NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 705 รอพ่อของคุณกลับมา

“ความหมายของนายก็คือ มีคนวางแผนใส่ร้ายตระกูลหยิ่นของนาย?” หลี่ฝางขมวดคิ้วพลางกล่าว
“ใช่ ถูกต้อง เป็นความจริงที่ผมอยากจะเอาคืนคุณ แต่ว่า คนที่ลงมือกับคุณจริง ๆ กลับเป็นคนอื่น อีกอย่าง เรื่องนี้ จากต้นจนจบพ่อของผมไม่ได้มีความเกี่ยวข้องเลย พวกเราไม่ได้โง่ขนาดนั้น ต่อให้ให้เงินแมงป่องจริง ก็ไม่มีทางที่จะใช้บัญชีของบริษัท นั่นเท่ากับว่าเป็นการยักยอกเงินสาธารณะของบริษัท หุ้นส่วนในคณะกรรมการบริหารทั้งหมด จะต้องรับรู้แน่”
หยิ่นเหล่ยกล่าว: “คุณชายหลี่ ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจจุดจุดนี้ ตระกูลหยิ่นของพวกเรา ไม่อยากเป็นศัตรูกับตระกูลหลี่ของพวกคุณ”
“จุดประสงค์ที่ผมนัดคุณมา หนึ่งคือเพื่อชดใช้ สองคือเพื่ออธิบายให้ชัดเจน”
กล่าวไป หยิ่นเหล่ยก็หยิบบัตรธนาคารใบหนึ่งขึ้นมา และนำมาวางลงบนฝ่ามือของหลี่ฝาง: “ในนี้มีอยู่ห้าล้าน ถือเป็นการชดใช้ค่าเสียหายของบาร์ของนาย นอกจากนี้ ยามที่มีปัญหาพวกนั้น พวกเราก็ได้ช่วยจัดการแล้ว”
หลี่ฝางจ้องมองหยิ่นเหล่ย แล้วส่ายหัว: “ฉันไม่ได้ขาดเงิน ดังนั้นบัตรใบนี้ นายเก็บไว้เองเถอะ”
“สำหรับเรื่องที่นายพูดเมื่อกี้ เดี๋ยวฉันจะให้คนไปตรวจสอบ ถ้าให้ฉันรู้ว่านายโกหกฉัน นายน่าจะเข้าใจดี ว่าตระกูลหยิ่นจะต้องชดใช้ยังไง” หลี่ฝางกล่าวด้วยสีหน้าเย็นชา
“ไม่กล้าหรอกครับ” หยิ่นเหล่ยส่ายหัว: “ครั้งนี้ที่มาหาคุณ เป็นความต้องการของพ่อของผม เงิน ก็เป็นพ่อของผมให้ผมมอบให้คุณ ท่านยังบอกกับผมว่า ที่ผมถูกทำให้เป็นแบบนี้ เป็นเพราะผมก่อเวรก่อกรรมเอง ไม่ให้ผมโกรธแค้นคุณ ผมเกลียดความอ่อนแอของเขา แต่ก็ต้องยอมเผชิญหน้ากับความเป็นจริงแบบเขา อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้”
“ผมสู้คุณไม่ได้ แล้วก็เอาคืนคุณไม่ได้ ดังนั้น ผมเลือกที่จะวางมือ เลือกที่จะยอมรับความล้มเหลว” หยิ่นเหล่ยกล่าว
หลี่ฝางหัวเราะเหอะ ๆ แล้วชี้ไปที่หวางซีกาง กล่าว: “แล้วเขามาทำไม? เขาเป็นคนของแมงป่องนะ”
หยิ่นเหล่ยยิ้ม: “ถ้าต้องเลือกระหว่างผมกับแมงป่อง ผมคิดว่า เขาก็คงจะเลือกผมสินะ?”
