“งั้นก็ต้องขอโทษด้วย ในสายตาผมภรรยาผมดีที่สุดแล้ว ไม่ว่าคุณจะสวยแค่ไหน รวยแค่ไหน พลังแข็งแกร่งแค่ไหน สำหรับผมคุณเทียบพวกเขาไม่ได้แม้แต่ปลายนิ้ว”
ไม่เข้าใจจริงๆว่าเปรียบเทียบทำไม ดั่งที่ว่ากันว่า คนที่ตนรักมักสวยเสมอ ต่อให้ฉินวี่เฟยกับหยางฉงไม่ดียังไง ขอแค่เป็นคนที่ตนรักเธอก็เป็นคนที่ดีที่สุดในโลกแล้ว
เมื่อท่านนายพลหญิงได้ยินหลี่ฝางพูดว่าเธอเทียบฉินวี่เฟยพวกเขาไม่ได้แม้แต่ปลายนิ้ว ก็รู้สึกไม่พอใจ
มองหลี่ฝางอย่างดุร้าย จะสู้กับหลี่ฝางให้ถึงที่สุด
“ดี ยังตอนนี้ในใจคุณฉันมันก็เป็นคนหลอกลวง คนต่ำหน้าไม่อาย คนเลวที่ใช้ทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุเป้าหมายไปแล้วนี่ ในเมื่อเป็นแบบนี้ฉันก็จะเลวให้ถึงที่สุด ฉันจะประกาศการแต่งงานของเราสองคนออกไปเดี๋ยวนี้แหละ ฉันจะคอยดูสิว่าผู้หญิงสองคนนั้นรอคุณไหม”
ท่านนายพลหญิงพูดจบก็ล้วงโทรศัพท์ออกมา แล้วส่งข้อความออกไปอย่างรวดเร็ว หลี่ฝางเห็นเช่นนั้นก็รีบแย่งโทรศัพท์ในมือเธอมาทันที น่าเสียดายท้ายที่สุดก็ช้าไปก้าวหนึ่ง
“คุณอยากตายเหรอ！”เห็นข้อความที่ถูกส่งไปแล้วบนจอโทรศัพท์ หลี่ฝางก็ขว้างโทรศัพท์จนแตกเป็นเสี่ยงๆ
แล้วจับคอท่านนายพลหญิง เพิ่มแรงบีบเข้าไปอีก สายตาเผยรังสีอำมหิตออกมา
ท่านนายพลหญิงค่อยๆเริ่มรู้สึกหายใจไม่สะดวก อากาศในปอดค่อยๆหมดไป สติก็ค่อยๆเลือนลาง เธอเอื้อมมือไปแกะนิ้วหลี่ฝางด้วยสัญชาตญาณ เธอส่งเสียงร้องออกมาด้วยจิตใต้สำนึกในการร้องขอชีวิต
“หลี่ฝาง！คุณทำอะไร！”และในขณะที่ท่านนายพลหญิงตาเหลือบขึ้นไปด้านบนแล้วนั้น ก็มีเสียงตะโกนเข้ามาในหูหลี่ฝาง วินาทีต่อมาก็เห็นร่างหนึ่งเหาะพุ่งมาทางหลี่ฝาง
หลี่ฝางค่อยๆหันไป และหลบหมัดของเจียเหอ แต่นี่เป็นแค่อุบายของเจียเหอ เพื่อให้หลี่ฝางเสียสมาธิ แล้วช่วยท่านนายพลหญิงออกมาจากมือหลี่ฝาง
“ท่านนายพล！ท่านเป็นอะไรไหม！”เจียเหออุ้มท่านนายพลหญิงที่ตอนนี้ริมฝีปากกลายเป็นสีม่วงแล้ว เขาผายปอดให้เธอพลางถามด้วยความห่วงใย
เมื่ออากาศบริสุทธิ์เข้าปอด ท่านนายพลหญิงก็ไอออกมาอย่างรุนแรงด้วยสัญชาตญาณ และน้ำตาก็ไหลออกมาจากหางตาอย่างควบคุมไม่ได้ เธอไออยู่ครู่ใหญ่แล้วจึงจะสงบลง
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น？ท่านนายพล ท่านเป็นอะไรไป？”
“ใครเป็นคนทำ！ท่านนายพลทำไมบนคอท่านถึงมีรอยช้ำ？ใครมันกล้าทำร้ายท่านนายพล！”
“พระเจ้า！รีบจับตัวหลี่ฝางไว้！เขากล้าทำร้ายร่างกายอันล้ำค่าของท่านนายพลของเรา ปล่อยไว้ไม่ได้！”
……
ไม่นานนักผู้คนจำนวนมากก็มารวมตัวกัน ฮวาเหลียนพาสนมชายจำนวนมากมาล้อมท่านนายพลหญิงไว้ แต่ละคนแสร้งทำเป็นเป็นห่วงเป็นใย
หลี่ฝางได้ยินพวกเขาพล่ามอยู่อีกด้าน สีหน้าไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ดูการแสดงของพวกเขาด้วยสีหน้าเย็นชาเงียบๆ
ทหารองครักษ์ด้านนอกศาลาต่างมองหน้ากันก่อน จากนั้นดึงดาบออกมาล้อมหลี่ฝาง
ในญี่ปุ่น การทำร้ายผู้นำต้องโดนโทษประหาร หลี่ฝางถึงขนาดกล้าทำร้ายท่านนายพลหญิงในจวนท่านนายพล เท่ากับรนหาที่ตาย
“แค่กๆ……ออกไป！ห้ามทำร้ายเขา！”ท่านนายพลหญิงเห็นคนของตนล้อมหลี่ฝาง ก็แสดงสีหน้าเป็นกังวลออกมาทันที รีบลุกจากอ้อมแขนเจียเหอ พลางโบกมือให้ทหารองครักษ์เหล่านั้น เป็นการบอกว่าให้พวกเขาออกไป อย่าทำร้ายหลี่ฝาง
