NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 1196 ท้อง

หยางฉงเข้าไปในห้องน้ำอย่างไร้คำพูด เมื่อเธอเห็นแท่งตรวจครรภ์ขึ้นสองขีด เธอตัวแข็งทื่อ กระทั่งหวางซีเหยามาเคาะประตูห้องน้ำอย่างร้อนใจ เธอถึงได้สติกลับคืนมา
“เสี่ยวฉง เป็นไงบ้าง? พูดอะไรสักอย่างสิ! ฉันจะตายอยู่แล้ว!”
หวางซีเหยาที่รออยู่ที่ห้องนั่งเล่นเห็นว่าหยางฉงไม่ออกมาสักที รีบร้อนอย่างมาก แทบอยากจะผลักประตูเข้าไป
เมื่อได้ยินเสียงของหวางซีเหยา หยางฉงถึงได้ค่อยเปิดประตูห้องน้ำออก เมื่อเห็นใบหน้าที่ร้อนใจของหวางซีเหยาจึงกล่าวอย่างมึนงง “เหยาเหยา ฉันท้อง……”
หวางซีเหยาแย่งแท่งตรวจครรภ์ในมือของหยางฉงมาไว้ มองดูอยู่หลายรอบถึงได้ยอมรับความจริงที่ยากจะเชื่อ
“ไม่เป็นไร เสี่ยวฉง ไม่เป็นไรนะ เธอออกมาก่อน เราค่อยๆ คิดหาวิธีแก้ปัญหา”
หวางซีเหยาประคองหยางฉงอย่างระแวดระวังไปที่โซฟา ก่อนคุกเข่าคุยกับเธอ “เสี่ยวฉง เธอคิดจะทำยังไง?”
อันที่จริง หวางซีเหยาไม่คิดที่จะให้หยางฉงเก็บเด็กคนนี้ไว้ ยังไงซะความหมายของหลี่ฝางตอนนี้ชัดเจนมาก เขาตัดสินใจที่จะเลิกกับหยางฉงแน่แล้ว
หากหยางฉงคลอดเด็กคนนี้ออกมา ถ้างั้นสำหรับเธอก็เป็นเพียงความรับผิดชอบเท่านั้น
“เหยาเหยา ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ ฉันคิดว่าฉันจะเดินไปกับหลี่ฝางได้จนนาทีสุดท้าย”
หยางฉงน้ำตาไหลเอ่อ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสองวันนี้เกิดความคาดหมายของเธอมาก
หากหลี่ฝางไม่ได้ฟื้นความจำ หรือหลี่ฝางอาจจะเลือกเธอละก็ หยางฉงจะเก็บเด็กคนนี้เอาไว้อย่างไม่ลังเล
แต่ตอนนี้หลี่ฝางไม่อยู่แล้ว เขาตัดสินใจเลิกกับเธอแล้ว เด็กคนนี้จะมีความหมายอะไร
“ฉันมันโง่ อันที่จริงตอนแรกฉันนึกถึงจุดจบแบบนี้แล้ว ฉันควรจะรักตัวเองให้มาก เป็นความผิดของฉัน ฉันทำร้ายเด็กที่ไม่เกี่ยวข้องด้วย”
หยางฉงร่ำไห้พลางลูปบริเวณท้องของเธอ แม้จะตั้งครรภ์ได้เพียงหนึ่งเดือน แต่เหมือนกับว่าเธอรู้สึกได้ถึงชีวิตน้อยๆ อย่างไรอย่างงั้น
“ไม่ใช่ความผิดของเธอ เสี่ยวฉง เธอมาเป็นแบบนี้” หยางฉงที่เต็มโทาตัวเองอยู่อย่างนั้น หวางซีเหยาแทบจะทนไม่ไหวที่จะหั่นหลี่ฝางเป็นชิ้นๆ
“เสี่ยวฉง ตอนนี้เธอท้องอยู่ ตื่นเต้นมากไม่ได้ อย่าร้องไห้ แบบนี้เธอจะเสียสุขภาพ”
