เช้าตรู่ในป่าที่อยู่ติดกับปราสาท ร่างบางอย่างกำลังเดินทางไปมาในป่า
“ฟุ่บบบ!”
เงาเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วบินไปจากการโจมตีของมาร์วิน!
“ตุบบ!”
เงาทั้งหมดกระทบกันเป็นวงกลมบนต้นไม้ใหญ่ในป่าทึบ แต่ในขณะที่บางส่วนอยู่บนขอบของวงกลม มาร์วินหยุดยั้งหลังจากการโจมตีด้วยลูกดอกและมองไปที่บันทึกการต่อสู้
“แม้ว่าการโจมตีด้วยลูกดอกจะเป็นการใช้อาวุธที่ซ่อนอยู่ง่ายที่สุดเเต่การควบคุมความแม่นยำของข้ายังน้อยอยู่
‘ความแม่นยำเป็นสิ่งที่แข็งแกร่ง แม้ว่าความชำนาญของข้าจะค่อนข้างดีเเต่ข้าไม่ค่อยใช้อาวุธระยะไกล อาวุธที่ซ่อนไว้ทั้งหมดควรจะมีการฝึกฝนเพื่อให้สามารถใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพ
‘แต่ข้าควรที่จะสามารถเข้าถึง 30 SP ถ้าข้าเก็บมันไว้ในชั่วขณะหนึ่ง.
มาร์วินมองอย่างเงียบ ๆ ใน [อาวุธที่ซ่อนอยู่ – ลูกดอก (24)] ในรายชื่อทักษะของเขา สิ่งที่มีค่ามากที่สุดที่เขาได้รับจากอารามสีชาดก็คือยาพลังความแข็งแกร่งของมังกร แต่สิ่งนี้ – ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับอาวุธที่ซ่อนอยู่ – ค่อนข้างดีทีเดียว มาร์วินได้เรียนรู้ทักษะอาวุธที่ซ่อนอยู่สามอย่างจากมัน ทักษะทั้งสาม ได้แก่
[อาวุธที่ซ่อนอยู่ – ลูกดอก (24)]
[อาวุธที่ซ่อนอยู่ – ปามีด (5)]
[อาวุธที่ซ่อนอยู่ – เข็มบิน (5)]
นอกเหนือจากลูกดอกเเล้วมาร์วินจะสูญเสียบางอย่างเกี่ยวกับอาวุธที่ซ่อนอยู่แม้ว่าเขาจะใช้สกิลเเล้วก็ตาม นี่เป็นผลมาร์วินที่ใช้ทักษะชั้นสูง [เรียนรู้อย่างรวดเร็ว] พรสวรรค์ด้านอาวุธที่ซ่อนอยู่ของเขาค่อนข้างมีค่าเฉลี่ยดังนั้นเขาจึงเลือกวิธีที่ง่ายที่สุดในการเรียนรู้ เพราะเขาไม่เต็มใจที่จะใช้สกิลที่มีค่าของเขาในอาวุธที่ซ่อนอยู่ มาร์วินจึงยืนยันการฝึกทักษะปาลูกดอกของเขาในทุกเช้า สามสิบชุดของลูกดอกยี่สิบอันฝึกทุกวัน ยี่สิบชุดในตอนเช้าและสิบชุดในตอนเย็น
ทักษะลูกดอกของมาร์วินเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเนืองจากความแข็งแก่รงและระยะเวลาที่เขาใช้มัน อย่างไรก็ตามเขามีฐานความคล่องตัวที่ดีแต่ในท้ายที่สุดอาวุธที่ซ่อนอยู่เป็นอาวุธที่ไม่เหมาะสมในระยะยาวและเขาไม่ได้ทำอะไรให้ก้าวหน้ามากนัก สำหรับคนอย่างมาร์วินที่ชอบ “โจมตีครั้งเดียว, ฆ่า 1 ครั้ง” เขาไม่ค่อยพอใจกับเรื่องนี้ นอกเหนือจากการฝึกปาลูกดอกแล้วความแข็งแก่รงของมาร์วินยังเพิ่มขึ้นจากโนลล์จำนวนที่มากที่ถูกสังหารในระหว่างการเดินทาง
