NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 350 เยี่ยมมู่เสี่ยวไป๋

บทที่350 เยี่ยมมู่เสี่ยวไป๋
หวางเฉินทำผิดไปเรื่องหนึ่ง ก็คือเอาจากสวีเถิงเฟยไปสามแสน
นั่นคือเงินที่ชุนเซิงเอามาช่วยชีวิตย่าตัวเอง แต่ถูกหวางเฉินเอาไป ตอนนี้ ชุนเซิงจะไม่แค้นได้ไง？
พูดถึง ชุนเซิงก็เสเพลกับหวางเฉินมานานหลายปี ก็ยังมีความเป็นเพื่อนกันอยู่ แต่หลังจากที่หวางเฉินเอาสามแสนนั่นของชุนเซิงไป ชุนเซิงรู้สึกต่อหวางเฉิน เหลือเพียงแค่ความแค้น
“เจ้านาย ผมไม่ได้หักหลังหวางเฉิน หวางเฉินต่างหากที่หักหลังผม หวังว่าคุณจะไม่เข้าใจผิด ผมไม่ใช่คนทรยศ ใครดีต่อย่าผม ก็ถือว่าดีต่อผม คุณช่วยย่าผม ชีวิตของผมนี้คือของคุณ”ชุนเซิงพูดตอบไป กลัวว่าหลี่ฝางจะเข้าใจเขาผิด
“ถึงผมจะถูกจับได้จริงๆ แต่หวางเฉิน สวีเถิงเฟยตายแล้ว ผมก็ไม่มีอะไรต้องเสียใจ หวังแค่ว่าเจ้านายจะให้เงินย่าผม หลังจากที่เธอออกจากโรงพยาบาล ไม่ต้องมาก แสนหนึ่งก็พอแล้ว ย่าผมอายุมากแล้ว ไม่มีชีวิตอยู่มากแล้ว ปกติเธอก็ไม่ค่อยใช้เงินนัก ถึงเธออยู่อีกสามถึงห้าปี ก็ใช้ไม่ถึงแสน เจ้านาย ผมรู้ว่าคุณรวย แสนหนึ่งนั้น สำหรับคุณแค่เม็ดฝน”
“ผมหวังว่าคุณจะไม่เหมือนหวางเฉิน……ใช่ไหมครับ？”ชุนเซิงมองหลี่ฝางอย่างกังวลหน่อยๆ
ชุนเซิงกลัวมาก กลัวตัวเองจะตาย ย่าของตัวเองไม่มีคนดูแล
ถึงบอกว่าชุนเซิงมีอา แต่อาเขาก็เป็นผีดูเลือด แค่เดือนหนึ่งชุนเซิงไม่ให้เงินเธอ เธอก็จะไม่ดูย่าให้ชุนเซิง
หลี่ฝางหัวเราะเหอะๆ มองชุนเซิง：“เงินช่วยเหลือครอบครัวเหรอ？นี่มันน้อยไปมั้ง？เมื่อกี๊ไม่ได้บอกคุณเหรอ？ชีวิตคุณไม่ถูกขนาดนั้น อย่าดูถูกตัวเอง”
“ขายชีวิตให้ผมแล้วเสียชีวิตไปถึงเอากับผมหลายแสน？ชุนเซิง ผมว่าคุณด่าผมใช่ไหมเนี่ย”
ส่งบุหรี่ให้ชุนเซิง หลี่ฝางพูดขำๆ：“คุณขายอวัยวะของคุณไปสักสองชิ้นก็ไม่ใช่แค่เงินเท่านี้ รู้ไหม？แค่ตสองข้างของคุณนี้ อย่างน้อยก็ต้องสองสามแสน”
“ไตไม่บกพร่องนะ？”หลี่ฝางตบไปที่ไตของชุนเซิงสองที
“ไม่บกพร่อง”
“เหอะเหอะ ไม่ล้อเล่นกับคุณแล้ว อย่างแรก ผมไม่ให้คุณตาย อย่างที่สอง ถ้าคุณเกิดอะไรที่คาดไม่ถึงจริงๆ ผมก็จะรับย่าคุณมาที่สถานตากอากาศ ดูแลปรนนิบัติอย่างดี จ้างแม่บ้านให้เธอ……ให้เธอดูแลย่าคุณ”หลี่ฝางจุดบุหรี่ให้ชุนเซิง พูดขำๆ
