NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 1247 เผชิญหน้าระหว่างศัตรู

“เหอะ ไม่มีฉัน แกคิดว่าแกจะหาคริสทัลเจอในสุสานที่เหมือนกับเขาวงกตนี่เจองั้นหรือ?”
แม่มดจ้องมองเหล่าหลี่ต๋าคางกล่าวอย่างไม่เกรงกลัว
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ หลี่ฝางจำต้องชะงักฝีเท้า แคทเธอรินรับรู้ถึงตำแหน่งของคริสทัล หากเธอนำทางจะสะดวกขึ้นมาก และถ้าหากต้องการรวมตัวกับกู่ยี่เทียน และส้าวส้วย ก็ต้องเพิ่งพาความช่วยเหลือจากแคทเธอริน
“ได้เป็นร่างเทพอ้านกลับชาติมาเกิด นั่นเป็นเกียรติของแก หลี่ฝาง ขอแค่แกเชื่อฟังคำสั่งของฉัน ฉันรับประกันว่าหลังจากที่เทพอ้านฟื้นคืนชีพจะดีต่อครอบครัวของแก”
เมื่อเห็นหลี่ฝางลังเล แม่มดคิดว่าเธอเป็นต่อ มุมปากอดฉีกยิ้มไม่ได้
“หืม? ถ้าผมบอกไม่ล่ะ?” หลี่ฝางจ้องแม่มดอย่างสมเพช ไม่อยู่ในการข่มขู่ของเธอ ไม่มีความช่วยเหลือจากแคทเธอริน เขาก็แค่เดินหาทีละห้อง
แม่มดไม่คิดเลยว่าหลี่ฝางจะตอบตนแบบนั้น สีหน้าของเธอแข็งขึ้นมาทันที เหลือบมองหลี่ฝางที่ใบหน้าเฉยชา เธอกัดฟันแน่น หัวเราะเยาะ “ถ้างั้นพวกแกอย่าคิดว่าจะมีชีวิตรอดออกไปจากปากหลุมสุสานนี่ได้”
หลี่ต๋าคางทำตาขวางใส่แม่มดที่สีหน้าบิดเบี้ยว ความอาฆาตฉายแววในสายตา “ก็ต้องคอยดูว่าเธอมีความสามารถนั้นไหม”
ขณะที่ทั้งสองฝ่ายอดทนต่อไปไม่ไหว สีหน้าของแคทเธอรินเปลี่ยนไป “มีคนหาหัวใจของเทพอ้านเจอแล้ว!”
“อะไรนะ? ใครกัน?” ข้อความที่มาอย่างกะทันหัน เหล่าหลี่ฝางเองก็หน้าถอดสี
“อาซาโทส”
เมื่อได้ยินชื่อที่ไม่อยากได้ยินมากที่สุดหลุดออกจากปากของแม่มด บรรยากาศรอบตัวของหลี่ฝางและหลี่ต๋าคางเปลี่ยนไป
“เขาอยู่ที่ไหน? พาเราไปเร็วเข้า!”
คริสทัลตกไปอยู่ในเงื้อมมือของอาซาโทส หากไม่รีบไปขัดขวางเขาดูดพลัง สิ่งที่ทำมาทั้งหมดก็จะสูญเปล่า
หลี่ฝางอยากจะเข้าไปจับข้อมือของแม่มด แต่กลับถูกท่านชายป๋ายยู่ขวางเอาไว้เสียก่อน
“แกคิดจะทำอะไร?”
สายตาของท่านชายป๋ายยู่ยากที่จะหยั่งถึง ใบหน้าสวยขรึมเล็กน้อย จับข้อแขนของหลี่ฝางแน่น ด้วยความกลัวว่าหลี่ฝางจะทำอะไรแคทเธอริน
“แก……” เมื่อจับจ้องท่านชายป๋ายยู่ที่ดื้อดึง หลี่ฝางโมโหจนแทบระเบิด พลันใช้แรงสะบัดมือของเขาออก น้ำเสียงเย็นชากว่าเมื่อสักครู่ “ป๋ายเจินเจิน แกจะมีสมองหน่อยได้ไหม! ถ้าอาซาโทสกลายเป็นเทพขึ้นมา เราทุกคนจบเห่แน่!”
ท่านชายป๋ายยู่สีหน้าเคร่งขรึม กล่าวช้าๆ “ฉันไม่สนใจว่ามันจะเป็นเทพไหม ถ้าแกทำร้ายแคทเธอริน ฉันป๋ายเจินเจินไม่มีทางยอม!”
