NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 331 ขู่กรรโชกห้าร้อยล้าน

บทที่331 ขู่กรรโชกห้าร้อยล้าน
นี่คือปืนลูกโม่อันหนึ่ง
โหจื่อเปิดกระบอกปืนด้วยมือเดียว ให้มู่เสี่ยวไป๋มอง
ในกระบอก มีแค่กระสุนเพียงลูกเดียว
โหจื่อหัวเราะเหอะๆ：“คุณชายมู่ เมื่อกี๊คุณอยากจ่ายห้าล้านเพื่อซื้อชีวิตของผม ใช่ไหม？”
โหจื่อเก็บปืนพกสีทอง ปืนพกสีทองนั้น แพงเกินไป
ที่พูดว่าฆ่าไก่ทำไมต้องใช้มีดฆ่าวัวด้วย ก็เหมือนที่พูด
ใช้ปืนพกสีทองทำร้ายมู่เสี่ยวไป๋จนตาย มู่เสี่ยวไป๋ไม่คู่ควร
ในมือของโหจื่อถือปืนลูกโม่ จ่อไปที่ศีรษะของมู่เสี่ยวไป๋：“มู่เสี่ยวไป๋ ผมเป็นแค่พนักงานของผับคนหนึ่ง ชีวิตนี้ห้าล้านแล้ว งั้นคุณชายที่สง่างามเช่นคุณ น่าจะราคาเท่าไหร่？”
“คุณ……คุณหมายความว่าไง？”มู่เสี่ยวไป๋ถามอย่างสั่นๆ
โหจื่อสีหน้าหม่น มุมปากมีรอยยิ้มเยือกเย็นบางๆ：“ผมถามคุณ คุณอยากตาย หรือว่าอยากมีชีวิตอยู่？”
“อยากมีชีวิตอยู่ อยากมีชีวิตอยู่”มู่เสี่ยวไป๋รีบตอบ
“ในเมื่อคุณอยากมีชีวิตอยู่ งั้นคุณก็ต้องซื้อชีวิตของคุณจากในมือของผมไป คุณจะจ่ายเท่าไหร่ล่ะ？”
โหจื่อมีรอยยิ้มร้ายกาจ เหนี่ยวไกไปที่หัวของมู่เสี่ยวไป๋
“เร็วๆหน่อยนะ กระสุนใกล้จะยิงไปอยู่แล้ว”โหจื่อพูดนิ่งๆ
“สิบล้าน？”
มู่เสี่ยวไป๋พูดจบ สีหน้าของโหจื่อ ก็ดูทนไม่ไหวทันที：“ทำไม ชีวิตของคุณไม่มีค่าขนาดนั้นเชียวเหรอ ถึงแค่สิบล้าน？”
จับคอเสื้อของมู่เสี่ยวไป๋ โหจื่อก็ดึงเขาไปอีกด้าน
สำหรับโหจื่อแล้ว หมาทิเบตันคือระเบิดตั้งเวลา
แค่ตัวเองเปิดออกเล็กน้อย เขาก็สามารถปราบตัวเองได้
ระยะห่างใกล้มาก เป็นอันตรายต่อโหจื่อ
หลังจากลากออกไปไกลสิบเมตรกว่า โหจื่อจึงโล่งอก
ระยะทางที่ไกลขนาดนี้ ถึงไม่มีส้าวส้วยอยู่หนุนหลัง โหจื่อก็มีหนทางเอาคืนหมาทิเบตัน
พอดึงมู่เสี่ยวไป๋ไปไว้ข้างๆเสร็จ มู่เสี่ยวไป๋ก็ดูน่ากลัวขึ้นมา เมื่อกี๊มีหมาทิเบตันอยู่ข้างๆ มู่เสี่ยวไป๋รู้สึกปลอดภัยกว่า
ตอนนี้……
“ห้าสิบล้าน ห้าสิบล้านโอเคใช่ไหม”มู่เสี่ยวไป๋ตกใจจนตื่นตระหนก รีบพูด
