เมื่อเอามือของตัวเองออกมา หลี่ฝางก็ฉีกเสื้อของตัวเองออกมา ก่อนจะพันแผลอย่างง่ายๆ ก็หันไปพลางเริ่มหาเงาของไอ้คนผอม
แต่ตอนนี้หลี่ฝางจะมาเสียเวลากับท่านนายพลหญิงคนนี้ไม่ได้แล้ว เขาต้องรีบไปเอาผลแก้วม่วงมาให้ได้ จากนั้นก็รีบกลับประเทศจีน
เมื่อเห็นเงาของหลี่ฝางไปอย่างเฉียบขาด ท่านนายพลหญิงก็มีความห่อเหี่ยวในแววตา ฝ่ามือนั้นยังมีความอุ่นของหลี่ฝางอยู่ แต่เธอกลับคิดว่าระหว่างทั้งสองคนนั้นมีช่องว่างที่ไม่อาจข้ามได้อยู่
เธอผิดเหรอ？ตั้งแต่แรก เธอไม่ควรขังหลี่ฝางไว้ในจวนของท่านนายพลเพราะความต้องการส่วนตัวใช่หรือเปล่า？
แต่การรักคนคนหนึ่งมันผิดเหรอ？เธอแค่อยากใช้ชีวิตกับหลี่ฝางไปคลอดชีวิตเท่านั้นเอง
“เฮ้！ตายหรือยัง？ผลแก้วม่วงล่ะ？” หลี่ฝางมองไปรอบๆ เมื่อหาไอ้คนผอมออกมาได้จากกองซากอิฐ ก็เห็นเพียงเลือดเต็มไปบนตัวของเขา โดยที่ไม่รู้ว่าตายหรือยัง
หลี่ฝางขมวดคิ้วก่อนจะใช้เท้าเตะร่างของไอ้คนผอม เพราะอยากมั่นใจว่าเขายังมีชีวิตอยู่ไหม
ผ่านไปไม่นาน ไอ้คนผอมขยับเล็กน้อย จากนั้นก็ไอออกมาอย่างกระอัก เหมือนจะลำสักฝุ่น
ยังมิตายก็ดีแล้ว
หลี่ฝางนั่งยองลงอย่างรังเกียจ ก่อนจะใช้มือยกไอ้คนผอมขึ้นมา แล้วก็ถามอีกครั้ง
“ผลแก้วม่วงล่ะ？รีบเอาออกมา”
เพียงเวลาเพียงครึ่งชั่วโมงไอ้คนผอมก็เข้าใกล้ความตายสองรอบแล้ว ตอนนี้เขาขี้ขลาดเป็นอย่างมาก เมื่อได้ยินเสียงของหลี่ฝางก็ตกใจจนร้องออกมา เขากลัวเป็นอย่างมาก
หลี่ฝางมองกับไอ้คนผอมที่เหมือนกับคนบ้า ในใจก็แอบคิดว่าไอ้คนผอมกลัวจนเป็นบ้าไปแล้วหรือเปล่า？
“หุบปาก！ถ้าไม่ยอมเอาผลแก้วม่วงออกมาดีๆ กูจะเอาหัวมึงไปเตะเล่นเลย！”
หลี่ฝางหมดความอดทนกับไอ้คนผอมจนตะโกนออกไป ไอ้คนผอมเลยเงียบลงได้ พลางสั่นเทาไปทั้งตัว จากนั้นก็ค่อยๆเอากล่องหยกเล็กๆออกมาจากอก
“ให้ ให้คุณ”
ไอ้คนผอมค่อยๆส่งกล่องหยกให้หลี่ฝางด้วยความระวัง จากนั้นก็หลบอยู่ด้านหลัง ราวกับหลี่ฝางเป็นสัตว์ประหลาดที่โผล่ขึ้นมาจากน้ำมันน่าเกรงกลัวเป็นอย่างมาก
เมื่อเห็นเขากลัวแบบนั้นหลี่ฝางก็ส่งเสียงด้วยความไม่แยแส จากนั้นก็เอากล่องหยกออกมา แล้วก็โยนไอ้คนผอมไปด้านข้างอย่างรังเกียจ
“หลี่ฝาง！คุณรีบไปเถอะ！คนของราชวงศ์จะมาถึงแล้ว！ถ้ายังไม่ไปเดี๋ยวคุณจะยุ่งยากเอาได้นะ！”
เมื่อหลี่ฝางได้ผลแก้วม่วงแล้ว จู่ๆท่านนายพลหญิงก็วิ่งออกมาอย่างร้อนรน ก่อนจะผลักหลี่ฝาง แล้วก็เร่งให้เขารีบจากไป