เมื่อเห็นว่าท่านชายป๋ายยู่ขาดสติไปอย่างสิ้นเชิง คงต้องฟังคำของแคทเธอริน
“แก……”
หลี่ฝางโมโหจนอยากจะลงมือ แต่กลับถูกหลี่ต๋าคางที่อยู่อีกด้านรั้งเอาไว้ หลี่ต๋าคางจับจ้องหลี่ฝางที่สายตาลุกโชน ส่ายหน้าเบาๆ ก่อนที่จะหันไปพูดกับแม่มดที่อยู่ด้านหลังของท่านชายป๋ายยู่อย่างเย็นชา
“แม่มด อาซาโทสเป็นศัตรูของเรา ตอนนี้เขาหาคริสทัลเจอแล้ว ถ้าไม่รีบไปหยุดเขา เมื่อเขาเป็นเทพ อย่าว่าแต่เทพอ้านของเธอจะฟื้นคืนชีพเลย แม้แต่เธอเองก็ยากที่จะมีชีวิตต่อไปได้”
“จะบอกที่ตั้งของคริสทัลกับเราไหม เธอลองคิดดูให้ดี”
แม่มดเองก็ไม่ได้โง่ ก่อนหน้านี้แคทเธอรินปฏิเสธการร่วมมือกับอาซาโทส แถมยังช่วยพวกหลี่ฝางเข้าสู่โลกใต้พิภพ เท่ากับว่าได้ล่วงเกินอาซาโทสอย่างสิ้นเชิง
หากอาซาโทสกลายเป็นเทพขึ้นมา สิ่งแรกคงจะสังหารนักรบในปากหลุมสุสานในตอนนี้แน่ ต่อจากนั้นก็ชาวอูข่าทั้งหมด
ต่อให้แม่มดอยากจะฟื้นคืนชีพเทพอ้านมากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่ใช่คนเลือดเย็น ชนเผ่าและคนรุ่นหลังของเธอ ยังไม่ถึงกับอำมหิตมากนัก
“คริสทัลอยู่ที่ออกจากนี่ไปเลี้ยวซ้าย ห้องลับห้องที่สี่” นิ่งอยู่สักพัก ท้ายที่สุดแม่มดก็ให้ที่ตั้งของคริสทัล
“ขอบใจ” หลี่ฝางนิ่งไปสักพัก กล่าวขอบคุณก่อนที่จะมุ่งไปยังห้องลับที่มีคริสทัลอยู่
“ขอแสดงความยินดีฝ่าบาท ยินดีด้วยฝ่าบาท ที่ได้หัวใจของเทพอ้านมาครอบครอง จะได้เป็นเทพในเร็ววันนี้”
อัศวินที่เหลือทั้งหลายที่ข้างกายเทพอ้านต่างคุกเข่าลงกับพื้น แสดงความยินดีกับอาซาโทสที่อยู่บนโขดหิน
“ฮ่าๆ ในที่สุดฉันก็หาเจอ!” อาซาโทสชูหินสีดำแวววาวที่มีขนาดเท่าไข่ห่านขึ้นด้วยมือเดียว
เขามาที่ซากปรักหักพังกับพรรคพวกได้เกือบครึ่งเดือนแล้ว ลำบากสุดแสนมาตลอดทาง สูญเสียลูกน้องไปกว่าครึ่ง ในที่สุดก็หาหัวใจของเทพอ้านเจอจนได้
เหลือเพียงแค่ดูดพลังข้างใน รับสายฟ้าทั้งเก้า เพื่อไปสู่แดนดั่งเทพก็เป็นอันลุล่วง
“ไป!” เขาเก็บหัวใจของเทพอ้าน ก่อนที่อาซาโทสจะนำพาลูกน้องที่เหลือออกจากที่
แต่เมื่อเขาเปิดประตูหินห้องลับออก ก็ได้พบกับหลี่ฝางที่รีบเร่งเข้ามา
“อาซาโทส! จะหนีไปไหน!” หลี่ฝางเตรียมตัวต่อสู้มาตั้งนานแล้ว เมื่อเห็นว่าเป็นอาซาโทส ปราณในร่างแผ่ซ่าน มือทั้งสองข้างกระแทกเข้าใส่
“ฝ่าบาทระวัง!” ชายหนุ่มผมทรงเดรดร็อกบนหัวผิวสีน้ำตาลที่อยู่ใกล้อาซาโทสมากที่สุดรีบปรี่เข้ามา ทั้งคู่สู้กันหลายสิบกระบบกระบวนท่าอย่างไม่ลดละในประตูหินอันคับแคบ