ในระหว่างการต่อสู้เพื่อกู้คืนหุบเขาริเวอร์ไวท์มาร์วินได้รับชัยชนะเเละได้รับค่าประสบการณ์ 2194 เเต้ม รวมถึงวิญญาณโลกด้วย เขาได้มาถึงระดับเรนเจอร์แล้วและได้พบกับเงื่อนไขล่วงหน้า แต่เพื่อไปถึงเรนเจอร์ระดับ 6 เขาต้องการค่าประสบการณ์ 4800 เเต้ม มันค่อนข้างชัดเจนว่าโนลล์ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของเขาได้ เขาจึงคิดถึงเรื่องนี้ชั่วครู่และตัดสินใจที่จะเพิ่มประสบการณ์การต่อสู้ 1000 เเต้มให้กับ [ก้าวไร้เงา]
มันเหมือนกับ [ตัดคอ]: เนื่องจากมาร์วินใช้การต่อสู้ในสนามรบซ้ำ ๆ เขาสามารถใช้ประสบการณ์การสู้รบเพื่อเปลี่ยนเป็นสกิลส่วนตัวได้ ก้าวไร้เงาและตัดคอเป็นการผสมสกิลของนักฆ่าปีศาจซึ่งเป็นครั้งที่สองเท่านั้นที่โจมตีจุดตายได้ หลังจากใช้มาร์วินใช้ค่าประสบการณ์ 1000 เเต้ม ทักษะใหม่ ๆ ก็ปรากฏอยู่ในรายชื่อทักษะของเขา:
[ก้าวไร้เงา (30)]
ก้าวไร้เงาไม่สูงเท่าตัดคอเเต่มันค่อนข้างปกติ แม้ว่ามาร์วินเคยฝึกฝนการเดินเท้าแบบนี้มาเเล้วเมื่อตอนเขาเล่นเกม แต่ก็ไม่ได้ทำอย่างถูกต้องเหมือนนักฆ่าดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเลียนแบบได้อย่างสมบูรณ์ แต่ 30 เเต้มในก้าวไร้เงาก็เพียงพอแล้วที่จะใช้งานได้ ตอนนี้มาร์วินสามารถใช้ [ซ่อนตัว] หรือ [ซ่อนเร้น] + [ก้าวไร้เงา] + [ตัดคอ] ซึ่งเป็นทักษะการลอบสังหารที่มีประสิทธิภาพ ทักษะเหล่านี้ทำให้ความสามารถในการลอบสังหารของเขาเเข็งแกร่งเกือบเท่าการลอบสังหารของโจร และความสามารถในเรนเจอร์ของเขาได้มากขึ้นกว่าเรนเจอร์ทั่วไป คู่กับประสบการณ์การต่อสู้ของเขาแม้ไม่มียาเสริมพลังความเเข็งแกร่งของมังกรมาร์วินก็มีความมั่นใจในการสู้รบกับผู้เชี่ยวชาญระดับ 2 ได้
“ตุบ”! “ตุบ!” “ตุบ! “ลูกดอกยังถูกปาต่อไป
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วและปาลูกดอกทั้งหมดที่อยู่ในมือของเขาได้ถูกโยนทิ้งทั้งหมดเเล้ว ลูกดอกจำนวนมากติดอยู่บนวงกลมบนต้นไม้ใหญ่รอบตัว นี่เป็นรอบสุดท้ายของการฝึกซ้อมในวันนี้ มาร์วินคว้าลูกดอกและวิ่งเข้าไปในปราสาทจากประตูด้านข้าง
…
