NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 263 ฉินวี่เฟยจะแต่งงานกับหลี่ฝาง!

บทที่ 263 ฉินวี่เฟยจะแต่งงานกับหลี่ฝาง!
หลังจากวางสาย สีหน้าของหม่าเทียนก็เครียดขึ้นมาทันที เรียกได้ว่าตึงเครียดมาก
มือของเขามีเหงื่อไหลเต็ม
คนใหญ่คนโตแบบนี้ ใช่ว่าชีวิตนี้เขาจะได้มีโอกาสเจอสักกี่ครั้ง
หลี่ฝางมองออกว่าสีหน้าของหม่าเทียนไม่ดีนัก จึงถามขึ้นว่า “ลุงหม่า เป็นอะไรไป”
หม่าเทียนถึงได้มีสติกลับมา
อันตราย!
เกือบจะล่วงเกินไปแล้ว
ดีที่ยังไม่เอาเด็กผู้หญิงคนนี้จับไป ไม่งั้นล่ะก็ผลสุดท้ายคงไม่อยากคิดแน่นอน
“ฉันไม่ได้เป็นอะไร…” หม่าเทียนพูดกับหลี่ฝาง “เสี่ยวฝาง ในเมื่อเธอเป็นเพื่อนของนาย ก็พาเธอกลับไปเถอะ”
หลี่ฝางงงงันไปสักพัก มองไปที่หม่าเทียน “ทำไมเหรอ ลุงไม่จับเธอแล้วเหรอ”
“เรื่องนี้ ส้งเสียงเป็นคนทำผิด เป็นเพราะส้งเสียงเห็นว่าเธอน่ารักเลยคิดมิดีมิร้ายด้วย พร้อมเรียกพวกเสี่ยวซานกับพวกมาก่อกวนเธอ จะทำเรื่องมิดีมิร้ายกับเธอ”
“ที่เธอชนคน ก็เพราะว่าป้องกันตัวเอง” หม่าเทียนพูดอย่างจริงจัง
หม่าเทียนอยู่ดีๆ ก็เปลี่ยนสีหน้าไปเร็วขนาดนี้ เร็วยิ่งกว่าเปิดหนังสือเสียอีก
หลี่ฝางไม่ใช่คนโง่ เขาสังเกตได้ว่าท่าทางของหม่าเทียนเปลี่ยนไปเยอะมาก คงจะเกี่ยวข้องกับโทรศัพท์ที่โทรเข้าเมื่อกี้แน่นอน
เพราะเมื่อกี้เขาตกใจมาก
หลี่ฝางคิดในใจว่า คนที่โทรหม่าเทียนเมื่อกี้ คงจะเป็นคนใหญ่คนโตสักคนแน่ๆ
นี่แสดงว่า ผู้หญิงชุดยีนส์คนนี้คงมีคนหนุนหลังใหญ่แน่นอน
“ฉันไปได้แล้ว ใช่ไหม” ผู้หญิงชุดยีนส์เดินมาข้างหน้าหม่าเทียนพร้อมถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
หม่าเทียนพยักหน้า “คุณกลับไปตลอดเวลาครับ”
หลี่ฝางขมวดคิ้ว หม่าเทียนใช้คำว่า “คุณ”
ผู้หญิงคนนี้เป็นใครมาจากไหนกันแน่ ทำไมถึงทำให้หม่าเทียนกลัวได้ขนาดนี้
เธอพูดขอบคุณด้วยมารยาท แล้วก็ออกไปจากสถานีตำรวจนั้น
หลังจากที่เธอเพิ่งออกมา ผู้ชายที่สวมเสื้อสีแดงก็เดินเข้ามาทันที