“รีบจบการต่อสู้ซะ!” อาซาโทสรู้ว่าครั้งนี้หลี่ฝางเรียกคนมาไม่น้อย ยิ่งช้าเท่าไหร่ก็ยิ่งไม่เป็นผลดีต่อพวกเขามากเท่านั้น เขาส่งสัญญาณให้กับสองคนด้านหลัง ให้พวกเขาเข้าไปช่วย
“กลับมา!” หลี่ต๋าคางที่ยืนอยู่ด้านหลังของหลี่ฝางสังเกตการณ์เหล่าอาซาโทสมาตลอด เมื่อเห็นว่าอีกสองคนคิดที่จะจู่โจม จึงดึงหลี่ฝางถอยมาด้านหลัง หลบการโจมตีของทั้งสาม
“แม่งเอ๊ย ไอ้ญี่ปุ่นขี้โกง! คิดเล่นสกปรกกับกูงั้นหรือ” หลี่ฝางมองเสื้อผ้าที่ถูกอัศวินเหล่านั้นฉีกขาด ถุยน้ำลายอย่างเกรี้ยวโกรธ
แม้สามคนนั้นจะไม่เข้าใจสิ่งที่หลี่ฝางพูดมากนัก แต่ก็รู้ว่าเขากำลังด่าตน ต่างคนต่างจ้องหน้ากัน ก่อนสบถอย่างไม่พอใจเริ่มโจมตีอีกครั้ง
ไม่นานเสือขาวและหงส์แดงเองก็เข้าร่วมการต่อสู้ ทว่าแม่มดและท่านชายป๋ายยู่กลับยืนดูอยู่อีกด้าน ไม่คิดที่จะเข้าไปยื่นมือข้องเกี่ยวแม้แต่น้อย
“แคทเธอริน อืม ไม่สิ ฉันควรเรียกเธอว่าแม่มดมิคาลินถึงจะถูก ทำไม ยังฟื้นคืนชีพเทพอ้านไม่สำเร็จงั้นหรือ?”
อาซาโทสหรี่ตา จ้องมองแม่มด
“เหอะ ไม่มีฉัน แกคิดว่าแกจะหาคริสทัลเจอในสุสานที่เหมือนกับเขาวงกตนี่เจองั้นหรือ?”
แม่มดจ้องมองเหล่าหลี่ต๋าคางกล่าวอย่างไม่เกรงกลัว
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ หลี่ฝางจำต้องชะงักฝีเท้า แคทเธอรินรับรู้ถึงตำแหน่งของคริสทัล หากเธอนำทางจะสะดวกขึ้นมาก และถ้าหากต้องการรวมตัวกับกู่ยี่เทียน และส้าวส้วย ก็ต้องเพิ่งพาความช่วยเหลือจากแคทเธอริน
“ได้เป็นร่างเทพอ้านกลับชาติมาเกิด นั่นเป็นเกียรติของแก หลี่ฝาง ขอแค่แกเชื่อฟังคำสั่งของฉัน ฉันรับประกันว่าหลังจากที่เทพอ้านฟื้นคืนชีพจะดีต่อครอบครัวของแก”
เมื่อเห็นหลี่ฝางลังเล แม่มดคิดว่าเธอเป็นต่อ มุมปากอดฉีกยิ้มไม่ได้
“หืม? ถ้าผมบอกไม่ล่ะ?” หลี่ฝางจ้องแม่มดอย่างสมเพช ไม่อยู่ในการข่มขู่ของเธอ ไม่มีความช่วยเหลือจากแคทเธอริน เขาก็แค่เดินหาทีละห้อง
แม่มดไม่คิดเลยว่าหลี่ฝางจะตอบตนแบบนั้น สีหน้าของเธอแข็งขึ้นมาทันที เหลือบมองหลี่ฝางที่ใบหน้าเฉยชา เธอกัดฟันแน่น หัวเราะเยาะ “ถ้างั้นพวกแกอย่าคิดว่าจะมีชีวิตรอดออกไปจากปากหลุมสุสานนี่ได้”
หลี่ต๋าคางทำตาขวางใส่แม่มดที่สีหน้าบิดเบี้ยว ความอาฆาตฉายแววในสายตา “ก็ต้องคอยดูว่าเธอมีความสามารถนั้นไหม”
ขณะที่ทั้งสองฝ่ายอดทนต่อไปไม่ไหว สีหน้าของแคทเธอรินเปลี่ยนไป “มีคนหาหัวใจของเทพอ้านเจอแล้ว!”
