เพื่อไม่ให้ผู้มากฝีมือของราชวงศ์ญี่ปุ่นตามทัน หลี่ฝางเลยบินกลับไปที่ประเทศจีนโดยไม่ให้เสียเวลาเลย พวกฉินวี่เฟยกับหยางฉงในตอนนี้เห็นข่าวที่ท่านนายพลหญิงปล่อยออกมาแล้ว
หยางฉงมองข่าวงานแต่งงานของหลี่ฝางกับท่านนายพลหญิงของญี่ปุ่น ด้วยใบหน้าไม่อยากจะเชื่อ
ในตาของเธอมันมีน้ำตาอยู่มากมาย ตัวสั่นไปทั้งตัว และหันไปมองฉินวี่เฟยที่อยู่ข้างๆด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
“พี่วี่เฟย คุณว่ามันจริงไหม？พี่หลี่ฝางเขาจะแต่งงานกับหญิงคนนั้นแล้วเหรอ？”
หลังจากที่ฉินวี่เฟยได้ฟังคำของหยางฉงแล้ว แต่ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่มองรูปในโทรศัพท์อย่างเหม่อลอยไม่ห่าง
ในรูปนั้นหลี่ฝางกำลังอยู่บนตัวของท่านนายพลหญิง ทั้งสองคนสบตากัน มีความคลุมเครือเป็นอย่างมาก
เธอเองก็อยากจะบอกว่านี่มันเป็นข่าวปลอม แต่รูปมันอยู่ตรงหน้า ไม่ว่าอย่างไรฉินวี่เฟยก็พูดไม่ออกว่าตัวเองไม่เชื่อ
“เสี่ยวฉง จู่ๆฉันก็รู้สึกเหนื่อยจัง คุณว่าเรากำลังทนอะไรอยู่เนี่ย？”
ฉินวี่เฟยจับชายเสื้อของตัวเอง ก่อนจะพยายามไม่ให้น้ำตาไหลออกมา พลางถามหยางฉงอย่างมืดแปดด้าน
เธออยู่กับหลี่ฝางมาหลายปีขนาดนี้ แม้ตอนแรกที่รู้เรื่องของหลี่ฝางกับหยางฉงแล้ว ก็ไม่ได้คิดว่ามันจะแย่ขนาดนี้
หรือบางทีเธออาจจะผิดตั้งแต่แรก เธอไม่ควรไปรักหลี่ฝางเลย ถ้าตัวเองไม่คบกับหลี่ฝางตั้งแต่แรก ก็จะไม่เกิดเรื่องน่ารำคาญใจแบบนี้
นี่มันเป็นครั้งแรกที่ฉินวี่เฟยคิดว่ามาคบกับหลี่ฝางเป็นการตัดสินใจที่ผิด และก็เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกผิดหวัง
หลังจากที่หยางฉงได้ฟังฉินวี่เฟยแล้ว ก็มีน้ำตาไหลออกมามากมาย เธอรู้สึกได้ถึงความผิดหวังและความรู้สึกแย่ของฉินวี่เฟย จากนั้นก็ยื่นมือออกไปโอบฉินวี่เฟยไว้ข้างกาย ผู้หญิงสองคนโอบกอดกัน พลางร้องไห้ไร้เสียง
“วี่เฟย！เสี่ยวฉง！พวกคุณอยู่ในนั้นไหม？” ในตอนนั้นเอง ด้านนอกก็มีเสียงของผู้อาวุโสใหญ่ดังขึ้นอย่างร้อนใจ
ฉินวี่เฟยกับหยางฉงเช็ดน้ำตาที่หางตา ก่อนจะปรับอารมณ์ตัวเอง แล้วก็เดินไปเปิดประตูห้องนอน
ในตอนนั้นผู้อาวุโสใหญ่ให้ฉินวี่เฟยกับหยางฉงพาเสี่ยวผิงอันย้ายไปอยู่ที่ศูนย์ใหญ่ของต้าเซี่ยหลงเช่ว เพื่อความปลอดภัยของพวกเธอ แล้วก็ดูแลพวกเธอดีมาก มีมารยาทเป็นอย่างมาก หยางฉงกับฉินวี่เฟยเองก็ไม่สามารถหลบหน้ากับผู้อาวุโสใหญ่ได้
