NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 498 การไต่สวนของลู่หลุ่ย

บทที่498 การไต่สวนของลู่หลุ่ย
สำหรับหลี่ฝางแล้ว แต่งงานคือเรื่องที่ไม่อาจรับรู้ได้ ยังไงตอนนี้ก็เพิ่งเข้าปีหนึ่ง เรื่องแต่งงาน อย่างน้อยก็ต้องอีกสามสี่ปีข้างหน้าไหม？
ใครจะไปรู้ว่าอีกสามสี่ปีข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น？
แต่ถ้าลู่หลุ่ยยอม หลี่ฝางก็จะจัดงานแต่งกับเธอทันที อย่างไม่ต้องสงสัยเลย
“แน่นอนสิ”
หลี่ฝางพยักหน้า มองลู่หลุ่ยแล้วพูด：“เพื่อคุณ อะไรผมก็ทำให้ได้ทั้งนั้น”
ถ้าพูดกันก็คือหลี่ฝางยังไม่กล้ามั่นใจนัก แต่ถ้าบอกว่ารักหรือไม่ หลี่ฝางก็แน่ใจมาก
หลี่ฝางรักลู่หลุ่ยแทบจะตายอยู่แล้ว
“อือ ฉันเชื่อคุณ ฉันรู้สึกได้ถึงความรักของคุณ”
ลู่หลุ่ย พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม แต่จากนั้นที่ใบหน้าก็ปรากฏความเศร้าขึ้นมาอีกครั้ง จากนั้นน้ำเสียงก็เปลี่ยนไป：“ก็แค่……”
“ก็แค่อะไร？”ในใจของหลี่ฝางเต้นตึกตัก
หลี่ฝางไม่ได้โง่ หัวข้อต่อไปของลู่หลุ่ย จะต้องเป็นเรื่องไม่ดีหน่อยๆแน่
ความอยู่เป็นของหลี่ฝางนั้นแข็งแกร่งมาก
“คุณกับฉินวี่เฟยเป็นอะไรกันเหรอ？คุณก็รักเธอเหรอ？”ลู่หลุ่ยหันหน้าไป มองไปที่ตาของหลี่ฝาง
หลี่ฝางก็ร้อนตัวหน่อยๆ เขาพยายามหลบสายตาของลู่หลุ่ย แล้วพูด：“ผมกับฉินวี่เฟย……”
“มองตาฉันแล้วพูด หลี่ฝาง”ลู่หลุ่ยจ้องแล้วหลี่ฝางพูด
หลี่ฝางลังเลไม่กี่วินาที แล้วหันหน้าไป：“ผมกับฉินวี่เฟยไม่ใช่อย่างที่คุณคิดจริงๆ”
“ลู่หลุ่ย คุณฟังผมพูดโอเคไหม ก่อนหน้านี้ฉินวี่เฟยมีการหมั้นหมายไว้ แต่ผู้ชายคือคนสารเลว ฉินวี่เฟยไม่อยากแต่งกับเขา จึงมาให้ผมช่วย อยากจะใช้ผมให้ไปเล่นละครกับเธอ แบบนี้ เธอก็ไม่ต้องแต่งงานกับ ไอ้คนสารเลวนั่นแล้ว”
“ไอ้คนสารเลวนั่นคุณก็รู้จัก ตอนที่ผมสอบเอนทรานซ์โดนแทงใช่ไหมล่ะ？ก็ไอ้สารเลวนั่นแหละ มู่เสี่ยวไป๋ คุณว่าถ้าให้ฉินวี่เฟยแต่งงานกับมู่เสี่ยวไป๋ ผมจะตอบตกลงไหม？”
“แล้วทำไมคุณตอบตกลงไม่ได้ล่ะ？”
ลู่หลุ่ยจ้องหลี่ฝาง น้ำเสียงมาพร้อมกับความโมโห：“หรือว่าคุณชอบเธอ？”
