NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 479 ผมอยากเอาชนะคุณสักครั้ง

บทที่479 ผมอยากเอาชนะคุณสักครั้ง
ประโยคเดียวของตู้เฟย ร่างของหลี่ฝางก็สั่นไปทั้งตัว
“คุณพูดอะไร？”
หลี่ฝางหันหน้าไป มองตู้เฟย ใบหน้าเต็มไปด้วยความน่ากลัว
“คุณทำอะไรลู่หลุ่ย？”หลี่ฝางจ้องตู้เฟยเขม็ง
ที่มุมปากตู้เฟยหัวเราะหึหึ ใบหน้าไม่มีความน่ากลัว เขาพูดนิ่งๆ：“ก็ไม่ได้ทำอะไร”
“คุณโทรหาเธอดีกว่า”
ตู้เฟยหัวเราะ พูดว่า：“ใช่สิ คุณสองคนเลิกกันแล้วใช่ไหม？งั้นคุณยังมีเบอร์ของเธอไหม？ถ้าไม่มีล่ะก็ ผมบอกคุณได้นะ”
หลี่ฝางหยิบโทรศัพท์ออกมา รีบโทรหาเบอร์ของลู่หลุ่ย
ที่ปลายสาย ไม่มีคนรับอยู่นานมาก
ตอนนั้นหัวใจของหลี่ฝาง เต้นเร็วขึ้นตึกตัก
“ไอ้สารเลว！”
พอมั่นใจว่าไม่มีคนรับ หลี่ฝางก็เอาโทรศัพท์เขวี้ยงไปที่พื้น วิ่งไปอย่างรวดเร็ว คว้าคอเสื้อของตู้เฟยไว้
“คุณอยากตายเหรอ！”
หลี่ฝางคว้าคอเสื้อของตู้เฟยไว้ด้วยมือหนึ่ง อีกมือกำหมัดแน่น ต่อยไปที่ใบหน้าของตู้เฟย
ส่วนตู้เฟย ก็ไม่ขัดขืน
แป๊บเดียว จมูกของตู้เฟย ก็ถูกหลี่ฝางต่อยจนหัก เลือดสดไหลเต็มไปครึ่งหน้าเขา
ตู้เฟยหัวเราะหึหึ เหมือนคนโง่คนหนึ่ง
“ตีสิ หลี่ฝาง ถ้าคุณเก่งนัก ก็ทำผมให้ตายเลย”
ตู้เฟยเหมือนกับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดสักนิด ที่มุมปากเอาแต่หัวเราะ
ตู้เฟยมองหลี่ฝาง พูดยั่วยุ：“ถ้าคุณเก่ง ก็ทำผมให้ตายเลย ยังไงซะก็จะมีคนฝังไปกับผม”
“คุณคิดว่าผมไม่กล้า？”
หลี่ฝางจับตู้เฟย มาที่หน้าระเบียง
หลี่ฝางบีบคอของตู้เฟย จับหัวของตู้เฟย กดไว้ที่ด้านนอก
“คุณชายหลี่ คุณออกแรงหน่อยสิ ออกแรงอีกหน่อย ผมก็จะตกลงไปแล้ว”
“ถึงแม้หอพักของพวกเราไม่สูง แค่หกเจ็ดเมตร แต่ถ้าหัวผมตกลงไป จะต้องถูกคุณฆ่าตายแน่”ตู้เฟยหัวเราะหึหึ
เห็นได้ชัดว่า ตู้เฟยไม่อยากมีชีวิตแล้ว
เขามาสู้กับหลี่ฝางด้วยหัวใจที่ตายไปแล้ว
ตอนที่คนๆหนึ่งไม่กลัวแม้แต่ความตาย งั้นเขา ก็ไม่มีจุดอ่อนอะไรแล้ว
