เรย์ร่าหายใจอย่างยากลำบาก เมื่อเธอพยายามดิ้นรนกับอีกฝ่ายที่ดันตัวเธอติดกับหน้าประตูห้องพัก วอร์เด็นใช้แขนของเขากดเข้ามาที่ลำคอของเธอ ใบหน้าของเขาก็อยู่ห่างจากเธอเพียงนิดเดียวเท่านั้น
“ทำบ้าอะไร…ของนายกันเนี่ย!” เรย์ร่าร้องครวญครางออกมา
“เฮ้ วอร์เด็น ฉันคิดว่านายทำให้เธอเจ็บอยู่นะ?” ปีเตอร์พูดเสียงเบา
ทันใดนั้นวอร์เด็นก็กดแรงลงไปที่คอของเธอมากขึ้น เรย์ร่าพยายามดิ้นรนอย่างสุดกำลังเพื่อให้ได้อากาศหายใจ เพราะถ้าเธอไม่ทำอะไรสักอย่างในตอนนี้ เธอต้องสลบไปอย่างแน่นอน
“เจ้าตัวเล็กไม่ชอบเธอและอีกคนก็บอกฉันว่าไม่ต้องเข้าไปยุ่งอะไร แต่สุดท้าย ฉันก็เป็นคนเดียวที่ต้องรับมือกับเรื่องต่างๆตลอด” วอร์เด็นพูด
ใบหน้าของเรย์ร่าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง หลอดเลือดดำของเธอปูดขึ้นราวกับกำลังจะระเบิดเมื่อเธอพยายามหายใจ
“เฮ้ วอร์เด็น นายจริงจังเกินไปแล้ว!” ปีเตอร์ตะโกน
“หุบปาก!” วอร์เด็นตะโกนสวนกลับขณะที่เขาหันไปหาปีเตอร์ “ฉันไม่ได้ชื่อวอร์เด็น!!”
นั่นคือเมื่อเรย์ร่ามองเห็นโอกาส การกดทับยังรอบๆคอของเธอผ่อนคลายลงไปเล็กน้อย ขณะที่วอร์เด็นถูกเบี่ยงเบนความสนใจ เธอเอื้อมมือลงไปหยิบลูกธนูในกระบอกบรรจุที่ติดอยู่กับเอวของเธอ จากนั้นเธอก็แทงมันไปที่ต้นขาของวอร์เด็นทันที
“อ้าก!” วอร์สะดุ้งแล้วร้องลั่นขณะที่เขาปล่อยตัวเรย์ร่า
เรย์ร่าจึงดึงลูกธนูอีกลูกออกมาอย่างรวดเร็ว และจ่อลูกธนูนั้นไปที่ใบหน้าของวอร์เด็นด้วยทักษะพลังจิตควบคุมสิ่งของๆเธอเอง
“อย่าขยับ ไอ้โรคจิต!” เรย์ร่ากล่าว “ฉันสาบาน ถ้านายขยับ ฉันจะไม่ลังเลเลยที่จะปักลูกธนูใส่หัวของนาย”
ปีเตอร์เริ่มตื่นตะหนกกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าของเขา เขาไม่มีทางที่จะกระโดดลงไปกึ่งกลางของเรื่องพวกนี้ เขากลัวมากๆที่จะทำให้ตัวเองบาดเจ็บ
“ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมควินน์ต้องการให้ฉันระวังนายเอาไว้ ถ้าให้ถามฉัน ชีวิตเขาจะดีขึ้นได้ถ้าไม่มีคนอย่างนาย”
“เดี๋ยวก่อนนะ ควินน์พูดแบบนั้นจริงๆเหรอ?” วอร์เด็นพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ฟังนะ ฉันขอโทษเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ แต่ฉันต้องการจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับควินน์กันแน่”
ขณะที่วอร์เด็นพูดคำเหล่านั้นคิ้วของเขาก็กระตุกเล็กน้อย บุคลิกของเขาได้เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ ซึ่งเรย์ร่าเองก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง ด้วยเหตุผลบางอย่าง มีคนบอกเธอว่าเด็กผู้ชายคนนี้นั้นอันตรายและถ้าเป็นไปได้ เธอก็ไม่อยากมีอะไรที่ต้องเกี่ยวข้องกับเขา