ชุนเซิงดูดเข้าไป ไม่ทันระวังก็สำลัก
“ทำไม ไม่ต้องดูดแล้ว ทำไมต้องดูดเร็วขนาดนี้？”หลี่ฝางพูด
“เจ้านาย ขอบคุณนะ คุณคือคนดี ผมมันก็แค่ไอ้สวะจริงๆ ไปฟังคำพูดของหวางเฉินกับสวีเถิงเฟย จนเกือบจะไปฆ่าคนดีๆเข้าให้ ……ยังดีที่เจ้านายเป็นคนดีเทวดาคุ้มครอง จึงรอดไปได้”ชุนเซิงพูดอย่างรู้สึกตื้นตัน
“ผมรู้ว่าคุณไม่ได้หลอกผม แค่ห้องผู้ป่วยที่ผมกับย่าผมพัก ก็ล้วนแต่เป็นห้องชุดส่วนตัวที่ดีที่สุด จากจุดนี้ ผมเชื่อคุณ”
“คนจนอย่างพวกเรา ที่จริงไม่จำเป็นต้องพักห้องดีขนาดนั้นหรอก”
“โอเค เจ้านาย คำพูดแถๆพวกนี้ผมไม่พูดมากแล้ว ไม่มีเวลา คุณส่งผมไปที่ถนนชิงหลงได้ไหม”ชุนเซิงเอาก้นบุหรี่ในมือเขี่ยออกในที่เขี่ยบุหรี่ แล้วก็พูด
“ยังยืนยันคำเดิม ผมไม่แนะนำให้คุณไป ฆ่าหวางเฉินกับสวีเถิงเฟย ยังมีโอกาสอยู่”หลี่ฝางถามชุนเซิง：“ไม่งั้น คุณลองคิดดู？”
“เจ้านาย คุณเป็นคนดีจริงๆ”ชุนเซิงหัวเราะออกมา ออกไปจากห้องคนไข้
เห็นชุนเซิงตัดสินใจดีแล้ว หลี่ฝางก็ไม่ได้ขัดต่อ
“เบนซ์G-Class ดีจัง ที่บ้านผมมีแบบของเบนซ์G-Classคันหนึ่งด้วย”ชุนเซิงขึ้นรถของหลี่ฝาง แล้วก็คลำ
หลี่ฝางมองชุนเซิง เลิกคิ้ว：“ชอบเหรอ？”
“เบนซ์G-Class ใครไม่ชอบบ้างล่ะ？นี่เป็นความฝันของผู้ชายทุกคน”ชุนเซิงถอนหายใจ
“ถ้าคุณฆ่าสวีเถิงเฟยกับหวางเฉินได้ เบนซ์G-Classคันนี้ ผมจะให้คุณ”หลี่ฝางพูดอย่างใจกว้าง：“คันนี้ซื้อมาเดือนกว่า ถือว่าใหม่อยู่”
ชุนเซิงส่ายหน้า ปฏิเสธ
ชุนเซิงรู้ดี เขาฆ่าคน จะต้องหลบหนี จะหนีได้หรือไม่ คือปัญหานี้ จะมีชีวิตขับG-Classคันนี้ได้ไงกันล่ะ？
พอส่งชุนเซิงที่ถนนชิงหลง ชุนเซิงก็ลงจากรถ
“เจ้านาย……หวังว่าเราจะได้เจอกันอีก”ชุนเซิงยืนตรงหน้ารถ มองหลี่ฝางสีหน้าด้วยใบหน้าหม่น
หลี่ฝางหัวเราะเหอะๆ：“คุณยังมีโอกาสเสียใจ”
“ไม่มีอะไรต้องเสียใจ ไม่ช้าก็เร็วผมต้องทำตามเส้นทางนี้”ชุนเซิงพูด：“ถ้าผมถอนตัวกลางคัน คงจะเสียหน้า และก็ทำให้ผิดหวังที่คุณดีต่อผมกับย่าผมขนาดนั้น ……”
“เจ้านาย ผมไปแล้ว”ทักทายเสร็จ ชุนเซิงก็หมุนตัวออกไป
ชุนเซิงห่างจากหลี่ฝางไกลเรื่อยๆ หลี่ฝางส่ายหน้า ถอนหายใจ
ใครว่าชีวิตไม่มีมูลค่าสูงหรือต่ำ？
ในสายตาของชุนเซิง ชีวิตของเขา บางทีอาจจะไม่เคยมีค่าเลย