สี่วันหลังจากการกู้คืนหุบเขาริเวอร์ไวท์ เช่นเดียวกับที่มาร์วินคาดหวังไว้อัศวินผู้คุมกฏที่ถูกส่งไปไม่ได้กลับมา และคนที่เก็บงำความชั่วร้ายก็เห็นได้ชัดว่าตกใจในความกล้าหาญของมาร์วิน ไม่มีร่องรอยของการเคลื่อนไหวจากพวกเขาในขณะนี้ มาร์วินรู้ดีว่าถึงแม้จะมีแผนการแล้วพวกเขาก็สามารถทำอีกครั้งได้ นี่เป็นยุคก่อนเกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่ซึ่งเป็นยุคของพันธมิตรพ่อมด นอกเหนือจากการเตรียมพร้อมสำหรับการลอบสังหารที่เป็นไปได้ส่วนที่เหลือจะไม่เป็นปัญหา และหลังจากพวกโนลล์ถูกไล่ออกไปแล้วหุบเขาริเวอร์ไวท์ค่อยๆเริ่มฟื้นบรรยากาศในอดีตกลับมา
แอนนาพากองทหารไปครึ่งหนึ่งและทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยโดยไปเยี่ยมบ้านในหมู่บ้านกรีน หมู่บ้านหมอก หมู่บ้านทะเลสาบและสถานที่อื่น ๆ พวกเขาเชิญเหล่าพลเรือนที่หลบหนีไปเเล้วกลับมา หมู่บ้านที่ด้านล่างของปราสาทเมืองค่อยๆเพิ่มขึ้นจากจำนวนของผู้คนอีกครั้ง ทุกไร่ที่ถูกปล่อยปละละทิ้งถูกทำให้เรียบร้อยและเกษตรกรก็เริ่มกลับมา นายช่างและช่างฝีมือพาลูกกลับไปที่ปราสาทเมืองด้วย ปัจจุบันหุบเขาริเวอร์ไวท์ไม่แตกต่างจากดินแดนอื่น ๆเเล้ว
มาร์วินและแอนนาอาศัยอยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของปราสาทโดยมีกองกำลังรักษาความปลอดภัยอยู่ด้านนอก นอกจากนี้นายช่างและช่างฝีมือทุกชนิดยังอาศัยอยู่นอกปราสาทในเมือง พวกเขาดูแลลูก ๆ ของพวกเขาให้เป็นเด็กฝึกงานและพวกเขาก็จะได้รับมรดกจากพ่อแม่และกลายเป็นช่างตัดเย็บหรืออาจเป็นคนรับใช้ ชาวนาอยู่นอกกำแพง นอกจากนี้ยังมีคนขายของชำแต่คนขี้เกียจเหล่านี้มักเป็นโจร มองจากด้านบนเมืองปราสาทของมาร์วินล้อมรอบไปด้วยหน้าผาที่มีทุ่งด้านข้าง มีสะพานหินก้อนเดียวอยู่ทางทิศใต้มีคลองที่มนุษย์สร้างขึ้นด้านล่าง คลองดึงน้ำมาจากแม่น้ำไวท์ น้ำค่อนข้างลึกและมีการวางหอกไว้ข้างในจุดน้ำขึ้นทุกคนที่ตกอยู่ในนั้นคงไม่มีทางออกเเน่ๆ
ฟาร์มอยู่ที่ด้านล่างของปราสาทเมือง ฟาร์มที่แยกออกจากกันก็ยังถือว่าเป็นเพียงจุดเริ่มต้น การเพาะปลูกพืชในพื้นที่กว้างใหญ่ที่แห้งแล้งเริ่มขึ้นยกเว้นข้าวสาลีหรือกระเจี๊ยบเขียวแม่น้ำไวท์ในระยะไกลเป็นเหมือนสายพานที่ไหลผ่านหุบเขาริเวอร์ไวท์ซึ่งเป็นแผ่นดินที่ยังไม่อุดมสมบูรณ์มากนัก เหมืองทางตอนเหนือยังสามารถมองเห็นได้จากด้านบนของกำแพงเมืองปราสาท หุบเขาริเวอร์ไวท์หมุนไปทางทิศตะวันตกของเหมืองทางตอนเหนือและมีท่าเทียบเรือที่ถูกทอดทิ้ง นี่คือหุบเขาริเวอร์ไวท์