“ทำไม？ไม่กล้าแล้วเหรอ？”ตู้เฟยมองหลี่ฝาง แล้วก็พูดยั่วยุ
ในตอนนี้เอง โทรศัพท์ของหลี่ฝาง ดังขึ้นจากพื้น
ได้ยินเสียงเรียกเข้าที่คุ้นเคย หัวใจของหลี่ฝาง ก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที
ยังไงก็ดึกมากแล้ว คนอื่นจะต้องไม่โทรหาตัวเองแน่
สายโทรศัพท์นี้ จะต้องเป็นลู่หลุ่ยโทรมาแน่
หลี่ฝางปล่อยตู้เฟย วิ่งกลับมาทันที แล้วเก็บโทรศัพท์ขึ้นมา
ถึงแม้หน้าจอโทรศัพท์ถูกเขวี้ยงจนแตก แต่หลี่ฝางก็ยังมองเห็นเบอร์ที่ปรากฏ
ลู่หลุ่ย！
ตอนที่มองเห็นสองคำนี้ ที่ใบหน้าของหลี่ฝาง ก็ปรากฏรอยยิ้มที่ตื่นเต้น
“ลู่หลุ่ย……”หลี่ฝางกดรับทันที จากนั้นก็เรียกออกมา
แต่แป๊บเดียว รอยยิ้มที่ใบหน้าของหลี่ฝาง ก็นิ่งทันที
เพราะว่าที่ปลายสายนั้น ไม่ใช่เสียงของลู่หลุ่ยพูดมา แต่เป็นเสียงของชายอีกคน
เสียงไอของชายหนุ่มคนหนึ่งออกมา หัวใจของหลี่ฝาง ก็เหมือนกับตาย
หัวใจของหลี่ฝาง เหมือนกับตกเข้าไปในนรกชั้นสิบแปดทันที
ความรู้สึกแบบนั้น หนักอึ้งมากๆ
มือของหลี่ฝางสั่นแล้ว：“ลู่หลุ่ยล่ะ？พวกคุณทำอะไรลู่หลุ่ย？”
“ตู้เฟยเจ้าเด็กนั่นพูดไม่ผิดจริงๆ ถึงแม้คุณเลิกกับผู้หญิงคนนี้ไปแล้ว แต่ในใจของคุณยังมีเธออยู่”
ผู้ชายที่ปลายสายนั้นหัวเราะเหอะเหอะอย่างเย็นชา
“คุณเอาโทรศัพท์ให้ตู้เฟยเถอะ”
“ส่วนต่อไปคุณจะทำอะไร ตู้เฟยจะบอกคุณเอง”ชายที่อยู่ปลายสายนั้นพูด
เงียบไป เขาก็พูดต่อ：“ใช่สิ คุณไม่ได้ฆ่าตู้เฟยใช่ไหม？ตู้เฟยบอกว่า ถ้าให้คุณรู้ว่าเขาจับตัวลู่หลุ่ยไป คุณต้องบ้าแน่นอน และก็เป็นไปได้ที่จะฆ่าเขาตาย”
“ตู้เฟยยังมีชีวิตอยู่ไหม？”ผู้ชายอีกฝ่ายถาม
หลี่ฝางเงยหน้าขึ้น มองตู้เฟยแวบหนึ่ง ที่ใบหน้าของตู้เฟย ปรากฏรอยยิ้มอันน่ากลัว
“คุณชายหลี่ เอาโทรศัพท์มาให้ผมเถอะ”
ตู้เฟยค่อยๆเดินเข้ามา ที่หน้าเขาเต็มไปด้วยเลือด ดึกมากแล้วมองดูแล้วน่าตกใจสุดๆ
หลี่ซ่วยซ่วยก็ตกใจด้วย
ตาของหลี่ฝาง จ้องตู้เฟยเขม็ง จากนั้นก็พูดในสาย：“ผมมีคำขออย่างเดียว อย่าทำร้ายลู่หลุ่ย”