เขาวิ่งมาข้างหน้าหม่าเทียน พร้อมถามว่า “ลุง ทำไมปล่อยผู้หญิงคนนั้นไปแล้วล่ะ”
“ส้งกงหมิงพ่อของส้งเสียงให้ผมมาบอกว่า อย่าให้ลุงปล่อยผู้หญิงคนนั้นเด็ดขาก” เขาพูดด้วยความรีบร้อน
“ทำไมลุงปล่อยมันไปแล้วล่ะ”
หม่าเทียบมองหลานตัวเองอย่างไม่แยแส “ถ้าฉันจับผู้หญิงคนนั้น ตำแหน่งนี้ของฉันคงรักษาไว้ยากแล้วล่ะ”
“ส้งเสียงเป็นคนยังไง ฉันจะไม่รู้เหรอ”
“อีกอย่าง พวกแกลักพาตัวนักข่าว กล้ามากเลยนะ”
เขาจ้องมองผู้ชายที่สวมเสื้อสีแดงอย่างแรง หม่าเทียนพูดต่อว่า “ฉันจะโทรหาพ่อแก บอกว่าไม่ให้แกออกไหนช่วงนี้ เดี๋ยวหาเรื่องเข้ามาอีก”
“ฉันจะบอกให้ ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา ถ้าส้งกงหมิงอยากไปมีเรื่อง ก็ไปมีเรื่องกันเองเลย”
“แต่ฉันจะบอกอะไรไว้ก่อนนะ ถ้าส้งกงหมิงยังอยากทำธุรกิจต่อ ทางมที่ดีอย่าไปหาเรื่องเธอดีกว่า”
ผู้ชายที่สวมเสื้อสีแดงกลืนน้ำลายอึก เขามองหม่าเทียน “งั้นส้งเสียง…ก็โดนชนฟรีแล้วสิ”
“ถือว่าโชคร้ายแล้วกัน” หม่าเทียนพูด
…
เดินออกจากสถานทีตำรวจพร้อมกัน
ผู้หญิงชุดยีนส์ถามหลี่ฝางว่า “ทำไมนายถึงได้มาด้วย”
หลี่ฝางหัวเราะ พร้อมพูดว่า “ฉันเห็นว่าทะเบียนรถเธอเป็นป้ายของเมืองอื่น ไม่คุ้นเคยที่นี่ กลัวว่าจะโดนคนอื่นรังแก ก็เลยตามมา”
“มาดูว่าถ้าช่วยได้ก็ช่วย…แต่ว่าก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย” หลี่ฝางพูดด้วยความเก้อเขิน
เธอเหลือบมามองเขา “จะจีบฉันเหรอ”
หลี่ฝางรีบส่ายหน้า พร้อมปฏิเสธว่า “ไม่อยาก”
“นายไม่อยากจีบฉัน ทำไมต้องมาที่สถานีตำรวจเพื่อช่วยฉันล่ะ”
“นายนี่ยุ่งเรื่องชาวบ้านแล้วนะแบบนี้” เธอมองเขาด้วยความไม่แยแส
หลี่ฝางหัวเราะ เหมือนว่าตัวเองก็ยุ่งเรื่องคนอื่นจริงๆ
ในเมื่อตัวเองก็ไม่ได้ชอบเธอ ทำไมต้องมาช่วยเธอด้วยล่ะ
โดนเข้าใจผิด ก็เป็นเรื่องธรรมดา
หลี่ฝางอธิบายว่า “ก็เห็นเธอมีสไตล์เป็นของตัวเองดี เลยอยากเป็นเพื่อนกับเธอ ฉันชื่อหลี่ฝาง เธอล่ะ”
พูดจบ เขาก็ยื่นมือไปจับกับเธอ
