บทที่ 39 ข่าวที่คาดไม่ถึง
เซียวเฟิงเหวี่ยงกระบองนั่นไปมา มันให้ความรู้สึกดีกับเขา ก่อนที่จะเก็บมันไปและใช้ไม้เท้ากระดูกหมาป่าต่อ คู่นิโคลัสเข้าใจดีว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้น จากนั้นชายหนุ่มก็หาของในกระเป๋าต่อ นอกจากกระบองแล้วก็ยังมีอุปกรณ์อีก 5 ชิ้น
รองเท้าบูตกระทิง
ระดับ: น้ำเงิน
ประเภทของสวมใส่: รองเท้า
เลเวล: 8
ข้อจำกัดของสวมใส่: คลาสด้านกายภาพ
คุณสมบัติ:
เคลื่อนที่เร็วขึ้น: +15%
ค่าความทนทาน: +12
ค่าจิตวิญญาณ: +12
ค่าความแข็งแกร่ง: +10
ค่าความว่องไว: +10
สกิล: [กระทิงเขย่า] กระทืบพื้นอย่างรุนแรงทำให้เป้าหมายในระยะ 1 เมตรติดสถานะมึนงงเป็นเวลา 2 วินาที คูลดาวน์ 60 วินาที
หมวกเขา
ระดับ: น้ำเงิน
ประเภทของสวมใส่: หมวกหนัง
เลเวล: 8
ข้อจำกัดของสวมใส่: คลาสด้านกายภาพ
คุณสมบัติ:
พลังป้องกันกายภาพ: 9 – 10
ค่าความแข็งแกร่ง: +9
ค่าความว่องไว: +10
ค่าความทนทาน: +9
เกราะหนังกระทิง
ระดับ: น้ำเงิน
ประเภทของสวมใส่: เสื้อหนัง
เลเวล: 8
ข้อจำกัดของสวมใส่: คลาสด้านกายภาพ
คุณสมบัติ:
พลังป้องกันกายภาพ: 9 -10
ค่าความแข็งแกร่ง: +9
ค่าความว่องไว: +10
ค่าความทนทาน: + 9
กางเกงหนังกระทิง
ระดับ: น้ำเงิน
ประเภทของสวมใส่: กางเกงท่อนล่าง
เลเวล: 8
ข้อจำกัดของสวมใส่: คลาสด้านกายภาพ
คุณสมบัติ:
พลังป้องกันกายภาพ: 9 – 10
ค่าความแข็งแกร่ง: +9
ค่าความว่องไว: +10
ค่าความทนทาน: +9
ถุงมือขนกระทิง
ระดับ: เงิน
ประเภทของสวมใส่: ถุงมือ
เลเวล: 8
ข้อจำกัดของสวมใส่: คลาสนักเวท
คุณสมบัติ:
พลังโจมตีเวทย์: 7-8
ค่าความฉลาด: +8
ค่าจิตวิญญาณ: +7
บรรดาอุปกรณ์ทั้ง 5 ชิ้นนี้ มีระดับที่แตกต่างกันไป บางอันมีค่าสถานะที่สูงกว่าชุดหมาป่าของเซียวเฟิงอีก ดังนั้นเขาจึงใส่มันทันที จากนั้นก็เอาของระดับต่ำ ๆ ให้กับเฉียนโตวโตวในขณะที่เจ๋าซือจ้องหมวกหมาป่าตาเป็นมัน
“งั้นไปเก็บเลเวลกันต่อเถอะ อาจจะขึ้นเป็นเลเวล 10 ได้ตอนเที่ยงนี้”
เซียวเฟิงมองไปที่พลังโจมตีของเขา มันสูงไปเกิน 100 แล้วตอนที่เขาถือกระบองกระทิงทอง ชายหนุ่มคิดจะเก็บเลเวลที่นี่จนกว่าจะเลเวล 10 แล้วค่อยไปเปลี่ยนอาชีพที่เมืองหลัก แต่ว่าตอนนี้เขาต้องอยู่กับเฉียนโตวโตวก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องรีบไปไหน
“ไปกันเถอะ!”