ผู้อาวุโสใหญ่มองฉินวี่เฟยกับหยางฉงที่นัยน์ตา นัยนาแดงก่ำ ก็ถอนหายใจยาวๆ เขาพยายามคิดหาวิธีปกปิดเหตุที่หลี่ฝางต้องอยู่ที่ญี่ปุ่นต่อ เมื่อเห็นว่าจะได้ผลแก้วม่วงมาแล้ว เรื่องมันก็จะจบ
ใครจะไปรู้ว่าอินเทอร์เน็ตมันจะมีข่าวการแต่งงานของหลี่ฝางกับท่านนายพลหญิงของประเทศญี่ปุ่นหลุดออกมา นอกจากนี้ยังมีรูปที่คลุมเครือของทั้งสองอยู่ด้วย
หลังจากที่ผู้อาวุโสใหญ่เห็นข่าวนั้นแล้วก็รีบมาหาพวกฉินวี่เฟยทันที และอยากจะหยุดไม่ให้พวกเธอเห็นข่าวพวกนั้น แต่เมื่อมาดูตอนนี้ เขาเกรงว่ามันจะสายไปหน่อยแล้ว
“วี่เฟย เสี่ยวฉง พวกคุณอย่ารู้สึกแย่ไปเลย เรื่องนี้มันมีเหตุผลนะ พวกคุณฟังฉันอธิบายก่อน หลี่ฝางเขา……”
“เดี๋ยวก่อน ผู้อาวุโสใหญ่ คุณหมายความว่าคุณรู้ว่าหลี่ฝางกับท่านนายพลหญิงจะแต่งงานกันอยู่แล้ว แต่กลับปิดบังพวกเราแทนหลี่ฝางงั้นเหรอ？”
ตอนแรกผู้อาวุโสใหญ่จะพูดแทนหลี่ฝางสักหน่อย และได้อธิบายแทนเขา แต่ยังไม่ทันพูดจบ ฉินวี่เฟยก็ขมวดคิ้วแล้วตัดบทของเขาไป
“นี่……ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้ว แต่หลี่ฝางเขาไม่ได้จะแต่งงานกับท่านนายพลหญิงคนนั้นจริงๆ มันแค่เป็นแผนเฉยๆ ตอนนั้นเขาตกลงกับท่านนายพลหญิงมันมีเหตุผลนะ พวกคุณใจเย็นก่อนได้ไหม แล้วฟังฉันอธิบายก่อนนะ？”
ผู้อาวุโสใหญ่คิดว่าหัวตัวเองจะระเบิดแล้ว ชายแก่อายุราวร้อยปีอย่างเขา จะไปเข้าใจความคิดของหญิงสาวได้อย่างไร พวกฉินวี่เฟยกับหยางฉงไม่ได้ใส่ใจในจุดเดียวกันงั้นเหรอ？
“ยังมีอะไรให้อธิบายอีก！รูปมันก็เผยออกมาแล้ว！ทั้งสองรักกันขนาดไหน หวานชื่นขนาดไหน！ฉันยังว่าอยู่ว่าทำไมเขาให้ฉันกับพี่วี่เฟยพาผิงอันกลับมาก่อน เพราะมีรักใหม่ที่ประเทศญี่ปุ่นนี่เอง！”
“ตอนแรกฉันคิดว่าเขามาคบกับฉัน เพราะเสียความทรงจำไป เลยจำพี่วี่เฟยไม่ได้ ตอนนี้มาเห็นแบบนี้ หลี่ฝางนี่เลวตั้งแต่หัวจรดเท้าเลย！เขาหลายใจอยู่แล้ว！เห็นสาวสวยก็เอนเอียงแล้ว！”
หยางฉงโกรธเพราะข่าวบนอินเทอร์เน็ตเป็นอย่างมาก เลยไม่ฟังคำของผู้อาวุโสใหญ่เลย ก่อนจะโยนโทรศัพท์ลงพื้นจนแตกกระจายด้วยความโมโห พลางตะเบ็งเสียงพูด
