NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 815 พันล้าน

“คนขี้ขลาดคนนึงที่เกือบจะเผ่นหนีไปแล้ว ยังเหมาะสมที่จะมานั่งในระดับเดียวกับแมงป่องอย่างฉัน คุณชายหลี่ คุณประเมินค่าเขาสูงไปมั้ย?”
แมงป่องมองหยิ่นเจิ้ง น้ำเสียงแสดงให้เห็นถึงความดูถูก
“แล้วก็ ฉันกับไอ้หมอนี่ ความจริงก็ไม่มีเรื่องอะไรที่จะมาร่วมมือกันได้” แมงป่องพูด
หลี่ฝางมองหยิ่นเจิ้ง พลางถาม： “เจ้านายหยิ่น แล้วนายคิดว่าไง?”
“ผมฝังคุณชายหลี่ครับ คุณชายหลี่ว่ายังไง ผมก็ทำตามนั้น” หยิ่นเจิ้งพูดอย่างเชื่อฟังสุดๆ
พนักงานคนนั้นได้ยินบทสนทนาแบบนี้ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าฐานะของหลี่ฝางลึกล้ำยากคาดเดา
เป็นถึงหยิ่นเจิ้ง นักธุรกิจที่รวยที่สุดในอำเภอหลิน กลับเชื่อฟังคำสั่งของชายหนุ่มคนนึงอย่างไม่กล้าขัด
หลี่ฝางพอใจในคำตอบของหยิ่นเจิ้งเป็นอย่างมาก พลางยิ้มให้หยิ่นเจิ้ง ต่อมาขณะที่หันไ
ปหาแมงป่อง จู่ๆ สีหน้าก็เข้มขึ้นทันที： “พูดแบบนี้ ลูกพี่แมงป่องไม่ยอมร่วมมือกับเจ้านายหยิ่นสินะ?”
“ร่วมมือ? กับเขามีอะไรให้ร่วมมือกัน ที่ของฉัน ส่วนมากก็ถูกเขาทำจนไม่สามารถเปิดกิจการได้ อย่างน้อยก็ภายในเดือนนึง ชีวิตชีวาของฉันยังไม่มีทางฟื้นฟูกลับมา ถึงแม้ที่ของฉันจะซ่อมแซมเสร็จแล้ว ไม่มีสามเดือนหกเดือน ลูกค้าก็ไม่กลับมาคึกคักสุดๆ เหมือนก่อนหรอก”
แมงป่องขมวดคิ้ว แล้วพูดอย่างไม่พอใจสุดๆ
พูดยันจบ สุดท้ายก็เป็นเรื่องของเงิน
เหตุผลทั้งหมดที่แมงป่องไม่ยอมร่วมมือกับหยิ่นเจิ้ง นั่นเพราะหยิ่นเจิ้งทำลายลู่ทางร่ำรวยของเขา
หยิ่นเจิ้งได้ยินแบบนี้ ก็ไม่พอใจขึ้นมาเล็กน้อยทันที： “หมายความว่าไง? แมงป่อง นายอย่าทำตัวไร้ยางอายได้มั้ย นายบอกว่านายสูญเสีย ธุรกิจพังหมด แล้วฉันล่ะ? แหล่งสินค้าของฉัน นายก็ไปป่วนจนหมด ร้านค้าที่ทำธุรกิจร่วมกับฉัน นายก็วิ่งไปข่มขู่ถึงที่มาแล้ว ทำเอาจนรายการสั่งซื้อของฉันทั้งหมดต้องประสบปัญหาในการจัดคืนสินค้าจำนวนมาก เงินที่ฉันสูญเสีย หรือว่าน้อยว่านายงั้นเหรอ? ผลกระทบที่นายทำให้ฉัน หรือว่าน้อยหรือไง?”
หยิ่นเจิ้งทำหน้าเย็นชา แล้วพูด： “ที่ฉันสูญเสียไป อย่างน้อยก็มากกว่านายเป็นสามเท่า ฉันยังไม่ฟ้องนายต่อหน้าคุณชายหลี่เลย ทำไมนายยังกล้าฟ้องฉันห้ะ?”
“โตป่านนี้แล้ว รักษาภาพพจน์หน่อยได้มั้ย?”