เขตชนบทที่ยังไม่อุดมสมบูรณ์แต่มาร์วินยังคงต้องปกป้องมันด้วยชีวิตของเขา ดวงอาทิตย์ขึ้นอย่างช้าๆขณะที่คนเริ่มทำงานโชคดีที่มาร์วินสามารถขับรถออกจากโรงกลั่นได้ทันเวลาหรือเขาจะเลื่อนการเพาะปลูกในช่วงฤดูร้อนหากเกิดเหตุการณ์เช่นนี้การขาดแคลนอาหารอันยิ่งใหญ่นี้จะยิ่งแย่ลง
“ถึงเวลาแล้วที่จะต้องทำงาน”
มาร์วินกินอาหารเช้าเปลี่ยนชุดและกลับไปเรียนหนังสือ แอนนากำลังรออยู่ หลังจากประสบความสำเร็จในการกู้คืนหุบเขาริเวอร์ไวท์มาร์วินได้บรรลุความปรารถนาของมาร์วินคนเก่าและเศษสุดท้ายของจิตวิญญาณของมาร์วินคนก่อนเเล้ว แต่คำสาบานของเขาต่อมาร์วินคนเก่ายังไม่เปลี่ยน เขาจะปกป้องสถานที่แห่งนี้ เขามั่นใจในความสามารถของเขาในการทำเช่นนี้!หลังจากได้รับค่าประสบการณ์ทั่วไป 1000 แต้มแล้วเมนูเควสของเขาก็ว่างเปล่าสิ่งนี้ทำให้มาร์วินรู้สึกประหลาดใจบ้าง แต่ตอนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่สำคัญที่สุด
…
“การขาดแคลนอาหาร? ข้าสามารถแก้ปัญหานี้ได้ “มาร์วินกล่าวกับแอนนาที่กังวลใจ
เขากำลังพูดถึงสถานการณ์ของดินแดนกับแอนนาในขณะที่เขียนคำสั่งด้วยปากกา มีเอกสารจำนวนมากเกินไปที่จะต้องได้รับการจัดการเพื่อการฟื้นฟูหุบเขาริเวอร์ไวท์แต่มาร์วินได้รับมือกับมันอย่างราบรื่น แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนที่ทำงานด้านการบริหารในชีวิตก่อนหน้านี้มาแต่เขาก็ฉลาดมาก หุบเขาริเวอร์ไวท์มีขนาดเล็กเเละยังคงต้องจัดการกับนักเดินทางที่ไม่ดี เขาปล่อยห้าคำสั่งจากพระราชาออกไป
คำสั่งที่ 1 เกี่ยวกับการสรรหากองกำลังทหารของหุบเขาริเวอร์ไวท์ ชายวัยใดที่อยู่ในหมู่บ้านในหุบเขาริเวอร์ไวท์ต้องเข้าค่ายในกองทหาร เเละส่วนใหญ่จะดูแลโดยอังเดร มาร์วินตั้งใจจะขยายกองกำลัง; ผู้ชายยี่สิบคนนั้นมีน้อยเกินไป สำหรับสองพันคนในหุบเขาริเวอร์ไวท์ กองทัพต้องมีอย่างน้อยห้าสิบคน มาร์วินมีเงินเพียงพอ เขาได้นำเงินออกจากบริเวณด้านในของอารามสีชาดเพื่อจัดหากองกำลังมานานหลายปี
