NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 824 จู่โจมแบบเซอร์ไพรส์

เมื่อหลี่ฝางรับสาย เสียงของฉินเสี่ยวหู่ก็ดังขึ้นจากทางปลายสายทั้งรีบทั้งเร็ว： “มู่หรงฉางเฟิงวางกับดักเพื่อฆ่าคุณ ระวังด้วย！”
พูดประโยคนี้จบ ฝั่งฉินเสี่ยวหู่ก็วางสายไปกะทันหัน
เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเร็วเกินไป ดังนั้นหลี่ฝางจึงมึนงงเล็กน้อย
มู่หรงฉางเฟิงวางกับดัก? ฆ่าฉัน ฆ่ายังไง?
ในตอนนั้น เขาก็มีความรู้สึกปวดแปลบ
อาการปวดแปลบแบบนี้ไม่ใช่อาการเจ็บปวดตามร่างกาย แต่มันมาจากจิตวิญญาณของตน เป็นอาการที่เกิดขึ้นอย่างเฉียบพลันจากความรู้สึกวิกฤตมากระตุ้นจิตวิญญาณ จากนั้นเขาก็ค้นพบจริงๆ ว่าอันตรายมาจากไหน
วินาทีนั้น เขาก็ไม่ลังเลที่จะขยับตัว
ปัง！
เสียงจากปืนสไนเปอร์ดังขึ้น กระสุนปืนวิ่งเฉี่ยวมาจากด้านหน้าของเขาไป ยิงมาจากรถHummerที่อยู่ด้านหน้ารถLincoln
มือสไนเปอร์！
ถ้าหากเป็นมู่หรงฉางเฟิงล่ะก็ วิธีการก็เหี้ยมไปแล้ว ถึงกับหาได้แม้แต่มือสไนเปอร์！
วินาทีนั้นในใจของหลี่ฝางช็อกมากๆ แต่ในขณะเดียวกันความคิดอื่นก็แวบเข้ามาในหัวของเขา：นี่คือสัมผัสที่หกที่ชีซาพูดเหรอ? ความรู้สึกถึงอันตราย รู้ได้ถึงการกระทำของอีกฝ่าย ฉันก็มีสัมผัสที่หกแล้ว?
ตอนแรกที่สู้กับชีซา ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าสัมผัสที่หกนั้นคืออะไร เป็นแค่มือใหม่คนนึงเท่านั้น แถมยังโดนชีซาหัวเราะเยาะเย้ยไปอีก บอกเขาว่าคนเก่งต้องพึ่งพาการต่อสู้มาอย่างโชกโชนถึงจะมีสัมผัสที่หกเกิดขึ้น
แต่หลี่ฝางเพิ่งจะฝึกการต่อสู้ได้กี่วัน? ทำไมเขาถึงได้มีสิ่งที่คนอื่นต้องฝึกฝนกันสิบกว่าปีหรือแม้กระทั่งหลายสิบปีถึงจะมีสัมผัสที่หกนี้ได้
แต่ว่าเมื่อกี้ตอนที่ปืนสไนเปอร์กระบอกนั้นเล็งมาที่เขา เขารู้สึกได้ถึงการมีอยู่ของสัมผัสที่หกจริงๆ
ไม่ใช่แค่รู้สึกถึงอันตราย แถมยังสามารถสังเกตได้ว่ากระสุนมาจากทิศทางไหน ระยะห่างว่าเขาอยู่ไกลแค่ไหน มันก็ปรากฏขึ้นในหัวของเขาเหมือนกับสัญชาตญาณ
“ปกป้องคุณชาย！”
ลูกน้องในรถค่อยๆ ลงจากรถทีละคนๆ แล้วป้องกันอยู่ด้านหน้ารถLincoln
“แย่แล้ว！”
หลี่ฝางแอบอุทานออกมา แล้วตะโกนบอกลูกน้องที่อยู่รอบข้าง： “รีบถอยไป！”
ในความสับสนของทุกคน จู่ๆ เขาก็กลับหลังใช้ร่างกดลู่หลุ่ยและเหมิงเหมิงไว้ใต้ร่างตน
บึ้ม——
ไม่นาน คนรอบด้านก็เข้าใจแล้วว่าทำไมหลี่ฝางถึงได้ตะโกนแบบนั้น เพราะว่ารถHummerคันหน้าสุดกับคันหลังสุดจู่ๆ ก็เกิดระเบิดขึ้น ทำเอารถHummerที่ปกป้องรถLincolnกระเด็นออก ลูกน้องที่อยู่ด้านข้างรถถูกแรงระเบิดอัดจนกระเด็น ไปโอดครวญบนพื้น
รถLincolnก็ไม่รอดเช่นกัน รถแทบจะพลิกคว่ำ กระจกหน้าต่างแตกลงกับพื้น
ยังมีคนฉลาดหลายคน ทันทีที่ได้ยินที่หลี่ฝางตะโกนบอกก็รีบหลบแล้ว จึงโชคดีที่หนีรอด
แต่ถึงอย่างนั้น พวกคนที่หลี่ฝางเรียกมาตอนนี้ก็เรียบร้อยไปหลายคนอยู่
“ลงจากรถ！”
หลังจากเสียงระเบิด หลี่ฝางก็ถีบประตูรถให้เปิดออก แล้วลากลู่หลุ่ยกับเหมิงเหมิงที่ยังตกใจอยู่ลงจากรถ
“เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย?”