ท่านนายพลหญิงเพิ่งได้รับสายลับจากราชวงศ์ของประเทศญี่ปุ่น บอกว่าพวกราชวงศ์จัดคนมากฝีมือมาเป็นสิบคน แล้วจะจัดการหลี่ฝางอย่างไม่สนใจอะไรเลย
ท่านนายพลหญิงได้รับข่าวนี้แล้วก็ไม่กล้าดึงเวลาอีก เลยรีบมาบอกหลี่ฝางอย่างร้อนใจ
“ทำไมคุณต้องมาช่วยฉัน？” เมื่อเห็นท่านนายพลหญิงที่รีบมาบอกแบบนั้น หลี่ฝางก็ถามอย่างแปลกใจ
ตอนที่อยู่ในจวนของท่านนายพล หลี่ฝางก็ไม่ไว้หน้าเธอเลย แถมยังทำให้จวนของท่านนายพลทะเลาะปั่นป่วนเละเทะจนดูไม่ได้
แม้จะเป็นแบบนี้ สุดท้ายท่านนายพลหญิงยังอยู่ข้างกายเขา มันทำให้หลี่ฝางตื้นตันเล็กน้อย
“ก็……ก็ถือว่าเป็นคำขอบคุณของฉันที่เมื่อครู่คุณช่วยฉันก็แล้วกัน คุณอย่าถามอะไรมากเลย รีบไปเถอะ！ครั้งนี้ราชวงศ์จัดหาคนเก่งกาจมากมาย คุณจะไปก็คงไม่ทันแล้ว！”
ท่านนายพลหญิงมีแววตาเป็นประกาย ก่อนจะหาเหตุผลอะไรก็ได้มา จากนั้นก็เร่งให้หลี่ฝางรีบไป
อันที่จริงไม่ต้องให้เธอพูดอะไร หลี่ฝางเองก็รู้ว่าท่านนายพลหญิงนั้นช่วยตัวเองขนาดนี้ทำไม แต่เขาที่มีลูกและภรรยาแล้วเขาเลยรับความรู้สึกของท่านนายพลหญิงไม่ได้ ดังนั้นเขาเลยต้องทำเป็นไม่รู้อะไร
“ขอบคุณนะ จากนี้ถ้าคุณเจอเรื่องอะไร ก็มาหาฉันได้เลย ฉันจะตอบแทนคุณให้ได้อย่างแน่นอน”
แววตาของหลี่ฝางมองท่านนายพลหญิงอย่างสับสน เขาพูดแบบนี้ก่อนจะจากไปไกล
เมื่อเห็นเงาที่ค่อยๆหายไปของหลี่ฝาง ท่านนายพลหญิงก็เหมือนจะเป็นบ้าขึ้นมาทันที ก่อนจะตะโกนเรียกชื่อของหลี่ฝาง
เธอไม่อยากให้หลี่ฝางไป เธออยากให้หลี่ฝางอยู่ต่อ แต่น่าเสียดายที่ในตอนนี้หลี่ฝางจากไปไกลแล้ว เสียงตะโกนของเธอนั้นไม่สามารถเข้าถึงหูหลี่ฝางได้อีกแล้ว
“หลี่ฝาง คุณรอก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะไปหาคุณที่ประเทศจีนแน่ๆ”
เมื่อเห็นเงาที่หายไปจากขอบฟ้า ท่านนายพลหญิงก็มีความแน่วแน่ เธอตัดสินใจแล้ว หลังจากที่เรื่องในจวนของท่านนายพลจัดการเสร็จแล้ว เธอก็จะไปที่ประเทศจีนเพื่อตามหาหลี่ฝาง
“ท่านนายพล หลี่ฝางล่ะ？” หลังจากที่หลี่ฝางไปไม่นาน ในจวนของนายกรัฐมนตรีก็มีชายชุดนินจาสีดำหลายคนเข้ามา มีชายคนหนึ่งที่มองท่านนายพลหญิงด้วยแววตาเหมือนเหยี่ยวพลางถาม
“เขาไปแล้ว พวกคุณมาช้าไปแล้ว” ท่านนายพลหญิงมองนินจาเหล่านั้นอย่างเย็นชา พลางพูดออกมาเบาๆ
เมื่อได้ยินดังนั้นนินจาที่อยู่ด้านหน้าสุดก็มีความอาฆาตออกมาจากร่างกาย พลางมองท่านนายพลหญิงด้วยแววตาเย็นชา น้ำเสียงที่พูดก็มีการตักเตือนอยู่ในนั้น
