NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 385 คุณมันก็แค่ขยะ

บทที่385 คุณมันก็แค่ขยะ
สีหน้าของหยูเถิงตะลึงงัน
เวลานี้ หยูเถิงสงสัยว่าตัวเองกำลังฝัน
เสียงดังแปะขึ้นมา หยูเถิงตบหน้าตัวเอง
หลังจากรู้สึกถึงความแสบร้อนที่ใบหน้า ในที่สุดหยูเถิงก็ตระหนักได้ว่า นี่ไม่ได้ฝัน แต่เป็นความจริง！
“ฉินวี่เฟย คุณช่วยพูด คำที่คุณเพิ่งพูดเมื่อกี๊อีกทีได้ไหม？ผมฟังผิดไปหรือเปล่า คุณบอกว่าคุณขอโทษหลี่ฝาง？”หยูเถิงมองฉินวี่เฟยอย่างตกใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
นี่ทำให้หยูเถิงตกใจยิ่งกว่าดาวอังคารพุ่งชนโลก
“ไม่นี่ ฉันมาเพื่อขอโทษหลี่ฝางจริงๆ”ฉินวี่เฟยพูดนิ่งๆ
หยูเถิงกลืนน้ำลาย ในปากพึมพำว่า：“บ้าไปแล้ว บ้าแล้ว ฉินวี่เฟยบ้าไปแล้ว”
จากนั้น หยูเถิงหันหน้ากลับ ที่หน้าเขาดูคับแค้นใจ
ในใจเขาเต็มไปด้วยความคิดว่า ฉินวี่เฟยมาหาเขา แต่ใครจะไปคิดว่า ที่แท้มาหาหลี่ฝาง
เขายังเสนอหน้าไปก่อนเองด้วย นี่ไม่ใช่ว่าเสนอหน้าไปขายขี้หน้าหรอกเหรอ？
ตอนที่หยูเถิงหันหน้าไป สีหน้าเขา บูดบึ้งทันที
ถึงแม้คนในห้องต่างอยากจะเยาะเย้ย แต่จากอำนาจของหยูเถิง และยังมีถังจิ้นที่เป็นตัวสนับสนุนให้เขาอีก ใครจะไปกล้า？
ใครหัวเราะเยาะหยูเถิง จะไม่ถูกสั่งให้โดนจัดการเหรอ？
มาตรงหน้าหลี่ฝาง หยูเถิงใช้นิ้วเคาะโต๊ะหลี่ฝาง：“ไอ้ขยะ เขามาหาคุณ”
“ผมไม่ใช่ขยะ”หลี่ฝางเงยหน้าขึ้น มองหยูเถิงนิ่งๆ：“คุณต่างหากขยะ”
“คุณ คุณกล้าด่าผมว่าขยะ？”หยูเถิงขมวดคิ้วอย่างเย็นชา
“ไม่ใช่เหรอไง คุณดูคุณสิ ใบหน้าดูอึดอัด ทำไม ยอมจำนนแล้ว？คิดว่าฉินวี่เฟยมาหาคุณ？เหอะเหอะ ทำไมคุณหน้าด้านขนาดนี้”หลี่ฝางยืนขึ้น เหน็บแนมไป
จากนั้น หลี่ฝางก็เดินไปที่ฉินวี่เฟย
เวลานี้ ถังจิ้นยืนขึ้นมาตรงหน้าหยูเถิง
“คุณชายหยู ให้ผมลงมือสั่งสอนเด็กนี่ไหม？”ถังจิ้นถามอย่างเย็นชา
สีหน้าหยูเถิงลังเลหน่อยๆ
พูดตรงๆแล้ว ตอนนี้สั่งสอนหลี่ฝาง ถือเป็นเวลาที่ดีที่สุด
ทำให้เขาขายหน้าต่อหน้าฉินวี่เฟย