แต่ตอนนี้เธอต้องรีบตามหาควินน์ ใครจะรู้ว่าตอนนี้เขากำลังอาละวาดอยู่หรือเปล่า เธอเป็นคนเดียวที่รู้ความลับของควินน์ และเขาก็ต้องการเธอ
“มันเกิดอุบัติเหตุในคาบเรียนการต่อสู้วันนี้” เรย์ร่าพูดขึ้น “แล้วเขาไม่ได้อยู่ที่ห้องพยาบาล เพราะงั้น ฉันเลยคิดว่าเขาน่าจะอยู่ที่ห้องของตัวเอง แต่ดูเหมือนเขาจะไม่อยู่และฉันก็ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องเมื่อครู่แล้ว”
เรย์ร่าเรียกลูกธนูของเธอให้กลับเข้าไปในกระบอกเก็บ ก่อนจะเดินออกจากห้องนั้นไปอย่างเร่งรีบ ทันทีที่เธอเดินออกไป วอร์เด็นก็ดึงลูกธนูออกจากขาของตัวเองด้วยความสามารถพิเศษที่เลียนแบบมาได้ แล้วโยนลูกธนูทิ้งไปอีกทาง
“เฮ้ เพื่อน นายไม่เป็นไรใช่ไหม นายทำตัวแปลกๆไปนะ?” ปีเตอร์ถาม
“ใช่ ฉันไม่เป็นไร” วอร์เด็นตอบ
‘เธอโกหกนาย นายเห็นไหมว่าเธอรีบออกไปเหมือนมีอะไรกำลังเกิดขึ้น รีบตามเธอไปเร็วเข้า’
‘หรือเราจะลองถามนักเรียนคนอื่นๆที่อยู่ในวิชาต่อสู้เดียวกันกับควินน์ พวกนั้นอาจจะบอกเราได้ ว่าใครทำเรื่องแบบนี้กับเขา’
‘โอ้ แก้แค้นเหรอ ฉันชอบนะ บางทีระหว่างทางกลับ สาวสวยคนนั้นอาจจะประสบอุบัติเหตุเข้าก็ได้’
‘หยุดเลย ฉันบอกนายแล้วไงว่าเธอเป็นแค่เพื่อนของควินน์ นายไม่เห็นเหรอ ว่าเธอก็เป็นห่วงควินน์เหมือนกับเรานะ เธอเป็นคนดี’
‘แต่ฉันไม่ชอบเธอ’
‘ฉันเห็นด้วยเราควรจัดการกับเธอซะ’
“เอ่อ.. นายยังโอเคอยู่ไหม?” ปีเตอร์ถามอีกครั้ง “นายยืนอยู่ตรงนี้และมองพื้นอยู่พักหนึ่งแล้ว”
“หือ? โอ้ จริงสิ ฉันต้องไปที่ห้องพยาบาลแล้วเช็คบาดแผลนี้ดู เสร็จแล้วเดี๋ยวฉันกลับมานะ” วอร์เด็นพูดขณะที่เขาไปจากห้องพักและออกไปข้างนอก
****
ควินน์ได้แอบตามเฟยอยู่ๆห่างๆอย่างระมัดระวังมาสักพัก ทว่าดูเหมือนเขาจะไม่ได้ออกจากโรงเรียนไปซึ่งเวลาใกล้จะหมดแล้ว
[ HP : 12/20]
ถ้าเขาได้รับบาดเจ็บ เขาควรจะไปหาเรย์ร่าแล้วค่อยค้นหาเป้าหมายของเขาอีกครั้ง แต่ควินน์รู้สึกว่าเขาอาจไม่ได้มีโอกาสดีเช่นนี้อีกแล้ว ช่วงนี้คือช่วงเวลาที่คนจะอยู่ตามลำพัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ควินน์มีความแค้น
ตอนนั้นเองที่เฟยกำลังเดินขึ้นบันไดจนในที่สุดก็ขึ้นไปบนดาดฟ้าของตึกเรียน หลังจากที่ประตูปิดควินน์ได้เคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็วแล้วแง้มประตูเล็กน้อยเพื่อแอบมอง
ควินน์มองไปรอบๆดาดฟ้าแล้วรู้สึกมีความสุขกับความโชคดีของเขา เพราะเฟยเป็นคนเดียวที่เขาเห็นอยู่บนนี้