“หลี่ฝาง คุณกับฉินวี่เฟยรู้จักกันแค่กี่วัน ทำไมถึงดีกับเธอขนาดนั้น？ดีจนแม้แต่เรื่องใหญ่อย่างแต่งงานของเธอก็ยังไปแทรกแซงได้ คุณลืมแล้วเหรอว่า คุณคือคนที่มีแฟนแล้ว คุณเคยนึกถึงความรู้สึกฉันไหม？คุณเคยถามความเห็นฉันไหม？กระทั่งว่า ก่อนที่พวกเราเลิกกัน คุณเคยพูดกับฉันเรื่องนี้ไหม？”
“เหมิงเหมิงบอกฉันว่า คุณกับฉินวี่เฟยเคยนอนด้วยกันแล้ว ถึงแม้ฉัน แม้ว่าฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปกป้องคุณ แต่ในใจของฉัน ที่จริงก็สั่นคลอน ฉันอยากถามคุณว่า คุณกับฉินวี่เฟย เคยนอนด้วยกันแล้วจริงๆเหรอ？”
พอลู่หลุ่ยถามจบ ก็กังวลเล็กน้อย
ที่จริงแล้วในใจของลู่หลุ่ย กลัวจะรู้คำตอบนี้มาก เธอยังไม่กล้าถามคำถามนี้มาโดยตลอด
ก็แค่ ลู่หลุ่ยแปลกใจมากๆนั่นเอง
ลู่หลุ่ยรู้สึกว่า ถ้าตัวเองไม่ถามเรื่องนี้ให้ชัดเจน งั้นในใจของตัวเอง ก็จะมีปมไปตลอด
หลี่ฝางไม่คิดอะไรเลย ก็พูดออกมา：“แน่นอนว่าไม่ นั่นยังต้องถามด้วยเหรอ？”
ถึงแม้ในใจของหลี่ฝางประหม่าอย่างมาก แต่ที่ใบหน้ากลับแสดงความมีเหตุผลเพียงพอที่จะพูดอย่างเต็มที่
“จริงเหรอ？”
ลู่หลุ่ยสงสัยหน่อยๆ แต่ทันใดนั้นที่ใบหน้าก็ดูดีขึ้นเยอะ：“หลี่ฝาง คุณพูดความจริงมาเถอะ ฉันไม่ว่าคุณหรอก”
หลี่ฝางไม่เชื่อคำพูดของลู่หลุ่ยนี้ เรื่องแบบนี้ถ้าไม่ว่า งั้นหัวใจของลู่หลุ่ย ก็ต้องใจกว้างมากแค่ไหน
ถ้าตัวเองเอาเรื่องนี้พูดออกมา หลี่ฝางคิดว่า เป็นไปได้ที่ลู่หลุ่ยจะเลิกกับตัวเอง
ดังนั้นหลี่ฝางจึงส่ายหน้า：“ไม่มีจริงๆ แต่ผมเคยมีความคิดนี้ แต่พอคิดถึงคุณ ผมก็สลัดเอาความคิดนี้ออกไปทันที”
ลู่หลุ่ยยื่นมือออกไป หยิกไปที่ช่วงเอวของหลี่ฝาง หลี่ฝางเจ็บจนร้องออกมา
“มีความคิดก็ไม่ได้ รู้ไหม？”ลู่หลุ่ยจ้องหลี่ฝางเขม็ง พูดเตือน
“รู้แล้ว รู้แล้ว”
หลี่ฝางรีบพยักหน้า ขอให้ลู่หลุ่ยไว้ชีวิต
“หวังว่าที่คุณพูดจะเป็นจริงนะ เหมิงเหมิงบอกว่าฉินวี่เฟยไม่ใช่สาวบริสุทธิ์แล้ว”ลู่หลุ่ยพูดเบาๆ
“เธอรู้ได้ยังไง？”หลี่ฝางถามตาม
“คุณไม่เห็นกระทู้ของมหาวิทยาลัยพวกเราเหรอ？ฉินวี่เฟยคือคนมีชื่อเสียงของสุ่ยมู่มาตลอด ทุกการกระทำของเธอ ก็อยู่ในความสนใจของทุกคนอยู่แล้ว ตอนที่ฝึกทหาร ทุกคนยังบอกว่า ฉินวี่เฟยคือสาวบริสุทธิ์ แต่หลังจากหยุดยาวกลับมา ฉินวี่เฟยก็ไม่ใช่อีกแล้ว”
