NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 616 ไม่มีเงินแล้ว？

หลี่ฝางไม่ได้รอสายของมู่เสี่ยวไป๋ แต่ก็ไม่อยากพลาดอะไรไป ยังไงรับสายก็ไม่เป็นไรนี่
ถ้ามู่เสี่ยวไป๋จะบอกเรื่องอะไรที่สำคัญตัวเองล่ะ？
หลังจากรับสาย หลี่ฝางก็ถามไปตรงๆ：“มีอะไรก็พูดมา อย่าไร้สาระ เวลาของผมมีค่ามาก”
เสียงของมู่เสี่ยวไป๋เย็นชามาก：“คนกลุ่มนั้นที่เขาหมาป่า คุณส่งไปเหรอ？”
“เขาหมาป่าเขาหมาห่าอะไรล่ะ ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไร”หลี่ฝางปฏิเสธ
ตอนที่ไอ้หน้าหนวดไปถึงศูนย์อาบน้ำ เห็นได้ชัดว่าผ่านการต่อสู้ที่ดุเดือด และการต่อสู้ที่ดุเดือดนั้น จะต้องมาจากทางเขาหมาป่าแน่
ตอนนี้ดูเหมือน ไอ้หน้าหนวดน่าจะสำเร็จแล้ว
หมายความว่า เครื่องจักรทำเงิน วัสดุอะไรพวกนั้นบนเขาหมาป่า ถูกไอ้หน้าหนวดกำจัดทิ้งแล้ว
หลี่ฝางคิดในใจ ตอนนี้มู่เสี่ยวไป๋ที่ปลายสาย น่าจะบ้าคลั่งแล้วสินะ？
“หลี่ฝาง คุณใช่ผู้ชายหรือเปล่า？กล้าทำไม่กล้ารับ？”
มู่เสี่ยวไป๋พูดอย่างเซ็งๆ：“เรื่องโรงงานที่เขาหมาป่า ความลับนี้คนที่รู้มีไม่เยอะ หนึ่งในนั้นคือจูเฟิ่งปิน”
“จูเฟิ่งปินอยู่ในมือของคุณ น่าจะพูดหมดแล้วสินะ？”
มู่เสี่ยวไป๋หัวเราะเหอะเหอะอย่างเย็นชา：“หลี่ฝาง คุณนี่ใช้ได้นี่ โทรศัพท์ของจูเฟิ่งปิน ก็ถูกคุณเอาไป”
มู่เสี่ยวไป๋ฉลาดมาก เดาออกว่าโทรศัพท์ของจูเฟิ่งปินอยู่ในมือของหลี่ฝาง
“โทรมา ก็เพื่อพูดพวกนี้น่ะเหรอ？”หลี่ฝางทนไม่ค่อยไหวแล้ว เตรียมจะวางสาย
“พูดไปก็ไม่มีประโยชน์ ผมพูดอีกครั้งนะ เวลาของผมมีค่ามาก ไม่มีเรื่องอื่น ผมวางละ”หลี่ฝางพูดอย่างเซ็งๆ
มู่เสี่ยวไป๋จึงเข้าสู่ประเด็น：“ผมรู้ว่าแม่แบบอยู่ในมือของคุณ บอกราคามาสิ”
“เหอะเหอะ คุณรู้ได้ไง？อู๋เฟยบอกคุณเหรอ？”หลี่ฝางลองถามดู
ถึงแม้หลี่ฝางจะปล่อยอู๋เฟย แต่จากที่โหจื่อพูด เจ้านายเบื้องหลังของอู๋เฟย เป็นไปได้ที่จะไม่ใช่มู่เสี่ยวไป๋ แต่เป็นลูกพี่หลิน
ดังนั้น หลี่ฝางอยากลองเชิง มู่เสี่ยวไป๋ดันปฏิเสธ：“ผมโทรมาหลายสาย โทรไม่ติดเลยสักสาย รวมทั้งเบอร์ของจูเก่อเหย่ โทรศัพท์ของเขา ก็ไม่มีใครรับ”
