Myth Online ฮีลเลอร์สายบู๊ [网游之奶个锤子] – บทที่ 108 ท้าทายดันเจี้ยนใต้ดิน

หญิงสาวคนนั้นยืนบิดตัวไปมาด้วยความเขินหลังจากที่เกือบทำเซียวเฟิงหัวหลุดออกมา

ทันใดนั้นเธอก็ลุกขึ้นมาแล้วเดินจากไปเงียบๆ

“แปลกจัง ทำไมถึงมีผู้เล่นในนี้ได้ล่ะ? ภาพหลอนแน่ ๆ เลย ไปกันเถอะเสี่ยวฮัว”

เซียวเฟิงที่ปากอยู่ใต้โคลนจนไม่สามารถพูดอะไรได้ จึงทำแค่เพียงจ้องมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจพร้อมพึมพำกับตัวเอง

“เจอกันครั้งหน้าฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่!”

หญิงสาวเดินไกลออกไปแล้วพร่ำบ่นออกมา

“สมควรแล้วล่ะ ใครใช้ให้แย่งความดังไปจากฉันล่ะ? อีกอย่างคือตัวแม่งโคตรจะหนักเลยยังไงก็ขึ้นมาไม่ได้หรอก ถึงจะเก่งแค่ไหนโดนโคลนดูดเข้าไปก็ขึ้นมาไม่ได้ ฮ่าๆๆ”

หญิงสาวคนนี้มีนามว่า ชูเมิ่งอิง เซียวเฟิงเคยเห็นเธอผ่านทีวีกับเสี่ยวหลิง

ชายหนุ่มถอดหน้ากากออกมาตอนที่อยู่หน้าเมืองและลืมใส่กลับทำให้เหมิงอิงจำหน้าเขาได้

เซียวเฟิงพยายามอย่างหนักจนกระทั่งเขาสามารถทำลายม้วนวาร์ปแล้วพาตัวเองกลับมาที่เมืองเทียนหลงได้

“อะไรเนี่ย! เหม็นชะมัด!”

ผู้เล่นคนอื่นที่อยู่ใกล้กับจุดวาร์ปของเซียวเฟิงต่างก็หลีกหนีจากเขาและเอามือขึ้นมาปิดจมูกทันที

เซียวเฟิงเองก็รู้ตัวว่ากลิ่นเหม็นนี้มาจากตัวเขาจนแทบทนไม่ได้ ชายหนุ่มรีบวิ่งตรงไปยังโรงแรมทันที

“หืม?” ไนท์คูนเนอร์ที่อยู่ในเมืองพอดีจึงได้จ้องมองเขาอยู่แบบนั้น

“มองอะไร? ไม่เคยเห็นคนหล่อรึไง?” เซียวเฟิงที่เปิดปากพูดแต่โคลนก็เข้าในปากเขาจนต้องถ่มมันออกมา ก่อนที่จะรีบตรงไปหา NPC โรงแรมเพื่อทำการอาบน้ำ

“นายมาทำอะไรที่นี่เนี่ย?” ไนท์คูนเนอร์ถามด้วยรอยยิ้มประหลาดผ่านทางช่องสื่อสาร

“ไม่ต้องมายุ่ง” เซียวเฟิงเมินเธอและรีบเข้าไปอาบน้ำ

“นายโดนพวกดูมส์เดย์ลีกล้างแค้นมารึไง?” ไนท์คูนเนอร์เปิดประเด็นชวนคิดและพยายามอดกลั้นความหัวเราะเอาไว้

“ไปไกล ๆ เลย! ฉันไม่อยากยุ่งกับพวกสาว ๆ ที่สุด!” เซียวเฟิงวางสายแล้วรีบปลดอุปกรณ์ตัวเองออกและอาบน้ำล้างโคลนไปจนหมด แม้จะยังมีกลิ่นเหม็นอยู่ก็ตาม

“อะไรกัน? โดนหญิงที่ไหนหักอกมารึไง?” ไนท์คูนเนอร์โทรกลับมาอีกครั้ง

“เงียบน่า! ถามขนาดนี้อยากให้ฉันอาบน้ำให้ฟังเหรอ?”

“ใครมันจะไปคิดอย่างนั้นล่ะ!” ครั้งนี้กลับเป็นหญิงสาวที่วางสายไปเสียเอง

เซียวเฟิงล้างตัวจนเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะแต่งตัวและเดินออกไป เขากลับมายังทุ่งเทาอีกครั้งและเดินหาตัวหญิงสาวคนเดิมอยู่นานแต่สุดท้ายแล้วก็ไม่เจอจนต้องกลับมาที่ที่เขาเคยจมในโคลนอีกครั้ง

เซียวเฟิงสังเกตพื้นที่รอบตัวและหาทางเข้าไปเจอกับออร์คตามที่โบลตันบอกไว้

ออร์คหนองน้ำ

เลเวล: 25

ธาตุ: พืช

ระดับ: อีลิตบอส

พลังชีวิต: 19000/19000

พลังโจมตี: 285-305

ค่าความฉลาด: 99-110

พลังป้องกัน: 108-120

พลังป้องกันเวทย์: 80-85

สกิล: กระทืบพื้น,เสียงคำราม,ฟื้นฟูขั้นต่ำ,เสียงกู่ร้อง,บ้าคลั่งระดับสูง,สังหารหมู่