เขารีบกวาดมองลู่หลุ่ยรอบนึง กังวลว่าเธอจะถูกกระจกที่แตกเพราะแรงระเบิดบาดเอาหรือว่าได้รับบาดเจ็บอย่างอื่น
“ฉันไม่เป็นไร”
ลู่หลุ่ยตอบ พลางพิงหลังรถกับเหมิงเหมิง
หลี่ฝางไม่พูดอะไร เหลือบไปมองกระจกหลังที่อยู่ด้านหน้ารถ ก็พบว่ามีทหารรับจ้างหลายคนสวมโม่งหลายคนติดอาวุธครบมือพุ่งเข้ามา
บิ๊บบิ๊บ……
เสียงเล็กๆ ดังขึ้นในความโกลาหล
ใจของหลี่ฝางช็อกมา ลนลานรีบก้มลงไปดูที่ข้างใต้รถ ก็พบว่าข้างใต้รถLincolnถูกวางระเบิดไว้ลูกนึง ไฟสีแดงกำลังกะพริบอย่างรวดเร็ว
มู่หรงฉางเฟิงบ้าไปแล้วเหรอ?
หลี่ฝางคิดไม่ถึงว่ามู่หรงฉางเฟิงถึงกับงัดวิธีที่สุดโต่งแบบนี้ออกมาใช้แบบนี้ ทำซะโอเว่อร์ ใครก็อย่าคิดที่จะหนีรอด！
“คุ้มกันพวกเรา！”
หลี่ฝางตะโกนบอกลูกน้องที่อยู่รายล้อมเขา
ลูกน้องที่กำลังมึนๆ หลายคนได้ยินก็รีบชักปืนออกมาและเริ่มโจมตีศัตรูกลับ
ด้วยเสียงระเบิด หลี่ฝางก็ลากลู่หลุ่ยกับเหมิงเหมิงมาหลบอยู่ข้างใต้รถอีกคัน
“ศัตรูอยู่บนตึกสูงด้านหน้าเอนไปทางซ้าย ตรงนี้ควันไฟมากเกินไป พวกเราต้องวิ่งไปทางด้านขวาของถนน！”
หลี่ฝางตะโกนเสียงดัง และก็ไม่รอให้ลู่หลุ่ยกับเหมิงเหมิงตอบ เขาก็ลากลู่หลุ่ยกับเหมิงเหมิงวิ่งไปแล้ว
ไม่ไปตอนนี้ รอให้ควันรถด้านหน้าไม่เยอะแล้ว พวกเขาจะกลายเป็นเป้าของปืน
ทางหลวงที่นี่สองข้างทางมองเห็นได้กว้าง เหมาะแก่การให้มือสไนเปอร์มาลอบฆ่า หลี่ฝางไม่กล้าที่จะอยู่ต่อนานมากหนัก เพราะว่าจากเสียงปืนที่เขาได้ยินนั้นคู่ต่อสู้ไม่ได้มีมือสไนเปอร์แค่คนเดียว แต่มีสองคน
มือสไนเปอร์ทั้งสอง ซ้ายขวาข้างละคน อุบัติเหตุที่ทำให้รถติดด้านหน้า ตรงด้านหลังมีทหารรับจ้างตามมา
เป็นการลอบฆ่าที่สมบูรณ์แบบครั้งนึงเลย
แต่ว่าที่โชคดีก็คือ นอกจากที่เตรียมรถมาดีแล้ว จู่ๆ ด้านข้างถนนก็มีรถแท็กซี่โผล่มาหนึ่งคัน ก่อนหน้านี้ตอนที่หยุดรถก็พอดีที่เขาจอดลงมาดูสถานการณ์ อยากมาดูว่าตนจะมีโอกาสหาลูกค้าได้มั้ย จึงมีที่กำบังปรากฏขึ้นทางด้านมุมขวาของรถLincoln
สิ่งที่ทำให้มือสไนเปอร์ฝั่งขวาคิดไม่ถึงมากๆ ก็คือ รถHummerด้านหลังที่ถูกระเบิดมันกระเด็นมาพลิกคว่ำตรงมุมขวาพอดี จึงมีกลุ่มควันเพิ่มมากขึ้นทำให้มือสไนเปอร์กลายเป็นเหมือนคนตาบอด
