NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 1200 สามีภรรยาหลี่ซื่อที่ตกอยู่ในความงุนงง

ไท่ซางถูกเมี๋ยวชุ่ยและคนอื่นๆ รายล้อมอยู่ตรงกลางจับจ้องอย่างดุดัน ทุกคนต่างรอคำอธิบายของเขา
“ว้าว พี่สะใภ้! ช่วยผมหน่อยสิ!” ไท่ซางรู้สึกว่าหัวของเขากำลังจะระเบิด พลางขอความช่วยเหลือผ่านกำแพงคน
หยางฉงที่ถูกเขาชี้ตัวจ้องมองเมี๋ยวชุ่ย หลี่ต๋าคางและคนอื่นๆ อย่างประหม่า อ้ำอึ้งอยู่ครึ่งค่อนวันไม่รู้ว่าควรเริ่มยังไงดี
ตอนนี้หยางฉงราวกับแกะน้อยที่อ่อนแอ เมี๋ยวชุ่ยและคนอื่นๆ ราวกับหมาป่าที่หิวโหยมานาน สายตานั้นแทบจะกลืนกินหยางฉงอย่างไรอย่างงั้น
หวางซีเหยาไม่สามารถทนดูได้อีกต่อไป ลุกขึ้นยืนบังหยางฉงเอาไว้ข้างหลัง เล่าเรื่องราวของหลี่ฝางและหยางฉงอย่าเรียบง่าย
“พอได้แล้ว ฉันจะพูดเอง ฉันชื่อว่าหวางซีเหยา ส่วนเธอชื่อว่าหยางฉง หลายเดือนก่อน เราได้ช่วยเหลือหลี่ฝางที่เสียความทรงจำไปโดยบังเอิญ หลังจากนั้นหลี่ฝางและหยางฉงเกิดความรักต่อกัน ก็เลยอยู่ด้วยกันไปโดยปริยาย”
“แน่นอน ว่าเด็กในท้องของหยางฉงคือลูกของหลี่ฝาง เพียงแค่หนึ่งเดือนก่อนหลี่ฝางกลับมาที่เมืองตงไห่แล้วหายไปอย่างไร้ร่องรอย ฉันกับเสี่ยวฉงก็เลยมาตามหา”
หลังหวางซีเหยาพูดจบ เมี๋ยวชุ่ยนิ่งอยู่นานถึงได้ใจใจความในคำพูดของเธอจงได้
เรื่องที่หลี่ฝางความจำเสื่อมพวกเขาไม่รู้จริงๆ หากเพราะความจำเสื่อมจึงอยู่กับหยางฉงละก็ เรื่องราวก็จะซับซ้อนขึ้นไปอีก
“คือว่า คุณน้า คุณอา พวกท่านรู้ไหมว่าหลี่ฝางจะกลับมาเมื่อไหร่?” เมื่อจ้องมองสายตาที่ซับซ้อนของเมี๋ยวชุ่ยและหลี่ต๋าคาง หยางฉงกล่าวถามอย่างอับอายเล็กน้อย
เป็นไปได้สูงมากว่าพวกเขาจะเป็นพ่อตาและแม่ยายของตนในอนาคต บอกตามตรงหยางฉงรู้สึกตื่นเต้นจริงๆ นั่นแหละ
“เสี่ยว เสี่ยวฉง อย่ายืนอยู่เลย นั่งลงก่อนเราค่อยๆ คุยกัน” ในตอนนี้เมี๋ยวชุ่ยรู้สึกสับสน เธอจับจ้องหยางฉงที่ตั้งครรภ์แล้วอย่างชัดเจน ในใจเธอทั้งดีใจและลังเล
หลี่ฝางก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว เธอกับหลี่ต๋าคางอยากอุ้มหลานมานานแล้ว และเคยได้บอกให้หลี่ฝางและฉินวี่เฟยแต่งงานมีลูกแล้วทางอ้อม แต่หลี่ฝางกลับใช้ข้ออ้างงานยุ่งเป็นเหตุ ไม่ยอมจดทะเบียนกับฉินวี่เฟยเสียที
ตอนนี้หลานคนโตที่มาหาถึงที่ จะให้ไม่รับได้ยังไงกัน