“คนที่โพสต์ลงยังจงใจอัปโหลดท่าเดินของฉินวี่เฟยด้วย ว่าไม่เหมือนเดิม”
“ดูๆแล้วคนนั้นน่าจะมีประสบการณ์มาก ไม่เหมือนกับโกหก”ลู่หลุ่ยยิ่งพูด ที่หน้าก็ยิ่งกังวล
หลังจากฝึกทหารเสร็จ ฉินวี่เฟยก็อยู่กับหลี่ฝางมาตลอด
ที่สำคัญคือ เหมิงเหมิงยังเจอหลี่ฝางกับฉินวี่เฟยจูงมืออยู่ด้วยกันกลางดึกด้วย
ดังนั้น ในใจของลู่หลุ่ยจึงกังวลมาก
“โพสต์นั่นอยู่ไหน ผมดูหน่อยสิ นี่มันต้องเป็นเรื่องเหลวไหลแน่ แค่ท่าเดิน ก็ตัดสินได้เหรอว่าบริสุทธิ์หรือไม่ นี่ไม่เป็นตามหลักการทางวิทยาศาสตร์เลย？ไม่แน่ฝึกทหารอาจจะเหนื่อยก็ได้ หรือว่าอาจจะเป็นการฉีกขาก็ได้ ผมได้ยินฉินวี่เฟยบอกว่า เธอมีเรียนเต้น”หลี่ฝางพูดด้วยใจที่ประหม่า
“ถูกคนลบทิ้งไปแล้ว ฉินวี่เฟยเป็นถึงคุณหนูแห่งตระกูลฉิน หลังจากข้อมูลนี้ถูกเปิดเผยไป ใครจะไปกล้าพูดเรื่องไม่ดีของเธอมั่วๆล่ะ”ลู่หลุ่ยพูดเบาๆ
“หลี่ฝาง ฉันเชื่อว่าคุณกับฉินวี่เฟยไม่ได้มีอะไรกัน งั้นฉันถามคุณอีกครั้ง คุณขอบเธอไหม？”ลู่หลุ่ยไต่สวนต่อไป
“ไม่ชอบ”หลี่ฝางรีบส่ายหน้า
“ไม่ชอบแล้วทำไมคุณต้องช่วยเธอ？ไม่ชอบแล้วทำไมคุณต้องจับมือเธอ？”ลู่หลุ่ยถามเป็นชุด
“ผมแค่เห็นเธอน่าสงสารเท่านั้นแหละ”หลี่ฝางพูด：“คุณอย่ามองว่าเธอคือคุณหนูตระกูลฉิน แต่ที่จริงเธอไม่มีอิสระอะไรเลย”
“งั้นฉันล่ะ？”ลู่หลุ่ยขมวดคิ้ว：“ฉันเป็นแฟนที่มีตัวตนของคุณ คุณลับหลังฉันไปอยู่กับผู้หญิงน่าสงสารอีกคน คุณเคยคิดถึงความรู้สึกฉันไหม？ตอนที่พวกคุณจุงมือกันเดินเล่นกลางดึก ……”
จู่ๆหลี่ฝางก็โมโห：“ลู่หลุ่ย นี่คุณทำอะไรเนี่ย เราสองคนเพิ่งคืนดีกัน จำเป็นต้องรื้อฟื้นเรื่องเก่าไหม？งั้นผมถามคุณนะ คุณกับ เฉียนเฟิงอยู่เที่ยวด้วยกันสองวัน ทำอะไรบ้าง？”
“พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลย”ลู่หลุ่ยพูด
“งั้นพวกเราก็ไม่ได้ทำอะไร”หลี่ฝางก็พูดตาม
“พื้นฐานการคบกันของคนสองคน ก็คือความเชื่อใจกัน ก่อนหน้านี้ที่พวกเราเลิกกัน ก็เพราะว่าไม่เชื่อใจอีกฝ่าย ตอนนี้คืนดีกันแล้ว ยังจะสงสัยกันอีก แล้วก็ไต่สวน……”หลี่ฝางขมวดคิ้ว：“ผมไม่อยากทะเลาะกับคุณ แต่อย่าพูดถึงเรื่องเมื่อก่อนได้ไหม เรื่องเมื่อก่อน ก็ผ่านไปแล้ว”
