NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 523 คุณจะให้ผมปล่อยคุณได้ไง？

บทที่523 คุณจะให้ผมปล่อยคุณได้ไง？
“อะไรนะ！”
คำนี้พูดจบ หลิวเหล่าซานเกือบจะหมดสติไป
หลี่ฝางตรงหน้านี้ ดันเป็นคุณชายหลี่แห่งสถานตากอากาศ
ที่ตัวเองไปแตะต้อง ดันเป็นคุณชายคนหนุ่มคนหนึ่งที่มีมูลค่ากว่าแสนล้าน！
หลิวเหล่าซานหายใจไม่ทั่วท้อง เขามองหลี่ฝาง พูดด้วยริมฝีปากสั่น：“คุณ……คุณคือคุณชายหลี่？”
หลี่ฝางหัวเราะ แต่ไม่พูด
เงียบ ก็เท่ากับยอมรับ
“คุณชายนั่นไม่ได้ชื่อถังหยู่ซวนเหรอ？ทำไมถึงเป็นคุณล่ะ！”หลิวเหล่าซานมองหลี่ฝางอย่างมึนๆ หรือว่าตัวเองเข้าใจผิดไป
หลี่ฝางส่ายหน้า แล้วพูด：“พวกคุณต่างคิดว่าถังหยู่ซวนขับปอร์เช่ 918คันนั้น เขาจึงเป็นผู้ชายแห่งสถานตากอากาศ”
“แต่พวกคุณไม่รู้ว่า ที่จริงปอร์เช่ 918คันนั้น ที่จริงเป็นของผม”หลี่ฝางพูดไป ก็หัวเราะอย่างชั่วร้าย
ตอนนั้น ทุกคนต่างถูกหลี่ฝางหลอก
ไม่ใช่แค่หลิวเหล่าซาน แต่รวมทั้งโจวเจ๋ ส้งเสียงและคนอื่นๆ……
“แพ้เงื้อมมือผม คุณอย่าเคืองเลย”
หลี่ฝางมองหลิวเหล่าซานนิ่งๆ แล้วพูด
หลิวเหล่าซานถอนหายใจ พูดว่า：“คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายผมก็เสียเงิน”
“มีเงินก็ทำอะไรได้ทุกอย่างจริงๆด้วย แค่ให้เงิน หลานชายผมก็ทรยศผม หนึ่งล้าน เหอะเหอะ เจ้าเด็กนี่ก็หาเงินถึงล้านได้ในชีวิตนี้”
หลิวเหล่าซานหันหน้าไป มองหลิวเสี่ยวเทาแล้วพูด：“รักคุณไปฟรีจริงๆ”
ถ้าไม่ใช่หลิวเสี่ยวเทา หลิวเหล่าซานคงไม่แพ้อย่างอนาถ
“รักผม？คุณอาซาน คุณนี่มันจริงๆเลยนะ ผมนอนอยู่โรงพยาบาลตั้งหลายวัน คุณเคยไปเยี่ยมผมเองบ้างไหม？”
“ค่ารักษาพยาบาลผมออกเองหมด”
“คุณคืออาผมจริงๆ”หลิวเสี่ยวเทาพูดอย่างเย็นชา
“เสี่ยวเทาจ๊ะ คุณไม่พอใจที่คุณอาซานใจร้ายเหรอ？”หลิวเหล่าซานถาม
“ก็ใช่น่ะสิ ถ้าไม่ช่าที่ไร้ความรู้สึกเช่นนี้ ผมก็คงไม่ถูกพวกเขาซื้อไปอย่างเร็วขนาดนี้หรอก”หลิวเสี่ยวเทาพูดว่า：“ยังไงเราสองคนอาหลานก็ถือว่าเป็นเลือดที่ข้นยิ่งกว่าน้ำ ถ้าอาไม่ทำเรื่องที่ไม่ดีต่อผม ผมก็จะขอคิดดีๆ”
ตอนที่หลี่ฝางส่งคนไปหาหลิวเสี่ยวเทาเจอ หลิวเสี่ยวเทาไม่คิดอะไรทั้งนั้น ก็ตอบตกลงไปเลย