เพื่อสามแสนก็กล้าฆ่าคน ถึงตัวเองตาย ก็ยังจะเอาเงินช่วยเหลือครอบครัวไม่กี่แสนจากหลี่ฝาง？
พอคิดถึงตรงนี้ หลี่ฝางรู้สึกต่อชุนเซิง ล้วนแต่เป็นคาวมเห็นอกเห็นใจ
ระหว่างที่ขับรถเมื่อกี๊ หลี่ฝางคิดอยากจะปล่อยชุนเซิงด้วยซ้ำ ให้เงินก้อนหนึ่งชุนเซิง ให้เขากับย่าเขาใช้ชีวิตที่มีความสุข
แต่สุดท้ายหลี่ฝางก็ไม่ได้พูด หลี่ฝางคิดว่า เห็นใจคนอื่น ไม่ใช่เรื่องดีอะไร
มากไปกว่านั้น ชุนเซิงก็ทำผิดที่ตัวเขา เขาสมควรที่จะจ่ายหนี้ของตัวเอง
เรื่องใหญ่โต ไม่ควรจะใจอ่อนอย่างผู้หญิง บางครั้งเป็นคนเลวทราม ชีวิตถึงจะอยู่ได้ยั่งยืน
หยิบกล้องส่องทางไกลมา หลี่ฝางเห็นชุนเซิงเข้าไปในร้านชาเล็กๆแห่งหนึ่ง ร้านชานั้นทรุดโทรมมาก ดูแล้วเปิดมาหลายปี
เวลานี้เอง ประตูรถก็ถูกเปิด ส้าวส้วยเดินออกมาจากด้านใน
หลี่ฝางตกใจ：“ห่า คุณมาได้ไง？”
“เจ้านาย ช่วงนี้อ่อนไหวง่ายนะ หมาทิเบตันกับเสี่ยวโจวจับตาดูคุณอยู่ ผมไม่ตามคุณไป จะได้ไง？โดยเฉพาะอย่างยิ่งหมาทิเบตัน ถ้าให้เขาจับคุณได้ เขาเอาคุณตายแน่นอน”ส้าวส้วยใช้สายตากังวลส่งให้หลี่ฝาง พูดอย่างเป็นห่วง
หลี่ฝางตอบอืม รู้ความหวังดีของส้าวส้วย
ยังไงก็เป็นช่วงเวลาพิเศษ ตัวเองออกมา ก็อันตรายจริงๆ มีส้าวส้วยอยู่ข้างกายตัวเอง กลับสบายใจกว่า
“ส้าวส้วย ชุนเซิงจะฆ่าสวีเถิงเฟยกับหวางเฉิน คุณว่าเรื่องนี้ ต้องโทรบอกพ่อผม รายงานเขาหน่อยไหม？”หลี่ฝางกลัวจะสร้างปัญหาให้พ่อตัวเอง จึงถามความเห็นของส้าวส้วย
ส้าวส้วยส่ายหน้า：“เดิมทีก็เป็นเรื่องของคนเลววันๆไม่ทำอะไร แล้วก็ไม่ใช่เจ้านายไปฆ่าเอง ไม่ต้องรายงานลูกพี่หรอก”
“พูดตามจริง นี่เกี่ยวอะไรกับพวกเราล่ะ？ทุกคนต่างรู้ ชุนเซิงคือคนของหวางเฉิน ชุนเซิงฆ่าคน ถึงถูกจับ แพะรับบาปก็เป็นหวางเฉิน ไม่มีใครมาสงสัยพวกเราหรอก”ส้าวส้วยหัวเราะ ถอนหายใจโดยไม่รู้ตัว：“ชุนเซิงนี่ กลับร้ายมาก”
“คุณว่าเมื่อก่อนเขาไม่เคยฆ่าคน ครั้งนี้กลับจะฆ่าถึงสองคนเลย จะได้เหรอ？”ส้าวส้วยถามอย่างสงสัย
หลี่ฝางกลับมั่นใจชุนเซิงมาก พูดว่า：“ชุนเซิงคือนักเรียนเรียนดี เขาเตรียมใช้ความรู้ที่ตัวเองเรียนมาไปฆ่าคน เขามีแผนของตัวเอง”
“ใช้วิทยาศาสตร์ฆ่าคน？”ส้าวส้วยฟังจบก็หัวเราะแห้ง：“เมื่อก่อนผมก็รู้จักคนแบบผู้ชายคนนี้ วิธการฆ่าคนโรคจิตมาก แม่เอ๊ย คิดไม่ถึงว่าจะมาเจออีกคน คนกลุ่มนี้ที่ใช้ยาฆ่าคน วิทยาศาสตร์ในการฆ่าคน ถึงจะเป็นคนที่โหดเหี้ยมและโลภที่แท้จริง”