คำสั่งพระราชาที่ 2 ชาวพื้นเมืองต้องเลี้ยงปศุสัตว์ มาร์วินพบว่าทุ่งหญ้าทุ่งหญ้าทางตอนใต้ของหุบเขาริเวอร์ไวท์เหมาะอย่างยิ่งกับฝูงสัตว์ มันไม่ได้รับการพัฒนามาในอดีตเนื่องจากภัยคุกคามของโนลล์และสัตว์ป่าตอนนี้มาร์วินเพิ่มกำลังทหารของเขาในอาณาเขตนี้จะสามารถป้องกันได้ ทุกครัวเรือนที่เลี้ยงปศุสัตว์จะมีค่าใช้จ่ายบางอย่างให้
คำสั่งของพระราชาที่ 3 รับนายช่าง ช่างฝีมือและพ่อค้า พวกเขาจะทำประโยชน์ให้กับดินเเดนมากขึ้น
คำสั่งพระราชาที่ 4 ยังเป็นคำสั่งในการสรรหาแต่สำหรับผู้ถือคลาสโดยเฉพาะผู้ที่มีประสบการณ์ทางทหาร มาร์วินต้องการคนบางคนที่มีประสบการณ์การเป็นผู้นำหรือประสบการณ์ในการผจญภัยเพื่อนำไปสู่การเป็นสมาชิกกองพันทหารใหม่ คำสั่งสรรหานี้ให้ผลตอบแทนที่ดีบางอย่างและแม้กระทั่งทำให้กรูและคนอื่น ๆ ที่สนใจเข้าร่วมได้
คำสั่งพระราชาที่ 5 มันเป็นคำสั่งซ่อม มาร์วินหวังให้ชาวนาและช่างฝีมือบางคนส่งคนไปซ่อมแซมท่าเทียบเรือที่ถูกทอดทิ้งของหุบเขาริเวอร์ไวท์ นี่เป็นโครงการซ่อมที่ใช้เวลานานและมีขนาดใหญ่ แอนนาคิดว่ามันไม่เข้าท่าเท่าไหร่นัก แต่มาร์วินมีเหตุผลของตัวเอง ภายใต้คำสั่งพระราชา 5 คำสั่งของเขา
ชาวหุบเขาริเวอร์ไวท์ตกใจอยู่พักหนึ่ง ลอร์ดไม่ได้ดำเนินการหลายอย่างนี้มาเป็นเวลานาน
…
นี่เป็นความรู้สึกที่สร้างแรงบันดาลใจมาก มาร์วินอาจรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลง วันรุ่งขึ้นเมื่อเขายืนอยู่บนกำแพงเเละเฝ้าดูใบหน้าของคนที่กำลังจะมาและเดินไปรู้สึกถึงบรรยากาศที่มีพลัง ทำให้เขารู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง นี่เป็นผลสำเร็จที่แตกต่างไปจากการสังหารเเละการฆ่าทันใดนั้นได้ยินทำนองเสียงขลุ่ยในระยะไกล มาร์วินมุ่งความสนใจไปที่มัน เพลงมาจากกังหันลมของปราสาทเมืองเก่าปราสาทจังหวะค่อนข้างคุ้นเคยมาร์วินหาชื่อเพลงนี้จากความทรงจำที่ลึกที่สุดของเขา
– การฟื้นฟูของหุบเขาริเวอร์ไวท์ –
กลิ่นหอมที่มาจากขนมปังและเเม่น้ำสายยาว มาร์วินหายใจเข้าลึก ๆ สวยงามมาก.
…
แต่ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าที่วิ่งขึ้นมาก็ได้ยินจากข้างหลังเขา! เสียงวิตกกังวลของแอนนา
“นายน้อยมาร์วิน! เกิดเรื่องไม่ดีขึ้น! “
“นายหนุ่มเวย์ถูกสาปแช่งโดยใครบางคนในสถาบันมาโกล์!ตอนนี้เขากำลังล้มป่วยและหมดสติ! “
มาร์วินหันไปเเละกำหมัดเเน่น!