แมงป่องสีหน้าเลิ่กลั่กเล็กน้อย พูดถึงเรื่องขาดทุน มันก็จริง ที่หยิ่นเจิ้งขาดทุน มันมากกว่าเขาเยอะเลย
ถ้าหากรวมที่โครงการพวกนั้นปิดลงล่ะก็ งั้นที่หยิ่นเจิ้งสูญเสียไป ก็เกือบจะมากกว่าเขาเป็นสิบเท่าเลย
ถึงยังไง ธุรกิจของแมงป่อง เป็นธุรกิจสีเทาทั้งนั้น อย่างมากก็แค่ไม่รับแขกเท่านั้น
แต่หยิ่นเจิ้งล่ะ?
เขาทำธุรกิจร่วมกับคนอื่น กรณีละเมิดสัญญา ก็ต้องชดใช้ค่าละเมิดสัญญา
ในมือของหยิ่นเจิ้ง มีอสังหาริมทรัพย์อยู่ เพราะการขัดขวางของแมงป่อง จึงถูกหยุดการสร้างไปหลายวัน ทำเอาคนที่จองห้องล่วงหน้า ก็ยกเลิกการจองไปตามๆ กัน เกรงว่าจะกลายเป็นตึกร้าง
สำหรับผลกระทบของหยิ่นเจิ้ง นั้นแทบจะไม่เป็นรูปร่างเลย
บวกกับธุรกิจของหยิ่นเจิ้ง เป็นหนี้ธนาคารอยู่ก้อนโต ทำแบบนี้ แม้แต่ธนาคารก็ยังกลัวขึ้นมาเลย
ที่เรียกว่าการต่อสู้ของทั้งสองคน นั้นก็คือการสู้เพราะเงิน
หลี่ฝางใช้นิ้วชี้เคาะไปที่โต๊ะ แล้วพูด： “ถ้าหากพวกนายสองคนร่วมมือกันสำเร็จ ฉันยินดีที่จะชดเชยเงินที่พวกนายสองคนขาดทุนไป นอกจากนั้น ยังลงทุนอีกพันล้าน ให้พวกนายสองคนร่วมมือกันสร้างธุรกิจบางอย่างขึ้นมา”
“พวกนายว่า เป็นยังไง?” หลี่ฝางพูดอย่างเย็นชา
พันล้านเหรียญ！
เมื่อได้ยินเลขหลักนี้ แมงป่องกับหยิ่นเจิ้ง สีหน้าก็ช็อกไปเลย
รวมไปถึงหยิ่นเจิ้ง ถึงแม้ว่าทรัพย์สินของเขา จะมีอยู่เกินตัวเลขนี้ แต่ว่า แต่ทรัพย์สินถาวรของเขา ไม่ได้เยอะขนาดนี้ เงินในธนาคาร ยิ่งห่างกว่านั้นไกลหลายเท่าตัว
แต่หลี่ฝาง ควักเงินพันล้านออกมาได้อย่างเฉยๆ ใช้เงินได้แบบนี้ เกรงว่ามองดูทั้งประเทศแล้ว ก็คงมีไม่กี่คนที่สามารถทำได้หรอกมั้ง?
พอแมงป่องได้ยินประโยคแบบนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นยิ้มขึ้นมาทันที แล้วพูดกับหลี่ฝาง： “ครับ คุณชายหลี่ก็ใจใหญ่ถึงขนาดนี้แล้ว งั้นผมแมงป่องก็ไม่ใช่คนใจแคบ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ความแค้นของผมกับหยิ่นเจิ้งเจ้านายหยิ่น ก็ถือว่าแล้วกันไปนะ”
“เจ้านายหยิ่น ฉันใช้ชาแทนเหล้า ดื่มให้นายแก้วนึง หลังจากวันนี้หวังว่านายจะดูแลอย่างดีนะ”
ที่จริงแล้วแมงป่องก็คิดมาตลอดว่าจะเข้ามาทำธุรกิจอย่างไรดี แต่ว่า เขาเคยชินกับการรวยทางลัด จู่ๆ เข้ามาเป็นแบบนี้ ก็ไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์ สักเท่าไหร่เลย