“คุณน้า ท่านก็นั่งสิคะ” ถูกเมี๋ยวชุ่ยประคองเอาไว้แบบนี้ หยางฉงรู้สึกประหลาดใจที่ได้รับความสำคัญอย่างไม่คาดฝัน เธอลากเมี๋ยวชุ่ยเอาไว้อย่างเคอะเขินให้นั่งลงที่โซฟาด้วยกัน
แม้เมี๋ยวชุ่ยจะอายุใกล้ห้าสิบแล้ว แต่เธอดูแลตัวเองดีมาก รูปร่างก็ยังดีไม่เสียทรง ดูแล้วเหมือนกับคนอายุสามสิบกว่าเท่านั้น แถมน้ำเสียงของเธอก็อ่อนโยนมาก หยางฉงรู้สึกถูกชะตาอย่างน่าประหลาด
“เสี่ยวฉง เด็กในท้องของเธอเป็นของหลี่ฝางจริงหรือ? ท้องตั้งแต่เมื่อไหร่ กี่เดือนแล้ว?” เมี๋ยวชุ่ยเก็บซ่อนความดีใจไม่ได้ ถึงกับทนไม่ไหวเอื้อมมือลูปท้องน้อยของเธอ
ดูออกได้ชัดเจนว่าเมี๋ยวชุ่ยไม่ได้คิดร้าย หยางฉงจึงค่อยๆ ผ่อนคลายได้ เมื่อพูดถึงเด็ก บนใบหน้าของเธอพอมีรอยยิ้มขึ้นมาบ้างเล็กน้อย
“เป็นของหลี่ฝาง สามเดือนแล้ว หมอบอกว่าเด็กแข็งแรงมาก แต่ดื้อมากไปหน่อย หลายวันนี้ทำให้ฉันลำบากอยู่ไม่น้อย”
“เฮ้อ ผู้หญิงตั้งท้องก็แบบนี้แหละ นึกถึงตอนที่ฉันตั้งท้องหลี่ฝาง ฉันเองก็ลำบากมากพอเลยล่ะ ทานอะไรเข้าไปก็อาเจียนออกมาหมดเลย ตอนนั้นฉันพูดกับพ่อของหลี่ฝางด้วยว่าไม่อยากมีลูกแล้ว”
เมื่อพูดถึงตั้งครรภ์ ในฐานะที่ผ่านมาก่อนเมี๋ยวชุ่ยได้หัวข้อเดียวกับหยางฉงในทันที ทั้งคู่คนละประโยคจึงเริ่มเป็นบทสนทนา
หลี่ต๋าคางจ้องมองสาวทั้งสองที่นั่งคุยกันอย่างออกรสชาติที่โซฟา จึงแอบลากส้าวส้วยและไท่ซางไปอีกด้าน
“ไท่ซาง ตอนนี้เสี่ยวฝางเขาฟื้นความจำแล้วใช่ไหม? หยางฉงนี่ เขาคิดยังไง?”
เพราะงั้นในเรื่องของความสัมพันธ์ สิ่งที่ผู้ชายคิดกับสิ่งที่ผู้หญิงคิดนั้นต่างกัน ฝ่ายชายมักจะมีสติมากกว่า ไม่ตัดสินใจด้วยความรู้สึก
“ลูกพี่ใหญ่ฟื้นความจำแล้ว ก่อนหน้านี้เขาตัดสินใจเลิกกับหยางฉง แล้วอยู่กับวี่เฟยพี่สะใภ้ แต่ตอนนี้หยางฉงท้องแล้ว ไม่รู้ว่าลูกพี่ใหญ่เขาจะเลือกยังไง” ไท่ซางกล่าวตอบตามความจริง
เมื่อได้ยินอย่างงั้น หลี่ต๋าคางคิ้วขมวดแน่นขึ้นกว่าเก่า นิ่งอยู่สักพัก เขาหันไปพูดกับส้าวส้วย “เสี่ยวส้วย ตอนนี้ราฟาเอลยังอยู่กับวี่เฟยใช่ไหม? แกโทรหาราฟาเอล ถามเขาว่าวี่เฟยกับราฟาเอลเป็นยังไงบ้าง”
ส้าวส้วยพยักหน้า ต่อสายหาราฟาเอลทันที
ราฟาเอลในตอนนี้กำลังรับการสอบปากคำของตำรวจ เมื่อเห็นว่าส้าวส้วยติดต่อมา จึงทิ้งตำรวจทั้งสองนายเอาไว้อีกด้าน
“มีอะไร?”