หยางฉงในตอนนี้ราวกับขาดที่ยึดเหนี่ยว เรื่องของหลี่ฝางทำให้เธอขาดสติไปอย่างสิ้นเชิง
หวางซีเหยาต้องทำให้เธอใจเย็นลงก่อน ต่อให้เธอไม่ได้ท้อง น้ำตาท่วมแบบนี้ทุกวันก็ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา
เมื่อได้ยินว่าเธอทำแบบนี้ไม่ดีต่อเด็กในท้อง หยางฉงจึงได้สติกลับคืนมาบ้าง เธอสูดหายใจกลั้นน้ำตา
“เหยาเหยา ขอบคุณมากนะที่ปลอบใจฉัน เธอวางใจเถอะ ฉันไม่ทำร้ายตัวเอง ต่อให้เพื่อเด็กในท้อง ฉันก็ต้องอยู่ต่อไป”
ความหมายของหยางฉงคิดจะเก็บเด็กคนนี้เอาไว้ หวางซีเหยาทั้งดีใจและกังวล
เธอดีใจที่ในที่สุดหยางฉงก็ยืนหยัดได้เสียที เธอกังวลหลังคลอดเด็กออกมา จะมีคำครหาต่างๆ มากมาย
“เสี่ยวฉง เธอจะเก็บเด็กคนนี้เอาไว้จริงหรือ? ถ้าหลี่ฝางเลือกฉินวี่เฟยคนนั้น เธอจะทำยังไง? เธอจะอธิบายยังไงกับที่บ้านเธอ?”
หวางซีเหยาเข้าใจในเหล่าลุงป้าของหยางฉงดี ตอนนี้พวกเขายอมรับให้หยางฉงเป็นหัวหน้าครอบครัว เป็นเพราะเกรงกลัวหลี่ฝาง หากพวกเขารู้ว่าเมื่อถึงตอนนั้นหลี่ฝางได้เลิกกับหยางฉงไปแล้ว ต้องคิดหาทุกวิถีทางเพื่อขับไล่หยางฉงออกจากตระกูลหยางแน่
เมื่อถึงตอนนั้น เธอจะเพิ่งพาอะไรในการดูแลตัวเองและลูก?
แถมหยางฉงก็เป็นคนมีชื่อเสียง ท้องก่อนแต่งแบบนี้ สำหรับเธอไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่ ราคาที่คลอดบุตรออกมาแพงมหาศาล หวางซีเหยาไม่ต้องการให้หยางฉงรับชะตากรรมแบบนั้น
“เสี่ยวฉง เธอจะลองคิดทบทวนใหม่ไหม เด็กคนนี้เรา……”
“เหยาเหยา ฉันคิดดีแล้ว ฉันจะเก็บเด็กคนนี้ไว้ ไม่ว่าหลี่ฝางจะอยู่กับฉันไหม ฉันก็ไม่มีทางฆ่าเด็กคนนี้ ในเมื่อเขาเลือกฉันแล้ว ในเมื่อเขาเลือกฉัน งั้นฉันไม่ว่ายังไงก็ไม่มีวันทิ้งเขา”
ไม่รอให้หวางซีเหยาได้อธิบาย หยางฉงจึงฉีกรอยยิ้มขัดขึ้น เธอยอมรับว่าเมื่อสักครู่เธอมีความคิดที่จะเอาเด็กออก แต่ความคิดนี้ก็อยู่ในหัวของเขาเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น
อันที่จริงหลี่ฝางก่อนหน้านี้เคยบอกแล้ว รอเรื่องของท่านปู่หยางผ่านไปก่อนค่อยแต่งงานกับหยางฉง และจะคลอดลูกสาวหนึ่งลูกชายหนึ่งกับหยางฉง น่าเสียดาย ที่ไม่ทันรอให้เรื่องราวเสร็จสิ้น หลี่ฝางก็ฟื้นความจำเสียก่อน ที่เขาสัญญาว่าจะแต่งงานกับเธอก็ไม่ได้ทำตามสัญญา
