NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 1254 จบแล้ว

“ก็ฉันโชคดีกว่าแก” หลี่ฝางหรี่ตา ร่างกายเข้าสู่การต่อสู้ แม้เขาจะได้รับบาดเจ็บไม่เบา แต่การสู้กับอาซาโทสในตอนนี้ที่เป็นเพียงสูงสุดแดนเต๋านั้นมากพอแล้ว
จับจ้องหลี่ฝางที่คิดจะฆ่าเขา อาซาโทสรูม่านตาขยาย ความสยองเผยบนใบหน้าของเขา ก่อนที่เขาจะพลิกมือ คริสทัลปรากฏขึ้นที่ฝ่ามือของเขา
สูดหายใจเข้า เมื่ออาซาโทสหันไปยังหลี่ฝางอีกครั้ง ในสายตาของเขาไร้ความหวาดผวา แถมยังมีความโล่งใจอยู่
“หยุด!” หลี่ฝางเข้าใจความคิดของอาซาโทสในทันที ฝ่าเท้ากระแทกกับพื้นอย่างแรง พุ่งไปทางเขาราวกับลูกระเบิด
แต่ต่อให้เป็นอย่างนั้น แต่ก็สายไปก้าวหนึ่ง
อาซาโทสของครอบอยู่ในเกราะสีขาว ประตูเทพที่อยู่เหนือหัวของเขาก็เปิดออกอย่างรวดเร็ว
ประตูเทพค่อยๆ เปิดออก ปากหลุมสุสานเกิดสั่นไหว หลี่ฝางตื่นตระหนก แม่งเอ๊ยอาซาโทสคิดที่จะเลื่อนขั้นเป็นเทพที่นี่เลย!
ตอนนี้พวกเขาอยู่ใต้พิภพทั้งหมด หากเลื่อนขั้นที่นี่ สายฟ้าของสวรรค์ชั้นเจ็ดลงมา ปากหลุมสุสานทั้งหมดก็จะถล่ม และพวกเขาที่อยู่ในปากหลุมสุสานทั้งหมดจะถูกฝังอยู่ที่นี่
จะให้เขาสำเร็จไม่ได้!
ไม่สนใจอะไรแล้ว หลี่ฝางตะโกนสุดเสียงก่อนที่จะพุ่งไปทางอาซาโทสโดยตรง แต่เกราะสีขาวนั่นกับขวางกั้นการจู่โจมของหลี่ฝางเอาไว้ อาซาโทสไม่ได้รับผลกระทบแม้แต่น้อย
เมื่อเห็นว่าประตูเทพกำลังจะถูกเปิดออก ในหัวของหลี่ฝางเกิดแผนการที่บังอาจ เขาควักเอาหินเฮยสวนออกมาอีกครั้ง พลางท่องอะไรบางอย่างพร้อมกับยื่นมือไปคว้าคริสทัล
เมื่อหินเฮยสวนและคริสทัลสัมผัสกัน หินทั้งสองก้อนเกิดรอยแตกร้าว หลังจากนั้นหินทั้งสองก้อนจึงแตกละเอียด ต่อมาพลังอันแกร่งกล้าระเบิดออกมาเกราะสีขาวติดๆ ราวกับระเบิดปรมาณู เสียงดังปังกระหึ่มไปทั่ว หลี่ฝางและอาซาโทสถูกดีดเกลือกกลิ้งกับพื้น
เพราะการระเบิดครั้งใหญ่เมื่อสักครู่ ปากหลุมสุสานเริ่มถล่ม เศษหินมากมายต่างร่วงหล่นจากเหนือหัว หลี่ฝางรู้สึกร่างของเขากำลังจะแหลกสลาย เพียงแค่ขยับนิดเดียวก็เจ็บปวดแสนสาหัส แต่ต่อให้เป็นอย่างงั้น เขาก็ยังคงคลานลุกขึ้นจากพื้นอย่างยากลำบาก เดินไปจากอาซาโทสที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสกว่าเขา
“แกแพ้แล้ว” จ้องมองอาซาโทสที่เลือดออกทวารทั้งเจ็ดที่พื้นอย่างเย็นชา หลี่ฝางหยิบเข็มพิษออกมาแทงเข้าที่หัวใจขอเขา
หลังจากที่สำเร็จขั้นตอนสุดท้าย หลี่ฝางขาอ่อนล้มลงกับพื้น ฟุบลงที่หินอย่างเหนื่อยอ่อน จ้องมองหินที่ร่วงหล่นลงมาจากเหนือหัว พร้อมกับบ่นพึมพำ
“แคทเธอริน เรื่องที่สัญญากับเธอผมทำได้แล้วนะ ดีที่ไม่ได้ผิดสัญญา ไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นยังไงบ้าง จะหนีออกไปหรือยัง”
“สุดท้ายก็ไม่ได้ร้องขอการอภัยจากฉินวี่เฟยได้ ไม่รู้ว่าหลังจากที่เธอรู้ข่าวว่าผมตาย เธอจะคลายความโกรธลงบ้างไหม”
“แล้วก็เด็กในท้องของหยางฉง จะเป็นเด็กผู้ชายหรือผู้หญิงกันนะ? ลูกคนแรกของผม ไม่ทันได้เห็นหน้าก็ต้องจากกันแล้ว ยังมีเรื่องราวอีกมากที่ยังไม่ได้ทำ ไม่ยอม……”
เมื่อจบประโยค หินขนาดใหญ่ก็หล่นลงมาจากเหนือหัวของหลี่ฝาง เพราะหลี่ฝางไร้เรี่ยวแรงจึงสลบเป็นตาย เสียงดังปัง โลกทั้งใบเข้าสู่ความมืดมิด
……
ในแคมป์ที่หน้าซากปรักหักพัง กู่ยี่เทียนที่มีผ้าสีขาวพันที่หัวและแขนกำลังระเบิดอารมณ์
“ยังไม่มีข่าวคราวของหลี่ฝางหรือ? ไอ้พวกไร้ประโยชน์!”