“ถ้าผมเดาไม่ผิด ผมน่าจะติดกับแล้วใช่ไหม？”
หลี่ฝางไม่พูด ลังเลหน่อยๆ มู่เสี่ยวไป๋จึงพูดต่อ：“เดิมทีผมอยากยืมมือคนมาฆ่า หลอกใช้จูเก่อเหย่กำจัดคุณ แต่คิดไม่ถึงว่า กลับตกหลุมพรางของพวกคุณเอง”
“เหอะเหอะ พวกคุณทำการซุ่มโจมตีนานแล้ว สุดท้ายกลับติดกับดักของตัวเองเอง”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ มองมู่เสี่ยวไป๋：“นี่น่าจะไม่ใช่ที่คุณคาดไว้สินะ？คุณน่าจะส่งคนไปตรวจดูที่ศูนย์อาบน้ำแล้วสินะ？”
มู่เสี่ยวไป๋ไม่ตอบ แต่มองหลี่ฝางแล้วถามอีกครั้ง：“ไม่พูดเรื่องอื่นแล้ว พวกเรามาคุยเรื่องธุรกิจดีกว่า”
“แม่แบบในมือของคุณ เตรียมจะขายเท่าไหร่？”
มู่เสี่ยวไป๋พูด：“คุณน่าจะเข้าใจดี ทั้งเมืองเอก นอกจากผมแล้ว ไม่มีใครสนใจแม่แบบในมือคุณได้”
“คุณเห็นผมเป็นคนไม่มีเงินเหรอ？”หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ ถามย้อนขึ้นมา
มู่เสี่ยวไป๋มีเสียงเย็นชาหน่อยๆ：“หลี่ฝาง คุณอย่ามาทำไร้เดียงสาหน่อยเลย สังคมนี้ ทุกคนต่างทำงานหาเงิน คุณจะทำตัวสูงส่งกับผมทำไมเหรอ ภูมิหลังของคุณ ผมได้ยินมาว่า หลี่เจียเฉินนั่น ที่จริงก็คือบุคคลที่ออกมาอย่างเสมือนจริง เขาไม่ใช่ปู่คุณเลย เขาเป็นคนต่างชาติคนหนึ่ง”
“ส่วนหลอซ่าพ่อคุณ ก็แค่เคยช่วยเขาเท่านั้น เพื่อเป็นการตอบแทน คนที่ชื่อหลี่เจียเฉินนั้น ให้เงินก้อนหนึ่งหลอซ่า ให้เขากลับไปที่เมืองเอก”
“หลายวันมานี้ หลอซ่าเอาเงินก้อนนั้น ใช้ไปหมดแล้วสินะ？”
มู่เสี่ยวไป๋พูด：“หลี่ฝาง อย่าเพิ่งรีบปฏิเสธ คุณถามพ่อคุณก่อนก็ได้ ต้องการเงินไหม วางใจเถอะ ผมต้องให้ราคาที่คุณพอใจแน่”
พอหลี่ฝางได้ยินคำพูดนี้ของมู่เสี่ยวไป๋ ก็ขมวดคิ้ว
หรือว่า พ่อตัวเองจะใช้เงินหมดเกลี้ยงแล้วจริงๆ？
ผับ สถานตากอากาศ สวนสนุก แล้วก็สตรีทฟู้ดที่ปรับเปลี่ยนจากร้านปิ้งย่างเจ้าพาน ต่างลงทุนด้วยเงินจำนวนมาก
หลี่ฝางรู้ว่า พ่อตัวเองไม่ได้ยืมเงินจากธนาคาร ต่างใช้เงินตัวเองจ่ายทั้งนั้น
ถ้าหลี่เจียเฉินนั่นไม่ใช่ปู่ตัวเองจริงๆ งั้น เงินก็น่าจะใช้ใกล้หมดแล้วจริงๆ