เพราะพวกเขาตั้งทีมกันเพื่อไปปราบบอสราชากระทิง เซียวเฟิงจึงมีค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้นและคู่นิโคลัสเองก็เกือบจะเป็นเลเวล 9 อยู่แล้ว ส่วนเฉียนโตวโตวเองก็มีค่าประสบการณ์มากพอตัว
“ผู้เล่นไนท์ คูนเนอร์กำลังติดต่อคุณอยู่ ต้องการรับหรือไม่?”
พวกซอมบี้บนเกาะกลางเองก็เกิดใหม่อีกครั้ง แต่ก่อนที่เซียวเฟิงจะปะทะกับพวกมัน ไนท์ คูนเนอร์ก็ทักเขามาก่อน
“จะเอาอะไร?”
“ไอ้บ้า! แกขโมยบอสพวกฉันไปใช่ไหม?” ไนท์ คูนเนอร์ส่งเสียงต่ำออกมา
ในที่ราบนั่น ทั้งสี่กิลด์ที่มีผู้เล่นนับร้อยต่างก็หยุดตีกันเองชั่วคราว พวกเขากำลังโกรธ แต่ไม่ใช่เพราะว่าจำนวนผู้เล่นที่ตายไปเพราะถูกบอสฆ่าหรอก แต่มันเป็นเพราะเรื่องที่พวกเขาถูกขโมยบอสไปต่างหาก ถึงจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนลาสบอสตัวนี้ก็เถอะ
ซึ่งที่ทำให้หัวหน้ากิลด์ทั่งสี่โกรธสุดขีด มันก็เพราะพวกเขาไม่ได้รับแจ้งเตือนว่ามีใครในกิลด์เป็นคนฆ่าเลย และนั่นย่อมหมายความว่า…
“บอสถูกขโมย!” เทาท์เซเบอร์ทำสีหน้าเจ็บปวดออกมา
“ไอ้คนที่ขโมยบอสพวกเราไปได้นี่มันจะต้องโคตรแกร่งแน่ ๆ!”
ลอว์ก็อตเองก็โกรธจัดพร้อมมองไปที่ไนท์ คูนเนอร์
ในขณะที่ทุกคนกำลังยุ่งวุ่นวายอยู่กับการฆ่ากันเอง คนที่ฉกบอสไปจากพวกเขาได้จะต้องแข็งแกร่งมาก ๆ และต้องติด 1 ใน 10 ของหอเกียรติยศแน่ ๆ
ทางด้านไนฟเองก็เงียบกริบ เขากำลังมองไปยังกิลด์มิดซัมเมอร์ด้วยความสงสัย เขาเห็นไนท์ คูนเนอร์พุ่งเข้าไปหาบอสจริง ๆ นะ บางทีทั้งกิลด์อาจจะไม่ได้เข้าทีมร่วมกับไนท์ คูนเนอร์แน่ ๆ ดังนั้นเมื่อเธอจัดการบอสไปทุกอย่างก็ตกอยู่ที่เธอคนเดียว
“นายต้องการจะพูดอะไรกันแน่?”
