NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 1190 การเยี่ยมเยือนของคนแปลกหน้า

ราฟาเอลเตือนชายใส่สูทอย่างเย็นชาหนึ่งประโยคด้วยน้ำเสียงที่ดูถูก ก่อนที่จะเดินเข้าไปที่บริษัทโดยไม่เหลียวหลัง
ชายใส่สูทนิ่งอยู่นานกว่าจะดึงสติกลับคืนมาได้ คลานลุกขึ้นจากพื้นอย่างอนาถ ปล่อยหมัดอาละวาดใส่ชิวคุน
“ให้ตาย ก่อนหน้านี้โม้ใหญ่โต บอกว่าสู้คนเดียวได้สิบคน แกนี่มันไร้ประโยชน์ ไร้ประโยชน์! กูขายขี้หน้าจะแย่! ไปตายซะ ไอ้ไร้ประโยชน์!”
ชายใส่สูทอาละวาดอยู่สิบนาที กระทั่งเขาเหนื่อยหอบถึงได้หยุดชะงัก
ชิวคุนกองกับพื้นด้วยบาดแผลเต็มกาย หากไม่ใช่เพราะแขนทั้งสองข้างของเขาถูกราฟาเอลหัก ตอนนี้คนที่กองอยู่กับพื้นก็คือชายใส่สูท
เหล่าคนที่รุมล้อมเพื่อดูเหตุการณ์เริ่มทนดูอยู่ไม่ไหว ต่างออกหน้าด่าทอชายใส่สูท แต่การกล่าวโทษของพวกเขาไม่เพียงแต่ไม่ได้ทำให้เขาหยุดยั้ง แถมยังจุดประกายความโมโหของชายใส่สูทมากกว่าเก่า
ชายใส่สูทที่หยุดยั้งแล้วเตะเข้าที่ช่วงท้องของชิวคุนหลายที
“ให้ตาย กูเตะหมาของที่บ้านกูเองพวกแกยุ่งอะไรด้วย? ให้ตายแต่ละเดือนกูให้เงินเดือนมันห้าแสน ตอนนี้กูอารมณ์ไม่ดี ใช้มันเป็นกระสอบทรายแล้วยังไง มันเป็นหน้าที่ของไอนี่แส่จริงๆ!”
ประโยคเหยียดหยามเช่นนี้ทำให้ชิวคุนกระอักเลือด แม้เขาจะออกจากวงการนักรบ แต่เขาก็ยังมีความหยิ่งในศักดิ์ศรีดังเช่นนักรบ ถูกคนธรรมดาดูถูกขนาดนี้ เขาโกรธจนดวงตาแดงก่ำ
ชายใส่สูทเห็นชิวคุนถลึงตาใส่เขาด้วยความเกลียดชัง พลันระเบิดหัวเราะดังลั่น พ่นน้ำลายใส่หน้าของเขา
“ถุย แกยังกล้าจ้องกูอีกหรือ ถ้าแกยังจ้องอีกกูจะควักลูกตาแกออกมา!”