ในเมื่อตอนนี้ฟ้าได้ส่งเด็กคนนี้ให้เธอแล้ว หยางฉงก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ ยังไงซะเด็กก็ไม่เกี่ยวข้องด้วย เธอไม่มีเหตุผลและไม่มีสิทธิ์ที่จะยับยั้งความหวังที่จะมีชีวิตของเด็ก
ยิ่งไปกว่านั้น เป็นไปได้ว่าเด็กคนนี้จะเป็นโซ่ตรวนหนึ่งเดียวของเธอและหลี่ฝาง หยางฉงไม่อยากจะตัดโซ่ตรวนสุดท้ายนี้ ต่อให้เก็บเป็นความหวังของตนเองก็ยังดี
หลังจากที่หยางฉงได้รู้จักกับหลี่ฝาง กระทั่งทั้งคู่รักกัน เธอถือว่าหลี่ฝางเป็นโลกทั้งใบของเธอ หลี่ฝางไปแล้ว เสาที่ค้ำยันเธอเอาไว้ก็ล้มเช่นกัน
ส่วนเด็กคนนี้ เป็นความหวังที่หยางฉงที่จะมีชีวิตต่อไป หากเสาต้นนี้เสียไปด้วย หยางฉงไม่รู้ว่าควรจะมีชีวิตต่อไปยังไงจริงๆ
“ในเมื่อเธอคิดดีแล้ว งั้นฉันจะสนับสนุนเธอเต็มที่! แต่เราหาตัวไอ้บัดซบหลี่ฝางให้เจอก่อนดีกว่า เขาคิดจะปัดความรับผิดชอบ ไม่มีทาง! ฉันต้องอัดมันให้เละแทนลูกสาวบุญธรรมของฉัน!”
หวางซีเหยาเป็นคนใจกว้างเสมอ ในเมื่อหยางฉงรู้สึกว่าไม่มีอะไรงั้นเธอก็ไม่มีปัญหา ความสัมพันธ์ของเธอกับหยางฉง ต่อให้ตระกูลหยางขับไล่หยางฉงออกจากตระกูล เธอก็เลี้ยงดูสองแม่ลูกหยางฉงได้สบาย
“เธอรู้ได้ไงว่าต้องเป็นลูกสาว ถ้าเป็นลูกชายล่ะ” เมื่อเห็นความมั่นใจของหวางซีเหยา หยางฉงอดยิ้มไม่ได้
ร้องไห้อยู่ครึ่งค่อนวัน ในที่สุดก็เห็นหยางฉงยิ้มได้เสียที หวางซีเหยาก็ต้องคิดหาทุกวิธีเพื่อเอาใจอยู่แล้ว เธอมุดหัวเข้าไปที่ท้องน้อยของเธอ กล่าวด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
“ฉันบอกว่าเป็นลูกสาวก็ต้องเป็นลูกสาวสิ ทางที่ดีต้องคลอดเสี่ยวฉงน้อยที่ทั้งสวยและน่ารักแบบเธอยิ่งดี ไม่เอาเด็กผู้ชาย ถ้าเป็นผู้ชายสารเลวแบบหลี่ฝางต้องแย่แน่”
“ฉันว่าเป็นเด็กผู้ชาย แบบนี้ฉันจะได้มีที่รำลึก” เมื่อได้ยินคำของหวางซีเหยา หยางฉงเกิดเศร้าขึ้นมาอีกครั้ง
หัวข้อนี้เธอก็เคยได้หารือกับหลี่ฝางเช่นเดียวกัน หลี่ฝางก็พูดแบบเดียวกัน บอกว่าต้องคลอดลูกสาวที่น่ารักเหมือนกับเธอ
“โอ๊ย เราไม่พูดถึงไอ้บัดซบนั่นแล้ว! เสี่ยวฉงตอนนี้เธอต้องรักษาสุขภาพให้ดี อย่าให้สารเลวอย่างหลี่ฝางมีผลกระทบต่อสุขภาพของเธอได้ เธอไม่ทำเพื่อตัวเอง ก็ต้องทำเพื่อลูกในท้องของเธอ”
หวางซีเหยาที่รู้ตัวว่าพูดผิดไปจึงรีบเบี่ยงความสนใจของหยางฉง เธอสาบานว่าต่อจากนี้จะไม่พูดถึงหลี่ฝางอีก