NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 1206 ฟื้นฟูพลัง

รูปลักษณ์ของสัตว์ประหลาดสองตัวนั้นความจริงแล้วก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรมาก ผิวไม่ดำเท่าสัตว์ประหลาดตัวดำที่เคยเจอมาก่อนหน้านี้ ค่อนข้างคล้ายกลับมนุษย์ผิวดำ
มีรูปร่างสูงใหญ่ น่าจะราว ๆ ร้อยห้าสิบเซนติเมตร ปีกทั้งสี่คู่ในเวลานี้ได้พับเก็บอยู่ บรรจบกันอยู่บนหลัง มีบางอย่างที่เหมือนกับเขาวัวอยู่บนหัว รูปร่างหน้าตาเหมือนกับมนุษย์ต่างดาวกำลังถือกระบี่ยาวเอาไว้ในตอนนี้ จ้องมองหลี่ฝางและกู่ยี่เทียนอย่างหวาดระแวง
“ว้าว คิดไม่ถึงว่าจะเป็นหญิงงามคนหนึ่ง” เมื่อกู่ยี่เทียนเห็นรูปร่างหน้าตาของหลี่ฝาง ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา
ถึงแม้สัตว์ประหลาดทั้งสองตัวนั้นจะฟังไม่รู้เรื่องว่ากู่ยี่เทียนกำลังพูดอะไรอยู่ แต่พวกเขารู้สึกว่าน้ำเสียงของกู่ยี่เทียนค่อนข้างเหลาะแหละ จึงยกกระบี่ขึ้นพลางตะคอกใส่กู่ยี่เทียน
“หลี่ฝาง กู่ยี่เทียน ขอแนะนำให้พวกคุณรู้จัก นี่คือผู้พิทักษ์ซ้ายขวาของฉัน อาคาอูและปันปู” หลังจากที่แคทเธอรินได้ปลอบประโลมอาคาอูและปันปูเสร็จ ก็หันไปแนะนำให้กับพวกหลี่ฝาง
“อาคาอูและปันปูจงรักจงรักภักดีกับฉันมาก เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ฉันเชื่อใจที่สุด การช่วยเหลือในครั้งนี้ก็เป็นพวกเขาที่วางแผน ถึงแม้ว่าพวกเขาหน้าตาไม่หน้าดูนัก แต่พวกเขาฉลาดมากเลยทีเดียว นอกจากนี้ความสามารถของอาคาอูและปันปูนั้นไม่เลวเลยทีเดียว ถ้าพูดตามโลกภายนอกของพวกคุณแล้ว พวกเขาสองคนต่างก็ได้ถึงขั้นแดนเต๋า”
เพราะพลังถูกดผนึกเอาไว้ ดังนั้นหลี่ฝางและกู่ยี่เทียนจึงไม่สามารถรับรู้ถึงความสามารถของอาคาอูและปันปูได้ หลังจากที่ได้ยินคำพูดของแคทเธอรินก็ตกใจเป็นอย่างมาก
เดิมทีหลี่ฝางคิดว่าเจ้าตัวใหญ่ทั้งสองนี้สมองไม่สลับซับซ้อน รู้จักแค่ใช้กำลัง คิดมุถึงว่าจะแข็งแกร่งเช่นนี้
“อย่าพูดมากอีกเลย พวกคุณสองคนรีบดื่มเลือดของฉัน เพื่อปลดผนึกในร่างกายซะ” หลังจากที่แนะนำอย่างเรียบง่ายแล้ว แคทเธอรินก็คว้าเอากระบี่อันแหลมคมจากมือของอาคาอูมา และกรีดลงบนนิ้วมือของตัวเอง แล้วยื่นไปด้านหน้าของหลี่ฝางและกู่ยี่เทียน
มองดูเลือดสด ๆ ที่ไหลออกมาจากนิ้วมือสีขาวสะอาด หลี่ฝางอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย นี่มันชักจะน่าหวาดเสียวเกินไปแล้ว เดิมทีแคทเธอรินก็มีหน้าตาที่งดงามอยู่แล้ว สวยกว่าฉินวี่เฟยและหยางฉงด้วยซ้ำ
ภาพที่กำลังอมนิ้วมือของเธออยู่นั้น คิดยังไงมันก็คลุมเครือไม่ชัดเจน
ถึงแม้แคทเธอรินจะสามารถอ่านความคิดของคนได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะสามารถอ่านความคิดของหลี่ฝางได้ตลอดเวลา