พริบตา ชิวคุนเปลี่ยนไปทันที เขาดีดลุกขึ้นจากพื้นอย่างแรง ถีบเข้าที่อกของชายหนุ่มอย่างรวดเร็วด้วยเสียงที่ดังสนั่น
ชายใส่สูทบินออกไปยังนอกถนน พอดีกับที่เวลานี้มีรถบรรทุกแล่นผ่าน ไม่ทันที่เขาได้กรีดร้อง ก็หมดลมหายใจใต้ล้อรถบรรทุกเสียแล้ว
เมื่อสักครู่เพียงแค่มีเรื่องกันเท่านั้น ไม่ได้เกิดเหตุการณ์ร้ายแรงอะไร ตอนนี้เมื่อเกิดเหตุการณ์มีคนตายขึ้นก็อีกเรื่อง เมื่อตำรวจได้รับแจ้งความรีบมาที่จุดเกิดเหตุทันที เพื่อตรวจสอบเรื่องนี้อย่างเร่งด่วน
นาทีที่ชายใส่สูทลอยออกไป ชิวคุนก็หนีไปอย่างรวดเร็วแล้ว
ชายใส่สูทดูภายนอกเหมือนว่าจะถูกรถบรรทุกชนตาย อันที่จริงนาทีที่ชิวคุนเตะเขาปลิว เขาก็ตายไปแล้ว นักรบกำลังภายนอกชั้นกลาง เพียงพอแล้วที่จะตัดชีพจรของคนธรรมดา
เพราะงั้นคนร้ายที่แท้จริงของเรื่องนี้คือชิวคุน เมื่อตำรวจตรวจสอบกล้องวงจรปิด ก็จะรู้ความจริง แถมตอนนี้ชิวคุนมีสถานะเป็นคนธรรมดาเท่านั้น การทำร้ายหรือฆ่าคนอื่นต้องได้รับบทลงโทษ
นี่เป็นเหตุผล ชิวคุนจากชาวบ้านธรรมจึงกลายเป็นนักโทษหลบหนี
ตอนนนี่เขาหลบซ่อนอยู่ที่อพาร์ตเมนต์เล็กๆ ของตนเองอย่างนึกเสียใจทีหลัง ในเวลาเดียวกันนั้นเขาก็เกลียดชังฉินวี่เฟยและราฟาเอลอย่างเต็มเปี่ยม
หากไม่ใช่เพราะฉินวี่เฟย ถ้างั้นเขาก็ไม่ต้องมาสารภาพรักกับชายใส่สูท หากชายใส่สูทไม่มาสารภาพรัก ก็ไม่ถูกราฟาเอลดูถูก หากไม่มีการดูถูกของราฟาเอล ชายใส่สูทก็จะไม่โกรธเขาไปด้วย
หากชายใส่สูทไม่พลอยโกรธเขาไปด้วย เขาก็จะไม่ขาดการควบคุมจนฆ่าเขาตาย
ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของฉินวี่เฟยและราฟาเอล!
เมื่อนึกได้อย่างนั้น ชิวคุนแทบจะทนไม่ไหวที่จะมุ่งไปที่บริษัทของฉินวี่เฟย ฆ่าฉินวี่เฟยและราฟาเอลทิ้งซะ
ในขณะที่ชิวคุนเกิดเสียสติเพราะฆ่าคน แขกที่ไม่ได้รับเชิญหลายคนก็เคาะประตู
“พวก พวกแกเป็นใคร?”
เมื่อเห็นชาวต่างชาติสามคนร่างสูงใหญ่ ชิวคุนเกิดหวาดหวั่น ชาวต่างชาติทั้งหลายไร้ความเกรงใจ พลันเดินเข้ามาในบ้านของชิวคุน
“พี่ พี่ชายทั้งหลาย พะ พวกพี่รู้จักฉันงั้นหรือ? มาหาฉันมีเรื่องอะไร?” ชิวคุนรู้สึกได้ว่าทั้งสามตรงหน้าเองก็เป็นนักรบเช่นเดียวกัน แถมพวกเขายังอยู่เหนือเขาอีกต่างหาก อย่างน้อยสำหรับกำลังภายในชั้นกลางเผชิญหน้าต่อคนที่เหนือกว่าตนเองมาก ชิวคุนไม่กล้าแม้แต่หายใจแรง เกรงว่าหากทำพวกเขาโกรธขึ้นมา เขาก็จะรักษาชีวิตเอาไว้ไม่ได้
“ชิวคุน กำลังภายนอกชั้นกลาง ฮ่า……”
คนในนั้นที่หน้าเหมือนจอห์นสันผิวขาวเหลือบมองเขาด้วยสายตาเหยียดหยามชิวคุน ท้ายที่สุดอุทานอย่างดูถูกสุดแสน
ชิวคุนนิ่งค้าง การเหยียดหยามนี้ทำให้เขานึกถึงตอนที่อยู่ในสำนัก การเหยียดหยามจากรุ่นพี่ที่สูงส่ง
“อยากจะแข็งแกร่งไหม?”
