NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 67 ก็แค่300000ไม่ใช่หรือไง

บที่ที่ 67 ก็แค่300000ไม่ใช่หรือไง
ณ ประตูร้านขายเสื้อผ้า
เซี่ยลู่มองไปที่หลี่ฝาง หลี่ฝางมองเซี่ยลู่ ดวงตาทั้งสองกำลังเหม่อนิ่ง
“ฉันแค่ล้อเล่นกับนายเท่านั้น นายคิดจริงจังไปได้”
เมื่อเห็นว่าหลี่ฝางไม่ได้พูดอะไรออกมาอยู่นาน เซี่ยลู่ก็หัวเราะเบา ๆ และเอ่ยหยอกล้อขึ้นเพื่อหลีกเลี่ยงความลำบากใจ
แม้ว่าหลี่ฝางจะไม่ตอบ แต่เซี่ยลู่ก็รู้คำตอบอยู่ในใจของเธอ
นั่นคือไม่มีโอกาสแล้ว
พวกเขานั่งแท็กซี่กลับโรงเรียน ระหว่างทาง หลี่ฝางคิดว่าการต้องนั่งแท็กซี่อยู่ทุกครั้งไม่สะดวกเกินไป ตัวเขาสมควรจะซื้อรถสักคันหรือเปล่า
อีกไม่นานการสอบเข้าวิทยาลัยกำลังจะมาถึงแล้ว รอจนการสอบเข้าวิทยาลัยสิ้นสุดลง ช่วงหยุดฤดูร้อนก็สามารถไปสอบใบขับขี่ได้ จากนั้นก็ซื้อรถสปอร์ตสักคัน ขึ้นมหาลัยแล้วก็เอาไปรับส่งสาวได้
นี่ต่างหากถึงเป็นชีวิตปกติของลูกเศรษฐี
ตอนที่แยกกัน เซี่ยลู่เอ่ยขึ้น “หลี่ฝาง เรื่องที่ฉันเคยทำแท้ง นายอย่าได้บอกคนอื่นเกี่ยวกับเรื่องนี้”
“วางใจเถอะ เรื่องแบบนี้ ฉันไม่พูดมั่วซั่ว” หลี่ฝางกล่าว
“โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลี่เสี่ยวเสี่ยว อย่าให้เธอรู้เด็ดขาด หากเธอรู้เข้า เธอจะต้องแก้แค้นฉันแน่” เซี่ยลู่เอ่ยขึ้นอย่างร้อนตัวอยู่บ้าง
หลี่ฝางพยักหน้าและเดินเข้าห้องเรียนไป
เมื่อไปถึงประตูห้องเรียน หลี่ฝางก็ชนเข้ากับหลี่เสี่ยวเสี่ยว
หลี่ฝางตกใจและถามขึ้น “หลี่เสี่ยวเสี่ยวเธอมาทำอะไรอยู่ที่ประตู? ”
“ฉันแค่จะไปห้องน้ำ พอเห็นว่านายกับเซี่ยลู่เดินมาด้วยกัน ฉันก็เลยเดินกลับมาเงียบๆ คิดไม่ถึงเลยว่า เซี่ยลู่จะเคยทำแท้งมาก่อน” หลี่เสี่ยวเสี่ยวหัวเราะอย่างร้ายกาจ
“เธอได้ยินหมดแล้ว” หัวใจของหลี่ฝางเกร็งแน่น อะไรที่กลัวก็มาถึงทันทีจริงๆ
“ใช่สิ ใกล้ขนาดนี้ ไม่ได้ยินได้ยังไง” หลี่เสี่ยวเสี่ยวหัวเราะ
“เซี่ยลู่ช่างเลวร้ายเสียจริง เธอเอาหน้าที่ไหนมาหัวเราะเยาะว่าฉันมีคนแก่เลี้ยงดู อย่างน้อยฉันก็ไม่เคยทำแท้งมาก่อน เธออายุเท่าไหร่เองเชียว เพิ่งจะครบ 18 ปีไม่ใช่หรือไง ทำแท้งเสียแล้ว” หลี่เสี่ยวเสี่ยวส่ายหัวและถอนหายใจ