แคทเธอรินที่ไม่เข้าใจเรื่องระหว่างชายหญิงก็ต้องไม่เข้าใจเป็นธรรมดาว่าในใจของหลี่ฝางในตอนนี้นั้นกำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อเห็นหลี่ฝางมีสีหน้าลังเล เธอก็ยัดนิ้วมือของตัวเองเข้าไปในปากของหลี่ฝางทันที
ตามหลักแล้วเลือดจะต้องทั้งคาวและเค็ม แต่ไม่รู้ว่าทำไมเลือดของแคทเธอรินถึงมีรสหวาน และยังมีกลิ่นหอมบางอย่างที่บอกไม่ถูกอีกด้วย หลี่ฝางเสพติดขึ้นมาเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว
“หลี่ฝาง!” เสียงอ่อนหวานเสียงหนึ่งดังขึ้นมาในหัวของหลี่ฝาง เขาถึงได้รู้สึกตัวขึ้นมา เขาที่เดิมทีเพียงแค่ดูดนิ้วมือของแคทเธอริน ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้กัดเข้าที่คอของแคทเธอริน หลี่ฝางที่รู้สึกตัวขึ้นมารีบผงะออกทันที เขาก้าวถอยหลังไปสองก้าว เว้นระยะห่างระหว่างตัวเองกับแคทเธอริน
กลิ่นหอมหวานที่อยู่ในปากนั้นเข้มข้นมาก หลี่ฝางรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างจะหลุดออกมาจากหัวใจของเขา เขาที่ฟื้นฟูพลังขึ้นมาได้รีบเคลื่อนย้ายพลังสกัดกดทับความรู้สึกชั่วร้ายที่อยู่ในใจเอาไว้
เห็นเพียงแคทเธอรินมีสีหน้าขาวซีดลงกว่าเดิม ในดวงตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
เมื่อสักครู่เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ ต้องการที่จะดูดเลือดของแคทเธอริน ถ้าไม่ใช่เพราะแคทเธอรินใช้คลื่นสมองปลุกเขาล่ะก็ เกรงว่าเขาที่ฟื้นฟูพลังขึ้นมาจะต้องก่อปัญหาใหญ่แน่
“แคทเธอริน คุณไม่เป็นอะไรนะ?” หลี่ฝางที่ได้สติคืนมาอย่างสิ้นเชิงนั้นรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก เขามองแคทเธอรินและถามด้วยความเป็นห่วง
“เชรด หลี่ฝางนายเป็นผีดูดเลือดหรือไงวะ? ดูกัดแคทเธอรินเข้าให้สิ!” กู่ยี่เทียนเองกถูกท่าทางเมื่อสักครู่ของหลี่ฝางทำให้ตกใจ ยังดีที่หลี่ฝางได้สติขึ้นมาทันเวลา ไม่เช่นนั้นคงต้องแย่แน่เลย
“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันรู้สึกว่าเลือดของแคทเธอรินมีความยั่วยวนที่ไม่อาจห้ามใจได้ รอจนฉันได้สติขึ้นมา ฉันก็ได้กัดเข้าที่ขอของแคทเธอรินแล้ว”
หลี่ฝางยิ่งพูดยิ่งรู้สึกผิดต่อแคทเธอริน ไม่กล้าแม้แต่จะมองตาของแคทเธอริน
บนใบหน้าของแคทเธอรินที่ดีขึ้นมาบ้างแล้วกลับไม่ได้มีความประหลาดใจใด ๆ มากนัก ราวกับรู้แต่แรกแล้วว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เพียงแค่เห็นเธอใช้เสือเช็ดรอยเลือดที่อยู่บนคอ และยื่นมือไปที่ดด้านหน้าของกู่ยี่เทียน
“คุณหยดเลือดลงบนฝาขาดดีกว่า อีกเดี๋ยวผมไม่อยากจะดูดเลือดของคุณจนหมดตัวหรอกนะ” มีหลี่ฝางเป็นบทเรียนก่อนหน้านี้แล้ว จะว่ายังไงกู่ยี่เทียนก็ไม่กล้าที่จะดูดเลือดของแคทเธอรินโดยตรง นอกจากนี้ยังได้หยิบเอาขวดน้ำออกมาจากในห่อผ้าสีดำนั่นเพื่อเอาผาขวด ให้แคทเธอรินหยดเลือดลงบนฝาขวดให้ตัวเองดื่ม