ส่วนคนในแวดวงการธุรกิจพวกนั้น มองดูเหมือนจะไม่ใช่คนอันตรายอะไร ไม่มีอะไรน่ากลัวเลย แต่การที่จะต้องติดต่อมีประติสัมพันธ์กับพวกเขาขึ้นมาจริงๆ แมงป่องก็เพิ่งจะรู้อย่างถ่องแท้ ว่าพวกเขานั้นคือปีศาจชั่วร้ายที่โลภมากสุดๆ
ถ้าไม่ระวัง พวกเขาก็สามารถทำให้นายล้มละลายได้เลย
ดังนั้น แมงป่องอยากจะเข้าแวดวงนี้มาตลอด แต่ว่าไม่มีใครพาเขาเข้า วันนี้ หลี่ฝางยินดีเปิดเส้นทางให้ ก็ถือได้ว่าเป็นการช่วยแมงป่องอีกทางนึง
ในใจของแมงป่องรู้สึกขอบคุณหลี่ฝางขึ้นมาตามธรรมชาติ
การรวยทางลัด ทำธุรกิจสีเทา แน่นอนว่าไม่ใช่แผนที่ใช้ได้ในระยะยาว
ไม่ช้าก็เร็ว แมงป่องก็ต้องทำธุรกิจที่ใสสะอาด ยิ่งกลับตัวเร็ว สำหรับเขาแล้ว ยิ่งมีผลประโยชน์
หยิ่นเจิ้งหัวเราะ แล้วพูด： “ทำไมต้องใช้ชาแทนเหล้าล่ะ หรือว่าที่โรงแรมจุนเยว่ แม้แต่เหล้าก็ไม่มีเหรอ?”
หยิ่นเจิ้งพูดจบ ก็มองไปที่พนักงานที่อยู่ด้านหลัง แล้วพูด： “ทำไมไม่รู้จักดูจังหวะเลย ยังไม่รีบเสิร์ฟเหล้าอีก?”
“ขออนุญาตเรียนถาม พวกคุณต้องการดื่มอะไรดีครับ?” พนักงานถามอย่างประหม่า
ในตอนนี้ พนักงานคนนั้นยังไม่หายตกใจเลย โดยเฉพาะที่หลี่ฝางพูดตัวเลขพันล้านออกมาได้หน้าตาเฉย
ตัวเลขจำนวนนั้น ทำเอาพนักงานถึงกับช็อกไปเลย
พันล้าน จำนวนมากมายนั่น ตัวเลขแบบนี้ เกรงว่าแม้จะอยู่ในแวดวงชั้นสูงของประเทศ ก็ยังเป็นตัวเลขที่มีค่าขึ้นมา
แต่ตอนที่หลี่ฝางพูดออกมา มันดูชิวๆ ไปเลย
แบบนี้ยิ่งทำให้พนักงานคนนั้นรู้สึกว่า ฐานะของหลี่ฝางไม่ธรรมดา เกรงว่า ลูกชายมหาเศรษฐี ก็คงไม่เจ๋งถึงขนาดนี้นะ
ถ้าหากไม่เพราะหยิ่นเจิ้งกับแมงป่องปฏิบัติต่อหลี่ฝางอย่างเคารพในเวลาเดียวกัน พนักงานคนนั้นคงจะไม่เชื่อว่าที่พูดนี่คือเรื่องจริง
พันล้าน จะเอาออกมาก็เอาออกมา จะอวดเบ่งก็ไม่ได้อวดกันอย่างนี้นะ
แค่ฟังก็รู้ว่าหลอก แถมยังปลอมจนไม่รู้จะปลอมยังไงแบบนั้น
แต่ประเด็นคือ แมงป่องกับหยิ่นเจิ้ง ล้วนเชื่อกันแล้ว
เห็นได้ชัด ว่านี่มันคือเรื่องจริง
คนที่สามารถนำเงินพันล้านออกมาลงทุนได้ จะต้องมีทรัพย์สินอยู่เท่าไหร่กันเหนี่ย?
หมื่นล้าน หรือว่าแสนล้าน?
คนที่มีสินทรัพย์แบบนี้ พนักงานคนนี้ยังไม่เคยต้อนรับมาก่อน ถึงแม้ว่าที่นี่จะเป็นโรงแรมกึ่งห้าดาวก็ตาม พนักงานคนนี้ทำงานที่นี่มาหลายปี และก็เคยต้อนรับคนรวย มหาเศรษฐีต่างถิ่นมาไม่น้อย……
แต่คนที่ใจป้ำอย่างหลี่ฝาง เพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรกเลย
หลี่ฝางหัวเราะพลางพูด： “ยังต้องถามอีกเหรอ? แน่นอนว่าเหล้าอะไรแพงสุด ก็เสิร์ฟเหล้านั้นสิ?”