“ฉันจะไปตั้งกระทู้เพื่อเปิดโปงเรื่องอื้อฉาวของเซี่ยลู่” หลี่เสี่ยวเสี่ยวรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันทีเตรียมตัวจะโพสต์
“หลี่เสี่ยวเสี่ยว เซี่ยลู่ไม่ได้หาเรื่องเธอ ทำไมต้องไปแบล็กเมล์ด้วย?” หลี่ฝางขมวดคิ้วและพูดอย่างไม่พอใจ
“ใครบอกว่าเธอไม่หาเรื่องฉัน หลี่ฝาง นายอย่าคิดว่าฉันไม่รู้ คนที่เปิดโปงเรื่องเมื่อวานของฉัน ก็คือเซี่ยลู่ใช่ไหมล่ะ”
หลี่เสี่ยวเสี่ยวพูดอย่างเย็นชา “เมื่อกี้นี้ ฉันนั่งแท็กซี่ไปที่Lotusมา อ้างว่ามีบางอย่างบางอย่างลืมเอาไว้ในล็อบบี้ พอเปิดกล้องวงจรปิดดู ผลคือฉันเห็นพวกนาย”
“นาย หลิวเฉียวเฉียว และเซี่ยลู่ต่างก็อยู่ที่Lotusเมื่อวานนี้ นายไม่มีทางแบล็กเมล์ฉัน หลิวเฉียวเฉียวเองก็ไม่มีความกล้าพอที่จะทำ มีก็แค่เซี่ยลู่เท่านั้นที่ทำได้ ฉันเพิ่งจะตบเธอไปกลางวันแสกๆ เธอจะต้องไม่พอใจและคิดแค้นอยู่แน่”
หลี่เสี่ยวเสี่ยวกล่าวอย่างหนักแน่น “ฉันมั่นใจว่าเธอเป็นคนทำ”
“หลี่เสี่ยวเสี่ยว เธออย่าเพิ่งส่งไป”
หลี่ฝางหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและเลิกบล็อกหลี่เสี่ยวเสี่ยว “ฉันจะโอนเงิน 2,000 หยวนให้เธอเป็นค่าปิดปาก เธอเห็นว่ายังไง?”
“ทำไมนายจะต้องดีกับเซี่ยลู่ขนาดนั้นด้วย เด็กเป็นลูกนาย หรือว่านายยังชอบเธออยู่?” หลี่เสี่ยวเสี่ยวกระทืบเท้าด้วยความโกรธ
“ไม่ใช่ทั้งนั้น” หลี่ฝางส่ายหัว
หลี่ฝางแค่สงสารเซี่ยลู่
เซี่ยลู่ได้รับบาดเจ็บจากตู้เฟยมามากเกินไปแล้ว หลี่ฝางทนไม่ได้อยู่บ้าง
“งั้นบอกมาสิว่าลูกใคร?” หลี่เสี่ยวเสี่ยวเม้มริมฝีปากและถาม
“ถ้าฉันบอกเธอแล้ว เธอจะเก็บความลับเรื่องที่เซี่ยลู่เคยตั้งครรภ์เอาไว้และกลืนมันลงท้องตลอดไปรึเปล่า?” หลี่ฝางถามอย่างไม่แน่ใจ
หลี่เสี่ยวเสี่ยวพยักหน้า
“ตู้เฟย” หลี่ฝางกล่าว
“ตกใจแทบแย่ ฉันคิดว่าเป็นของนายซะอีก” หลี่เสี่ยวเสี่ยวกลอกตาใส่หลี่ฝาง “เด็กก็ไม่ใช่ของนาย นายจะกังวลไปทำไม?”
หลี่ฝางไม่ได้พูดอะไร
เขาเปลี่ยนหัวข้อ “อ้อใช่ เธอยังไม่ได้อธิบายความสัมพันธ์กับชายชรานั่นไม่ใช่หรือไง คิดได้หรือยัง?”
