อากาศยามเย็นของเมืองริเวอร์ชอร์ มาร์วินรู้สึกเหมือนปลาที่แหวกว่ายอยู่ในน้ำ เขาเดินออกจากโรงแรมฟิวส์ฮอสอย่างรวดเร็วด้วยฝีเท้าที่เบาหวิว
เมื่อเขาเดินเข้าไปในซอย เขาเดินหายเข้าไปในเงามืด นี่เป็นความเคยชินที่ดีที่ช่วยให้เหล่าโจรสามารถเคลื่อนที่ไปได้ในระหว่างสกิล [ซ่อนตัว]
อย่างไรก็ตาม สุขภาพร่างกายของมาร์วินค่อนข้างแย่และเขายังไม่มีคลาส ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถใช้สกิล [ซ่อนตัว] ได้
หลังจากที่เดินเลี้ยวผ่านหัวมุม เด็กหนุ่ม 2 คนกำลังจ่ายเงินรายวันให้กับชายรูปร่างแข็งแรง มาร์วินจำได้ว่าหนึ่งในนั้นเป็นโจรระดับ 2 โจรหนุ่มพวกนี้เป็นหัวขโมยภายในเมือง แต่พวกเขาต้องยกสิ่งของที่ขโมยมาได้ให้กับกลุ่มแก๊งที่คอยจัดการให้พวกเขา
ชายรูปร่างกำยำมองเห็นมาร์วินและมองเห็นป้ายขุนนางอยู่บนแขนเสื้อ จากนั้นเขาถอนหายใจอย่างรุนแรง
มาร์วินเดินก้มหน้าและเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว ด้วยสถานะปัจจุบันของเขา เขาไม่สามารถที่จะสร้างปัญหาขึ้นมาได้
………….
วิหารของเทพเจ้าปัจจุบันกำลังประสบปัญหาจากการเผยแพร่ในเมืองริเวอร์ชอร์ เนื่องจากเมืองแห่งนี้อยู่ภายใต้กฎของสมาคมจอมเวทย์ทิศใต้ แต่ไม่ได้ถูกจำกัดไว้เฉพาะเมืองริเวอร์ชอร์เท่านั้น เมืองอื่นๆก็ประสบปัญหาเช่นเดียวกัน อย่างไรก็ตาม ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิหารสีเงินเปรียบเสมือนคนแปลกหน้า แม้พวกเขาไม่ได้มีรากฐานที่มั่นคงในเมืองริเวอร์ชอร์ แต่พวกเขาถือเป็นขุมอำนาจลำดับที่ 3 ของเมืองริเวอร์ชอร์ได้ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับพลังศักดิ์สิทธิ์ของเทพเจ้าสีเงิน แม้ว่าเหล่าจอมเวทย์จะเย่อหยิ่งเพียงใด แต่พวกเขาเชื่อฟังเพียงเพราะว่าเทพแห่งเวทมนตร์ แลนซ์ ยิ่งใหญ่ที่สุดและไม่เคยสนใจเทพองค์อื่นๆ แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังต้องการเงิน
หลังจากเหตุการณ์การล่มสลายของเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่ง เทพแห่งเงินตรา ในเวลานั้นพลังศักดิ์สิทธิ์เริ่มอ่อนด้อยลง แต่ยังได้รับการบูชาการกลุ่มพ่อค้าและจอมเวทย์ในยุคที่ปกครองดินแดนเฝยหนานตามสมควร
มาร์วินรู้จักตัวละครนักบวชของวิหารสีเงิน คนพวกนี้คิดเพียงประโยชน์ส่วนตัวเท่านั้น ตราบใดที่มีเงินมากพอ พวกเขาเต็มใจจะร่ายเวทย์ศักดิ์สิทธิ์ให้กับคุณ
นักบวชแห่งวิหารสีเงินเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถซื้อเวทย์รักษาได้ด้วยเงิน