คำอธิบาย: มอนสเตอร์ระดับสูงที่เติบโตในทุ่งเทา เก่งกาจด้านใช้ธรรมชาติโดยรอบ

พิเศษ: บอสระดับอีลิต มีพลังโจมตีและพลังป้องกันทั้งสองแบบสูงมาก

มันคือบอสที่แท้จริงและไม่ใช่ธาตุมืดแต่เป็นธาตุพืช เซียวเฟิงสบถลั่นแล้วถอยกลับออกมา

ไม่ใช่ว่าเขาไม่สามารถล้มมันได้ แต่มันต้องใช้เวลาที่มากเกินไปชายหนุ่มจึงตัดสินใจหนีออกมาแทน…

เซียวเฟิงที่พึ่งพาพลังธาตุแสงเพื่อจัดการมอนสเตอร์ธาตุมืดมาโดยตลอด และเพื่อให้ได้ประสิทธิภาพสูงสุดเขาจึงหลีกเลี่ยงบอสตัวนี้เพื่อไปหาเป้าหมายอื่นที่ประหยัดเวลากว่า…

แต่เขาก็รู้ดีว่ามีบอสอยู่ที่ดันเจี้ยนใต้เมือง เขาจำได้ว่ามันมีบอสอยู่พอสมควรในที่แห่งนั้นและมันก็จัดการได้ยากมากจนเขาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม…

เซียวเฟิงไม่มีความคิดอื่นนอกจากต้องกลับไปที่เมืองเทียนหลง เขาซื้อน้ำยาโพชั่นที่นั่นและมุ่งหน้าไปยังดันเจี้ยนสุสานใต้เมืองและจัดการมอนสเตอร์ทันที

จากนั้นเขาก็ใช้ม้วนวาร์ปไปยังภูเขากระดูกและเก็บพุทราจีนที่นั่น

เขามองไปยังผลไม้ในมือและคิดว่าในตอนนี้จืออี้ได้สัตว์ขี่ตัวใหม่แล้ว และเขาก็ต้องหามันด้วยเช่นกัน

รายชื่อของสัตว์ขี่นั้นเกือบจะครบแล้ว และพบว่าอันดับหนึ่งของมันคือหมูป่า…

สัตว์ขี่จะเพิ่มค่าสถานะให้กับผู้เล่น บางตัวก็ให้สกิลได้ด้วย แม้จะไม่สามารถช่วยสู้ได้เหมือนพวกสัตว์เลี้ยงก็ตาม…

เซียวเฟิงที่คิดแล้วคิดอีก เขาหวนนึกถึงยูนิคอร์นของโบลตันที่มีปีกบินได้โคตรจะเท่ เขาคิดได้ว่าถ้ากลับไปได้น่าจะถามข้อมูลจากโบลตันโดยการอ้างยศตำแหน่งน่าจะดีที่สุด

พวกทหารกระดูกถูกจัดการไปมากมาย และเซียวเฟิงไม่ปล่อยโอกาสเก็บเลเวลให้สูญเปล่า

“คุณได้เข้าสู่สุสานใต้เมือง”

เซียวเฟิงหันไปมองรอบตัวแต่ก็ยังพบพวกกระดูกที่มีเลเวล 20 แต่พวกมันมีเครื่องหมาย ‘?’ อยู่บนหัวด้วย…

นี่หมายความว่าเขามีโอกาสเก็บเลเวลและอุปกรณ์ได้ที่นี่ไม่อั้น เช่นเดียวกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้น!

เซียวเฟิงดูกระเป๋าตัวเองและหยิบไม้คทาออกมาใช้สกิลโฮลี่ไลท์ใส่พวกกระดูกที่เห็นทั้งหมด ลำแสงของเขากวาดล้างพวกมันแทบจะทันที

“โฮก!”

เสียงกรีดร้องของพวกอันเดธและมอนสเตอร์ธาตุมืดทั้งหลายที่กำลังถูกลำแสงของเซียวเฟิงลงทัณฑ์อย่างโหดเหี้ยม

-1023!

-892!

-2071!

-4087!

-697!

-984!

…

จำนวนข้อความเด้งขึ้นรัว ๆ ไม่หยุดมือ และทันใดนั้นเขาก็โดนการโจมตีจากอากาศลงมา

-36!

-27!

-48!

ความเสียหายที่เกิดขึ้นเกือบทำให้เขาตายในทันที…!

เซียวเฟิงขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เขาที่หลบการโจมตีจากพวกนักธนูกระดูกได้ แต่กับพวกแบนชีที่โจมตีได้โดยไม่สนที่กำบังทำให้เขาได้รับบาดเจ็บหนัก

เขายกขวดยาโพชั่นขึ้นมาใช้ฟื้นฟูพลังชีวิตกับมานาตัวเองทันที จากนั้นก็มองไปรอบตัวและหลบการโจมตีจากทหารหอก

ชายหนุ่มไม่มีเวลาว่างใช้สกิลบัฟอาวุธกับตัวเองเลยแม้แต่วินาทีเดียว เพราะพวกมอนสเตอร์มีจำนวนมากเกินไป

พวกมอนสเตอร์แห่กันเข้ามามืดฟ้ามัวดิน และมันก็ถูกเซียวเฟิงจัดการไม่เลือกหน้า…

แต่อย่างไรก็ตาม พลังชีวิตของเซียวเฟิงก็ลดลงเรื่อย ๆ เพราะฝูงมอนสเตอร์มีจำนวนมากจนเขาไม่อาจหลบการโจมตีได้ทั้งหมด ยิ่งเขาใช้สกิลโฮลี่ไลท์มากเท่าไหร่ก็ยิ่งมีข้อความแสดงความเสียหายเกิดขึ้นระรัวไม่หยุดหย่อน…