“หรือต่อให้ไม่เลือกผม ผมก็เชื่อว่าเขาจะไม่ขายผม เพราะยังไง พวกเราก็เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก เขาเป็นพี่ชายที่แสนดีของผม แต่ผมกลับหลอกให้เขา” หยิ่นเหล่ยกล่าวด้วยสีหน้าซับซ้อน
“มีเรื่องหนึ่งที่ฉันไม่เข้าใจ คนที่ไม่เห็นแก่หน้าใครทั้งสิ้นอย่างแมงป่อง ทำไมถึงได้เอาใจใส่นายขนาดนี้?” หลี่ฝางมองหวางซีกางพลางซักถาม
หยิ่นเหล่ยเองก็เชื่อมั่นในจุดจุดนี้ ว่าแมงป่องจะขัดแย้งกับหลี่ฝางเพราะหวางซีกาง ดังนั้นถึงได้วางแผนออกมา
แต่หวางซีกาง ก็เป็นเพียงแค่คนที่ไม่มีความสำคัญอะไรเท่านั้นเอง
ถึงแม้เขาจะเคยช่วยชีวิตแมงป่อง แต่สำหรับคนอย่างแมงป่องแล้ว ไม่ใช่คนที่จะจดจำบุญคุณไปตลอดชีวิต
ณ เวลานี้ หวางซีกางอายจนหน้าแดงขึ้นมา อดกลั้นอยู่ครึ่งค่อนวันถึงได้เอ่ยออกมา: “ความจริงแล้ว ผมเป็นผู้ชายของแมงป่อง”
“หมายความว่ายังไง?” หลี่ฝางขมวดคิ้ว เขาไม่ค่อยจะเข้าใจนัก
หยิ่นเหล่ยกล่าว: “แมงป่องมีความชอบพิเศษอย่างหนึ่ง เขาไม่ชอบผู้หญิง แต่ชอบผู้ชาย และหวางซีกาง ก็คือผู้ชายที่แมงป่องรัก เรื่องนี้ มีน้อยคนมากที่รู้ แมงป่องชอบหวางซีกางมาก เพื่อเขาแล้ว แมงป่องทำได้แทบทุกอย่าง พูดจริง ๆ นะ เรื่องนี้ผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน คนที่เย็นชาไร้น้ำใจอย่างแมงป่อง หลับหลังยังมีอะไรแบบนี้อยู่ด้วย”
หลี่ฝางขมวดคิ้ว เขารู้สึกหมดคำจะพูดในทันใด
และหวางซีกางก็ได้เอ่ยขึ้น: “ที่จริงแล้ว ในตอนที่หยิ่นเหล่ยมาหาผม ก็มีคนไปหาแมงป่องแล้วเหมือนกัน คนคนนั้น มาจากเมืองเอก”
“นายยังรู้อะไรอีก” หลี่ฝางถามต่อ
“เรื่องอื่น ผมก็ไม่รู้อะไรเลย แต่ว่า คุณที่ต้องการจัดการคุณจริง ๆ ไม่ใช่หยิ่นเหล่ย แต่เป็นคนที่มาจากเมืองเอกคนนั้น”
“แมงป่อง เหมือนกับว่าจะเชื่อฟังคนคนนั้นมาก ในตอนที่เขามา เขาปิดหน้า ตอนนั้นผมอยู่บนเตียง แมงป่องบอกผมไม่ให้ส่งเสียง ถ้าผมส่งเสียง จะต้องถูกฆ่าตายแน่ แมงป่องบอกว่า แม้แต่เขาเองก็ปกป้องผมไม่ได้”
หวางซีกางกล่าว: “หลังจากที่แมงป่องกลายเป็นลูกพี่ของอำเภอหลิน น้อยมากที่จะเคารพนับถือคนอื่นแบบนี้ ชายปิดหน้าคนนั้น เป็นคนแรก”
“และก็เป็นเพียงคนเดียวที่ผมเคยเห็น” หวางซีกางกล่าว
หลี่ฝางจ้องมองหวางซีกาง เขาขมวดคิ้ว: “นายคงไม่ได้แต่งเรื่องมาหลอกฉันใช่ไหม?”
