NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 1338 พาลูกสาวแต่งงานใหม่

“พุฟ ดูท่าของเธอสิ ถ้าหลิงฮุ่ยไม่รักกับคนอื่นเธอจะไม่ยอมใช่ไหม” ฉินวี่เฟยนึกขำกับความเชื่อมั่นของเธอ
“ก็ใช่น่ะสิ บนโลกผู้ชายที่ดีตั้งเยอะแยะ ทำไมต้องตายกับต้นไม้ต้นเดียวด้วย แล้วอีกอย่าง ไท่ซ่างเป็นผู้ชายสารเลวเต็มตัวเลยล่ะ”
แต่ก่อนหยางฉงยังพอเห็นแก่ที่ไท่ซางปกป้องเธอและตระกูลหยางอยู่นาน ปิดหูปิดตาข้างกับความเจ้าชู้ของเขา ตอนนี้เธอไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ถ้าไม่สั่งสอนผู้ชายสารเลวคนนี้เธอไม่ยอมแน่
“พอได้แล้ว ดึกแล้ว เรื่องนี้พรุ่งนี้เราค่อยว่ากัน ตอนนี้ฉันจะนอนแล้ว”
วุ่นวายกับหยางฉงตั้งนาน แค่พริบตาก็ปาเข้าไปห้าทุ่มแล้ว ฉินวี่เฟยหาวอย่างทนไม่ไหว พลันบอกลาหยางฉงก่อนที่จะกลับไปที่ห้องของตนเอง
กลางดึกฉินวี่เฟยนอนหลับไม่รู้ความ กลับรู้สึกที่เตียงข้างๆ มีแรงยุบลงไป กำลังคิดที่ลืมตาขึ้น ก็ได้กลิ่นที่คุ้นเคยของหลี่ฝาง
หลี่ฝางคิดว่าเขาระวังตัวมากพอแล้ว ไม่คิดเลยว่าจะทำให้ฉินวี่เฟยตื่นจนได้ จึงคว้าเธอเข้าสู่อ้อมกอดของตนเอง
“ทำไมถึงได้กลับมาดึกดื่น?” ฉินวี่เฟยอยู่ในอ้อมกอดของหลี่ฝาง บ่นอุบอย่างไม่พอใจเล็กน้อย
หลี่ฝางจ้องมองทีท่างัวเงียของเธอ พลันรู้สึกลำคอแห้งผาก หลังกลืนน้ำลายลงคอ กล่าวเสียงทุ้ม
“สู้กับไท่ซางนิดหน่อย แล้วก็ดื่มนิดหน่อย กลับมาอาบน้ำเสร็จก็เวลานี้แล้ว”
“อืม ดึกแล้ว เรานอนกันเถอะ” ฉินวี่เฟยในตอนนี้ง่วงนอนอย่างถึงที่สุด เธอกล่าวอย่างงัวเงีย พลิกกายเตรียมหลับต่อไป
หลี่ฝางที่ไม่ได้เจอเธอมานานไม่มีเธอปล่อยเธอไปง่ายๆ อยู่แล้ว พลางพลิกตัวขึ้นคร่อมฉินวี่เฟย สายลมฤดูใบไม้ผลิอบอุ่นตลอดคืน
เช้าวันที่สอง หลังจากที่หยางฉงเห็นดวงตาสองข้างกลายเป็นหมีแพนด้า นมที่ดื่มเข้าไปพ่นออกมา
“ฮ่าฮ่า ไท่ซาง สภาพแกตลกชะมัด?” หยางฉงชี้ไท่ซางที่ถูกอัดจนเละ หัวเราะลั่นอย่างไร้ความเกรงใจ
ฉินวี่เฟยก็ตกใจกับสภาพของเขา เมื่อคืนเธองัวเงียได้ยินหลี่ฝางบอกว่าสู้กับไท่ซาง แต่ไม่คิดเลยว่าไท่ซางจะถูกหลี่ฝางเล่นงานจนเป็นสภาพนี้
แม้แต่หยูหลิงฮุ่ยที่เกรงกลัวไท่ซางก็หลุดขำออกมาเช่นเดียวกัน หลังจากที่ไท่ซางได้ยินเสียงหัวเราะของหยูหลิงฮุ่ย สีหน้าบูดบึ้งขึ้นมา พลันตบโต๊ะเสียงดังคิดอาละวาด
“แก……”
“นั่งลง! คันตาอีกแล้วใช่ไหม?” หลี่ฝางเห็นเขาคิดที่จะโมโหใส่หยูหลิงฮุ่ยอีกครั้ง พลันส่งสายตาพิฆาต น้ำเสียงเต็มไปด้วยการข่มขู่
เมื่อถูกเขาเอ็ด ไท่ซางว่านอนสอนง่ายขึ้นมาทันที ทำตาขวางใส่หยูหลิงฮุ่ย ก่อนที่จะนั่งลงกับที่ดั่งเก่า
“หลิงฮุ่ย ผมกับไท่ซางตกลงกันแล้ว เขาจะอยู่ดูแลจนเธอคลอด แล้วค่อยมาหาเรา”