ความคิดทุกแบบหลี่ฝางก็คิดขึ้นมาได้ย่างสมบูรณ์แบบในระยะชั่วครู่ เขาพบว่าตัวเองกลายเป็นคนใจเย็นมากๆ แม้ตกอยู่ในสถานการณ์คอขาดบาดตายก็ยังสบาย ถ้าหากเป็นหลี่ฝางเมื่อก่อนคงจะไม่มีความรู้สึกแบบนี้ เขารู้ว่ามันเป็นสิ่งที่สืบทอดมาทางสายเลือดจากพ่อของเขา ความรู้สึกแบบนี้ ทำให้คนติดใจเล็กน้อย
เพียงพริบตา เขาก็คุ้มกันลู่หลุ่ยกับเหมิงเหมิงมายังรถแท็กซี่ที่จอดอยู่ข้างทาง
คนขับรถแท็กซี่ตกใจช็อกตั้งแต่แรก หลังจากระเบิดเขาก็ทิ้งรถและหนีไปทันที
“พวกเธอรีบขึ้นไปบนรถ พยายามซุกตัวอยู่ใต้เบาะนั่ง อย่าให้หัวโผล่พ้นออกมา ด้านขวายังมีลูกน้องฉันอีกคน” หลี่ฝางพูดอย่างรีบร้อนและดันลู่หลุ่ยขึ้นรถไปก่อน
ขณะนั้น มือสไนเปอร์ที่อยู่ด้านหลังควัน ก็ไม่ได้สังเกตเห็นว่าหลี่ฝางได้พาลู่หลุ่ยกับเหมิงเหมิงไปส่งที่ด้านในรถแท็กซี่แล้ว
บรึ้น！
หลังจากที่เหมิงเหมิงขึ้นรถ หลี่ฝางก็เคลื่อนรถทันที เท้าเหยียบไปที่คันเร่งจนมิด และขับไปอีกทางนึง
“พวกเรายังมีคนอยู่ที่รถLincolnนะ”
ลู่หลุ่ยที่ได้สติ ก็พูดจากใต้ที่นั่ง
ปัง！
ที่ตอบลู่หลุ่ยก็คือกระสุนสองนัดจากสไนเปอร์ ซ้ายหนึ่งขวาหนึ่งยิงผ่านกระจกรถ ลงมาตรงที่นั่ง ทำเอาลู่หลุ่ยกับเหมิงเหมิงตกใจจนกรีดร้องติดๆ กัน
พวกเธอในตอนนี้ยังแทบจะเอาตัวไม่รอด ไม่มีทางที่จะไปช่วยพวกลูกน้องที่ยังดิ้นรนอยู่หน้ารถLincolnได้หรอก
หลี่ฝางพลางขับรถอย่างบ้าคลั่ง พลางโทรหาส้าวส้วย และรีบบอกถึงสถานการณ์ที่เขาเจออยู่ในตอนนี้อย่างรวดเร็ว
หลังจากที่หลี่ฝางพูดจบ อีกฝั่งเงียบอยู่สองวินาที ไม่นานเสียงของส้าวส้วยก็ดังขึ้น
“นายรีบไปทางโรงพยาบาลต่อไป ฉันจะให้คนไปรอรับที่นั่น！”
หลี่ฝางเหลือบไปมองกระจกหลัง ก็พบว่าด้านหลังไม่ไกลนักมีรถตู้สีดำกับรถสปอร์ตปรากฏขึ้นหลายคัน ไม่ต้องถึงสิบนาที พวกเขาก็สามารถไล่มารถแท็กซี่กระจอกคันนี้ได้แล้ว
“ศัตรูเตรียมตัวมาพร้อม วิ่งไปทางโรงพยาบาลจะไม่อันตรายกว่าเหรอ?” หลี่ฝางถามอย่างลนลานเล็กน้อย
“ที่โรงพยาบาลคนเยอะ พวกเขากลัวจะทำร้ายคนที่ไม่เกี่ยวข้อง จะลงมือคงไม่กล้าเกินไป แล้วก็ก่อนที่นายจะโทรศัพท์มาฉันได้ส่งคนกลุ่มนึงไปแล้ว ขอพวกนายแค่อยู่ยื้ออยู่ตรงนี้จนหน่วยสมทบไปถึง ก็ปลอดภัยแล้ว”
หลี่ฝางในตอนนี้นอกจากฟังคำของส้าวส้วยก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว นอกจากนี้ส้าวส้วยก็ยังไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง ดังนั้นหลังจากที่เขาฟังส้าวส้วยพูดจบ ก็ขับรถมุ่งไปทางนั้นอย่างไม่ลังเล