ลิลลี่ถามด้วยเสียงเย็นชา แน่นอนว่าเธอสังเกตเห็นความแววตาสงสัยของพวกเขา
“หืม ฉันก็แค่คิดว่ามันแปลกน่ะที่มีคนขโมยบอสของเราไปได้ คนที่ทำแบบนั้นได้จะต้องเก่งมากแน่ ๆ”
ลอว์ก็อตถามด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย “ถ้าคนที่ลาสไม่อยู่ที่นี่ งั้นคนคนนั้นจะต้องแข็งแกร่งมากแน่ ๆ” ปากพูดแบบนั้น แต่ในใจของเขาคิดว่าต้องเป็นไนท์ คูนเนอร์แน่ ๆ ที่ฆ่าบอสไป
“มันต้องมีคนแอบแทงข้างหลังแน่ ๆ”
“หมายความว่ายังไง? นายจะบอกว่าไนท์ คูนเนอร์เป็นคนฆ่าบอสงั้นเหรอ?” ลิลลี่เลิกคิ้วขึ้นด้วยความโกรธ
“งั้นก็บอกให้เขาเปิดช่องข้อความ แล้วเราจะได้รู้ความจริงกัน” ลอว์ก็อตพูดด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย
เขาเห็นไนท์ คูนเนอร์จ้องกลับมาด้วยสายตาเย็นชา แล้วเดินเข้ามาพร้อมกับมีดสีเงินที่จ่อไปยังลำคอของเขา
“หยุดนะไนท์ คูนเนอร์!” ลิลลี่ตะโกนหยุดเพื่อนของเธอไว้
ปลายมีดได้ทิ่มเข้าไปในคอของเขาแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสัมผัสได้ถึงแรงกดดันจากผู้เล่นระดับสูง ซึ่งก่อนหน้านี้เขาเคยได้รับมันมาจากเซียวเฟิง
“ฉันบอกแล้วไงว่าไนท์ คูนเนอร์ไม่ได้เป็นคนฆ่าบอสเมื่อกี้ ไม่มีใครให้คำตอบนี้ได้หรอกน่า ไปกันเถอะ” หลังจากพูดแบบนั้นลิลลี่ก็กลับไปกับลูกกิลด์ของเธอ ไนท์ คูนเนอร์เองก็เดินตามไปเช่นกัน แต่ฝ่ายหลังไม่สามารถทนการถูกป้ายสีแบบนี้ได้ ดังนั้นหญิงสาวจึงติดต่อไปยังเซียวเฟิง
แม้ว่าคนคนนั้นจะปกปิดตัวเอง แต่ด้วยสายตาอันแหลมคม เธอก็ได้เห็นอะไรบางอย่างที่ทำให้สงสัยขึ้นมา!!!
ดังนั้นในขณะที่ไนท์ คูนเนอร์กำลังโกรธอยู่จึงติดต่อไปหาเซียวเฟิงทันที
“บอสอะไร? นี่เธอพูดถึงเรื่องอะไรเนี่ย?” เซียวเฟิงทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร
“ต้องเป็นนายแน่ ๆ! ไม่มีใครเอาของไปจากฉันได้นอกจากนาย! ฉันมองไม่เห็นการเคลื่อนไหวเลยสักนิดเหมือนกับตอนนั้นไม่มีผิด!”
“ฉันไม่รู้นะว่าเธอพูดถึงเรื่องอะไร แต่ถ้าไม่มีอะไรฉันจะวางสายล่ะนะ จะรีบไปเก็บเลเวลต่อ” เซียวเฟิงเมินเธอ
“เดี๋ยว ฉันมีคำถาม!” เธอรีบพูดกลับมา
“ก็พูดมาเซ่!” ถึงไนท์ คูนเนอร์จะสวยแค่ไหน เซียวเฟิงก็ไม่อยากจะเสวนากับเธอสักเท่าไหร่
“ไอ้สารเลวเอ้ย!” ไนท์ คูนเนอร์เธอคือหญิงสาวที่สวยที่สุดในมหาวิทยาลัยเซีย ด้วยรูปร่างอันงดงามนั่น ไม่ว่าจะยังไงเธอก็จะต้องได้รับการยกยอจากใครหลายคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเป็นผู้เล่นระดับแนวหน้าแบบนี้ด้วยแล้ว ทว่าเซียวเฟิงกลับทำตัวเย็นชากับเธอเสมอ!!