เมื่อเห็นไท่ซางนั่งลงอย่างว่าง่าย หลี่ฝางถึงได้กล่าวอย่างอ่อนโยน
เมื่อได้ยินเขาพูดอย่างงั้น หยูหลิงฮุ่ยกวาดสายตาไปยังไท่ซางตามสัญชาตญาณ แม้ในใจของเธอจะหวังให้ไท่ซางอยู่ แต่กลับไม่กล้าให้ไท่ซางอยู่
เมื่อเห็นหยูหลิงฮุ่ยมองตนเอง ไท่ซางรีบส่งสายตาให้กับเธอ ให้เธอปฏิเสธหลี่ฝาง ทำให้หยูหลิงฮุ่ยลำบากใจ
ความเคลื่อนไหวของทั้งคู่อยู่ในสายตาของหลี่ฝาง จึงกระแอมไอ ถลึงตาใส่ไท่ซางอย่างเย็นชา
“ทำไม ทรายเข้าตาของแกหรือไง? ทำไมถึงได้ส่งสายตาให้หยูหลิงฮุ่ยอยู่ได้ แกอย่าคิดเล่นตุกติก ถ้าฉันรู้ว่าแกไม่ดีต่อหยูหลิงฮุ่ย ฉันกลับมาจะถลกหนังแกออกมา”
ประโยคของหลี่ฝางใช้ได้อยู่หมัด ไท่ซางเหมือนกับลูกโป่งที่แตกแฟบลงมาทันที
ในเวลานี้เอง หยางฉงเปิดประตูออกกะทันหัน
“โอ๊ย พี่หลี่ฝาง ถ้าไท่ซางไม่อยากอยู่ดูแลพี่หลิงฮุ่ยจริงๆ พี่ก็อย่าบังคับให้เขาอยู่เลย ยังไงซะคนที่จีบพี่หลิงฮุ่ยของเราก็มีเยอะแยะ ไม่แคร์ผู้ชายสารเลวคนนี้หรอก รอให้เขารอดูภรรยาและลูกของตัวเองเรียกคนอื่นว่าสามี พ่อก็แล้วกัน”
หลังไท่ซางได้ยินประโยคครึ่งแรกของหยางฉง เกิดมีชีวิตชีวาขึ้นมา คิดว่าเธอช่วยเขาเสียอีก แต่หลังจากที่ได้ยินครึ่งหลัง เหมือนกับถูกฟ้าผ่า
เขาอยู่กับหยางฉงมายังไงซะก็มีปีกว่าแล้ว ตอนแรกเพื่อปกป้องตระกูลหยาง เขาเองก็ออกแรงไม่น้อย ยังไงซะไม่มีผลงานก็มีความดีความชอบบ้าง หยางฉงลากเขาลงเหวแบบนี้แล้งน้ำใจเอาซะเลย
“เสี่ยวฉง เมื่อไหร่ที่ฉัน……”
หลังได้ยินประโยคของหยางฉง ทีแรกหยูหลิงฮุ่ยคิดที่จะแก้ตัวให้กับตนเอง แต่ฉินวี่เฟยที่อยู่อีกด้านไม่ให้โอกาสเธอ พลันสะกิดแขนของเธอใต้โต๊ะ ขัดประโยคของหยูหลิงฮุ่ย
“นั่นสิ ใครจะไปแคร์ผู้ชายเจ้าชู้แบบเขา หลิงฮุ่ยของเรามีคนชอบตั้งเยอะแยะ เรายังหารือกันอยู่เลย รอไท่ซางไปแล้วก็จะนัดหลิงฮุ่ยไปดูตัว หาคนที่ดีให้กับเธอและลูกสาวบุญธรรมของฉัน จะได้ไม่ทำให้ใครบางคน รู้สึกเกะกะ”
ความร่วมมือของหยางฉงและฉินวี่เฟยแบบนี้ หากไม่ใช่เพราะตอนเช้าหลี่ฝางได้ยินฉินวี่เฟยพูดบ้าง เขาก็แทบจะถูกหลอกแล้ว
“เอ๋ พี่สะใภ้ทั้งสอง เราอย่าล้อเล่นอยู่เลย ท้องแก่อย่างเธอ ใครจะเอา?” ไท่ซางนิ่งไปสักพักในทีแรก ก่อนที่จะหัวเราะอย่างไม่ดูถูก แสดงสีหน้าไม่เชื่อ
ประโยคดูถูกของของเขาสะกิดหยูหลิงฮุ่ยเข้า จึงโต้ตอบโดยไม่คิดแม้แต่น้อย
“ฉันท้องแก่แล้วยังไง? ถึงเวลาฉันพาลูกของนายแต่งงานกับคนอื่นขึ้นมา นายอย่าคิดเสียใจทีหลังแล้วกัน!”
ไม่คิดเลยว่าคนที่เกรงกลัวเขาเสมอย่างหยูหลิงฮุ่ยจะโต้เถียงเขา ไท่ซางไม่พอใจทันที จ้องมองเธออย่างสงสัย
“เธอมีความสามารถนั้นจริง หาคนที่ยอมรับได้ ถึงเวลาฉันจะให้ของขวัญเธอชิ้นโตแน่นอน”