“อะไรนะ? ใครกัน?” ข้อความที่มาอย่างกะทันหัน เหล่าหลี่ฝางเองก็หน้าถอดสี
“อาซาโทส”
เมื่อได้ยินชื่อที่ไม่อยากได้ยินมากที่สุดหลุดออกจากปากของแม่มด บรรยากาศรอบตัวของหลี่ฝางและหลี่ต๋าคางเปลี่ยนไป
“เขาอยู่ที่ไหน? พาเราไปเร็วเข้า!”
คริสทัลตกไปอยู่ในเงื้อมมือของอาซาโทส หากไม่รีบไปขัดขวางเขาดูดพลัง สิ่งที่ทำมาทั้งหมดก็จะสูญเปล่า
หลี่ฝางอยากจะเข้าไปจับข้อมือของแม่มด แต่กลับถูกท่านชายป๋ายยู่ขวางเอาไว้เสียก่อน
“แกคิดจะทำอะไร?”
สายตาของท่านชายป๋ายยู่ยากที่จะหยั่งถึง ใบหน้าสวยขรึมเล็กน้อย จับข้อแขนของหลี่ฝางแน่น ด้วยความกลัวว่าหลี่ฝางจะทำอะไรแคทเธอริน
“แก……” เมื่อจับจ้องท่านชายป๋ายยู่ที่ดื้อดึง หลี่ฝางโมโหจนแทบระเบิด พลันใช้แรงสะบัดมือของเขาออก น้ำเสียงเย็นชากว่าเมื่อสักครู่ “ป๋ายเจินเจิน แกจะมีสมองหน่อยได้ไหม! ถ้าอาซาโทสกลายเป็นเทพขึ้นมา เราทุกคนจบเห่แน่!”
ท่านชายป๋ายยู่สีหน้าเคร่งขรึม กล่าวช้าๆ “ฉันไม่สนใจว่ามันจะเป็นเทพไหม ถ้าแกทำร้ายแคทเธอริน ฉันป๋ายเจินเจินไม่มีทางยอม!”
เมื่อเห็นว่าท่านชายป๋ายยู่ขาดสติไปอย่างสิ้นเชิง คงต้องฟังคำของแคทเธอริน
“แก……”
หลี่ฝางโมโหจนอยากจะลงมือ แต่กลับถูกหลี่ต๋าคางที่อยู่อีกด้านรั้งเอาไว้ หลี่ต๋าคางจับจ้องหลี่ฝางที่สายตาลุกโชน ส่ายหน้าเบาๆ ก่อนที่จะหันไปพูดกับแม่มดที่อยู่ด้านหลังของท่านชายป๋ายยู่อย่างเย็นชา
“แม่มด อาซาโทสเป็นศัตรูของเรา ตอนนี้เขาหาคริสทัลเจอแล้ว ถ้าไม่รีบไปหยุดเขา เมื่อเขาเป็นเทพ อย่าว่าแต่เทพอ้านของเธอจะฟื้นคืนชีพเลย แม้แต่เธอเองก็ยากที่จะมีชีวิตต่อไปได้”
“จะบอกที่ตั้งของคริสทัลกับเราไหม เธอลองคิดดูให้ดี”
แม่มดเองก็ไม่ได้โง่ ก่อนหน้านี้แคทเธอรินปฏิเสธการร่วมมือกับอาซาโทส แถมยังช่วยพวกหลี่ฝางเข้าสู่โลกใต้พิภพ เท่ากับว่าได้ล่วงเกินอาซาโทสอย่างสิ้นเชิง
หากอาซาโทสกลายเป็นเทพขึ้นมา สิ่งแรกคงจะสังหารนักรบในปากหลุมสุสานในตอนนี้แน่ ต่อจากนั้นก็ชาวอูข่าทั้งหมด
ต่อให้แม่มดอยากจะฟื้นคืนชีพเทพอ้านมากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่ใช่คนเลือดเย็น ชนเผ่าและคนรุ่นหลังของเธอ ยังไม่ถึงกับอำมหิตมากนัก
“คริสทัลอยู่ที่ออกจากนี่ไปเลี้ยวซ้าย ห้องลับห้องที่สี่” นิ่งอยู่สักพัก ท้ายที่สุดแม่มดก็ให้ที่ตั้งของคริสทัล