ส่วนโหจื่อ กลับหัวเราะ พูด：“มู่เสี่ยวไป๋ คุณนี่ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆเลยนะ ชีวิตของคุณ คุ้มค่ากับห้าสิบล้านเหรอ？”
เสียงดังขึ้นมา ปืนลูกโม่ขยับ
ถึงไม่มีกระสุนออกมา แต่กลับทำให้มู่เสี่ยวไป๋สั่นไปทั้งตัว
ความน่าจะเป็นหนึ่งในหก โชคดีที่มู่เสี่ยวไป๋รอดมาได้
โหจื่อหัวเราะหึหึ พูดว่า：“ไม่เลวเนอะ โชคของคุณนี่ดีจริงๆ บางคนนี่ปืนยิงออกไปแล้ว”
“มาๆๆ ให้โอกาสคุณอีกครั้ง ผมถามคุณนะ สรุปว่าคุณจะให้เท่าไหร่เพื่อไถ่ตัวคุณไป อย่ามาหลักสิบล้านกับผมเลยนะ น่าขายขี้หน้า คุณดูสิ ลูกทั้งสองตระกูลมู่ของพวกคุณนี้ มู่เหวินตงพี่ชายคุณก็เป็นคนป่วยที่นอนเป็นผักไปแล้ว ตอนนี้ ตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวของตระกูลมู่ เหลือแค่คุณคนเดียวที่เป็นผู้สมัครใช่ไหม？”
“คุณชายมู่ คุณว่าทายาทของตระกูลมู่ ในหัวมีแค่ห้าสิบล้าน ล้อผมเล่นเหรอไง！”
“บอกผมอีกรอบสิ สมองของคุณมีค่าเท่าไหร่？”
โหจื่อถามอย่างเยือกเย็น
มู่เสี่ยวไป๋ก็ไม่โง่ ครั้งนี้ เจอขู่กรรโชกจริงๆ
เห็นท่าทางของโหจื่อแล้ว เหมือนว่าจะขู่กรรโชกร้อยล้านขึ้นไป
ถึงแม้ร้อยล้านคือตัวเลขจำนวนมาก แต่สำหรับชีวิตตัวเองแล้ว ก็ไม่เท่าไหร่
ยังไง เงินสิ่งนี้ ต่อไปก็ค่อยๆหาได้
แต่ชีวิตไม่มีแล้ว เงินก็กลายเป็นเศษกระดาษ
มู่เสี่ยวไป๋พยักหน้าตามโหจื่อ พูดว่า：“ร้อยล้าน ผมจะโทรหาคุณปู่ตอนนี้เลย ให้เขาเตรียมให้คุณร้อยล้าน โอนเข้าบัญชีคุณ”
“ร้อยล้าน คุณเป็นขอทานหรือไง”โหจื่อส่ายหน้า
จากนั้น โหจื่อเหนี่ยวไกอีกครั้ง：“ผมว่าชีวิตของคุณ ยังมีดีได้อีกเยอะ”
เสียงดังขึ้นมา กระสุนไม่ได้ยิงออกมาอีกครั้ง
“สองร้อยล้าน สองร้อยล้านถือว่าโอเคนะ”
มู่เสี่ยวไป๋ลำบากใจมาก สองร้อยล้านนี้ ถือเป็นตัวเองที่ขู่กรรโชกทรัพย์มาก
คดีลักพาตัวขู่กรรโชกที่เมืองเอกหลายๆคดี มีเกินร้อยล้านที่ไหนกัน？
ใครจะไปรู้ว่า ตัวเองได้เจอแล้ว
มู่เสี่ยวไป๋รู้สึกว่าตัวเองโชคร้ายจริงๆ ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ ไม่ว่ายังไงตัวเองก็ไม่มาที่สถานตากอากาศแน่