หลี่ฝางคิด แล้วพูด：“คุณพูดก่อน คุณเสนอราคาให้เท่าไหร่？”
“เหอะเหอะ นี่สิถึงจะถูก”
มู่เสี่ยวไป๋เห็นการประนีประนอมของหลี่ฝาง ก็หัวเราะหึหึ：“ห้าร้อยล้าน”
เสียงดังฟ่อขึ้นมา หลี่ฝางสูดหายใจแม่แบบเก่าๆในมือตัวเองนี้ มู่เสี่ยวไป๋เสนอราคามาห้าร้อยล้านเลย
ทันใดนั้นหลี่ฝางก็รู้สึกว่าแม่แบบที่ตัวเองถืออยู่นั้น มีค่ายิ่งกว่าเพชร
“ว่าไง？”มู่เสี่ยวไป๋ถาม
หลี่ฝางไม่ตอบ เงียบไปสักพัก แล้วจึงวางสายลง
หลี่ฝางมองส้าวส้วย แล้วถาม：“ส้าวส้วย ผมถามคุณอย่างหนึ่ง คุณบอกความจริงกับผม”
ส้าวส้วยพยักหน้า มองหลี่ฝางแล้วพูด：“ถามมาเถอะ”
“พ่อผมเขายังมีเงินอยู่ไหม？”หลี่ฝางถาม
ส้าวส้วยหัวเราะเหอะเหอะ：“ทำไมต้องถามนี่ล่ะ？”
“มู่เสี่ยวไป๋อยากจะซื้อแม่แบบในมือของผม เหมือนว่าเขาจะสืบภูมิหลังของพ่อผมมาดีแล้ว เขาบอกว่า พ่อผมเอาเงินที่มาจากต่างประเทศนั้น ใช้ฟุ่มเฟือยจนเกลี้ยงหมดแล้ว”
“เป็นแบบนี้เหรอ？”หลี่ฝางถามอย่างกังวล
“พูดตามเหตุผลแล้ว เป็นแบบนี้จริงๆ”ส้าวส้วยพยักหน้า พูดว่า：“ตอนนั้นเงินที่พวกเราเอากลับมาจากดูไบ เยอะมาก แล้วโดยพื้นฐานก็ใช้ไปพอประมาณแล้ว”
ในใจหลี่ฝางกังวล ไม่มีเงินแล้วเหรอ？
แต่ตัวเอง ก็ยังใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย
ทันใดนั้น ในใจของหลี่ฝาง ก็รู้สึกผิดหน่อยๆ
ตลอดมา หลี่ฝางใช้เงินอย่างไม่เหมาะสม ไม่ว่าจะเป็นหุ้นของตระกูลฉิน หรือว่าผับนั้นที่มีมูลค่าสามพันล้าน หลี่ฝางก็คิดว่านั่นก็แค่ของนอกกาย
แต่จากนั้น ส้าวส้วยพูดอีกว่า：“แต่ ถึงแม้ลูกพี่ไม่มีเงินแล้ว แต่ในมือของลุงเฉียน กลับมีอีกเยอะ”
“ทรัพย์สินในมือของลุงเฉียน เทียบกลับลูกพี่แล้ว ถือว่าเยอะมาก นอกจากลุงเฉียนแล้ว ในมือผมก็ไม่น้อย”
“แน่นอนว่า โหจื่อก็มี พวกเรามีหมด”
“ในมือลุงเฉียนนั้นมีมากสุด ในมือของลูกพี่ถือว่าอันดับสอง ตอนที่พวกเราไปจากดูไบ หลี่เจียเฉินแบ่งค่าคอมมิชชั่นให้พวกเรา นอกจากนี้ ลูกพี่ยังมีบ่อน้ำมัน กำไรทุกปีของบ่อน้ำมันนั้น อยู่ที่พันกว่าล้านขึ้นไป”
“ดังนั้น ถึงในมือลูกพี่จะยังไม่มีเงินชั่วคราว ก็ไม่จำเป็นต้องห่วง”
“เงินของพวกเรา ล้วนแต่เป็นของลูกพี่”