คนผิวขาวมองเห็นแววไม่ยอมรับชะตากรรมของเขา กล่าวด้วยภาษาจีนที่สำเนียงไม่ชัดเจน
ชิวคุนนิ่งแข็งกับคำถามของเขา เขามีความสามารถแค่ไหนตัวเขารู้ดีที่สุด เขาชะงักอยู่ที่กำลังภายนอกชั้นกลางมาหลายปีแล้ว แม้แต่อาจารย์ของเขาเองก็บอกว่าเขาไม่สามารถพัฒนาได้อีกแล้ว เขาไม่เชื่อว่านายผิวขาวคนนี้จะทำให้เขาไปสู่กำลังภายนอกสูงสุดได้
“ที่รัก ก็แค่ขยะ ต่อให้เราช่วยเขา เขาก็คงจะพัฒนาได้แค่สูงสุดของกำลังภายในเท่านั้น ทำให้ต้องเสียเวลาด้วย”
เมื่อเห็นว่าชิวคุนไม่พูดอะไร หนุ่มต่างชาติออกสาวอีกคนราวกับว่าไร้กระดูกสันหลังประชิดกายคนผิวขาว พลางกล่าวพลางเย้าแหย่คนผิวขาว
คนผิวขาวสีหน้าบูดบึ้งสั่งให้ชายออกสาวคลานออกจากร่างของตน “โจนี แกไม่อยากได้มือของแกแล้วใช่ไหม?”
“ฮ่าๆ ทำไมถึงต้องดุขนาดนั้นด้วย” ชายที่ถูกเรียกว่าโจนีถูกข่มขู่แต่กลับยิ้มได้อย่างไม่แยแส มือของสองข้างยังคิดที่จะล้วงเขาไปในเสื้อของคนผิวขาว
คนผิวขาวหน้าตาบูดบึ้ง ไม่พูดพร่ำก็เริ่มลงมือทันที ชั่วครู่ทั้งสองก็ประลองกันได้ไม่ต่ำกว่าสิบที ห้องโถงที่เป็นระเบียบในคราแรกเสมือนกับพายุวาดผ่าน ทำลายอุปกรณ์ในบ้านเรียบ
ชิวคุนที่อยู่อีกด้านแทบกระอัก แต่ไม่กล้าพูดอะไรสักแอะ จากการประลองของทั้งคู่เห็นได้ว่า ความสามารถอยู่ในระดับปรมาจารย์ทั้งนั้น ฝีมือสูงเช่นนี้เพียงแค่สะกิดปลายนิ้วก็เอาชีวิตของเขาได้แล้ว ต่อให้พวกเขาทำร้ายของในบ้านทั้งหมด เขาไม่ไม่กล้าพูดสักแอะ
“พวกแกสองคนพอได้แล้ว พูดเรื่องงานก่อน” คนผิวดำอีกคนเมื่อเห็นทั้งคู่ทะเลาะกันพอประมาณแล้ว ถึงได้หยุดโจนีและคนผิวขาว
ชิวคุยมองทั้งคู่พร้อมกลืนน้ำลายอึก โจนีและคนผิวขาวมีเรื่องกัน เขาก็ยังเห็นการออกกระบวนท่าของพวกเขาออกบ้าง แต่คนผิวดำนี่ลงมือตั้งแต่เมื่อไหร่ยังไม่รู้เลย
เขาปรากฏอยู่ตรงกลางของโจนีและคนผิวขาวตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มือข้างหนึ่งก้นคนหนึ่งเอาไว้ เพื่อหยุดการต่อสู้ของทั้งคู่
ทีแรกเขาคิดว่าคนผิวขาวเป็นลูกพี่ในสามคนนี้ แต่เมื่อเห็นอย่างงั้น คนผิวดำคนนี้ถึงจะเป็นหัวหน้าที่แท้จริง
“เป็นไง จะพิจารณาร่วมมือกับเราไหม?” คนผิวขาวมีทีท่าดีกว่าคนผิวขาวหน่อย แต่ก็รับรู้ได้ว่าเขาก็ดูถูกชิวคุนเช่นเดียวกัน