“เสี่ยวเทาจ๊ะ เสี่ยวเทา ถ้าหากเป็นคนอื่น คุณคิดว่า ผมจะให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไหม？”
“เย่นเหนียงคือผู้หญิงของผม คนในห้องเล่นไพ่ทุกคนต่างรู้หมด ถ้าคุณมีหัวคิดเป็นหน่อย ก็ไม่ควรจะคิดหมายปองเย่นเหนียง”
“ลูกน้องของผมต่างรู้ว่าคุณนอนกับผู้หญิงของผม ……นี่ถ้าหากว่าเป็นคนอื่น ผมก็คงเอามีดมาสับเขาไปนานแล้ว”
“แต่คุณ……สุดท้ายผมก็ยังไม่ใจดำอย่างนั้น”
“ผมไม่เคยทำร้ายคุณเลย คิดไม่ถึงว่า สุดท้ายคุณกลับแทงผมด้วยมีด”
“ดีกับเขาแทบตาย เขากลับไม่จำ กับไอ้แค่ทำผิดกับเขาไปแค่ครั้งเดียว เขากับจำแค้นนี้ไปทั้งชีวิต เสี่ยวเทา คุณนี่มันเนรคุณจริงๆ”
“หลายปีนี้ ผมดูแลคุณมากยิ่งกว่าพ่อคุณดูแลคุณเสียอีก หลายปีมานี้ช่วงเวลาดีๆของคุณ ในวันนั้นไม่ใช่ผมที่ให้คุณเหรอ สุดท้าย คิดไม่ถึงว่าคุณจะแก้แค้น”
พูดไป หลิวเหล่าซานก็หัวเราะอย่างขมขื่น：“ช่างเถอะ ยังไงซะคุณอาซานก็จะตายแล้ว ห้องเล่นไพ่นี้ ผมก็ให้คุณ”
“คุณอาซาน……”
ได้ยินคำนี้ หัวใจของหลิวเสี่ยวเทา จู่ๆก็จุกขึ้นมา
หลิวเสี่ยวเทาคิดไม่ถึงเลยว่า ตัวเองเปิดโปงหลิวเหล่าซาน หลิวเหล่าซานกลับไม่คิดแค้นตัวเอง ก่อนตายยังเอาห้องเล่นไพ่ให้ตัวเองอีก？
“คุณอาซาน คุณวางใจเถอะ ผมจะจัดการดูแลห้องเล่นไพ่นี้ให้ดี แล้วก็จะดูแลคุณอาสะใภ้สามกับน้องชาย ให้คุณดีๆ”หลิวเสี่ยวเทาพูดรับประกันต่อหลิวเหล่าซาน
“ภรรยาและลูกของผมก็ไม่ต้องให้คุณมาห่วงหรอก”
หลิวเหล่าซานพูด：“ในเมื่อคุณชอบเย่นเหนียง งั้นก็ช่วยผมดูแลเย่นเหนียงดีๆละกัน”
พูดจบ หลิวเหล่าซานก็ตามหูเฟย เดินลงไป
หลิวเสี่ยวเทาในตอนนี้ จู่ๆก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา
เพราะว่าเขาคิดไม่ถึงว่า หลิวเหล่าซานจะดีกับเขาขนาดนั้น
“เห้อ”หลิวเสี่ยวเทาถอนหายใจ
เรื่องจบไปแล้ว ตัวเองมาเสียใจ จะมีประโยชน์อะไร？
หลิวเสี่ยวเทาตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตที่เหลือของตัวเอง ดูแลอาสะใภ้สามกับลูกให้ดี
ถือว่าเป็นการชดเชย
แต่ใครจะไปรู้ว่า ตอนที่หลิวเหล่าซานเข้าคุกนั้น ภรรยาของหลิวเหล่าซาน ขายห้องในบ้านทิ้งแล้ว และยังพาลูกของตัวเองหนีไปแล้วด้วย
ในฐานะนักเลงแห่งเมืองเอก หลิวเหล่าซานขัดใจคนมาไม่น้อย