“เป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน” หวางซีกางมองหลี่ฝางอย่างหวาดกลัว: “คุณชายหลี่ เรื่องนี้ ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลหยิ่นจริง ๆ คุณอย่าได้ลงมือกับตระกูลเด็ดขาด……”
หยิ่นเหล่ยเองก็เป็นกังวล กังวลว่าตระกูลหลี่จะใช้มาตรการคว่ำบาตรทางเศรษฐกิจกับตระกูลหยิ่น
ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ ตระกูลหยิ่นจบสิ้น หยิ่นเหล่ยเองก็จบสิ้นเหมือนกัน
หลี่ฝางหัวเราะเหอะ ๆ กล่าว: “สบายใจได้ ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น เรื่องที่ฆ่าศัตรูเป็นพัน แต่ตัวเองก็สูญเสียกำลังพลไปแปดร้อยแบบนั้น ฉันก็ไม่อยากทำหรอก”
“เรื่องนี้ฉันจะไปตรวจสอบให้ละเอียดเอง ถ้าหากเรื่องทั้งหมดเป็นอย่างที่นายพูด ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลหยิ่นของพวกนาย ฉันก็จะไม่เอาเรื่องด้วย แต่ถ้าหากตระกูลหยิ่นได้เข้าร่วมด้วยจริง ๆ ตระกูลหลี่ของเรา ก็จะไม่ปล่อยพวกนายไปง่าย ๆ ต่อให้ไม่ทำให้พวกนายล้มละลาย ก็ต้องทำให้พวกนายลืมตาอ้าปากไม่ขึ้น”
หลี่ฝางกล่าวด้วยใบหน้าเย็นชา
หยิ่นเหล่ยพยักหน้า ราวกับว่าไม่กลัวหลี่ฝางจะไปตรวจสอบ
หลี่ฝางจ้องมองหยิ่นเหล่ย พลางเอ่ยถาม: “ยังมีเรื่องอื่นอีกไหม?”
หยิ่นเหล่ยพยักหน้า กล่าว: “สองพี่น้องตระกูลโจว ผมจะช่วยคุณดูแลเป็นอย่างดี”
สีหน้าของหลี่ฝางเปลี่ยนไปเล็กน้อย หยิ่นเหล่ยรีบกล่าวต่อทันที: “ที่ที่พวกเขาพักอยู่ เป็นธุรกิจของตระกูลหยิ่นของเรา”
“รบกวนนายด้วยนะ” หลี่ฝางกล่าว
“หวางซีกาง มอบภารกิจให้นายหนึ่งอย่าง ถ้าหากนายสามารถหลอกถามจากปากของแมงป่องได้ ว่าชายปิดหน้าคนนั้นเป็นใคร งั้นบัตรธนาคารใบนี้ ก็จะเป็นของนาย”
หลี่ฝางจ้องมองหวางซีกาง พลางกล่าว: “แมงป่องชอบผู้ชาย ฉันคิดว่า นายน่าจะไม่ได้ชอบแมงป่องใช่ไหม?”
“ถ้าหากนายสามารถหลอกถามฐานะของชายปิดหน้ามาได้ ก็จะได้รับเงินก้อนนี้ จากนั้นฉันจะหาสถานที่ที่แมงป่องหานายไม่เจอ ให้นายใช้ชีวิตอย่างสบายไปตลอดชีวิต” หลี่ฝางนำบัตรธนาคารที่หยิ่นเหล่ยยื่นให้เขา เลื่อนไปวางไว้ด้านหน้าของหวางซีกาง
หวางซีกางสีหน้าซับซ้อนเล็กน้อย: “หากให้แมงป่องรู้เข้าว่าผมทำงานให้คุณ เขาจะต้องฆ่าผมแน่ ๆ เลย”
“เหอะ ๆ ฉันไม่พูด หยิ่นเหล่ยไม่พูด แมงป่องจะรู้ได้ยังไง?” หลี่ฝางหัวเราะเหอะ ๆ