“ขอบใจ” หลี่ฝางนิ่งไปสักพัก กล่าวขอบคุณก่อนที่จะมุ่งไปยังห้องลับที่มีคริสทัลอยู่
“ขอแสดงความยินดีฝ่าบาท ยินดีด้วยฝ่าบาท ที่ได้หัวใจของเทพอ้านมาครอบครอง จะได้เป็นเทพในเร็ววันนี้”
อัศวินที่เหลือทั้งหลายที่ข้างกายเทพอ้านต่างคุกเข่าลงกับพื้น แสดงความยินดีกับอาซาโทสที่อยู่บนโขดหิน
“ฮ่าๆ ในที่สุดฉันก็หาเจอ!” อาซาโทสชูหินสีดำแวววาวที่มีขนาดเท่าไข่ห่านขึ้นด้วยมือเดียว
เขามาที่ซากปรักหักพังกับพรรคพวกได้เกือบครึ่งเดือนแล้ว ลำบากสุดแสนมาตลอดทาง สูญเสียลูกน้องไปกว่าครึ่ง ในที่สุดก็หาหัวใจของเทพอ้านเจอจนได้
เหลือเพียงแค่ดูดพลังข้างใน รับสายฟ้าทั้งเก้า เพื่อไปสู่แดนดั่งเทพก็เป็นอันลุล่วง
“ไป!” เขาเก็บหัวใจของเทพอ้าน ก่อนที่อาซาโทสจะนำพาลูกน้องที่เหลือออกจากที่
แต่เมื่อเขาเปิดประตูหินห้องลับออก ก็ได้พบกับหลี่ฝางที่รีบเร่งเข้ามา
“อาซาโทส! จะหนีไปไหน!” หลี่ฝางเตรียมตัวต่อสู้มาตั้งนานแล้ว เมื่อเห็นว่าเป็นอาซาโทส ปราณในร่างแผ่ซ่าน มือทั้งสองข้างกระแทกเข้าใส่
“ฝ่าบาทระวัง!” ชายหนุ่มผมทรงเดรดร็อกบนหัวผิวสีน้ำตาลที่อยู่ใกล้อาซาโทสมากที่สุดรีบปรี่เข้ามา ทั้งคู่สู้กันหลายสิบกระบบกระบวนท่าอย่างไม่ลดละในประตูหินอันคับแคบ
“รีบจบการต่อสู้ซะ!” อาซาโทสรู้ว่าครั้งนี้หลี่ฝางเรียกคนมาไม่น้อย ยิ่งช้าเท่าไหร่ก็ยิ่งไม่เป็นผลดีต่อพวกเขามากเท่านั้น เขาส่งสัญญาณให้กับสองคนด้านหลัง ให้พวกเขาเข้าไปช่วย
“กลับมา!” หลี่ต๋าคางที่ยืนอยู่ด้านหลังของหลี่ฝางสังเกตการณ์เหล่าอาซาโทสมาตลอด เมื่อเห็นว่าอีกสองคนคิดที่จะจู่โจม จึงดึงหลี่ฝางถอยมาด้านหลัง หลบการโจมตีของทั้งสาม
“แม่งเอ๊ย ไอ้ญี่ปุ่นขี้โกง! คิดเล่นสกปรกกับกูงั้นหรือ” หลี่ฝางมองเสื้อผ้าที่ถูกอัศวินเหล่านั้นฉีกขาด ถุยน้ำลายอย่างเกรี้ยวโกรธ
แม้สามคนนั้นจะไม่เข้าใจสิ่งที่หลี่ฝางพูดมากนัก แต่ก็รู้ว่าเขากำลังด่าตน ต่างคนต่างจ้องหน้ากัน ก่อนสบถอย่างไม่พอใจเริ่มโจมตีอีกครั้ง
ไม่นานเสือขาวและหงส์แดงเองก็เข้าร่วมการต่อสู้ ทว่าแม่มดและท่านชายป๋ายยู่กลับยืนดูอยู่อีกด้าน ไม่คิดที่จะเข้าไปยื่นมือข้องเกี่ยวแม้แต่น้อย
“แคทเธอริน อืม ไม่สิ ฉันควรเรียกเธอว่าแม่มดมิคาลินถึงจะถูก ทำไม ยังฟื้นคืนชีพเทพอ้านไม่สำเร็จงั้นหรือ?”
อาซาโทสหรี่ตา จ้องมองแม่มด