“บาดแผลที่ตัวชุนเซิง ไม่ว่าจะเป็นหวางเฉินหรือว่าสวีเถิงเฟย ก็ไม่เห็นเขาในสายตา ยิ่งพวกเขาไม่ระวังตัวจากชุนเซิง ความเป็นไปได้ที่ชุนเซิงจะสำเร็จ ก็ยิ่งมาก”ส้าวส้วยก็เริ่มมั่นใจชุนเซิง
ส้าวส้วยชี้ไปที่ร้านชาเก่าๆนั่น คลายความสงสัยให้หลี่ฝาง：“ร้านชานั้น ที่จริงคือบ่อนเล็กๆ ข้างในมีทั้งคนดีและคนเลวอยู่ปะปนกัน มีคนทุกประเภท นอกจากนักพนัน ก็มีคนค้ายา”
“คุณรู้ได้ไง？”หลี่ฝางหันไปมองส้าวส้วย มีใบหน้าตะลึง
ส้าวส้วยกลายเป็นพจนานุกรรมที่มีชีวิตอยู่แล้ว ทำไมรู้ไปทุกอย่าง
ส้าวส้วยหัวเราะเหอะๆ ชี้ไปที่รถตู้คันหนึ่งพูดว่า：“มองรถคันนั้นดีๆสิ เดี๋ยวต้องมีคนลงมา”
Volkswagen Santanaสีดำนั่น ส้าวส้วยพูดจบไม่นาน ก็มีชายสวมแว่นดำลงจากรถจริงๆ
นี่ฟ้าครึ้มๆ ไม่มีพระอาทิตย์ งั้นเขาสวมแว่นดำก็เพื่อไม่ให้คนจำเขาได้
ลงมาจากรถไม่กี่ก้าว เขาก็หยิบหมวกสีดำ สวมไปที่หัว แล้วกดไว้ ปิดหน้าของตัวเอง ก้มหน้าเดินไปในร้านชาเก่าๆ
“หมาจื่อ？”สีหน้าหลี่ฝางตะลึงไป：“นี่คือคนของลูกพี่หลิน？”
พอจางกงหมิงเดินไป ข้างกายลูกพี่หลินเหลือคนสนิทคนเดียวที่เหลืออยู่ ก็คือหมาจื่อ
“ที่ผมรู้ความเป็นมาของร้านชานี้ เพราะว่าพวกเราปะหน้ากับลูกพี่หลินที่ตงไห่หลายครั้ง ลูกพี่หลินเห็นธุรกิจผับเราดี ก็อยากเข้ามาทำธุรกิจค้ายาสักหน่อย ทำเงินได้ก็แบ่งคนละครึ่ง แต่ลุงเฉียนไม่ยอม แต่เขาก็ไม่ท้อถอย ให้คนแอบไปขาย แต่ถูกโหจื่อจับได้ลับๆ ถูกตัดมือทิ้งหมด จึงเกิดความอาฆาต”ส้าวส้วยพูด
หลี่ฝางขมวดคิ้ว ในใจไม่ค่อยโอเคนัก ไม่ว่าจะพูดยังไง ลูกพี่หลินก็เป็นพ่อของหลินชิงชิง น้าของจางกงหมิง
หลี่ฝางถอนหายใจ ถามไป：“พวกคุณคิดจะจัดการลูกพี่หลินยังไง？”
“ที่จริงพวกเราได้หลักฐานค้ายาผิดกฎหมายของลูกพี่หลินมาแล้ว แต่เห็นแก่หน้าของเจ้านาย จึงมาได้ทำอะไรเขา แน่นอนว่า มูลเหตุอย่างแรกเพราะเขาทำเกินไป พวกเราเตือนเขาไปแล้ว ให้เขาอย่ามาที่ผับเราอีก ถ้ายังมีอีก งั้นพวกเราก็จะไม่เกรงใจเขาแล้ว”ส้าวส้วยพูดอย่างเย็นชา：“เจ้านาย ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจ หลินชิงชิงคือคนดี แต่ลูกพี่หลินไม่ใช่ เขาเป็นไอ้ระยำอย่างสมบูรณ์แบบ”
หลี่ฝางพยักหน้า ไม่พูดอะไร