“สำหรับอาหาร? ฉันก็ไม่รู้จะสั่งอะไร นายดูเอาแล้วกัน นายคิดว่าอะไรอร่อย เมนูไหนคนชอบกันเยอะสุด งั้นนายก็สั่งให้เชฟทำอันนั้นแหละ” หลี่ฝางพูดพลางหัวเราะเหอะๆ
พนักงานคนนั้นก็หัวเราะตาม แล้วพูด： “แต่ผมคิดว่าที่อร่อยที่สุด นั่นก็คือมันฝรั่งผัดเปรี้ยวเผ็ดที่เชฟเราทำครับ”
“แม่งมึง พูดอะไรว้ะ นี่เป็นถึงคุณชายตระกูลหลี่เลยนะ นายกลับแนะนำมันฝรั่งผัดเปรี้ยวเผ็ด?” ตาสองข้างของแมงป่องจ้องไปที่พนักงานคนนั้น ทำเอาพนักงานตกใจจนตัวสั่น เกือบจะทรุดลงกับพื้น
แมงป่องเป็นใคร ลูกพี่ใหญ่แห่งอำเภอหลินเลยนะ เป็นคนที่ฆ่าคนโดยไม่ต้องกะพริบตา ถ้าหากทำให้คนแบบนี้โมโห ตกงานเป็นเรื่องเล็ก เป็นไปได้มากว่าจะถูกไล่ออกจากอำเภอหลิน แถมยังถูกอัดหนักๆ อีกสักที
“งั้นก็เอามันฝรั่งผัดเปรี้ยวเผ็ดมาที่นึง ฉันก็ชอบกินเมนูนี้เหมือนกัน” หลี่ฝางพูดพลางยิ้ม
สีหน้าของแมงป่อง เริ่มด้วยกระอักกระอ่วน ต่อมาก็ฉีกยิ้ม： “คุณชายหลี่กินปลาดีๆ เนื้อดีๆ มามากแล้ว งั้นก็ให้คุณชายหลี่เปลี่ยนรสชาติการกินสักหน่อยแล้วกัน คุณชายหลี่นี่ถือได้ว่าเรียบง่ายจริงๆ ฮ่าๆ”
เห็นได้ชัดว่าแมงป่องกำลังเลียแข้งเลียขาหลี่ฝาง
แต่ว่า ระดับทักษะยังไม่ถึง
ถึงยังไง หลายสิบปีที่ผ่านมา แมงป่องก็ตั้งแต่คนอื่นมาประจบ ยังไม่เคยประจบคนอื่นเลย
พนักงานคนนั้นเช็ดเหงื่อที่แตกพลั่ก แล้วเตรียมตัวไปจัดเตรียมอาหาร
ในใจของเขา ยังคงหวาดกลัวอยู่ เขากลัวว่าจะบริการลูกค้าโต๊ะนี้ได้ไม่ดี ตอนนี้ความรู้สึกของเขา พูดได้ว่าอยู่ใกล้กับคนใหญ่คนโตเหมือนกับอยู่ใกล้เสือ
แน่นอนว่า ถ้าหากเขาบริการดี ก็ถือได้ว่าเป็นจุดรุ่งในชีวิตของเขาเลย
มาบริการคนใหญ่คนโตทั้งสองของอำเภอหลินอย่างแมงป่องกับหยิ่นเจิ้งในเวลาเดียวกันแบบนี้ ไม่รู้ว่ามีกี่คนที่อิจฉา
เมื่อพนักงานคนนั้นเดินออกไปได้ไม่นาน ด้านนอกก็มีคนกรูเข้ามากลุ่มนึง คนนำ นั่นก็คือไอ้อ้วนบวมเหล้าคนนั้น เมื่อไอ้อ้วนบวมเหล้าเห็นพนักงาน ก็วิ่งเข้ามา กระชากคอเสื้อเขาไว้ แล้วถามอย่างเย็นชา： “กูถามมึง ไอ้หนุ่มที่มีเรื่องกับกูเมื่อกี้ มันวิ่งหนีหายไปไหนแล้ว?”
“ถ้าไม่บอกกูจะอัดมึงให้เละ”
ไอ้อ้วนบวมเหล้าชูหมัดขึ้น ง้างค้างไว้ในอากาศ ข่มขู่พนักงานคนนั้น