“เทพธิดาแห่งโชคกำลังยืนอยู่ข้างฉันวันนี้”
ควินน์จึงหยิบหน้ากากออกมาจากกระเป๋าของเขาแล้วสวมมันบนใบหน้า ก่อนที่เขาจะเคลื่อนไหวบนดาดฟ้า เขาใช้ผ้าขี้ริ้วที่ฉีกจากเครื่องแบบเก่าๆและพันไว้รอบนาฬิกาเพื่อซ่อนเลเวลของตัวเองเอาไว้
ไม่ใช่ว่าเลเวลหนึ่งอีกหลายคนจะเคยใช้ถุงมืออสูรในโรงเรียน ถ้าเฟยเห็นเลเวลนาฬิกาข้อมือของควินน์ เขาจบเห่แน่
ทันทีที่ควินน์เปิดประตู เขารู้ว่าเสียงดังลั่นของประตูเหล็กจะแจ้งให้เฟยทราบว่ามีคนอื่นอยู่ที่นี่ด้วย เพราะงั้น เขาจำเป็นต้องทำทุกอย่างให้เร็วที่สุด
“พร้อมแล้วไป!” ควินน์จึงผลักประตูและวิ่งตรงไปหาเฟยทันที
และทันทีที่เฟยหันมามอง เขาได้เห็นเส้นพลังงานสีแดงในรูปแบบราวกับกรงเล็บ ปรากฏออกมาจากชายสวมหน้ากากลึกลับ
“อะไรกัน” เฟยตอบสนองช้า และเขายกมือทั้งสองข้างขึ้นมากัน แต่แรงฟาดฟันนั้นหนักหน่วงมาก เมื่อเส้นพลังงานสีแดงสัมผัสผิวหนังของเขามันทำให้เลือดของเขาสาดออกมาทันที มันรู้สึกราวกับมีดห้าเล่มฟันมาที่เขาในเวลาเดียวกัน
ไม่เพียงแค่นั้น ทว่าพลังนี้แข็งแกร่งมากขนาดที่สามารถทำให้เฟยลอยกระเด็นไปในอากาศได้ ด้วยความแข็งแกร่ง 12 เสริมด้วยอาวุธเพิ่มอีก 3 ควินน์ในตอนนี้มีความแข็งแกร่งทั้งหมด 15 และถึงถุงมืออสูรก็ยังเพิ่มพลังการโจมตีให้เขาอีก 5% ทำให้การโจมนี้นั้นรุนแรงเกินกว่าที่เขาคาดไว้
เฟยลอยกระเด็นไปจนหลังของเขากระแทกเข้ากับรั้วกั้นขอบบนดาดฟ้า จากนั้นเขาก็ทรุดตัวลงกับพื้นและสลบไป
[ HP : 11/20 ]
ควินน์เดินเข้าไปหาเฟยอย่างช้าๆ และรู้สึกได้ว่าหัวใจของเขากำลังเต้นเร็วมาก กลิ่นอันหอมหวานนั้นกำลังอบอวลขึ้นมา แต่ควินน์ไม่สนใจเลือดที่อยู่บนพื้นเลย เขาสนใจเส้นเลือดที่เต้นอยู่รอบคอของเฟยมากกว่า
ควินน์จึงยกร่างของเฟยขึ้นจากพื้นเล็กน้อยและเขาไม่ได้คิดอะไรอีกต่อไปแล้ว พลางฝังคมเขี้ยวไปที่คอของเฟย
ควินน์ดื่มเลือดของเฟยไปเรื่อยๆจนกระทั่งมีข้อความแจ้งเตือนขึ้นมามากมาย
[ HP : 20/20 ]
[ กักเก็บโลหิตเติมเต็มแล้ว ]
[ กำลังดื่มกรุ๊ปเลือด A ]
[ ความแข็งแกร่ง +1 ]
[ ได้รับรางวัล 50 Exp ]
ขณะที่ควินน์กำลังเพลิดเพลินกับเลือดจนหยดสุดท้าย ทันใดนั้นเสียงประตูดาดฟ้าก็เปิดออกอย่างฉับพลัน
“หือ ทำไมนายถึงอยากเจอฉันที่ดาดฟ้านี้อีกล่ะ” ลูปพูดแล้วเกาศีรษะของตัวเอง เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมอง เขาก็เห็นว่าร่างกายของเฟยกำลังเต็มไปด้วยเลือด รวมไปถึงชายสวมหน้ากากกำลังฝังเขี้ยวลงไปในคอเพื่อนของเขา
“ไอ้สัตว์ประหลาด ถอยออกไปจากเขานะ!” ลูปตะโกน