“ท่านนายพล！เมื่อครู่เขาเกือบฆ่าท่านแล้วนะ！ทำไมตอนนี้ท่านยังปกป้องเขาอยู่อีก！”
หลังจากเจียเหอพวกเขาได้ยินที่ท่านนายพลหญิงพูด ก็มีสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ โดยเฉพาะเจียเหอ เขาไม่เห็นด้วยสุดๆที่ท่านนายพลหญิงปล่อยหลี่ฝาง เขาไม่เข้าใจจริงๆ หลี่ฝางเอายาเสน่ห์อะไรให้ท่านนายพลหญิงดื่มกันแน่ ทำไมท่านนายพลหญิงถึงได้เอาใจใส่เขาขนาดนี้
“ออกไป！ไม่ฟังที่ฉันพูดกันแล้วเหรอ？”ท่านนายพลหญิงเห็นทหารองครักษ์เหล่านั้นยังยืนเฉยเมยอยู่ที่เดิม ก็ตำหนิอย่างไม่พอใจสุดๆ
ทหารองครักษ์พวกนั้นมองเจียเหอที่มีสีหน้าดุร้ายด้วยความลำบากใจมากๆ ไม่รู้ควรทำยังไงดี
ท่านนายพลหญิงเห็นพวกเขาล้วนมองเจียเหอ ก็ยิ่งโกรธเข้าไปอีก จึงผลักเจียเหอออกแล้วพูดแผดเสียงออกมา
“บังอาจ！พวกนายลืมไปแล้วเหรอ ว่าใครคือเจ้าของจวนท่านนายพลตัวจริง？เจียเหอ ฉันว่าคุณยุ่งมากเกินไปแล้ว คนทั้งจวนท่านนายพลเกรงว่าจะเป็นคนของคุณไปหมดแล้ว？”
คำพูดของท่านนายพลหญิงทำเอาเจียเหอตกใจ รีบคุกเข่าลงตรงหน้าท่านนายพลหญิงทันที
“ท่านนายพล！ความจริงใจที่ผมมีต่อท่านไม่อาจนับได้！ผมยอมรับว่าในจวนบางทีผมก็ตามใจไปบ้าง แต่ผมไม่เคยทำเรื่องที่ผิดต่อท่านนายพลเลย！ผมหวังดีกับท่านทั้งนั้น！”
“หลี่ฝางผู้นี้ก็ไม่ใช่คนดีอะไร ตั้งแต่เขามาจวนท่านนายพล จวนท่านนายพลของเราก็ถูกก่อกวนซะวุ่นวาย แต่ท่านยังปกป้องเขา ผมไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมถึงต้องเป็นเขา？”
“ในจวนเรามีสนมชายตั้งมากมาย ท่านไม่พอใจเลยเหรอ？แต่ต่อให้ท่านไม่พึงพอใจคนในจวนเหล่านี้ ในญี่ปุ่นก็มีผู้ชายดีตั้งมากมาย ทำไมท่านต้องเอาคนประเทศจีนมาเป็นคู่ครองท่านนายพลด้วย？”
เจียเหอพูดโพล่งออกมา ท่าทีที่ท่านนายพลหญิงมีต่อเขาในหลายวันมานี้ทำให้เขารู้สึกเศร้าใจ เมื่อก่อนเขารักท่านนายพลหญิงเต็มหัวใจ ในใจคิดแค่อยากอยู่ด้วยกันกับท่านนายพลหญิง
ตั้งแต่หลี่ฝางปรากฏตัวเขาก็ลนลาน เขาพบว่าท่าทีที่ท่านนายพลหญิงมีต่อหลี่ฝางนั้นแตกต่างกับคนอื่นโดยสิ้นเชิง ท่านนายพลหญิงที่แข็งแกร่งมาตลอดก็มีมุมเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆด้วย
นี่ทำให้เจียเหอทั้งโกรธแค้นทั้งอิจฉา เขาเคียงข้างท่านนายพลหญิงมาตั้งหลายปี ท่านนายพลหญิงไม่เคยปฏิบัติต่อเขาอย่างออดอ้อนและนุ่มนวลแบบผู้หญิงเลยแม้แต่น้อย
“หุบปาก！เจียเหอ เห็นทีนายถูกฉันตามใจจนมันเกินไปแล้ว！ใครก็ได้！เอาเจียเหอออกไป ไม่มีคำสั่งฉันห้ามให้เขาออกจากบ้านแม้แต่ก้าวเดียว！”
คำพูดของเจียเหอแทงใจดำท่านนายพลหญิงที่จริงที่เจียเหอพูดเธอก็รู้อยู่เต็มอก แต่เธอแค่ไม่ยอมรับก็เท่านั้น อีกทั้งเรื่องแบบนี้สำหรับท่านนายพลหญิงมันน่าอายมาก เจียเหอเปิดโปงเธอต่อหน้าคนจำนวนมากขนาดนี้ จะให้เธอเอาหน้าไปไว้ที่ไหน？
เจ้านายทะเลาะกัน ทำให้คนเบื้องล่างลำบากใจ คนพวกนั้นมองเจียเหอ อยากเข้าไปแต่ก็ไม่กล้า
“พวกนายเป็นบ้ากันไปหมดแล้วเหรอ？คำพูดของฉันมันใช้ไม่ได้แล้ว？ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ไสหัวออกไปซะ！จวนท่านนายพลไม่รับพระพุทธเจ้า！”