บวกกับหลายปีมานี้ หลิวเหล่าซานก็ดูดเงินไปไม่น้อย
หลิวเหล่าซานถูกต้องโทษ หลายๆคน จะต้องจับจ้องภรรยาของเขา
หลิวเหล่าซานเคยพูดกับภรรยาของตัวเองไว้แล้ว ถ้าตัวเองเกิดเรื่อง ก็ให้เขาหนี
แน่นอนว่า นี่คือเรื่องที่พูดหลังจากเกิดเรื่อง
และหลิวเสี่ยวเทาใสตอนนี้ ก็หาที่นั่งนั่งลง ร้องไห้ออกมาอย่างปวดหัว
“ร้องไห้อะไรล่ะคุณ”หลี่ฝางเดินเข้าไป เตะไปที่หลิวเสี่ยวเทา
หลิวเสี่ยวเทาเงยหน้าขึ้น น้ำตาไหลลงมา：“คุณชายหลี่ คุณว่าคุณอาซานผม จะตายไหม？”
“ในหมอนของเขา ซ่อนยาไว้ตั้งเยอะ ไม่ได้ให้ตัวเองกินอย่างเดียวแน่ น่าจะแอบธุรกิจตรงนี้หน่อยๆ ยังไงซะไม่ว่าจะพูดยังไง คุณอาซานของคุณก็หนีไม่พ้น”
“คุณต่างหาก คุณแจ้งความคุณอาซาน ไม่ใช่แค่ได้เป็นพลเมืองดี แต่ยังได้เงินรางวัลก้อนโตอีก”หลี่ฝางเยาะเย้ยหน่อยๆ
หลิวเสี่ยวเทาก้มหน้าลงอีก แล้วร้องไห้อย่างหนักมากขึ้น
ไม่ใช่หลิวเสี่ยวเทาที่มีความรู้สึกที่ลึกซึ้ง แค่ตอนนี้เขาคิดถึงคำพูดของหลิวเหล่าซานเมื่อกี๊ จึงรู้สึกผิดขึ้นมา
หลิวเหล่าซานพูดไม่ผิด ตั้งแต่เด็กจนโต หลิวเสี่ยวเทาชอบเสเพลไปกับหลิวเหล่าซาน และหลิวเหล่าซานก็ดูแลเขาบ่อยๆ
หลายปีมานี้ที่หลิวเสี่ยวเทาใช้ชีวิตอย่างเท่ๆในโรงเรียน ต่างก็พึ่งพาจากหลิวเหล่าซานทั้งนั้น
แต่ตอนนี้ หลิวเสี่ยวเทาไม่ใช่แค่แย่งผู้หญิงของคุณอาซานตัวเอง แต่ยังเป็นชู้คุณอาซานของตัวเองด้วย ตอนนี้ยังเอาคุณอาซานของตัวเอง ไปส่งที่กิโยตีนด้วยมือตัวเองอีก
พอคิดถึงฉากที่อีกไม่นานหลิวเหล่าซานจะถูกยิงเป้า ในใจของหลิวเสี่ยวเทา ก็เสียใจสุดๆ
ที่สำคัญคือ สุดท้ายหลิวเหล่าซานเอาห้องเล่นไพ่กับผู้หญิงทั้งหมด ให้หลิวเสี่ยวเทา ทำให้ความรู้สึกผิดในใจของหลิวเสี่ยวเทา นั้นลึกขึ้นไปอีก
หลังจากเดินหน้าไปไม่กี่ก้าว ส้าวส้วยก็หัวเราะส่ายหน้าไป
“ส้าวส้วย คุณหัวเราะอะไร？”หลี่ฝางถามอย่างแปลกใจ
“หลิวเหล่าซานมองดูเหมือนรักหลานชายของตัวเองมาก แค่ที่จริง เขากำลังแก้แค้นอยู่”
“หลิวเสี่ยวเทาทำร้ายหลิวเหล่าซาน ตอนนี้หลิวเหล่าซานถูกขัง และไม่สามารถแก้แค้นได้ จึงเอาห้องเล่นไพ่นี้ให้เขาไป”
“ห้องเล่นไพ่นี้ คือที่ๆรับมือยาก เจ้านาย คุณคิดว่าห้องเล่นไพ่นี้อยู่ในมือของหลิวเสี่ยวเทา จะมีสักกี่คนที่อิจฉา หมายปองห้องเล่นไพ่นี้？”