อย่างที่ส้าวส้วยว่า คนไร้มโนธรรมอย่างลูกพี่หลิน เพื่อหาเงิน ก็ทำได้หมดทุกอย่าง สมควรเอาเข้าคุกจริงๆ
แต่ถ้าลูกพี่หลินเข้าคุก หลินชิงชิงจะต้องเสียใจมากแน่ๆ？
หลี่ฝางไม่อยากใช้หลินชิงชิงเสียใจ และก็ไม่อยากเห็นลูกพี่หลินทำชั่วต่อไป ก็คิดถึงวิธีการการประนีประนอมขึ้นมา：“ส้าวส้วย ตัดขาดแหล่งที่มาของยาได้ไหม？”
ส้าวส้วยขมวดคิ้ว เงยหน้าชำเลืองมองหลี่ฝาง พูดว่า：“เจ้านาย ไม่มั้ง？สุภาษิตพูดไว้ว่า ตัดช่องทางหาเงินของคน ก็เท่ากับฆ่าพ่อเขา คุณอยากตัดช่องทางหาเงินของลูกพี่หลิน？”
“คุณรู้ไหมว่าสิ่งนี้อันตรายแค่ไหน ตัดช่องทางหาเงินของลูกพี่หลิน ก็ช่วยชีวิตผู้คนนับไม่ถ้วน หรือว่าไม่ดี？”หลี่ฝางพูดอย่างจริงจัง
“ดีน่ะดี แต่เจ้านายได้คิดบ้างไหม？ลูกพี่หลินบังคับพวกเขาขายเหรอ？ร้านพวกนั้น ถึงไม่ซื้อของลูกพี่หลิน ก็ต้องซื้อของคนอื่น ที่จริงท้ายที่สุดพวกเราก็ช่วยใครไม่ได้ พวกนี้พวกเราไม่ต้องพูดถึงแล้ว พวกเราพูดถึงผลลัพธ์ดีกว่า ตัดช่องทางหาเงินของลูกพี่หลิน ก็เท่ากับไปแหย่คนสองคน คนแรก ก็คือลูกพี่หลิน แน่นอน สำหรับพวกเราแล้ว ลูกพี่หลินแค่คนเลวไม่ทำห่าอะไร แต่ตงไห่ยังไงก็เป็นถิ่นเขา ถ้าทำเขาโมโหขึ้นมาจริงๆ เขาจะต้องมาหาเรื่องที่ผับเราแน่ ถึงตอนนั้น พวกเราต้องกำจัดเขาถึงจะหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคตได้ พวกเรากำจัดลูกพี่หลิน น่าจะไม่ใช่ผลลัพธ์ที่คุณอยากเห็นเหรอ？”
“คนที่สองที่ไปแหย่ ก็คือคนที่อยู่เบื้องบนลูกพี่หลิน พื้นเพคนๆนั้นไม่ธรรมดา แล้วก็ยากที่จะรับมือด้วย”พูดไป ใบหน้าส้าวส้วยก็ซีเรียสขึ้นมา
หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า：“งั้นเรื่องยนี้พักก่อน รอว่างผมจะปรึกษาพ่อผมหน่อย”
ตอนที่คุยนั้น ชุนเซิงก็ออกมาแล้ว ในมือเขาถือกล่องชา ส้าวส้วยชี้ไปที่ชาในมือของชุนเซิง พูดว่า：“ข้างในก็คือของที่ลูกพี่หลินขายให้เหยสง……”
“เหยสง？ไม่ใช่หวางเฉินเหรอ？”หลี่ฝางขมวดคิ้ว
“นั่นคือธุรกิจของเหยสง ก็แค่ถ้าเหยสงทำ ก็จะสะดุดตาไป ดังนั้น เขาจึงเอาส่วนนี้ ส่งให้ลูกชายตัวเองทำ แต่เหยสงไม่คิดว่า ลูกชายเขาจะหลงใหลธุรกิจนี้ ทุกครั้งที่สินค้าเข้า ก็จะหักมาส่วนหนึ่ง จากนั้นก็ใช้เอง”
ส้าวส้วยทำเสียงฮึดฮัดอย่างไม่ปริปากพูดอะไร：“นี่ถือว่าหาเรื่องใส่ตัวสินะ？”