“ลูกพี่ลูกน้องของฉันอยากรู้ว่านายจะเข้ามิดซัมเมอร์ไหม? เธอบอกว่านายมีความสามารถมากเลยนะ”
“ฉันไม่เข้ากิลด์เธอ” เซียวเฟิงปฏิเสธทันที
ไนท์ คูนเนอร์กัดฟันและพูดต่อ “ลูกพี่ลูกน้องฉันบอกว่าถ้านายไม่เข้ากับพวกเรา ก็อยากจะให้นายเข้ามาเสริมตอนทำภารกิจทดสอบของกิลด์พวกเราหน่อย คนที่เก่งที่สุดจะขึ้นเลเวล 10 ตอนพรุ่งนี้อย่างเร็วที่สุด”
“ไม่มีปัญหา ฉันจะช่วยเธอทำเควสทดสอบก็แล้วกัน ถ้าเธอให้ค่าตอบแทนน่ะนะ” เซียวเฟิงให้สัญญาทันที เขารู้ดีว่ามันเป็นเรื่องง่าย ๆ สำหรับเขา
“ฉันไม่เข้าใจนายจริง ๆ ในเมื่อนายสนใจเงินทองแบบนี้ทำไมถึงไม่เข้ากิลด์ล่ะ? นายไม่รู้เหรอว่าลูกพี่ลูกน้องฉันเป็นหัวหน้ากิลด์น่ะ? เธอจะให้นายได้รับส่วนแบ่งเต็ม ๆ เลยนะ!”
“อะไรนะ? โรสน่ะเหรอ?” เซียวเฟิงเปลี่ยนน้ำเสียงไปทันที
“เธอคือหัวหน้ากิลด์ของเรา และกิลด์มิดซัมเมอร์ก็คือของของเครือบริษัทอุตสาหกรรมมิดซัมเมอร์ โรสเดาว่ามิธจะทำกำไรให้เธอได้ ดังนั้นเธอจึงแทบจะเล่นเกมนี้แบบถวายชีวิตเลย นี่นายรู้จักมิดซัมเมอร์ไหม? นั่นคือบริษัทที่จัดได้ว่ายิ่งใหญ่ที่สุดในเมืองเฉิงไห่…”
เธอไม่ได้สนใจน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของชายหนุ่ม และยังคงพูดต่อไปด้วยความภูมิใจ
“เฮ้! หุบปาก!”
…
“ลูกพี่?”
“นายโอเคไหม?”
ที่เกาะกลางนั่น เจ๋าซือและเฉียนโตวโตวมองเซียวเฟิงด้วยความสงสัย
“ไม่มีอะไรหรอก ไปเก็บเลเวลกันก่อนเลย เดี๋ยวฉันมา” เซียวเฟิงส่ายหัว และออกจากเกมไปทันที
ตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายสามแล้ว มันเป็นช่วงเวลาที่ร้อนที่สุดของวัน
เซียวเฟิงนอนอยู่บนเตียง เขาลืมตาขึ้น และถอดหมวกออกพร้อมมองไปยังหน้าต่างด้วยสีหน้าที่ต่างออกไป เขารู้จักมิดซัมเมอร์ดี เพราะมันมีชื่อเสียงไปทั่วประเทศ และเป็นสปอนเซอร์ให้กับทีมประเทศจีนในการแข่งเกมเมื่อ 5 ปีที่แล้ว
เมื่อ 5 ปีก่อน ในฐานะของกัปตันทีม เซียวเฟิงได้เข้ารอบไฟนอล เขาจำได้เลยว่าในช่วงเวลานั้นเขาเกือบถูกฆ่า ก่อนที่เวลาจะผ่านไป 5 ปี และเขากลับมายังประเทศจีนเพื่อล้างแค้น!
จุดประสงค์หลัก ๆ ในการล้างแค้นก็คือมิดซัมเมอร์ที่เป็นสปอนเซอร์เมื่อ 5 ปีก่อน
เซียวเฟิงเพิ่งฆ่านักสืบที่ถูกส่งตัวมาสืบเขาเมื่อวานนี้ แต่เขาไม่คิดว่าคนคนนั้นจะถูกส่งมาจากโรส! และตอนนี้เธอคือประธานคนใหม่ของบริษัทมิดซัมเมอร์กรุ๊ป!
“เซียวหลิง เดี๋ยวพี่จะไปข้างนอกหน่อย”
เขาเปิดประตูออกไป ทิ้งให้เซียวหลิงนอนอยู่บนโซฟา ก่อนจะทำการเพิ่มอุณหภูมิแอร์ในห้องขึ้นไป 2 องศา และออกจากห้องไปโดยที่ไม่สนใจว่าน้องสาวของเขาจะได้ยินหรือไม่