันหัน ทุกคนมองเห็นชื่อของเรย์ร่า พร้อมกับหมายเลขสิบห้าปรากฏอยู่ข้าง ๆ จากตัวเลขทั้งหมดบนหน้าจอ ชื่อของเรย์ร่าปรากฏอยู่ตรงกลาง
ด้านหน้าของจอดิจิตัล กําลังแสดงให้เห็นจํานวนเลขทั้งหมด จํานวนที่เยอะที่สุดจะอยู่บนสุด จํานวนที่น้อยที่สุดจะอยู่ล่างสุด บางทีมยังไม่สงคริสตัลเลยสักเม็ด คะแนนทีมดังกล่าวจึงเท่ากับศูนย์
“เฮ้ เห็นนั่นรึเปล่า?” เรย์ร่าพูดพร้อมกับชี้ไปที่หน้าจอด้านบน มีกลุ่มหนึ่งที่ได้รับคริสตัลทั้งห มดจํานวนถึง 30 เม็ด เกือบสองเท่าของจํานวนคริสตัลที่พวกเขามีอยู่
แม้ว่าเอรินและวอร์เด็นนั้นแข็งแกร่งมาก แต่ความจริง มันก็แค่ในห้องเรียนของเขาเท่านั้น ไม่ได้หมายความว่าทั้งคู่เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในระดับชั้นปีที่หนึ่ง แต่ยังมีนักเรียนในห้องอื่น ๆ ที่แข็งแกร่งกว่าอีกมากมาย
ขณะที่มองไปยังหน้าจอดิจิตอล ควินน์สังเกตเห็นชื่อของโลแกน ซึ่งเป็นอันดับสองในบอร์ดผู้นํา ด้วยคะแนนรวม 24 คะแนน ควินน์ไม่ได้เห็นเขาตั้งแต่เดินทางมาสํารวจนอกประตูมิติ แต่รู้ว่าโลแกนก็มาที่นี่เช่นกัน เพราะเขาก็เป็นนักเรียนชั้นปีที่หนึ่ง
“ถ้าให้เดา นั่นคงเป็นพลังที่เลเวลแปดทําได้ หมอนั่นต้องมีเพื่อนร่วมทีมที่เก่งมากแน่ๆ” ควินน์
หลังจากส่งมอบคริสตัลเสร็จแล้ว ก็ได้เวลาสําหรับพักผ่อนในคืนนี้ ทหารที่ยืนอยู่หลังเคาร์เตอร์ สั่งกลุ่มของควินน์ให้ตามเขามา พวกเขาจึงทําตามที่ทหารคนนั้นสั่งและถูกพาไปยังอาคารแถวๆริมศูนย์พักพิง
มันเป็นอาคารที่พักสองชั้น ที่จัดเตรียมไว้ให้สําหรับเหล่านักเรียนที่ถูกส่งออกมาสํารวจนอกประตูมิติ โดยมีการมอบห้องให้ในแต่ละทีม
นอกจากนี้ยังมีตึกอีกหลายตึกสําหรับนักเรียนที่มอื่นๆที่อยู่ใกล้ๆ ซึ่งดูเหมือนว่าจะยังไม่มีผู้เข้าพักในตอนนี้
เมื่อพวกเขาเข้ามาข้างใน ทั้งทีมก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นว่าภายในนั้นมีขนาดกว้างขวาง มันดีกว่ามากหากเทียบกันกับห้องของพวกเขาที่โรงเรียนเตรียมทหาร ทั้งห้องมีการแบ่งสัดส่วนชัดเจน มีห้องครัว รวมไปถึงห้องนั่งเล่น
ค่าครองชีพบนดาวนี้ค่อนข้างถูกสําหรับที่พักอาศัย ดังนั้น พวกเขาจึงจัดหาห้องพักดีๆให้กับเหล่านักเรียนได้ ก่อนที่พวกเขาจะพักผ่อนในคืนนี้ พวกเขาตัดสินใจว่าพวกเขาควรจะประชุมกันก่อน ที่โต๊ะกินข้าวในห้องครัว
ทั้งห้าคนนั่งลงและเอรินเป็นคนแรกที่เริ่มพูดขึ้นมา