เด็กหนุ่มเจ้าของร่างก่อนหน้านี้ไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งนี้ เขาคิดเพียงว่าเขาต้องเก็บเงิน แต่ผลสุดท้ายเขาก็ตาย มาร์วินจะไม่ยอมให้เกิดความผิดพลาดซ้ำสอง
โรงรับจำนำอยู่ในพื้นที่ที่ห่างไกล ลึกเข้าไปในซอย อย่างไรก็ตาม จากความทรงจำของมาร์วิน ชื่อเสียงของร้านค่อนข้างดัง เจ้าของร้านเก็บก็อบลินชราที่สวมแว่นตาหนีบจมูก เขาดูเจ้าเล่ห์และชอบหลอกลวงลูกค้า เมื่อเห็นมาร์วินเขายิ้มทันที ดูเหมือนว่ามาร์วินจะเป็นลูกค้าประจำ
(T/N: แว่นหนีบจมูกเป็นแว่นที่ไม่มีขา(ไม่มีที่หนีบหู))
หลังจากที่พยายามอย่างมาก มาร์วินได้แลกเปลี่ยนสร้อยคอไข่มุกแท้กับเงิน 150 เหรียญเงิน ในความเป็นจริงแล้ว จากการสกิล [คำนวณ] สร้อยคอนี้ควรมีมูลค่าอย่างน้อย 300 เหรียญเงินในตลาด ถ้ามาคืนต้องการเรียกคืนสร้อยคอนี้ เขาต้องมีเงินอย่างน้อย 330 เหรียญเงิน
โรงรับจำนำเป็นธุรกิจที่ทำกำไร แต่มาร์วินไม่ได้คัดค้าน ด้วยความแข็งแกร่งของเขายังไม่เพียงพอ สกิล [เจรจา] ของเขาช่างต่ำต้อยอยู่ 19 และไม่ส่งผลให้ก็อบลินชราสามารถเพิ่มเงินพิเศษให้กับเขาได้
เขาซ่อนกระเป๋าเงินไว้เป็นอย่างดี เหรียญเงินในโลกใบนี้มีขนาดเท่ากับเล็บนิ้วมือเท่านั้น 150 เหรียญเงินเหมือนจะฟังดูมาก แต่มันอัดแน่นอยู่เต็มกระเป๋าเงินใบเล็ก
มาร์วินเดินออกจากโรงรับจำนำและใช้ประโยชน์จากการเป็นไข้เพื่อค้นหานักบวชแห่งวิหารสีเงิน
หลังจากจ่ายไป 80 เหรียญเงิน นักบวชวัยกลางคนที่ดูเรียบง่ายและซื่อสัตย์ได้แสดงพลังของวิหารสีเงินให้กับมาร์วิน
สกิลขั้นต้น [กำจัดเชื้อโรค] และสกิล [รักษาบาดแผล] ได้ลบสถานะไข้ของมาร์วินออกไป รวมถึงทำให้ค่าพลังชีวิตของเขากลับมาเต็ม
“ด้วยผลของเวทย์ [กำจัดเชื้อโรค] ค่าสถานะของท่านได้ฟื้นฟูกลับมา!”
“[บทลงโทษ : ค่าสถานะลดลง 70%] หายไป”
“HP ฟื้นฟู :26/26”
การไหลเวียนของพลังเวทย์ที่อบอุ่นในร่างและข้อมูลได้ปรากฎขึ้นในดวงตา มาร์วินได้แต่ตื่นเต้นอยู่ในใจ
‘บทลงโทษได้หายไปแล้ว!’
ค่าHP ของเขาฟื้นกลับมาเต็ม 26 เขารู้สึกได้ถึงพละกำลังที่เพิ่มมากขึ้น
“เจ้าดูเหมือนจะหายดีแล้วหล่ะนะ หนุ่มน้อย”
นักบวชแห่งวิหารเงินตราที่แสดงให้เห็นได้ถึงความเหนื่อยล้าและได้บอกใบ้ว่าให้มาร์วินออกไปได้แล้ว
เขาเป็นนักบวชที่มีระดับต่ำที่สุด นั่นทำให้เขาสามารถใช้เวทย์ได้ 3 บทต่อวันและการใช้แต่ละครั้งจะใช้แรงกายและพลังเวทย์จำนวนมาก
มาร์วินออกไปอย่างรวดเร็ว แต่เขาไม่ได้กลับไปที่โรงแรมฟิวส์ฮอส กลับกันเขาเริ่มวางแผนในหัวของตัวเอง
เพื่อการอยู่รอดบนโลกใบนี้!