“หลังเลิกเรียนแล้วค่อยอธิบาย เรื่องนี้ไม่รีบร้อน” หลี่เสี่ยวเสี่ยวกล่าว
หลังเลิกเรียน หลี่เสี่ยวเสี่ยวพาหลี่ฝางไปที่สวนสาธารณะ
“เธอพาฉันมาที่นี่ทำไม?” หลี่ฝางขมวดคิ้ว
หลี่เสี่ยวเสี่ยวยังคงดึงเวลา “ไม่ต้องกังวล อีกเดี๋ยวนายก็รู้”
หลังจากนั้นไม่นาน ชายชราก็วิ่งเข้ามา เมื่อชายชราเห็นหลี่ฝางเขาก็ขมวดคิ้วและมีท่าทางไม่พอใจอยู่เล็กน้อย
“เสี่ยวเสี่ยว เขาเป็นใคร?” ชายชรามองหลี่ฝางอย่างไม่วางใจ
“นี่คือแฟนของฉัน” หลี่เสี่ยวเสี่ยวควงแขนของหลี่ฝางและพูดอย่างมีความสุข
หลี่ฝางคิดจะผลักหลี่เสี่ยวเสี่ยวออกแต่เธอกอดเธอไว้แน่น ให้ตายก็ไม่ยอมปล่อยหลี่ฝางไป
“เธอมีแฟนแล้วหรือเนี่ย”
“ไม่เลว ไม่เลว มองแล้วไม่เลว”
ชายชราหัวเราะและเอ่ยชมหลี่ฝาง
ชายชราพูดจบก็ยื่นมือออกไปจับมือกับหลี่ฝาง ในขณะจับมือหลี่ฝางก็ออกแรงอย่างเต็มที่ จนชายชราร้องออกมา
“หลี่ฝาง นี่นายกำลังทำอะไร! ”
หลังจากที่หลี่เสี่ยวเสี่ยวถลึงตาใส่หลี่ฝาง หลี่ฝางถึงค่อยปล่อยชายชรา
หลี่ฝางยังคงจำฉากตอนที่ชายชราแตะก้นของหลี่เสี่ยวเสี่ยวได้ หากไม่ใช่เพราะหลี่เสี่ยวเสี่ยวหยุดเขา หลี่ฝางคงต้องการเอาชนะตาแก่นี่สักยก
หลังจากปล่อยมือ ชายชราก็มองไปที่หลี่ฝางด้วยความกลัว
“เสี่ยวเสี่ยว คนที่เธอนัดให้ฉันล่ะ เงินมัดจำฉันก็ให้เธอไปแล้ว ถ้าเธอไม่ให้ตนกับฉัน วันนี้เธออย่าได้คิดจะไปไหน” ชายชรากัดฟันแน่น หน้าตาแสดงความดุร้ายออกมา
“มาแล้ว มาแล้ว”
ในตอนนั้นเอง ถังหยู่ซวนก็ขับรถฟอร์ดสีแดงของเขาเข้ามาที่สวนสาธารณะ
หลังจากจอดรถ ถังหยู่ซวนและลู่หลุ่ยก็ลงมา ในเวลานั้นเองสีหน้าของถังหยู่ซวนก็น่าเกลียดอย่างยิ่ง เมื่อเขามองไปที่แววตาของชายชรา ราวกับว่าเขากำลังมองไปยังศัตรูของพ่อของเขา
ถังหยู่ซวนเห็นหลี่ฝางก็เดินเข้ามา “น้องชาย นายก็อยู่ด้วยหรือ”
หลี่ฝางพยักหน้า “ทำไมคุณถึงมาที่นี่? ”
“ฉันมาส่งลู่หลุ่ย” สีหน้าของถังหยู่ซวนหนักอึ้งเล็กน้อย
หลังจากลงจากรถ ลู่หลุ่ยก็เดินไปหาชายชรา ชายชรามองลู่หลุ่ยอย่างประเมิน จากนั้นใบหน้าจึงเผยรอยยิ้มพึงพอใจ “ไม่เลว ไม่เลว”
“เสี่ยวเสี่ยว เธอรับประกันแน่นะว่าลูกเจี๊ยบตัวนี้เป็นของใหม่” ชายชรากล่าวพร้อมกับกะลิ้มกะเหลี่ย
“เพื่อนของฉันไม่เคยแม้แต่มีความรัก” หลี่เสี่ยวเสี่ยวกลอกตามองชายชรา
“ไม่เลว ไม่เลว”
ชายชราพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและผลักลู่หลุ่ยเข้าไปในรถ