แต่ หยูเถิงไม่เข้าใจความสัมพันธ์ของฉินวี่เฟยกับหลี่ฝาง กลัวว่าจะทำให้ฉินวี่เฟยตำหนิ
ยังไง อำนาจตระกูลฉิน ก็มากกว่าตระกูลหยูเยอะเลย
“ช่างเถอะ รอก่อน รอฉินวี่เฟยไปค่อยว่า”หยูเถิงส่ายหน้าพูด
“คุณชายหยู ทำไมล่ะ？ผมเห็นสภาพคุณเมื่อกี๊ ดูเหมือนจะชอบฉินวี่เฟย ทำไมไม่ทำอะไรเลยต่อหน้าฉินวี่เฟย ไปตบใส่หลี่ฝางแรงๆสักฉาด จากนั้นก็ให้เธอเข้าใจว่า หลี่ฝางเป็นขยะ คุณต่างหากที่เป็นคุณชาย”ถังจิ้นพูด
หยูเถิงหัวเราะเหอะเหอะ มองถังจิ้น：“คุณรู้จักตัวตนฉินวี่เฟยไหม？”
“คุณคิดว่าเธอเป็นดาวโรงเรียนธรรมดาๆเหรอ？ถ้าใช่ เธอก็ถูกคนหลอกไปนานแล้ว ผมบอกให้นะ เธอเป็นถึงคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลฉิน น้องสาวของฉินจื่อยี่ เคยไปอ่อยหลี่ฝาง ทำให้ฉินวี่เฟยไม่พอใจ พอคุณหนูใหญ่ฉินโมโห ผมก็ปกป้องคุณไม่ได้”หยูเถิงหัวเราะเหอะๆ ทำเสียงฮึดฮัด
ถังจิ้นหน้านื่งไป ตะลึงอยู่ตรงนั้นทันที
ถังจิ้นหันหน้าไป มองหลี่ฝาง ท่าทางเต็มไปด้วยความตะลึง
คุณหนูใหญ่ตระกูลฉิน มาหาหลี่ฝางเองกับที่？
หลี่ฝางเดินไปตรงหน้าฉินวี่เฟย สีหน้าไม่พอใจนัก：“คุณมาทำอะไรอีก คงไม่มาสารภาพรักอีกนะ”
ฉินวี่เฟยส่ายหน้า โค้งตัวให้หลี่ฝางในที่สาธารณะ
“ขอโทษ วันนี้ฉันไม่ควรไปสารภาพรักกับคุณ คุณเพิ่งอกหัก ในใจกำลังเป็นช่วงที่ลำบากที่สุด ตอนนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม อีคิวถึงได้ต่ำขนาด ทำไมถึงได้ไปทำเรื่องผิดๆที่ต่ำได้ขนาดนั้น ไปสารภาพรักกับคุณ……”
ฉินวี่เฟยใบหน้าอึดอัด：“ฉันควรจะหาโอกาส”
ที่จริงแล้ว สารภาพรักต้องการบรรยากาศ
ภายใต้หลายสถานการณ์ และหลายๆโอกาส ต่างไม่เหมาะที่จะสารภาพรัก
ฉินวี่เฟย ทำผิดไปขนาดนี้ โดยไม่คำนึงถึงโอกาสในการสารภาพ
ตอนวินาทีนั้นที่ฉินวี่เฟยโค้งตัวให้หลี่ฝาง ทั้งห้องเรียน ต่างก็ส่งเสียงดังกันขึ้นมา
ในห้องเรียน เงียบไปครู่หนึ่งก่อน เงียบขนาดที่ว่าเข็มหล่นที่พื้น ก็ยังได้ยินเสียง
จากนั้น ก็เต็มไปด้วยความช็อกและถกเถียงกันไปทั้งห้อง