เขาต้องการเพิ่มความแข็งแกร่งของตนเอง การรุกรานของเหล่าเทพเจ้าและนรกได้ใกล้เข้ามาแล้ว แต่เรื่องที่เร่งด่วนที่สุดในตอนนี้คือเรื่องดินแดนของเขา
มีโนลส์หลายร้อยตัวและถ้าลอร์ดเมืองริเวอร์ชอร์ไม่ได้ส่งกองทัพไป แสดงว่าเขาไม่ได้คิดจะกำจัดเหล่าโนลส์แต่อยู่เบื้องหลังการโจมตีของโนลส์ในครั้งนี้ มาร์วินได้กลิ่นเหม็นของการสมรู้ร่วมคิดในครั้งนี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หน้าต่างภารกิจที่อยู่ติดมาพร้อมกับพันธะวิญญาณของเขา
[ยึดคืนดินแดนของท่าน – การบุกรุกของโนลส์]
[คำอธิบายภารกิจ: ในช่วงฤดูร้อนปี 297 ของยุคจอมเวทย์ที่ 4 ดินแดนของท่านได้พบกับการรุกรานจากกลุ่มของโนลส์ ท่านได้รอดชีวิตมาได้อย่างหวุดหวิดและต้องการขอความช่วยเหลือจากลอร์ดแห่งเมืองริเวอร์ชอร์ อย่างไรก็ตาม เจ้าหน้าที่ของจวนเจ้าเมืองได้เก็บเรื่องนี้ไว้และทำให้ท่านเกิดความรู้สึกสงสัย บางทีด้วยประสบการณ์ของท่านในเมืองควรควรทำให้ท่านระวังตัวมากขึ้น ท่านไม่สามารถไว้ใจคนอื่นได้ ท่านสามารถพึ่งพาได้เพียงตนเอง]
[รางวัลภารกิจ : 1000 ค่าประสบการณ์ทั่วไป(EXP)]
[ระยะเวลาภารกิจ : เหลือ 29 วัน]
…
พันธะหมายถึงภารกิจที่ไม่สามารถถอดออกไปได้จนกว่าบัญชีของท่านจะถูกลบและเริ่มต้นใหม่ และเห็นได้ชัดว่าปัจจุบันมาร์วินไม่สามารถลบบัญชีโดยการฆ่าตัวตายได้
เขาต้องยอมรับว่ารางวัลภารกิจในครั้งนี้ค่อนข้างใจกว้างทีเดียว รางวัลคือ 1,000 ค่าประสบการณ์ทั่วไป ค่าประสบการณ์ทั่วไปคือค่าประสบการณ์ระดับสูงสุด ค่าประสบการณ์ต่อสู้มันสามารถแบ่งไปได้ทุกคลาส ค่าประสบการณ์ทั่วไป 1,000 แต้มสามารถเลื่อนระดับจากนักผจญภัยระดับ 1 ไปถึงระดับ 3 ได้และยังเหลือค่าประสบการณ์อีก มันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับค่าประสบการณ์มากมายขนาดนี้บนโลกใบนี้ นี่อาจจะถือได้ว่าเป็นความเร็วในการเลื่อนระดับที่สูงมากๆ
‘คำอธิบายภารกิจอธิบายถึงสิ่งต่างๆอย่างชัดเจน ข้ากลัวว่าต้องทำมันให้สำเร็จด้วยพลังของตนเองเท่านั้น’ ถ้ามาร์วินยังอยู่ในสภาพที่อ่อนแอและยังเป็นขุนนางที่ไร้ความสามารถเช่นเดิม เขาต้องพบกับความล้มเหลวแน่นอน เช่นเดียวกับที่เขาพูดกับแอนนาว่าเขาต้องการเปลี่ยนแปลง
อันดับแรก เขาไม่อาจพึ่งพาคลาสทั่วไปอย่าง [ขุนนาง] ได้ เขาจำเป็นต้องมีคลาสต่อสู้
และสำหรับผู้เล่นระดับเทพเจ้า มาร์วินมีความคิดก่อนที่เขาจะก้าวออกจากโรงแรมฟิวส์ฮอส
…
เมืองริเวอร์ชอร์ ย่านการค้า ประตูหลังของโรงเตี้ยมนางโลม
ขอทานที่กำลังขดตัวอยู่ในถุงนอนได้อ้อนวอนต่อผู้คนที่เดินผ่านไปมา
“ได้โปรดขอข้าดื่มเหล้าหน่อย ผสมน้ำก็ได้….”