ส้าวส้วยหัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า：“สำหรับพวกเราแล้ว เงินก็คือตัวเลขเสมือนจริง ผมไม่รู้เลยว่าจะใช้ยังไง”
หลี่ฝางฟังจบ ก็รีบกลืนน้ำลาย：“งั้นคุณเท่าไหร่？”
“สามถึงห้าพันล้าน？ผมก็ไม่เคยดู น่าจะประมาณนี้”ส้าวส้วยพูดหน้านิ่งๆ：“โหจื่อน้อยกว่าผมหน่อย แต่ที่มากสุด ก็คือลุงเฉียน ลุงเฉียนช่วยหลี่เจียเฉินดูแลหุ้น กองทุนของเขา ได้ค่าคอมมิชชั่นจำนวน ทรัพย์สมบัติของเขา ถึงจะไม่ถึงแสนล้าน แต่ก็น่าจะไม่ต่ำกว่าหกหมื่นล้าน”
“ส่วนลูกพี่นั้น เหมือนว่าเขาจะได้แบ่งไปสามหมื่นล้าน”
“เงินพวกนี้ เป็นเงินที่คุณท่านหลี่เจียเฉินให้พวกเรา ตอนที่พวกเราจากมา”ส้าวส้วยพูดด้วยหน้านิ่งๆ
หลี่ฝางตะลึงจนอ้าปากกว้าง：“พูดแบบนี้คือ พวกคุณแต่ละคนล้วนแต่เป็นเศรษฐีกันน่ะสิ？”
“ใช่ ไม่ใช่แค่พวกเรา แม่คุณก็ด้วย เจ้านาย ในมือของเธอ น่าจะถือเงินก้อนหนึ่งไว้ด้วย นอกจากแม่คุณแล้ว ก็มีคุณ คุณน่าจะมีอยู่ส่วนหนึ่ง ตอนนั้นคุณท่านหลี่เจียเฉิน อยากเรียกคุณมาอยู่ข้างกายเขา และเจอคุณมาตลอด แต่ลูกพี่ปฏิเสธ เขาบอกว่ามีโอกาส จะพาคุณไปเจอเขา”
“ผมคิดว่า คุณท่านหลี่เจียเฉินอยากจะเอาทรัพย์สินของเขา โอนให้คุณ”ส้าวส้วยพูด
หลี่ฝางไม่ค่อยอยากจะเชื่อ：“โอนให้ผม？”
“ใช่ หลี่เจียเฉินมีทายาทแค่คนเดียว แต่ทายาทคนนั้นของเขา อกตัญญูมาก และก็เป็นคนที่ทะเยอทะยานสุดๆ อยากจะฆ่าหลี่เจียเฉินให้ตาย เป็นลูกพี่ที่ลงมือ ห้ามไว้หลายครั้งแล้ว”
“ที่จริงแล้ว หลี่เจียเฉินเอาทรัพย์สินของตัวเอง โอนให้ลูกพี่ทั้งหมดไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่ลูกพี่ปฏิเสธหมด”
ส้าวส้วยพูด：“กลับกัน คุณท่านหลี่เจียเฉินอยู่ที่ต่างประเทศ ไม่มีคนที่สนิทหรือไว้ใจได้ ในเมื่อเขารับลูกพี่เป็นลูกชายบุญธรรม งั้นคุณก็เป็นหลานชายบุญธรรมของเขา เขาเอาทรัพย์สินโอนให้คุณ ก็เป็นเรื่องปกติมาก”
“ตอนนั้น เขาพูดกับผมอยู่หลายครั้ง”
ส้าวส้วยพูด
หลี่ฝางฟังจบ ก็ตะลึง：“คุณล้อเล่นกับผมเหรอ？”
ส้าวส้วยส่ายหน้า：“สรุปคือ จำไว้ว่า พวกเราไม่ได้ขาดเงิน”