“พระเจ้า ตาผมพร่ามัวหรือเปล่าเนี่ย？ดาวโรงเรียนอย่างคุณหนูฉิน มาขอโทษหลี่ฝาง ต่อหน้าคนตั้งมากมายด้วยเนี่ยนะ”
พวกคนที่นั่งอยู่หน้าห้อง ก็มีสายตาซับซ้อนยิ่งขึ้น
“ผมเพิ่งได้ยินว่าดาวโรงเรียนอย่างคุณหนูฉินดูเหมือนจะสารภาพรักหลี่ฝาง”
“ห่า คุณฟังผิดหรือเปล่า？ดาวโรงเรียนอย่างคุณหนูฉิน จะสารภาพรักผู้ชาย？มั่วหรือเปล่า？แล้วกับหลี่ฝาง ไม่มีทางอ่ะ”ไม่มีคนเชื่อ
“ผมน่าจะฟังผิด”คนแถวหน้าส่ายหน้า เพราะว่าเขายังได้ยินคำหนึ่ง เหมือนว่า หลี่ฝางจะปฏิเสธคำสารภาพรักของดาวโรงเรียนอย่างคุณหนูฉิน
นี่มันไม่มีเหตุผลเลยจริงๆ
“ขอโทษนะ หลี่ฝาง”ฉินวี่เฟยพูดเสียงดัง
เสียงนี้ แทบจะทุกคนที่ได้ยิน
หลี่ฝางพยักหน้านิ่งๆ พูดอย่างไม่แคร์：“ไม่มีอะไร ก็ไม่จะเป็นต้องมาขอโทษผม”
ฉินวี่เฟยเห็นหลี่ฝางให้อภัยตัวเอง ใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้มที่ผ่อนคลายลงทันที
“คุณรู้ไหม？ตั้งแต่ออกมาจากริมทะเลสาบ ในใจของฉัน ก็รู้สึกไม่ดี ไม่สบายใจอย่างมาก เหมือนกับก้อนหินก้อนใหญ่ทับตัวเองไว้ กลัวจริงๆว่าคุณจะโกรธ คิดว่าฉันเป็นผู้หญิงที่มีเลศนัย”ฉินวี่เฟยกัดปากพูด
“ตอนนี้ได้รับอภัยจากคุณ หินในใจฉัน ก็ยกออก”
ฉินวี่เฟยยิ้ม ยิ้มอย่างมีความสุข
“พระเจ้า คุณดูฉินวี่เฟยสิหัวเราะอย่างร่าเริง เขาสองคนรักกันเหรอ？ห่า ดาวอันดับหนึ่งของมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ ไวขนาดนี้ก็จะมีแฟนซะแล้ว！”
“ใช่ ดูท่าท่างฉินวี่เฟยแล้ว เป็นไปได้มากที่จะชอบหลี่ฝาง”ผู้หญิงคนหนึ่งก็เสริมตาม
สีหน้าของหยูเถิง ก็บูดเบี้ยวขึ้นมา
หยูเถิงก็ชอบฉินวี่เฟย ชอบจากหัวใจ ก็แค่ ตั้งแต่เด็กฉินวี่เฟยก็มีการหมายหมั้นกับมู่เหวินตง ดังนั้น หยูเถิงไม่กล้าไปเสี่ยง
พอมู่เหวินตงเกิดเรื่อง หยูเถิงก็คิดว่าโอกาสตัวเองมาแล้ว แต่ใครจะไปคิดว่า ฉินวี่เฟยก็มีข่าวแต่งงานกับมู่เสี่ยวไป๋อีก
หยูเถิงถึงกับเมาแหลกไปเลยคืนนั้น
เมื่อวานเขาออกมา ก็ได้ยินว่ามู่เสี่ยวไป๋กับฉินวี่เฟยยกเลิกการหมั้นกันแล้ว หยูเถิงดีใจจนไม่ได้นอนทั้งคืน