“เหอะเหอะ อยากหาเงินมาทำร้ายคนอื่น ไม่คิดว่าจะทำร้ายลูกชายแท้ๆของตัวเอง นี่ไม่รู้ว่าเหยสงรู้แล้ว จะโกรธขนาดไหน？”หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะออกมา พูดดีใจบนความทุกข์คนอื่น
พอชุนเซิงออกมา ก็ขับรถออกไป
หมาจื่อไม่ออกมาเลย ส้าวส้วยอธิบายให้หลี่ฝาง：“หมาจื่อเล่นพนันตัวยง สถานที่ซื้อขายนี้ ก็เป็นเขาเลือก ทุกครั้งที่ส่งออกสินค้า เขาจะเล่นสองรอบ เสียเงินไปไม่น้อย”
“ดังนั้น หมาจื่อลับหลังลูกพี่หลิน ก็แอบขโมยขายสินค้าจำนวนมาก”ส้าวส้วยพูด
“ในมือหมาจื่อก็มีสินค้าเหรอ？สินค้าเขาไม่ใช่ว่าของลูกพี่หลินหมดเหรอ？เขาแอบขายส่วนตัว จะไม่ถูกจับเหรอ？”หลี่ฝางถามอย่างสงสัย
“ในมือหมาจื่อไม่มีสินค้า แต่หมาจื่อเจ้าเล่ห์ เช่นสินค้าครึ่งกิโลกรัม เขาก็จะปรับเป็นครึ่งหนึ่งของครึ่งกิโลกรัม แล้วข้างในก็จะผสมพวกแป้งอะไรไป มีหลายครั้งที่เสียจนรีบร้อน เขาก็จะขูดสีพื้นผิวของผนัง ผสมเข้าไปเลย แม่เอ๊ย ไม่กลัวตายเลย ……”
“ผมได้ยินว่าช่วงนี้หมาจื่อเสียเงินอีกแล้ว แล้วยังเสียไปสองร้อยกว่าคน เกรงว่า สินค้าครั้งนี้ คุณภาพน่าจะลดลง”ส้าวส้วยหัวเราะพูด
“สุภาษิตว่าไว้ การพนันก็คือคนหลอกลวง ยิ่งเป็นบ่อนเล็กๆเช่นนี้ ก็ยิ่งต้องคลุกคลีกับคนหลากหลายประเภท หมาจื่อนี้ ไม่เล่นเสียสิถึงแปลก”
ส้าวส้วยพูดจบ ชำเลืองมองหลี่ฝาง：“เจ้านาย ไปเยี่ยมมู่เสี่ยวไป๋ไหม？”
“เยี่ยมเขา？เขามีอะไรให้เยี่ยม”หลี่ฝางถาม
“ถ้าพวกเราไม่ไปเยี่ยม เกรงว่าชีวิตนี้มู่เสี่ยวไป๋ก็จะไม่ออกมาจากโรงพยาบาลน่ะสิ”ส้าวส้วยพูด：“เจ้านาย ขับรถเถอะ โรงพยาบาลประชาชนอันดับหนึ่ง”
ถึงหลี่ฝางไม่เข้าใจความหมายของส้าวส้วย แต่ก็ยังสตาร์ทรถ ขับไปที่โรงพยาบาลประชาชนอันดับหนึ่ง
ครึ่งชั่วโมงถัดมา
เบนซ์G-Classคันหนึ่งจอดที่หน้าประตูโรงพยาบาลประชาชนอันดับหนึ่ง
หลี่ฝางกับส้าวส้วยลงจากรถ วิ่งไปที่ห้องคนไข้ของมู่เสี่ยวไป๋
มู่เสี่ยวไป๋พักที่ห้องชุดส่วนตัว อีกอย่างสองข้างของห้องชุด ก็ถูกตระกูลมู่เหมาหมด
ส้าวส้วยมองเห็นฉากนี้ ก็หัวเราะพูดว่า“เห็นไหม แค่มองก็รู้ว่ามีอะไรไม่ดีปกปิด”
“พวกเรามาครั้งนี้ก็เพราะมาจับผี”ส้าวส้วยหัวเราะอย่างร้ายกาจ เดินไปที่ตำรวจสองนายที่หน้าประตูห้องคนไข้ของมู่เสี่ยวไป๋