หวางซีกางมองไปที่หยิ่นเหล่ย หยิ่นเหล่ยพยักหน้ากล่าว: “เงินห้าล้าน สามารถทำนายให้นายใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ได้อย่างสบายจริง ๆ แหละ”
หวางซีกางถึงได้พยักหน้ารับปากหลี่ฝาง
หลี่ฝางลุกขึ้นพลางกล่าว: “ยังมีเรื่องอื่นอีกไหม? ถ้าไม่มี ฉันก็ขอตัวล่ะ”
“ไม่มีแล้ว แต่ว่า ผมหวังว่าคุณชายหลี่กลับไปที่ตงไห่จะดีกว่า ถึงมีที่ข้างกายของคุณชายหลี่จะมีคนคอยคุ้มครอง แต่ว่า ที่นี่เป็นอาณาเขตของแมงป่อง ยอดฝีมือที่อยู่ข้างกายของคุณพวกนั้น เกรงว่าจะจัดการกับแมงป่องไม่ได้”
“อยู่ที่อำเภอหลิน พลังอำนาจที่แมงป่องสามารถนำมาใช้ได้นั้นเยอะมาก”
“แม้แต่ตระกูลหยิ่นของพวกเรา จะทำอะไรก็ยังต้องดูสีหน้าของแมงป่อง” หยิ่นเหล่ยกล่าวแนะนำ
หลี่ฝางพยักหน้า ความจริงแล้วจุดประสงค์ที่หลี่ฝางมาที่อำเภอหลิน ก็เพื่อสืบว่าที่เมืองเอกเป็นใครที่คอยต่อกรกับตัวเอง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า จะไม่ได้ความอะไร
หลี่ฝางคิดว่าจะได้รับข้อมูลอะไรบางอย่างจากตระกูลหยิ่น ดูแล้ว ตระกูลหยิ่นตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ได้มีส่วนร่วมเลยสักนิด
หลี่ฝางขับรถ กลับมาถึงหมู่บ้านตระกูลหลี่ และซื้อของเล็กน้อย แล้วไปที่บ้านของหลี่ซ่วยซ่วยสักพัก ในระหว่างนั้น หลี่ซ่วยซ่วยก็ขอโทษขอโพยหลี่ฝางอย่างหนัก พูดถ้อยคำจำพวกรู้สึกผิด แต่ตั้งแต่ต้นจนจบหลี่ฝางก็เพียงแค่ยิ้ม ปากก็บอกว่าไม่เป็นไร ไม่ได้ใส่ใจ เข้าใจอะไรพวกนี้”
แต่ว่าภายในใจของหลี่ฝาง กลับได้เกิดความรู้สึกไม่พอใจ ต่อหลี่ซ่วยซ่วยขึ้นมาแล้ว
หลี่ซ่วยซ่วยไม่มีทางที่จะเป็นเพื่อนอย่างที่ถังหยู่ซวนเป็นได้ อย่างมากก็เป็นได้เพียงเพื่อนที่แสนธรรมดาคนหนึ่ง
ในคืนเดียวกันนั้น หยิ่นเหล่ยก็โทรเข้ามา
หลี่ฝางรับโทรศัพท์ แล้วกล่าว: “ฉันได้ตรวจสอบแล้ว ที่นายพูดกับฉันเมื่อตอนกลางวัน ล้วนเป็นความจริง พนักงานบัญชีคนนั้นหลังจากที่โอนเงินให้แมงป่องแล้ว ก็กระโดดน้ำฆ่าตัวตายเลย และภรรยาและลูกของเขา ก็ได้ถูกลักพาตัวจริง ๆ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ลูกของเขาอีกคนหนึ่ง ยังอยู่ในมือของคนพวกนั้น ดังนั้นภรรยาของเขา จึงไม่ยอมพูดอะไรเลยสักอย่าง ไม่ยอมรับแม้กระทั่งว่าถูกลักพาตัว”