น้ำเสียงของราฟาเอลยังคงเย็นชาเฉกเช่นเดิม ส้าวส้วยชินแล้ว ไม่พูดพร่ำทำเพลง พลันเล่าเรื่องราวที่หยางฉงมาหาหลี่ฝางที่ตงไห่ให้เขาฟังคร่าวๆ ก่อนถามเรื่องราวของหลี่ฝางและหยางฉง
เมื่อรู้ว่าหยางฉงเดินทางมาที่ตงไห่ ราฟาเอลที่นิ่งขรึมเสมอก็ขมวดคิ้วอย่างสงสัยเช่นเดียวกัน แต่เขาไม่ได้ถาม เพียงเล่าเรื่องราวของหลี่ฝางกับฉินวี่เฟยให้เขาฟังเท่านั้น
“เลิกแล้ว ฉินวี่เฟยไม่ยอมพบลูกพี่ใหญ่เลย ลูกพี่ใหญ่บอกว่ากลับมาจะจีบใหม่ บอกให้ฉันปกป้องฉินวี่เฟยให้ดี”
“ก็ได้ ฉันรู้แล้ว งั้นแกอยู่ข้างฉินวี่เฟยคอยปกป้องเธอเถอะ ทางด้านหยางฉงฉันจะจัดการเอง” เมื่อรับรู้สถานการณ์ของฉินวี่เฟย ส้าวส้วยจึงวางสาย แล้วรายงานเรื่องราวกับหลี่ต๋าคาง
“ดูเหมือนว่าทางด้านวี่เฟยจะรู้เรื่องของหลี่ฝางกับหยางฉงแล้ว ไม่งั้นพวกเขาก็คงจะไม่เลิกกัน ถ้าอย่างงั้น เรื่องนี้คงจะยากแล้วล่ะ”
เมื่อรับรู้สถานการณ์ของทั้งสามฝ่าย หลี่ต๋าคางก็ยากลำบากใจเช่นเดียวกัน
แม้หลี่ฝางจะบอกว่าเขาจะเลิกกับหยางฉง อยู่กับฉินวี่เฟยต่อไป แต่ตอนนี้หยางฉงไม่เพียงแค่ตั้งท้อง แถมยังตามมาถึงเมืองตงไห่ ก็คงต้องหาทางออกใหม่
แถมดูความหมายของหยางฉง เป็นไปได้ว่าจะเก็บเด็กคนนี้เอาไว้สูงมาก แถมตระกูลหลี่ ไม่มีทางทิ้งเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลแน่ การรับเข้าตระกูลเป็นเรื่องที่ต้องทำอยู่แล้ว ถึงตอนนั้น คงจะเก็บเด็กแล้วทิ้งแม่ไม่ได้
“พ่อ เรารอลูกพี่ใหญ่กลับมาแล้วค่อยว่ากันเถอะ ในสถานการณ์แบบนี้ ไม่มีใครรู้ว่าท้ายที่สุดลูกพี่ใหญ่จะเลือกใครกันแน่” ส้าวส้วยรู้สึกว่ามันบ้ามาก ความจำเสื่อมไปรักคนอื่น พอฟื้นฟูความจำก็พบว่าตัวเองมีแฟนสาวอยู่แล้ว เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องดีหรือไม่ดีกันแน่?
“เฮ้อ ตอนนี้คงต้องแบบนี้แล้วล่ะ เดี๋ยวแกติดต่อไปทางต้าเซี่ยหลงเช่ว ลองติดต่อเขาว่าหลี่ฝางจะกลับมาเมื่อไหร่กันแน่ นี่ไปตั้งเดือนกว่าแล้ว เรื่องราวก็คงจะใกล้คลี่คลายแล้ว?”
หลี่ต๋าคางถอนหายใจ ตอนนี้เขาหวังว่าหลี่ฝางจะกลับมาโดยเร็วที่สุด เรื่องที่ก่อขึ้นเอง ก็ต้องให้เขาแก้ไขปัญหาเอาเอง
“เห้ๆ ต๋าคาง คุณมาดูหลานคนโตของเราเร็วเข้า! คุณดูสิ เหมือนกับหลี่ฝางเป๊ะเลย”
เมื่อเห็นว่าหลี่ต๋าคางและคนอื่นๆ คุยกันเสร็จแล้ว เมี๋ยวชุ่ยจึงกวักมือให้กับพวกเขาอย่างดีใจ