หลี่ฝางได้ยิน ก็หัวเราะ พูดว่า：“น่าจะหลายคนอยู่นะ”
“ใช่ ผมเดาว่าหลิวเหล่าซานจะต้องป่าวประกาศ บอกว่าในมือของหลิวเสี่ยวเทา มีเงินสดนึ่งล้าน”
“ไม่ว่าจะเป็นเงินสดหนึ่งล้าน หรือว่าห้องเล่นไพ่นี้”
“บวกกับหลิวเหล่าซานถูกหลิวเสี่ยวเทาทำร้าย พรรคพวก เพื่อนๆ ใครก็ตามที่มีมิตรภาพหรือไม่มีมิตรภาพกับหลิวเหล่าซานในเมื่อก่อน จะต้องมาล้างแค้นให้หลิวเหล่าซาน โดยมาคิดบัญชีที่หลิวเสี่ยวเทาแน่”
ส้าวส้วยหัวเราะไปพูดไป
ความหมายนี้คือไม่มีอะไรมากไปกว่ามีความสามารถ แต่ถูกทำร้ายหรือได้รับอันตราย
หลี่ฝางหัวเราะตาม แล้วพูด：“หลิวเหล่าซานนี่ คิดไม่ถึงว่าจะเป็นคนที่เจ้าเล่ห์จริงๆ”
“แน่สิ แค่เย่นเหนียงนั่นอย่างเดียว ก็เป็นเจ้าของที่โลภและโหดเหี้ยมสุดๆ”ส้าวส้วยส่ายหน้าหัวเราะ
หลี่ฝางไม่พูดอะไร ห้องเล่นไพ่เล็กๆแบบนี้ หลี่ฝางไม่แม้แต่จะแล ดังนั้นจึงไม่ได้หมายปองห้องเล่นไพ่นี้ไว้
ส่วนหลิวเสี่ยวเทา เขาตายหรือรอด หลี่ฝางก็ไม่สนใจ
ตายแล้วก็สมควร
หลี่ฝางมาที่ห้องนอนของหลิวเหล่าซาน ผลักประตูออกไป โจวเสี่ยวชิงหดตัวอยู่ นอนอยู่ที่มุมของเตียง
หลี่ฝางหาเก้าอี้นั่งลง จุดบุหรี่ให้ตัวเอง
“ผมบอกแล้ว คุณหนีไม่พ้นหรอก”
หลี่ฝางมองโจวเสี่ยวชิง แล้วพูดอย่างเย็นชา：“ลงมา พวกเรามาคุยกันเถอะ”
โจวเสี่ยวชิงมองหลี่ฝางด้วยสีหน้าหวาดกลัว จากนั้นก็ตะโกนออกไปทางด้านนอก คุณอาซาน คุณอาซาน ช่วยด้วย ช่วยด้วยอะไรพวกนั้น แต่ ไม่มีใครมาสนใจเธออยู่นาน
“ไม่ต้องตะโกนแล้ว ตาแก่นั่นถูกตำรวจจับไปแล้ว”หลี่ฝางกลอกตาใส่โจวเสี่ยวชิง พูดว่า
โจวเสี่ยวชิงได้ยินคำนี้ ก็ปรากฏความหมดหวังขึ้นมาทันที
จากนั้นโจวเสี่ยวชิงก็กระโดดลงมาจากเตียง มาตรงหน้าของหลี่ฝาง พูดว่า：“หลี่ฝาง คุณปล่อยฉันไปนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจทำร้ายลู่หลุ่ยจริงๆ”
“คุณปล่อยฉันได้ไหม แค่คุณปล่อยฉันไปสักครั้ง คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ยอมหมด”โจวเสี่ยวชิงพูด
หลี่ฝางมองรอยแดงๆที่คอของโจวเสี่ยวชิง ส่ายหน้าแล้วหัวเราะ：“คุณเห็นผมเป็นหลิวเหล่าซานเหรอไง”
“คุณเกือบจะทำให้ลู่หลุ่ยตาย คุณจะให้ผมปล่อยคุณได้ไง？”