“ไปหา! มีชีวิตต้องเห็นคน ตายก็ต้องเห็นร่าง! หาหลี่ฝางไม่เจอพวกแกไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้า!”
วันนั้นเพราะปากหลุมสุสานเวียนเปลี่ยน จึงแยกไปคนละทิศละทางในปากหลุมสุสาน เพราะเหตุนี้จึงได้แยกจากหลี่ฝางและอาซาโทส
ในขณะที่พวกเขาหาไปทั่วทุกทิศอย่างไร้ร่องรอย ปากหลุมสุสานเกิดการระเบิดขนาดใหญ่ ปากหลุมสุสานถล่มทั้งหมด หลี่ต๋าคางและส้าวส้วยหนีออกมาจากปากหลุมสุสานก่อน หลังจากนั้นก็เป็นท่านโกและเถียไกว่หลี่ สุดท้ายถึงจะเป็นกู่ยี่เทียนและทีมของเขา
ในขณะที่คนสุดท้ายหนีออกมา เดิมทีปากหลุมสุสานขนาดใหญ่เท่าเขาก็พังทลายลง หลังจากนั้นหลายวัน กู่ยี่เทียนและคนอื่นๆ ต่างค้นหาหลี่ฝางและคนอื่นๆ ทั้งวันทั้งคืน นักพรตเต้าฝ่าและอาคาอู ปันปูถูกช่วยเหลือออกมาได้ ยกเว้นแต่หลี่ฝาง
“พี่ใหญ่ เราหากันทั้งอาทิตย์แล้ว แต่ก็ไม่มีร่องรอยของหลี่ฝางเลย ผมว่า……” เสือขาวจ้องมองกู่ยี่เทียนที่มีสีหน้าคร่ำเครียด กัดฟันพูดออกไป
เขาไม่ได้อยากให้หลี่ฝางตาย ไม่ได้ไม่อยากช่วยหลี่ฝาง แต่ไตร่ตรองจากความเป็นจริง ต่อให้ตอนแรกหลี่ฝางยังมีชีวิตอยู่ แต่นี่มันผ่านไปเป็นอาทิตย์แล้ว คนปกติถูกฝังอยู่ใต้นั่นหนึ่งอาทิตย์ไม่ได้กินอะไรตายไปตั้งนานแล้ว แถมนี่ตอนท้ายหลี่ฝางยังสู้กับอาซาโทสอีก
“เลิกพล่ามได้แล้ว! กูให้พวกมึงไปหาก็ไปหาสิ! กูบอกแล้ว มีชีวิตต้องเป็นคน ตายต้องเจอร่าง!” เมื่อได้ยินประโยคของเสือขาว กู่ยี่เทียนตบโต๊ะประชุมเสียงดัง โต๊ะที่ทำจากไม้แท้แตกเป็นเสี่ยงๆ
กู่ยี่เทียนที่โมโหราวกับสายฟ้าฟาด ทุกคนต่างก็ก้มหน้านิ่ง พวกเขาทำการค้นหาและช่วยเหลือที่ซากปรักหักพังทั้งวันทั้งคืน พรรคพวกบางคนถึงกับไม่ได้นอนมาสามวันสามคืน ในเวลานี้แล้ว ไม่มีใครที่เชื่อว่าหลี่ฝางยังมีชีวิตอยู่
“ทำไม? คำพูดของฉันไม่ศักดิ์สิทธิ์แล้วงั้นหรือ?” กู่ยี่เทียนจ้องมองทุกคนที่ยืนก้มหน้านิ่งไม่โต้ตอบ กัดฟันกล่าวถาม
เมื่อทุกคนได้ยินประโยคของเขา ต่างจ้องหน้ากันสักพัก ก่อนคนที่ใจกล้าจะกล่าวขึ้น
“หัวหน้าทีมกู่ ไม่ใช่ว่าเราไม่ฟังคำของท่าน ผมรู้ว่าท่านกับหลี่ฝางเป็นสหายกัน ท่านรับความจริงไม่ได้ที่เขาจะตาย แต่ท่านไม่มีเหตุผลแบบนี้ไม่ได้ เราค้นหาติดต่อกันหลายวัน หากเขายังมีชีวิตอยู่ ต้องหาเจอตั้งนานแล้ว”
“นั่นสิ เราพยายามที่สุดแล้ว หัวหน้าทีมกู่ ท่านไว้อาลัยเถอะ แถมหาเขาเจอแล้วจะมีประโยชน์อะไร ถูกฝังลึกขนาดนั้น ต่อให้หาเจอก็เละเป็นเนื้อบดอยู่ดี”
“หัวหน้าทีมกู่ ปล่อยเราไปเถอะ เราไม่ไหวแล้ว ท่านจะเพราะหลี่ฝางคนเดียว เอาชีวิตของพวกเราเข้าแลกไม่ได้”
……