“ฉันอยากจะแนะนําอะไรหน่อย” เธอพูด “อย่างที่พวกนายรู้ดี ว่าเป้าหมายของฉันคือการเป็นหนึ่งในทีมที่เหนือกว่าใครสําหรับการประเมินในครั้งนี้ แต่ตอนนี้ เราแค่สูงกว่าค่าเฉลี่ยเพียงนิดเดียวเท่านั้นและฉันก็รับไม่ได้ นั่นจึงเป็นเหตุผล ที่ฉันคิดว่าพรุ่งนี้ เราควรจะมุ่งหน้าไปยังเรดโซน”
ดูเหมือนว่าปีเตอร์กําลังจะพูดอะไรบางอย่างแทรกขึ้นมา แต่แค่เพียงเธอเหลือบมองเขา เธอก็ปิดปากปีเตอร์สนิท ไม่ให้เขาได้พูดอะไรสักคํา
“ฉันคิดว่าเราสองคนแข็งแกร่งพอ” วอร์เด็นพูดเสริม “แต่ปัญหาก็คือสองคนนี้”
สองคนที่วอร์เด็นพูดถึงคือปีเตอร์และควินน์ ถ้าให้พูดตรงๆ ควินน์อยากไปเรดโซนด้วย เป็นไปได้อย่างมากว่า กิ้งก่าบินจะอาศัยอยู่ที่นั่น แต่เขาวางแผนที่จะไปบริเวณนั้น เมื่อเวลาของดาวเคราะห์นี้หมุนเวียน เปลี่ยนเป็นกลางคืน
เขาสามารถใช้ทักษะแห่งเงาได้ แต่เขาต้องการใช้มันตอนที่ไม่มีใครอยู่ ไม่มีทางแน่ ๆ ที่ควินน์ จะไว้ใจปีเตอร์ให้เก็บเรื่องของเขาเป็นความลับ และเขาก็เข้าใจดีว่า เขาไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเอรินเลยตั้งแต่แรก
นอกจากนี้ ยังมีความจริงอีกอย่าง ที่เขายังไม่รู้ว่าตัวเองต้องการคริสตัลเป็นจํานวนมากแค่ไหน ถ้าเขาเดินทางไปกับทีม เขาก็จําเป็นต้องแบ่งให้กับทีมอย่างเท่าเทียมกัน
“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนนาย” เอรินพูด “อย่างที่นายเห็น บนแผนที่มีเขตปลอดภัยอยู่ นอกเรดโซน เป็นไปได้ที่สัตว์อสูรต่างสายพันธุ์จะต่อสู้กัน ดังนั้น พวกมันก็จะไม่ล้ําเขตแดนของกันและกัน ให้ทั้งสองคนรอที่นั่นก็ได้ ขณะที่พวกเราเข้าไปข้างในเพื่อต่อสู้”
หลังจากได้ยินขอเสนอของเอริน ควินน์ก็คิดว่ามันคงไม่เลวร้ายเท่าไหร่ หากพวกเขาปล่อยให้ควินน์อยู่กับปีเตอร์ตามลําพัง บางทีควินน์อาจจะแอบไปล่าสัตว์มีปีกคนเดียวนั้นก็ได้
“งั้น เนื่องจากพวกนายสองคนไม่ปฏิเสธความคิดนี้ ดูเหมือนว่าเราจะต้องวางแผนกันให้รอบคอบ” เอรินพูด
ทั้งกลุ่มจึงแยกย้ายกันไปพักผ่อนในคืนนี้ พวกเขานอนหลับได้อย่างเต็มอิ่ม เพราะเป็นค่ําคืนที่เหน็ดเหนื่อยสําหรับพวกเขาทุกคนและเป็นครั้งแรก ที่พวกเขาไม่รู้สึกถึงความคับแคบและมีพื้นที่เป็นของตัวเอง
เมื่อทั้งห้าคนตื่นขึ้น ก็ถึงเวลาที่ทั้งกลุ่มจะต้องออกเดินทางอีกครั้ง พวกเขาออกจากศูนย์พักพิงและมุ่งหน้าไปยังเรดโซนทันที
สิ่งที่กลุ่มของควินน์ไม่รู้ นั่นคือมีอีกกลุ่มหนึ่ง กําลังตามหลังพวกเขามาติด ๆ
“พวกเราก็แค่ต้องรอเวลาที่เหมาะสมเท่านั้นแหละ” เบนเอ่ย