“นายเรียกฉันว่าโก่เอ๋อก็ได้” เธอยิ้มแล้วยื่นจนมือไปจับกับเขา โดนแค่นิดเดียวก็รีบดึงมือกลับคืนไป
“ผู้หญิงผู้ชายไม่ได้สนิทกัน ฉันจับจับมือกับนายไม่ได้ ใครจะไปรู้ว่าตอนกลางคืนนายแอบไปทำอะไรบ้าง” โก่เอ๋อหัวเราะพร้อมตอบเขา
หลี่ฝางงุนงงไปสักพัก ต่อมาก็เข้าใจแล้ว
โก่เอ๋อคนนี้ ชำนาญเหลือเกิน
โก่เอ๋อขึ้นมาในรถของตัวเอง พร้อมมองไปที่หลี่ฝาง “นายมายังไง ให้ฉันส่งนายไหม”
“ไม่ต้อง ฉันเองก็ขับรถมา” หลี่ฝางตอบ
โก่เอ๋อพยักหน้า พร้อมพูดกับเขาว่า “ถ้ามีโอกาสก็เจอกัน”
“ถ้ามีโอกาสก็เจอกัน” หลี่ฝางอยากที่จะขอวิธีติดต่อกับเธอ แต่คิดไปคิดมาก็รู้สึกว่าไม่ดีกว่า
ในเมื่อเธอบอกเองว่าถ้ามีโอกาสก็เจอกัน นี่แสดงว่า…เธอไม่ได้อยากเป็นเพื่อนด้วย เขาเองก็ไม่ควรไปบังคับ
ต่อให้เธอมีเบื้องหลังเป็นคนใหญ่คนโตขนาดไหน เขาเองก็ไม่สมควรที่จะไปประจบสอพลอเธอเลย
พอได้กลับมาที่บาร์อีกครั้ง หลี่ฝางพบว่าพวกหวางเสี่ยวโก๋ หลี่ซ่วยซ่วยไม่อยู่แล้ว
เหลือแค่ฉินวี่เฟยคนเดียว
“พวกเขาล่ะ” หลี่ฝางนั่งลงก็ถามเธอขึ้น
“พวกเขาดื่มไปเยอะ พนักงานพาขึ้นไปพักข้างบนแล้ว” ฉินวี่เฟยตอบ
มองไปที่ฉินวี่เฟย หลี่ฝางก็หัวเราะขึ้น “เธอไม่ได้ดื่มเหรอ”
“ฉันดื่มไปแค่นิดเดียว ได้เมาเลย”
เธอมองไปที่หลี่ฝาง เธอยิ้มด้วยสายตาแล้วพูดว่า “ความจริง ฉันรอนายอยู่”
“รอฉันทำไม” หลี่ฝางหัวเราะพร้อมถาม
ฉินวี่เฟยพ่นควันขุ่นออกมา พร้อมนอนลงไปบนโซฟาของบาร์
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉินวี่เฟยเสียการควบคุมตัวเองขนาดนี้
ปกติเธอจะหนังหลังตรง ท่าทางสวยเพียบพร้อม ไม่เคยเลยที่จะปรากฏภาพที่ดูเหมือนคนขี้เกียจแบบนี้ออกมา
“หลี่ฝาง นางยังจำได้ไหม นายเคยรับปากฉันไว้เรื่องนึง” ฉินวี่เฟยเอียงหน้าพร้อมถามหลี่ฝาง
หลี่ฝางพยักหน้า พร้อมพูดว่า “จำได้”
“ทำไม เธอคิดได้แล้วเหรอว่าจะให้ฉันทำอะไร” หลี่ฝางยกแก้วขึ้นมาดื่มไปอึกใหญ่
เวลานั้น เขารู้สึกกระหายขึ้นมา
ฉินวี่เฟยมองไปที่หลี่ฝางสักพัก ก็พูดขึ้นว่า “ฉันอยากให้นายแต่งงานกับฉัน!”