“ท่านนายพล คุณรู้ไหมว่าการกระทำของคุณมันถือเป็นกบฏของประเทศแล้วน่ะ？”
“พละกำลังของฉันทำอะไรหลี่ฝางไม่ได้ ถูกเขาใช้ดาบมาจ่อที่คอ แล้วขู่ให้ฉันปล่อยให้เขาจากไป ฉันแค่ร้องขอชีวิตเท่านั้น จะเรียกว่าเป็นกบฏ ได้อย่างไร？”
ท่านนายพลหญิงไม่กลัวคำขู่ของนินจาเลย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้เห็นรอยเลือดบนคอ จากนั้นก็ถามกลับด้วยแววตาแดกดัน
ถึงอย่างไรก็ไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นที่จวนของนายกรัฐมนตรี พวกเขาไม่มีหลักฐานก็ไม่สามารถทำอะไรท่านนายพลหญิงได้
เมื่อเห็นท่าทีโอ้อวดของท่านนายพลหญิง นินจาก็โกรธเป็นอย่างมาก พลางมองท่านนายพลหญิงอยู่นาน ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา
“เหอะ ท่านนายพล หวังว่าจากนี้คุณจะโชคดีได้แบบนี้ ช่วงนี้ท่าทีของคุณทำให้ราชวงศ์ไม่พอใจเป็นอย่างมาก ถ้ามีเรื่องประมาณนี้อีก เกรงว่าตำแหน่งท่านนายพลของคุณจะอยู่ได้ไม่นาน”
นินจาพวกนี้ขึ้นตรงกับราชวงศ์ พวกเขาสละชีพเพื่อราชวงศ์เท่านั้น อย่าคิดว่าท่านนายพลหญิงมีตำแหน่งสูงส่งในญี่ปุ่น แต่ท่าทีที่นินจาเหล่านี้ทำกับเธอมันไม่เคารพเท่าไหร่เลย แถมยังบอกได้ว่ามีความไม่แยแสอยู่ด้วย
หลังจากที่เตือนท่านนายพลหญิงด้วยเสียงเย็นชาแล้ว เหล่านินจาก็พาถ่อป่าจากไปอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่
ที่พวกเขาไม่ตามหลี่ฝางไป เพราะภารกิจหลักพวกเขาคือการปกป้องคนสำคัญของราชวงศ์ เลยไม่สามารถจากประเทศญี่ปุ่นไปได้ง่ายๆ
เมื่อข่าวที่พวกเขาจากประเทศญี่ปุ่นมันถูกเผยออกไปแล้ว พวกคนที่หลบซ่อนหวังไม่ดีกับราชวงศ์เริ่มจับตามองอย่างหิวกระหาย
ประเทศญี่ปุ่นไม่ได้สงบเหมือนกับที่มองผิวเผิน
หลังจากที่พวกนินจาไปหมดแล้ว ท่านนายพลหญิงถึงจะนั่งลงบนพื้นอย่างปลดปล่อย ที่ได้เผชิญกับพวกมากฝีมือที่แดนสูงกว่าเธอหลายสิบคนนั้น อันที่จริงเธอตกใจจนเหงื่อแตกเลยล่ะ
แต่ท่านนายพลหญิงก็ยังฝืนรับไว้ ไม่กล้าแสดงความกลัวออกมาเลยแม้แต่น้อย มีเพียงแบบนี้เท่านั้น ที่จะทำให้คนของราชวงศ์ไม่กล้าทำอะไรกับเธอจริงๆ ตำแหน่งของท่านนายพลนี้อันที่จริงมันก็ไม่ได้มั่นคงขนาดนั้น
ในวันนี้จวนของท่านนายพลได้รับบาดเจ็บมากมาย เจียเหอพ่อลูกตายไป มันทำให้เธอเสียคนสนับสนุนไปมากกว่าเดิม จวนของท่านนายพลในอนาคตคงจะเจอปัญหาหนักหน่วงแล้ว