ตอนที่เขาเตรียมจะไปจีบฉินวี่เฟย ก็คิดไม่ถึงว่าฉินวี่เฟยจะมาปรากฏต่อหน้าเขาก่อนด้วยตัวเอง
หยูเถิงดีใจมาก แต่คิดไม่ถึงว่าถูกจะฉีกหน้าต่อหน้าคนมากมาย
ฉินวี่เฟย มาหาหลี่ฝาง
ตอนนี้เอง ฉินวี่เฟยกับหลี่ฝางก็คุยไปขำไป ทำให้หยูเถิงแทบจะใจสลายและบ้าคลั่ง
“งั้นก็ดี งั้นฉันไปก่อนล่ะ”
“จำไว้ว่า พรุ่งนี้ไปพบปู่ที่บ้านฉัน คุณรับปากแล้วนะ”ฉินวี่เฟยกะพริบตาให้หลี่ฝาง โบกมือลา
หลี่ฝางหัวเราะ ไม่พูดอะไร ก็หมุนตัวกลับไปห้องเรียน
พอเห็นฉินวี่เฟยเดินไปได้ไกล หยูเถิงก็ยืนขึ้นจากที่นั่งดังฟุบ
หยูเถิงมองถังจิ้น พูดว่า：“ทำเขาพิการให้ผมที”
“ทำให้พิการ？”
สีหน้าถังจิ้นดูลำบากใจ：“คุณชายหยู คนตั้งมากมายมองดูอยู่ ไม่ดีมั้ง？”
“คุณกลัวอะไร？พ่อคุณคือกรรมการดูแลโรงเรียน ยังจะมีใครกล้าไล่คุณออกเหรอ？”หยูเถิงกลอกตาใส่ถังจิ้น
“งั้นตำรวจล่ะ？”ถังจิ้นเบะปาก คำว่าพิการนี้ อย่างน้อยก็ต้องตัดแขนตัดขา
ความรุนแรงระดับนี้ หลี่ฝางแจ้งความได้เลย และตำรวจต้องจัดการแน่นอน
ต่อหน้าคนตั้งมากมาย ไปลงมือเล่นงานคนๆหนึ่ง นี่มันไม่ได้บ้าไปแล้วหรือไง？
“ไม่งั้น คุณชายหยู ใจเย็นๆก่อน รอตอนมืดหาโอกาส ผมจะแอบจัดการเขาให้สิ้นซากเลย”ถังจิ้นตบไหล่หยูเถิง พูดว่า：“วางใจเถอะ คุณชายหยู ผมต้องช่วยคุณจัดการหลี่ฝางให้ราบเรียบแน่”
หยูเถิงในตอนนี้ โมโหสุดๆ
ตามองผู้หญิงที่ตัวเองรักชอบ ดันไปพูดคุยหัวเราะกับไอ้ขยะที่ตัวเองเกลียดที่สุด และยังเป็นไปได้ว่าจะมีความรักต่อกันอีก หยูเถิงแทบบ้า
“พี่ชาย อย่าลืมแผนเราล่ะ”
“ลงมือตอนนี้ พวกเราจะเสียเปรียบ”
“คนมองอยู่ตั้งเยอะ”
ตู้เฟยก็ดึงแขนหยูเถิง พูดว่า：“ภายใต้สายตามากมายแบบนี้ จัดการหลี่ฝางให้สิ้นซากเลย งั้นก็ไม่มีขื่อมีแปแล้วจริงๆ”
พูดตรงๆ ถึงแม้บ้านหยูเถิงจะมีอำนาจ แต่ยังไม่ถึงจุดที่ว่าไม่มีขื่อมีแป
แต่หลี่ฝางสามารถ
หลี่ฝางเห็นหยูเถิงที่ระเบิดโมโห ทันใดนั้นก็หัวเราะ
“ผมเพิ่งพูดไปนี่ คุณมันก็แค่ขยะเท่านั้น”หลี่ฝางค่อยๆเดินเข้ามา มองหยูเถิงอย่างยั่วยุ พูดไป