ถ้าเกิดเป็นเมื่อก่อน หยางฉงพูดคำนี้ออกมา ฉินวี่เฟยจะต้องปกป้องหลี่ฝางแน่ๆ แต่ครั้งนี้เธอกลับไม่เถียงแทนหลี่ฝางเลย เธอเลยมองไปอีกทางหนึ่ง เป็นการยอมรับความคิดของหยางฉงแล้ว
ผู้อาวุโสใหญ่ร้อนอกร้อนใจเป็นอย่างมาก เลยรีบส่งสายตาให้หลิวฮุย เพื่อบอกให้เขาพูดอะไรหน่อย
“เอ่อ……คือ……วี่เฟย เสี่ยวฉง พวกคุณเข้าใจหลี่ฝางผิดแล้ว แม้ฉันจะไม่รู้ว่ารูปกับข่าวมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ฉันมั่นใจเลยว่า หลี่ฝางไม่มีทางทิ้งพวกคุณไปแต่งงานกับท่านนายพลหญิงญี่ปุ่นคนนั้นหรอก！”
“ก่อนหน้านี้ที่เขาอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น เพราะท่านนายพลหญิงใช้ผลแก้วม่วงกับชีวิตของพวกคุณมาขู่หลี่ฝาง หลี่ฝางเลยตอบตกลงท่านนายพลหญิงเพื่อเอาผลแก้วม่วงมา และปกป้องผิงอันด้วย เขาจึงยอมไปที่จวนของท่านนายพลกับเธอ”
“ตอนนั้นหลี่ฝางบอกเหตุผลที่ไม่ให้เราบอกพวกคุณ เพราะกลัวว่าถ้าพวกคุณรู้แล้วจะโกรธและคิดมาก ดังนั้นเราเลยปกปิดพวกคุณไว้ แม้เราจะโกหก ก็ถือเป็นการโกหกที่ดีนะ！พวกคุณอย่าเข้าใจหลี่ฝางผิดเพราะข่าวที่ไม่แน่นอนเลย เดี๋ยวรอให้เขากลับมาก่อนแล้วค่อยตัดสินใจดีไหม？”
ไม่ว่าอย่างไรหลิวฮุยก็อายุน้อยกว่าผู้อาวุโสใหญ่เกือบครึ่ง เลยรู้ว่าจะพูดอย่างไรให้ฉินวี่เฟยกับหยางฉงอารมณ์เย็นลง
หลังจากที่รู้เหตุผลจากหลิวฮุยแล้ว ฉินวี่เฟยกับหยางฉงก็มีสีหน้าดีขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่หายโกรธ สีหน้ายังคงดูไม่ดีเหมือนเดิม
“ถ้าเป็นแบบนี้จริง พวกคุณก็ไม่ควรปิดบังเรา หรือว่าในสายตาหลี่ฝาง ฉันกับเสี่ยวฉงเป็นคนโวยวายไร้เหตุผลเหรอ？”
ครั้งนี้ฉินวี่เฟยโกรธเป็นอย่างมาก ถึงอย่างไรตั้งแต่ครั้งแรกเธอก็พยายามอดทนหลี่ฝางอยู่แล้ว และยอมรับการมีอยู่ของหยางฉงไม่ได้
เรื่องที่ไม่น่ารับได้เธอยังรับมาแล้ว แล้วจะยังมีเรื่องอะไรที่รับไม่ได้อีก ไม่เข้าใจเลยจริงๆ หลี่ฝางยอมพยายามปิดบังพวกเธอขนาดนี้ แล้วไม่พูดความจริงออกมาสักที
“นั่นสิ ครั้งนี้พี่หลี่ฝางทำเกินไปจริงๆ ตอนนี้ทั้งโลกรู้แล้วว่าเขาแต่งงานกับชิราอิชิ ฮานาซากิของญี่ปุ่น ฉันอยากรู้ว่าเขาจะทำให้มันลงเอยอย่างไร！”
“แล้วก็ รูปนั้นมันคลุมเครือเกินไปหรือเปล่าเนี่ย？ไม่ใช่การเล่นละครตบตาเหรอ？เข้าใกล้กันขนาดนั้นทำไม！ฉันว่ายังไงเขาก็ต้องชอบชิราอิชิ ฮานาซากิอยู่บ้างล่ะ！”