เขาพยายามเงยหน้าและสูดลมอย่างบ้าคลั่ง ดูเหมือนว่ากำลังพยายามสูดดมกลิ่นแอลกอฮอล์จากผู้คนที่เดินผ่าน
“ไอ้แก่ขี้เมา!”
อันธพาลที่ไม่พอใจเตะไปที่ขอทานคนนั้น ขอทานคนนั้นกลิ้งไปหลายตลบพร้อมกับถุงนอน
กลุ่มที่เดินผ่านทางประตูหลังต่างระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
พวกเขาไม่มีความเห็นอกเห็นใจใดๆ นี่เป็นพื้นที่สีเทาของย่านการค้าและเขตสลัมที่อยู่ห่างจากถนนเพียงไม้กี่เส้น เหล่าอันธพาลต่างกำลังสู้กันอย่างไร้จุดจบ ธุรกิจใต้ดินที่ร่ำรวยที่อยู่ก็อยู่ที่นี่ ตลาดค้าอวัยวะ ตลาดค้าทาส ตลาดค้าอาวุธ ทุกสิ่งทุกอย่างมารวมกันอยู่ที่นี่
ขอทานได้แต่นอนกุมท้องนอนนิ่งเฉยอยู่ในถุงนอน
หลังจากที่กลุ่มคนเดินผ่านไป ซอยนี้เป็นซอยร้างเล็กๆ
อย่างไรก็ตาม เมื่อได้กลิ่นเหล้ารัมที่บริสุทธิ์ลอยเข้ามา เขาไม่สามารถหยุดตัวเองให้เดินออกไปพร้อมกับถุงนอนได้ เขาไม่สนใจเรื่องการถูกเตะอีกต่อไป
ดวงตาของเขามองไปที่ขวดเหล้ารัมที่ถูกเปิดออก
“10 เหรียญเงินสำหรับเหล้ารัมสีทอง” ชายหนุ่มพูดออกมา
ขอทานไม่สามารถละสายตาออกไปจากขวดเหล้ารัมได้และทำได้เพียงฟังเสียงของเด็กหนุ่ม
“ท่าน ได้โปรดเมตตา ขอข้า…” ขอทานคนนั้นพุ่งไปที่ขวดและพยายามจะคว้ามันทันที
มาร์วินคาดหวังกับปฏิกิริยาของเขาและมองไปที่ขอทานที่ดวงตาแดงกล่ำ เขาพูดขึ้น “เพื่อที่จะได้รับบางสิ่ง เจ้าต้องจ่ายก่อนเป็นอันดับแรก”
ขอทานคลานออกมาจากถุงนอน กลิ่นเหม็นคละคลุ้งอยู่ในอากาศ เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆและถามออกมา “เจ้าต้องการสิ่งใด?”