“ดูแล้ว แมงป่องและชายปิดหน้าคนนั้น ต่างก็ต้องการโยนความผิดให้นาย ตอนนั้นในขณะที่แมงป่องต้องการลงมือกับฉัน เขาก็พูดออกมาโดยตรงเลยว่าพ่อของนายเป็นคนสั่ง” หลี่ฝางกล่าว
“ไอ้เหี้ยแมงป่อง มันต้องการทำลายตระกูลหยิ่นของพวกเรา จากนั้นก็กลืนธุรกิจตระกูลหยิ่นของพวกเราซะ มันคิดจะชำระล้างตัวเองให้ขาวสะอาด ผลประโยชน์จากธุรกิจมืด มันก็รู้ว่ากินได้ไม่นาน มันอยากทำธุรกิจ แต่คนอย่างมัน ใครจะกล้าทำธุรกิจด้วย ดังนั้น มันก็เลยเห็นตระกูลหยิ่นของเราเป็นเป้าหมาย เมื่อก่อนก็อยากเข้าถือหุ่นในตระกูลหยิ่นของเรา แต่โดนฉันปฏิเสธไป
หยิ่นเหล่ยกล่าว: “ผมคิดนะ แมงป่องอยากถือโอกาสนี้ โค่นตระกูลหยิ่นของพวกเรา จากนั้นก็กว้านซื้อหุ้นของตระกูลหยิ่นด้วยราคาต่ำ”
“สำหรับเรื่องที่แมงป่องจะมีความคิดยังไงนั้น ฉันไม่อยากรู้ ฉันแค่อยากรู้ว่าชายปิดหน้าคนนั้นเป็นใคร นายช่วยฉันไปสืบมาหน่อย สำหรับแมงป่อง ฉันคิดว่าตระกูลหยิ่นของนายจะคุ้นเคยกว่าพวกเรา ตรวจสอบหน่อยนะ แมงป่องมีการติดต่ออย่างใกล้ชิดเป็นพิเศษกับใครที่เมืองเอง นอกจากนี้ แมงป่องโผล่ขึ้นมาได้ยังไง เงินก้อนแรกของเขา มาได้ยังไง ประวัติความเป็นมาของเขา สืบให้ละเอียด มีเบาะแสอะไร รีบโทรหาฉันทันที
หลี่ฝางสั่งราวกับสั่งลูกน้อง
“ได้ ผมจะช่วยคุณสืบเอง อ้อใช่แล่ว มากสุดสามวัน แมงป่องก็จะสืบหาที่อยู่ของคุณเจอ ทางที่ดีคุณต้องรีบไปจากอำเภอหลินภายในสามวัน ถ้าหากพบกับอันตรายอะไรขึ้นมาจริง ๆ โทรหาผมได้ ถึงแม้ว่าตระกูลหยิ่นของพวกเราจะทำธุรกิจที่ใสสะอาด แต่อำเภอหลินแห่งนี้ ถึงยังไงก็เป็นอาณาเขตของเรา ไม่มากก็น้อย ก็ยังพอจะช่วยคุณชายหลี่ได้บ้าง” หยิ่นเหล่ยกล่าว
หลี่ฝางถามด้วยความซาบซึ้งเล็กน้อย: “ทำไมถึงช่วยฉัน? ฉันทำให้นายกลายเป็นคนที่ใช้การไม่ได้นะ?”
“เหอะ ๆ ก็แค่ของสกปรกที่ซ่อนอยู่ข้างใน จะหายก็ให้มันหายไป ก็ดีเหมือนกัน แบบนี้แล้ว ผมก็สามารถตั้งหน้าตั้งตาเรียนรู้การทำธุรกิจกับพ่อของผม สำหรับเรื่องทายาทสืบสกุล แม่คงผมยังสามารถให้กำเนิดลูกชายอีกคนได้
หยิ่นเหล่ยกล่าว: “ช่วยผมกล่าวขอโทษหลี่ซ่วยซ่วยด้วย หลายปีมานี้ เพราะเรื่องไห่เย่น ผมรู้สึกผิดกับเขามาก”
หลังจากที่วางโทรศัพท์ หลี่ฝางก็ยิ้มส่ายหัว
คำพูดของหยิ่นเหล่ย หลี่ฝางไม่กล้าที่จะเชื่อทั้งหมด
หลี่ฝางทำให้เขามีทายาทไม่ได้ เขาไม่เอาคืนตัวเองก็นับว่าใจกล้วงมากพอแล้ว แถมยังมาช่วยตัวเอง?