“สองร้อยล้าน ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่！”
โหจื่อถอนหายใจ พูดว่า：“แต่ผมรู้สึกว่าพวกคุณตระกูลมู่ยังเอาเงินจำนวนมากมาได้อีกนะ”
“ไม่งั้น เรามาลองโชคของคุณหน่อยไหม？”
พูดไป โหจื่อก็เหนี่ยวไก
เสียงดังปัง ครั้งนี้ มีกระสุนออกมา
กระสุนผ่านหูของมู่เสี่ยวไป๋ไป ทำให้หูครึ่งหนึ่งของมู่เสี่ยวไป๋หลุดไป
เลือดสดไหลออกมาจากข้างหูของมู่เสี่ยวไป๋
มู่เสี่ยวไป๋รู้สึกแค่ว่าได้ยินเสียงดังก้องในหูของตัวเอง แล้วหูข้างหนึ่งของตัวเองก็ไม่ได้ยินแล้ว
ตอนนั้นมู่เสี่ยวไป๋จับหูตัวเอง ในปากก็กรีดร้องโหยหวนออกมา
สีหน้าของหมาทิเบตันเปลี่ยนไป ไม่ค่อยตื่นตระหนกมากนัก
สีหน้าเสี่ยวโจวซับซ้อน ถึงแม้เขาจะเจ็บแค้นมู่เสี่ยวไป๋ แต่มู่เสี่ยวไป๋ก็เป็นนายเขา
หลี่ฝางขมวดคิ้ว กังวลหน่อยๆ：“ส้าวส้วย คุณว่าโหจื่อจะสร้างปัญหาไหม？”
“ไม่แน่ว่า ผู้ชายคนนี้อาจจะทำทุกอย่างออกมาได้ บางครั้ง คำพูดของลูกพี่เขาก็ไม่ฟัง”ส้าวส้วยหัวเราะ แล้วพูด
ในใจของหลี่ฝางหม่นลง โหจื่อดื้อรั้นจริงๆ
แม้แต่พ่อของตัวเอง ก็ยังใช้ไม่ได้ผล
“ถ้ามู่เสี่ยวไป๋ตายที่สถานตากอากาศนี่จริงๆ ปัญหาหนักแน่ๆ”หลี่ฝางพูดอย่างร้อนใจหน่อยๆ
ยังไงสถานตากอากาศนี้ ก็เป็นของพ่อตัวเองที่สร้างไปกว่าหลานร้อยกว่าล้าน
ถ้าคุณชายของตระกูลมู่ ถูกคนของสถานตากอากาศยิงตาย งั้นสถานตากอากาศนี้ วันถัดไปได้โดนปิดแน่นอน
ชีวิตของมู่เสี่ยวไป๋ ยังไม่คุ้มค่ากับหลายร้อยกว่าล้านนี้
หลี่ฝางพูด：“ส้าวส้วย ไปห้ามเขาหน่อยไหม？”
“วางใจเถอะ เจ้านาย โหจื่อมีหนทางของตัวเอง เขามีความพอดีมาก”ส้าวส้วยพูดอีกว่า：“อีกอย่าง คุณไม่อยากสั่งสอนมู่เสี่ยวไป๋นี่หน่อยเหรอไง？”
หลี่ฝางคิดในใจ ช่างเถอะ
โหจื่อผู้ชายคนนี้ แม้แต่พ่อของตัวเองก็ยังไม่สน ตัวเองเข้าไปพูด จะมีประโยชน์อะไร？
อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ หลี่ฝางก็ขี้เกียจสนแล้ว
น่าจะผ่านไปประมาณสองนาที มู่เสี่ยวไป๋กัดฟันแน่น มองโหจื่อด้วยใบหน้าเคร่งขรึม เขาคิดไม่ถึงว่า โหจื่อจะกล้ายิง
ตัวเองเป็นถึงคุณชายแห่งตระกูลมู่ ไม่ว่าใคร ก็ต้องคำนึงถึงตัวตนนี้สิ？