“คุณวางใจเถอะ คุณกับเขาไม่เหมือนกัน” เมื่อเห็นท่าทางหวาดผวาของกู่ยี่เทียน แคทเธอรินยิ้มพลางยื่นมือที่มีเลือดของตัวเองวางลงไปบนริมฝีปากของกู่ยี่เทียน
คำพูดนี้ของเธอทำให้หลี่ฝางงุนงงเป็นอย่างมาก ทำไมแคทเธอรินถึงบอกว่าเขาและกู่ยี่เทียนไม่เหมือนกัน? ตามหลักแล้ว เขาและกู่ยี่เทียนไม่ว่าจะเป็นพลังความแข็งแกร่งหรือโครงสร้างของร่างกาย ล้วนไม่ต่างอะไรกันมาก
“มีเรื่องบางอย่างที่ฉันจำเป็นต้องบอกกับพวกคุณ หลี่ฝาง คิดว่าคุณคงได้ทำความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องราวของเทพหมิง และเทพอ้านจากหินเฮยสวนแล้ว และน่าจะได้รู้เรื่องราวเกี่ยวสงครามเมื่อหลายพันปีก่อน ข้อมูลที่บันทึกอยู่ในหินเฮยสวน บอกว่าคนที่นับถือเทพอ้านนั้นได้ถูกทำลายล้างไปหมดสิ้น มีเพียงกลุ่มเล็ก ๆ ที่สามารถหนีรอดไปได้ ไม่รู้ร่องรอย”
“ความจริงแล้วสิ่งที่บันทึกอยู่ในหินเฮยสวนนั้นไม่ถูกต้อง ทายาทของเทพอ้านไม่ได้หลบหนีไป แต่ได้หลบเข้าไปในโลกใต้พิภพที่อยู่ใต้อูนัส โลกใต้พิภพแห่งนี้เป็นเทพอ้านและสิบสองอัศวินของเขาสร้างขึ้น ข้างในซ่อนความลับอันยิ่งใหญ่ของเทพอ้านเอาไว้ บรรพบุรุษของฉันหลบหนีเข้าไปในโลกใต้พิภพในตอนนั้น ก็ได้พบเข้ากับความลับนี้”
“เพื่อไม่ให้ผู้คนบนโลกภายนอกรู้ความลับนี้เข้า พวกเราชนเผ่าอูข่าจึงได้แบกรับภาระหน้าที่ผู้ดูแลปกป้องโลกใต้พิภพแห่งนี้เอาไว้ และให้โลกใต้พิภพแห่งนี้เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของชนเผ่าเรา หลายพันปีที่ผ่านมา พวกเราใช้ชีวิตกันอย่างสงบสุข แต่ความสงบสุขของอูนัสกลับถูกอาซาโทสทำลายลงไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว”
“ฉันไม่รู้ว่าอาซาโทสได้รับรู้เรื่องราวของโลกใต้พิภพแห่งนี้เป็นมาจากที่ไหน นอกจากนี้ยังบอกว่าตัวเองเป็นเทพอ้านกลับชาติมาเกิด แถมยังสร้างสิบสองอัศวินของตัวเองขึ้นมา ไม่เพียงทำร้ายชนเผ่าของฉัน แล้วยังบีบบังคับให้ฉันมอบกุญแจเปิดเข้าสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ออกมา แต่ฉันสามารถมั่นใจได้ว่า พลังในร่างกายของอาซาโทส ไม่ได้มาจากเทพอ้านอย่างแน่นอน”
กู่ยี่เทียนที่ฟังอยู่ด้านข้างนั้นถึงกับตะลึงงัน เทพหมิง เทพอ้านนั่นคืออะไรกัน? แล้วทำไมถึงยังมีโลกใต้พิภพเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ?
แคทเธอรินยังอยากจะพูดต่อไป แต่กลับไอขึ้นมาอย่างหนัก สีหน้าท่าทางเจ็บปวดอย่างผิดปกติ นอกจากนี้ที่มุมปากของเธอยังมีเลือดไหลออกมา ถึงแม้แคทเธอรินจะเช็ดเลือดที่อยู่มุมปากนั่นออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาของหลี่ฝางไปได้
หลี่ฝางเดินเข้าไปและจับเข้าที่ข้อมือของแคทเธอริน หลังจากที่สัมผัสได้ถึงชีพจรที่สับสนวุ่นวายของแคทเธอริน หัวใจของหลี่ฝางก็เต้นตึกตักขึ้นมา