เป็นไปได้เหรอ?
หลี่ฝางโทรหาลุงเฉียน นำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนกลาง เล่าให้ลุงเฉียนฟังอีกรอบ ให้ลุงเฉียนช่วยวิเคราะห์
หลังจากที่ลุงเฉียนฟังจบ ก็หัวเราะเหอะ ๆ พลางกล่าว: “เรื่องนี้ ฉันเชื่อว่าหยิ่นเจิ้งไม่กล้าขนาดนั้น ดังนั้น ที่ลูกชายของเขาพูด ส่วนมากเชื่อถือได้”
“หยิ่นเจิ้งกว่าจะก้าวมาถึงทุกวันนี้ได้ไม่ง่ายเลย เขาไม่โง่ถึงขั้นที่จะหาเหาใส่หัว และอีกอย่างหลังจากที่ลูกชายของเขาถูกคุณทำร้าย ฉันได้ไปที่อำเภอหลินครั้งหนึ่ง เพื่อชดใช้ให้กับตระกูลหยิ่น ดังนั้น ตั้งแต่ต้นจนจบ ฉันคิดว่าหยิ่นเจิ้งไม่ได้มีส่วนร่วมกับเรื่องนี้”
ลุงเฉียนกล่าว: “เรื่องที่แมงป่องชอบผู้ชาย ฉันก็พอได้ยินมาบ้าง แต่ก็ไม่สามารถแน่ใจได้ สำหรับชายปิดหน้าที่หวางซีกางเอ่ยถึง ฟังไปแล้วค่อนข้างปลอม แค่ฟังผ่าน ๆ ไปก็พอแล้ว
“ศัตรูของพวกเรามีเยอะ ส่วนใหญ่ต่างก็ฉีกหน้ากันไปอย่างเปิดเผยแล้ว ที่ยังไม่โผล่หน้าออกมา ก็มีเพียงตระกูลตงฟางนั่นแล้วล่ะ”
ลุงเฉียนกล่าว: “เดี๋ยวฉันจะลงมือตรวจสอบเอง”
“เรื่องนี้ คุณไม่ต้องเป็นกังวล” ลุงเฉียนกล่าวกล่าวกับหลี่ฝาง
หลี่ฝางพยักหน้า แล้วเอ่ยถาม: “ใช่แล้ว ลุงเฉียน วันนี้แมงป่องบอกกับผมว่า พ่อของผมอาจจะกลับมาไม่ได้ ร่องรอยของคุณพ่อ ได้ถูกทางสี่ตระกูลใหญ่รู้เข้าแล้ว ต่อให้พ่อของผมทำภารกิจสำเร็จอย่างราบรื่น ก็ต้องเผชิญหน้ากับการซุ่มโจมตีของสี่ตระกูลใหญ่”
“เรื่องนี้ ลุงเห็นว่ายังไงครับ พ่อของผมจะมีอันตรายจริง ๆ หรือเปล่า?” หลี่ฝางถามด้วยความกังวล
“ถ้าฉันบอกว่าไม่มีอันตรายเลย แบบนั้นมันก็จะปลอมไปหน่อย ลูกพี่ก็เป็นคนเหมือนกัน ขอแค่เป็นคน ก็ต้องตายกันทั้งนั้น แต่ว่า ฉันเชื่อมั่นในตัวลูกพี่”
ลุงเฉียนกล่าว: “สำหรับร่องรอยการเดินของคุณพ่อคุณ แม้แต่ฉันก็ยังไม่รู้ แล้วสี่ตระกูลใหญ่นั่น จะรู้ได้ยังไง? ดังนั้น ที่แมงป่องพูดแบบนั้นกับคุณ ก็แค่ขู่คุณเท่านั้นเอง”
“แน่นอนว่า มีความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่งก็คือ แมงป่องเองก็โดนหลอกมาเหมือนกัน และถูกคนอื่นหลอกใช้เป็นอาวุธ”
ลุงเฉียนกล่าว: “รอเถอะ รอพ่อของคุณกลับมา คนพวกนั้น ล้วนจะต้องพินาศย่อยยับ”