“เป้าหมายของพวกเราคือคุณ”อีกฝ่ายพูด
“โอเค ไม่ว่าพวกคุณจะให้ผมทำอะไร ผมจะทำตาม”หลี่ฝางพยักหน้า
“เอาโทรศัพท์ให้ตู้เฟยเถอะ”
ผู้ชายที่ปลายสายพูดขอร้อง：“ตู้เฟยต่างหากที่เป็นผู้ที่ตัดสินใจแผนนี้ พวกเราก็ต้องฟังเขา”
หลี่ฝางกัดฟัน เอาโทรศัพท์ยื่นให้ตู้เฟย
มองหลี่ฝาง ตู้เฟยหัวเราะเหอะเหอะ：“คุณชายหลี่ ผมรู้ว่าคุณเกลียดผมมาก จากสายตาคุณผมก็มองออกว่า คุณอยากฆ่าผม วางใจเถอะ ผมตายแน่”
“ผมรู้ว่าพ่อคุณคือคนที่สุดยอด เขาชื่อหลอซ่า ผู้ชายน่ากลัวที่ตอนนั้นคนเมืองเอกเห็นก็จะกลัว”
“พอผมทำลายคุณ เขาก็จะฆ่าผม”
“ผมรู้หมด แต่ ผมไม่กลัวแล้ว”
“แค่ผมแก้แค้นได้ก็พอ ส่วนจะอยู่หรือตายนั้น ผมไม่แคร์แล้ว”
“พ่อผมมีบริษัทของเขา ก็ถูกพวกคุณทำลายไปหมด”
ตู้เฟยกัดฟันพูด：“ผมจะทำให้พวกคุณเลือดต้องล้างด้วยเลือด”
ถึงหลี่ฝางฝันก็ยังคิดไม่ถึงว่า มดอย่างตู้เฟยที่ไม่อยู่ในสายตาแบบนี้ จะสามารถบีบบังคับตัวเองจนเกือบจะบ้าได้
ก่อนหน้านี้ หลี่ฝางดูถูกตู้เฟยอย่างมากมาตลอด
หลี่ฝางมักจะรู้สึกว่า ตู้เฟยคือมดที่อยู่ใต้เท้าตัวเอง แค่ตัวเองคิด ก็เหยียบเขาตายได้ตลอดเวลา
แต่คิดไม่ถึงว่า……ตัวเองกลับเลี้ยงลูกเสือลูกจระเข้ซะเอง
หลี่ฝางในตอนนี้ เสียใจ โทษตัวเอง วิตกกังวล ……
เหมือนว่าใกล้จะบ้าแล้ว
หลังจากตู้เฟยรับโทรศัพท์ของหลี่ฝาง ก็ปรากฏรอยยิ้มที่ภูมิใจ
ตู้เฟยถามทางโทรศัพท์：“พวกคุณอยู่ไหน？”
หลังจากสอบถามสถานที่แล้ว ตู้เฟยก็หัวเราะ พูดว่า：“โอเค ผมรู้แล้ว”
“ผมจะพาเขาไปเลย”
วางสายเสร็จ ตู้เฟยก็มองหลี่ฝาง แล้วทำเสียงฮึดฮัด：“คุณชายหลี่ ตัวตนของคุณสูงส่งจริงๆ”
“พูดตรงๆนะ ผมอยากฆ่าคุณมาก แต่ ตระกูลจูเก่อไม่ให้ผมทำอย่างนั้น”
แม้แต่สี่ตระกูลใหญ่ก็ไม่กล้าฆ่าคุณ”
ตู้เฟยส่ายหน้า：“จะเห็นว่าพ่อของคุณ ทำให้คนกลัวจริงๆ”
“ไปเถอะ”
ตู้เฟยคว้าไหล่ของหลี่ฝาง แล้วตบลง：“ขับรถของคุณ พวกเราจะไปดูลู่หลุ่ย”
ตอนที่จะลงจากตึก ก็ปะหน้ากับส้าวส้วย
สองมือส้าวส้วยกอดอก ยืนอยู่หน้าบันได