ผั่ว! พอได้ยินประโยคนี้ เหล้าที่ดื่มเข้าไปก็ถูกหลี่ฝางพ่นออกมาทันที
เหล้าที่อยู่ในปากของเขา พ่นเข้าใส่ตัวฉินวี่เฟยเต็มๆ
รวมทั้งหน้าของฉินวี่เฟยก็โดนเช่นกัน
ฉินวี่เฟยขมวดคิ้ว แน่นอนว่าเธอโมโห
หลี่ฝางรีบวางแก้วเหล้าลง พร้อมกับหยิบทิชชูมาเช็ดให้เธอ
“เช็ดหน้าก่อนสิ” ฉินวี่เฟยพูดด้วยความไม่พอใจ
หลี่ฝางเริ่มคิดได้ รีบยกแขนขึ้นแล้วเช็ดหน้าให้เธอ
เวลานั้นหน้าของหลี่ฝางและฉินวี่เฟยใกล้กันมาก
ฉินวี่เฟยเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ใบหน้าของเธองดงาม แทบจะบอกว่าสมบูรณ์แบบเลยก็ได้
แล้วผิวก็ดีมาก ทั้งขาวทั้งนุ่ม
หลี่ฝางรู้สึกว่าต่อให้เป็นดารา ก็อาจจะไม่ได้สวยเท่าเธอก็ได้
ฉินวี่เฟยไม่ต้องพึ่งการแต่งหน้า หน้าสดของเธอก็มัดใจเขาได้แล้ว
ในฐานะของผู้ชาย หลี่ฝางตกหลุมรักเธอไปแล้ว
แต่ความรักแบบนี้ ไม่ใช่ความชอบความรัก แต่เป็นความต้องการที่ผู้ชายทุกคนมี
หลังจากช่วยฉินวี่เฟยเช็ดเสร็จ เขาก็กลืนน้ำลาย พร้อมมองเธอด้วยความตื่นเต้น “ฉินวี่เฟย เธอล้อเล่นใช่ไหม”
“ฉันไม่ได้ล้อเล่น ฉันจริงจัง” ฉินวี่เฟยมองเขาด้วยความจริงจัง
หลี่ฝางขมวดคิ้ว
ฉินวี่เฟยเจอเขาไม่กี่ครั้งเอง
หลี่ฝางรู้ดี ฉินวี่เฟยไม่มีทางที่จะรักเขาแน่นอน นี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด
ตัวเองไม่ได้มีเสน่ห์อะไรขนาดนั้น
หลี่ฝางหัวเราะ มองไปที่ฉินวี่เฟย “เพราะว่าฐานะฉัน?”
หลี่ฝางคิดได้แค่เหตุผลนี้เหตุผลเดียว
“ใช่”
ฉินวี่เฟยไม่ปฏิเสธ เธอพยักหน้ายอมรับตรงๆ “เพราะว่าฐานะของนายจริงๆ นั่นแหละ”
“นายรู้แล้วนี่ว่าฉันกับมู่เสี่ยวไป๋หมั้นกันไว้”
ฉินวี่เฟยมองเขาแล้วพูดต่อว่า “ฉันไม่อยากแต่งงานกับมู่เสี่ยวไป๋ ฉันไม่ได้ชอบเขา ถ้าแต่งงานกับเขา ฉันว่าฉันเหมือนตายทั้งเป็นแน่นอน”
“งั้นเธอชอบฉันเหรอ” หลี่ฝางหัวเราะพร้อมมองไปที่เธอ
“แน่นอน ฉันเองก็ไม่ได้ชอบนาย แต่ถ้าให้เลือกระหว่างนายกับมู่เสี่ยวไป๋ ฉันยอมเลือกนายดีกว่า อย่างน้อยดูแล้วนายไม่ได้น่ารังเกียจขนาดนั้น”
“ไม่กี่วันมานี้ฉันได้บินว่ามู่เสี่ยวไป๋โดนคนเล่นงานบาดเจ็บหนักเลย เป็นฝีมือเธอใช่ไหม” ฉินวี่เฟยถามขึ้น
“ฉันเอง” หลี่ฝางพยักหน้า
“ใช่ไง นอกจากนาย ฉันคิดว่าเป็นใครไม่ได้แล้ว ตระกูลมู่มีชื่อในพื้นที่มาก ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่กล้าลงมือกับเขาขนาดนั้น”
ฉินวี่เฟยมองหลี่ฝาง พร้อมพูดว่า “มีแค่นายนั่นแหละ”