“โอเค ถ้าครั้งหน้าฉันเห็นคุณจับมือของฉินวี่เฟยอีกจะทำไงล่ะ？”ลู่หลุ่ยถาม
“ไม่มีทางแน่นอน”
หลี่ฝางส่ายหน้าพูด：“พวกเราสองคนคืนดีกันแล้ว ผมจะไปจับมือผู้หญิงคนอื่นได้ไงล่ะ”
หลี่ฝางรับประกันเสร็จ ลู่หลุ่ยก็ไม่พูดถึงเรื่องเมื่อก่อนแล้ว ที่จริงลู่หลุ่ยยังอยากถามหลินชิงชิงอยู่ แต่มองที่เมื่อกี๊เกือบจะทะเลาะขึ้นมา ก็พอเลย
ไม่ได้นอนคืนหนึ่ง ฟ้าก็สว่างขึ้นมาแล้ว
เดิมทีหลี่ฝางยังอยากทำอีกครั้ง แต่ถูกปฏิเสธเนื่องจากปวดท้องลู่หลุ่ย
หลี่ฝางไม่ใช่แค่รู้สึกผิดหวัง กลับกันนั้นยังภูมิใจหน่อยๆด้วย เขาไม่รู้ว่าตัวเองภูมิใจอะไร ทั้งสองไปอาบน้ำ แล้วสวมเสื้อผ้า จากนั้นก็กินข้าวเช้าธรรมดาๆ
โทรหาส้าวส้วย จากนั้นส้าวส้วยก็มารอที่หน้าโรงแรม
หลี่ฝางจะออกไป โก่เอ๋อก็ตามเข้ามา
“หลี่ฝาง คุณบอกแล้วว่าจะพาฉันไปด้วย”
โก่เอ๋อคว้าแขนของหลี่ฝาง แล้วพูด：“อีกอย่าง คุณยังบอกอีกว่าวันนี้จะให้ฉันยืมเงิน”
เห็นโก่เอ๋อแบบนี้ หลี่ฝางก็รีบมองลู่หลุ่ย กลัวเธอหึงแล้วไม่พอใจ
“เธอกำลังลำบาก ในฐานะเพื่อน เลยช่วยเธอหน่อย”หลี่ฝางพูดเสียงเบา พูดที่ข้างหูของลู่หลุ่ย
“โอเค ช่วยเถอะ แต่ระวังคำพูดและการกระทำด้วย”ลู่หลุ่ยพูดไป สายตาก็มองไปที่แขนของหลี่ฝาง
“คุณปล่อยผมก่อนค่อยว่ากัน”หลี่ฝางเข้าใจความหมายของลู่หลุ่ย แล้วรีบพูดกับโก่เอ๋อ
“คุณเอาเงินมาให้ฉันก่อน”โก่เอ๋อไม่ปล่อยมือ ทำตัวเหมือนคนเหลือขอ
“ขอร้องล่ะ ผมให้คุณยืมเงินด้วยความหวังดี ทำไมทำเหมือนผมติดเงินคุณล่ะ คุณปล่อยมือ ผมจะไปเอาเงินให้คุณ”หลี่ฝางหมดคำพูด
“ช่างเถอะ ขึ้นรถมากับผมสิ คุณไม่ได้เรียนที่สุ่ยมู่เหมือนกันเหรอ？ไปด้วยกันพอดี”หลี่ฝางพูด
เข้ามาในรถ หลี่ฝางก็หยิบเงินสองหมื่นหยวน จากข้างในรถ โยนใส่โก่เอ๋อ：“ต่อไปก็ค่อยๆตัดจากเงินเดือนคุณ okไหม？”
“ขอบคุณค่ะเจ้านาย”โก่เอ๋อจูบลงไปที่เงิน ที่มุมปากยิ้มเหมือนกับดอกไม้
“ขับรถเถอะ”หลังจากหลี่ฝางเห็น ก็ส่ายหน้าหัวเราะเหอะเหอะ แล้วพูดกับส้าวส้วย
ส้าวส้วยมองโก่เอ๋อ แล้วบ่นพึมพำเบาๆ：“อีกเดี๋ยวก็จะมีปัญหาอีกแล้ว”