“หลี่เสี่ยวเสี่ยว นี่มันอะไรกันแน่?” หลี่ฝางขมวดคิ้วและมองไปที่ฉากตรงหน้า
ถังหยู่ซวนกัดฟันและกำหมัดแน่น
เสียงปึงดังขึ้น ถังหยู่ซวนต่อยรถของเขาเข้าหมัดหนึ่ง
“ถังหยู่ซวน นี่คือชีวิตของพวกเรา” สีหน้าของหลี่เสี่ยวเสี่ยวเริ่มหนักอึ้งขึ้น
“หลี่ฝาง นายอยากรู้ไม่ใช่หรือไง?” หลี่เสี่ยวเสี่ยวกล่าวว่า “ตอนนี้ฉันจะบอกนาย”
“ชายชราคนนี้เป็นคนรวย เขามีงานอดิเรกพิเศษ ฉันและเขารู้จักกันทางออนไลน์” หลี่เสี่ยวเสี่ยวพูดถึงตรงนี้ คิ้วก็ขมวดขึ้นเล็กน้อย “ฉันไม่อยากโกหกนาย”
“แล้วลู่หลุ่ยล่ะ?” หลี่ฝางรู้สึกกระวนกระวายใจ รู้สึกได้ถึงบางอย่างไม่ปกติ
“นายลืมไปแล้วหรือ? ไม่กี่วันก่อนฉันเคยเอ่ยกับนาย ถามว่านายให้ฉันยืมเงินได้หรือเปล่า แต่นายปฏิเสธไป”
“พ่อของลู่หลุ่ยกำลังจะผ่าตัดบายพาสหัวใจ เธอต้องการเงิน 300000 หยวนสำหรับค่าผ่าตัดฉุกเฉิน ลู่หลุ่ยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องขายร่างกายเพื่อแลกกับค่าผ่าตัดของพ่อเธอ!” หลี่เสี่ยวเสี่ยวเอ่ยอย่างอ่อนแรง
“เมื่อวานฉันไปทานอาหารเย็นกับชายชราที่Lotus ก็เพื่อคุยเรื่องนี้ พวกเราตกลงกันแล้ว ลู่หลุ่ยจะอยู่กับเขาเป็นเวลาหนึ่งเดือน และเขาจะให้ลู่หลุ่ย300000”
หลี่เสี่ยวเสี่ยวเอ่ย “นี่คือคำอธิบายของฉัน”
ในเวลานั้นเอง ชายชราก็สตาร์ทรถ หลี่ฝางถลึงตาใส่หลี่เสี่ยวเสี่ยว “เธอยัยคนงี่เง่า ทำไมไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้!”
“ถังหยู่ซวน รีบสตาร์ทรถ! ” หลี่ฝางวิ่งเข้าไปคว้าแขนของถังหยู่ซวนแล้วลากเขาขึ้นรถ
“ทำอะไร? ” ถังหยู่ซวนถาม
“ยังจะทำอะไรอีก แน่นอนว่าก็เอาตัวลู่หลุ่ยกลับมา หรือนายคิดจะยืนมองดูลู่หลุ่ยถูกชายชราคนนั้นข่มเหง?” หลี่ฝางคำราม “พวกนายไม่ได้เป็นเพื่อนกันหรือไง?”
“ยืนมองดูลู่หลุ่ยตกต่ำไปทั้งยังงี้?”
“พวกเราจะทำอะไรได้ ถ้าไม่ทำแบบนี้ พ่อของลู่หลุ่ยก็จะตาย! ” ถังหยู่ซวนเอ่ยอย่างหมดหนทาง
“ไม่ต้องกังวล ค่าผ่าตัด 300000 หยวนฉันจ่ายเอง” หลี่ฝางเอ่ยอย่างใจกว้าง “ตอนนี้งานของนายคือรีบขับรถให้เร็ว ตามให้ทันชายชราและช่วยคนกลับมา”
“เร็วเข้า! ” หลี่ฝางเอ่ยกระตุ้น
ถังหยู่ซวนสตาร์ทรถทันที หลี่เสี่ยวเสี่ยวมองไปที่หลี่ฝางสีหน้าไม่เชื่อ “นายเต็มใจที่จะให้ลู่หลุ่ยยืม300000 จริงหรือ? ”
“ก็แค่300000ไม่ใช่หรือไง” หลี่ฝางเอ่ยอย่างพูดไม่ออก “ต่อให้เป็นสามล้านก็ไม่สามารถปล่อยให้ลู่หลุ่ยถูกชายชราคนนี้ข่มเหงได้”