แต่ผู้ชายคนนี้……ยิงใส่ตัวเองจริงๆ
มู่เสี่ยวไป๋มองโหจื่อ แทบอยากจะฉีกเขาเป็นชิ้นๆ
“คุณชายมู่ คิดได้ยัง？ชีวิตคุณนี้ เท่าไหร่กันแน่？”โหจื่อถามนิ่งๆ
มู่เสี่ยวไป๋ได้ยินคำนี้ สีหน้าก็โกรธจัดทันที
ทำหูตัวเองขาดไปแล้ว ยังจะเอาเงินกับตัวเองอีกเหรอไง？
นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย？
ในขณะที่โหจื่อพูด ก็หยิบกระสุนออกมาจากกระเป๋า จากนั้นก็ใส่เข้าไปในปืนลูกโม่
มองเห็นฉากนี้ มู่เสี่ยวไป๋ก็ตะลึงทันที
แม่เอ๊ย นี่มันหน้าไม่อายเลย？
ยิงกระสุนออกมา ก็ใส่กระสุนเข้าไปอีกทันที？
โหจื่อเอาปืนลูกโม่จ่อไปที่หัวของมู่เสี่ยวไป๋ เล่นเกมเมื่อกี๊ต่อ：“คุณชายมู่ ครั้งหน้า จะเอาหัวให้ขาดแทน”
“คุณต้องการเท่าไหร่？”ครั้งนี้ มู่เสี่ยวไป๋ไม่เสนอราคาก่อน แต่เอาอำนาจ ไปให้โหจื่อเอง
โหจื่อหัวเราะนิ่งๆ：“ผมก็ไม่เอาคุณเท่าไหร่หรอก ห้าร้อยล้าน ได้ไหมล่ะ？”
“ผมเชื่อว่าจากความสามารถของพวกคุณตระกูลมู่ เอาห้าร้อยล้านมาได้”
“ห้าร้อยล้าน！”
สีหน้าของมู่เสี่ยวไป๋ หมองหม่นสุดๆ
ห้าร้อยล้าน ตัวเลขนี้ แค่คิดมู่เสี่ยวไป๋ยังไม่อยากจะคิด
อีกทั้ง มู่เสี่ยวไป๋คิดว่าครอบครัวของตัวเอง เพียงพอที่จะหาเงินห้าร้อยล้านนั่นมาได้
“ผมรู้ว่าคุณตัดสินใจไม่ได้แน่ คุณโทรหาปู่คุณเถอะ ถามความเห็นเขา”โหจื่อยกปืนขึ้นมา พูด
มู่เสี่ยวไป๋ไม่ลังเลใดๆ เขารู้ว่าโหจื่อไม่ได้ล้อตัวเองเล่น
เขารีบหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหามู่เจิ้งถังปู่ของตัวเอง
โทรศัพท์ออกไป มู่เจิ้งถังก็พูดในสาย：“เกิดเรื่องขึ้นเหรอไง？”
สมแล้วที่มู่เจิ้งถังทำนายได้แม่น เขามองเห็นสายของหลานชายตัวเอง ก็เดาออกเบาะแสออก
“ปู่ครับ มีคนเอาชีวิตผมมาขู่ ต้องการห้าร้อยล้านจากพวกเรา”มู่เสี่ยวไป๋พูดออกไปตรงๆ ไม่พูดไร้สาระใดๆ
“ห้าร้อยล้าน……”
มู่เจิ้งถังบ่นในสาย พูดเสียงหม่น：“คุณเอาโทรศัพท์ให้เขา ผมจะคุยกับเขา”
“ปู่ หูข้างหนึ่งของผม ถูกเขาตัดขาดแล้ว”มู่เสี่ยวไป๋พูดเสียงหม่น
“เอาโทรศัพท์ให้เขา”มู่เจิ้งถังขมวดคิ้วเล็กน้อย พูด：“ผมจะคุยกับเขา”