“โห คุณชายหลี่ นี่ไม่ใช่บอดี้การ์ดข้างกายของคุณเหรอ？เขาสุดยอดมากๆ อะจี๋กับอะหมันทั้งสองร่วมมือกัน ก็เกือบจะถูกเขาฆ่าตายแล้ว”
ตู้เฟยพูดอย่างพลางหายใจ：“คุณชายหลี่ คุณคงไม่ได้จะทำร้ายผมหรอกนะ！ผมกลัวมาก คุณอย่าให้เขาทำร้ายผมเด็ดขาด ไม่งั้น แฟนของคุณ ……”
“ไม่ใช่ เป็นแฟนเก่า”
“ผมว่าคุณชายหลี่ คุณนี่หลงจริงๆเลย คุณเลิกกับลู่หลุ่ยแล้วเห็นๆ ทำไมคุณยังดีกับเธอขนาดนี้อีกล่ะ”
ตู้เฟยอ้าปากถาม ตู้เฟยในตอนนี้ ท่าทางดูเป็นคนธรรมดาๆตัวเล็กๆไปแล้ว
ส้าวส้วยไม่พูด เอาแต่มองหลี่ฝาง
หลี่ฝางรู้ความหมายของตู้เฟย：“ครั้งนี้ คุณก็ไม่ต้องตามผมมาแล้ว”
พูดจบ หลี่ฝางก็อ้อมผ่านส้าวส้วย พาตู้เฟยลงจากตึก
ส่วนส้าวส้วย ไม่ทำอะไรเลย ก็แค่ยืนอยู่ตรงหน้า แล้วส่ายหน้า
มาที่ลานจอดรถใต้ดินของมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ ตู้เฟยก็ชี้ไปที่ปอร์เช่ 918คันนั้น：“คุณชายหลี่ รถนี่ของคุณสินะ？”
“เห้อ คุณนี่ใจกว้างจริงๆ รถดีขนาดนี้ ไม่ขับเอง ให้คนอื่นมาขับเนี่ยนะ？”
ตู้เฟยส่ายหน้า พูดอย่างหมดคำพูดหน่อยๆ：“เพื่อปกปิดตัวตนของตัวเองเหรอ？”
หลี่ฝางไม่พูด ก็หยิบกุญแจรถออกมาเลย
“ขึ้นรถเถอะ”หลี่ฝางพูดด้วยเสียงไร้เรี่ยวแรง
พูดจบ ก็เปิดประตูรถ นั่งที่นั่งคนขับ
ส่วนตู้เฟยก็นั่งบนที่นั่งข้างคนขับ
“รถคันนี้ยิ่งใหญ่จริงๆ”
ตู้เฟยลูบรถ แล้วพูด：“ผมทำใจซื้อไม่ได้ คุณชายหลี่รวยจริงๆ”
หลี่ฝางหันหน้าไป มองตู้เฟยแวบหนึ่ง ถามว่า：“คุณต้องการอะไรกันแน่？”
หลี่ฝางรู้ว่า ตู้เฟยไม่ต้องการเงิน ตอนนี้ชีวิตเขาก็ยังไม่อยากเอา ต้องไม่สนใจเงินแน่นอน
ตู้เฟยเบะปาก เงียบอยู่นานจึงพูด：“ผมคิดก่อน”
“คุณต้องการอะไร？”
ตู้เฟยหัวเราะเหอะเหอะขึ้นมา แล้วพูด：“คุณชายหลี่ ที่จริง ผมแค่อยากชนะคุณสักครั้ง”
“เราสองคนสู้กันมานานแล้ว ทุกครั้งจะเป็นผมที่แพ้ ก็ควรจะให้ผมชนะสักครั้งไหม？คุณว่าไหม คุณชายหลี่”
ตู้เฟยมองหลี่ฝางด้วยใบหน้าร้ายกาจ แล้วหัวเราะ：“คุณจะชนะตลอดไปไม่ได้”