มาร์วินยิ้มและส่งจดหมายที่เขียนด้วยลายมือให้กับเขา ตามด้วยน้ำหมึกสีแดงที่มีไว้สำหรับตราผนึก เขาเตรียมทุกอย่างไว้ล่วงหน้าแล้ว
โดยทั่วไป เขาไม่มั่นใจว่าเขาสามารถทำแบบนี้ได้ แต่นี่เป็นวิธีที่เร็วที่สุดที่จะได้รับคลาส เขาได้เรียนรู้ทางลัดนี้จากเพื่อนสนิทในเกม
ใน “Feinan Continent” ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้รับคลาส อันดับแรก คุณต้องไปฝึกฝน(อย่างน้อยต้องมีระดับ 5 ของคลาสพื้นฐาน(คนทั่วไป)) จากนั้นคุณต้องรับภารกิจให้สอดคล้องกับคลาสที่เลือก
ในสถานการณ์ปัจจุบันของมาร์วิน กว่าเขาจะได้รับคลาสด้วยวิธีแบบเดียวกับคนทั่วไปทำ มันใช้เวลานาน เขาจึงพยายามใช้ทางลัด
ในการใช้ทางลัด เขาต้องละทิ้งในคลาสที่เขาชื่นชอบและคุ้นเคยมากที่สุด [โจร] และเลือกคลาสที่ใกล้เคียงกัน โชคดีที่คลาสขั้นสุดท้ายของคลาสนี้คือ [จ้าวแห่งรัตติกาล] เช่นเดียวกัน มิเช่นนั้น มาร์วินคงจะไม่ละทิ้งคลาสที่เขาสามารถทำได้ดีที่สุด
ขอทานรับจดหมายและอ่านอยู่เป็นเวลานานและเริ่มสั่น จากนั้นเขาหยิบเอาวัตถุสีดำออกมา
‘การเดิมพันเริ่มขึ้นแล้ว! ชายคนนี้เป็นนักผจญภัยระดับสูง เขามีคลาส 2 เป็นอย่างน้อย’
มาร์วินเห็นสัญลักษณ์ของคลาสและรู้ว่าเขาเดาไม่ผิด แม้ว่าขอทานคนนี้จะดูแปลกประหลาด แต่การเคลื่อนไหวของเขาแสดงให้เห็นถึงคลาสที่เขามี
ยกตัวอย่างเช่น เทคนิคการเคลื่อนไหวที่เขาขดตัวลงเข้าไปในถุงนอนเป็นสกิลประจำคลาส – [ซ่อน]
“ข้าไม่สามารถทำอย่างนี้ได้ ความรู้สึกผิดในตัวข้าบอกเช่นนั้น!” ขอทานเริ่มดิ้นรน
มาร์วินยิ้มอย่างให้กำลังใจ “แน่นอน เจ้าทำได้” เขายื่นขวดเหล้ารัมให้กับขอทาน
ลมหายใจของขอทานเริ่มรุนแรงขึ้น เขานำตราสัญลักษณ์สีดำและกดไปที่จานน้ำหมึก และประทับไปที่จดหมาย มันเป็นรูปวงกลมกลีบดอกฮอลลี่และมีชื่อ มาร์ค เชนน์ อยู่ตรงกลาง
มาร์วินรู้สึกดีใจเมื่อได้รับจดหมาย ขอทานคนนั้นกำลังดื่มเหล้ารัมสีทอง ก่อนที่เขาจะดื่มหมด มาร์วินก็เดินออกมาจากซอย
[ได้รับจดหมายแนะนำ]
[คลาสที่ได้รับ]
ครึ่งชั่วโมงต่อมา มาร์วินได้เดินออกมาจากสมาคเรนเจอร์ มีสัญลักษณ์รูปกวางซีก้าอยู่บนอกของเขา
สัญลักษณ์นี้เป็นความสำเร็จของเขาที่ได้รับคลาส [เรนเจอร์] ระดับ 1
ในเวลาเดียวกันเขายังได้รับฉายาพร้อมกับโบนัสอีกด้วย
[เรนเจอร์มือใหม่]
เรนเจอร์ คือ มือธนู (ขออนุญาติเรียกทับศัพท์นะครับ)
