NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 966 ลุงเฉียนกลับมา

ตอนที่กลับมาที่โรงแรมอีกครั้ง เวลาก็ดึกมากแล้ว
ฉินวี่เฟยในตอนนี้ ในใจกำลังมีสภาวะกระวนกระวายอยู่ ไม่ได้หยุดลงเลย
ผ่านไปนานมากแล้ว หลี่ฝางกลับยังไม่ปรากฏตัว ในที่สุดก็ทำให้ฉินวี่เฟยทนความรู้สึกหดหู่นี้ไม่ไหว เตรียมจะไปดูหลี่ฝางให้ได้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม
ตอนนี้เอง ประตูห้องจู่ๆก็ถูกเปิดออก
“หลี่ หลี่ฝาง！”มองชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตู ฉินวี่เฟยจึงหลั่งน้ำตาอย่างตะลึง
“ร้องไห้อะไรกันล่ะ”หลี่ฝางหัวเราะฮ่าฮ่า เดินเข้าห้องพร้อมกับปิดประตูห้อง จากนั้นก็อ้าแขนออกไปทางฉินวี่เฟย
ตอนนี้ ฉินวี่เฟยก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ถลาเข้าสู้อ้อมแขนของหลี่ฝาง
ร่างกายหญิงสาวเข้ามาในอ้อมแขน ทำให้ในใจหลี่ฝาง เร่าร้อนขึ้นมา
“คุณ คุณจะทำอะไร”ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงมือของหลี่ฝางที่ไม่อยู่สุข ฉินวี่เฟยจึงถามอย่างอดไม่ได้
“คุณคิดว่าไงล่ะ？”หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะโอบเอวฉินวี่เฟยขึ้นมากอด
และค่ำคืนนี้ก็ผ่านไปโดยไม่มีอะไรต้องพูดอีก
……
ตระกูลหวางในตอนนี้ กลับมีบรรยากาศตึงเครียด
นายท่านหวางผู้มีอำนาจของตระกูลหวาง กำลังยืนอยู่กลางห้องโถงของตระกูลหวาง เงียบๆไม่พูดอะไร
และด้านล่างก็คือสมาชิกรุ่นน้องตระกูลหวางแต่ละคนๆ อยู่ตรงหน้านายท่านหวาง แต่ละคนไม่ค่อยกล้าพูด ได้แต่ยืนกับนายท่านหวางตรงนั้น
พ่อแม่ของหวางซีหมิงก็อยู่ในนั้นด้วย ถึงแม้ใบหน้ามีแต่ความโมโห แต่ยังคงไม่เปิดปากพูด
“พวกคุณรู้กันแล้วสินะว่าเกิดอะไรขึ้น？”ในที่สุด นายท่านหวางจึงค่อยๆพูด เสียงที่นิ่งสงบ ทำลายความอึดอัดในนี้
ทุกคนในที่นี้ต่างรู้ว่านายท่านหวางหมายถึงอะไร รีบตอบไปอย่างเป็นเสียงเดียวกัน ไม่กล้าพูดอะไรมาก
อย่างไรก็ตามไม่ใช่ว่าทุกคนจะทนไหว อย่างเช่นแม่ของหวางซีหมิงก็พูดออกมาอย่างทนไม่ไหวว่า：“แค้นของลูกชายฉันต้องปล่อยไปแบบนี้เหรอไง？หลี่ฝางนั่นเป็นทายาทคนรวยมหาศาลก็ช่างสิ และถึงแม้ฝีมือจะแข็งแกร่งกว่า แล้วยังไงล่ะ ทำไมท่านถึงห้ามให้พวกเราไปแก้แค้นอีก？”
“หุบปาก！”พ่อของหวางซีหมิงเห็นภรรยาตัวเองพูดไม่หยุด จึงรีบดุด่าไป เพราะกลัวจะทำให้พ่อของตัวเองโกรธ
นายท่านหวางมองพ่อแม่หวางซีหมิงนิ่งๆ พูดเสียงราบเรียบ：“เพราะว่าคำสั่งของผู้อาวุโส”
ประโยคนี้ เหมือนกับระเบิดขนาดใหญ่ ระเบิดออกท่ามกลางฝูงชน
“ผู้……ผู้อาวุโส？”พ่อหวางซีหมิงพูดอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไหร่
เรื่องอะไรล่ะ หลี่ฝางแค่คนธรรมดาๆ เรื่องอะไรที่ผู้อาวุโสต้องออกหน้าแทนเขาล่ะ？
นายท่านหวางไม่พูดอะไร เพราะว่าเขาก็ไม่เข้าใจ ทำไมผู้อาวุโสถึงออกหน้าแทนหลี่ฝาง กดเรื่องนี้ไว้
หรือว่าในสายตาผู้อาวุโส แค่หลี่ฝางคนหนี่ง เทียบกับตระกูลหวางได้เหรอ？
แม่หวางซีหมิงยังคงไม่อยากที่จะเชื่อ ถามอย่างพึมพำ：“แต่ แต่ว่า ซีหมิงจะทำอย่างไรล่ะ？”
ความเจ็บปวดจากการสูญเสียลูก โจมตีเธออย่างหนัก
“ให้มันจบแค่นี้เถอะ พวกคุณอย่าไปหาเรื่องหลี่ฝางอีก”นายท่านหวางพูดเสียงหม่น
หวางซีหมิงหลานชายคนนี้ ตายแล้วก็ตายไปเถอะ ยังไงซะตอนที่เขามีชีวิตอยู่ก็ไม่ได้ทำคุณงามความดีอะไรให้ตระกูลหวาง
กระทั่งว่าถ้าคิดอย่างโหดร้ายหน่อย ไม่มีหวางซีหมิงลูกไม่เอาไหนที่เอาแต่ทำให้ผิดหวัง ตระกูลหวางก็จะมีปัญหาน้อยลงไปได้บ้าง
ยิ่งไปกว่านั้น ตั้งแต่แรกเขาก็ไม่เคยคิดจะเอาหวางซีหมิงมาปลูกฝังเป็นผู้สืบทอดของตระกูลเลย
ต่างกับตระกูลหวาง ตระกูลลู่ที่ตอนนี้เป็นตระกูลต้นๆเหมือนกัน กลับเป็นอีกอารมณ์โดยสิ้นเชิง
อารมณ์นายท่านลู่ผู้มีอำนาจของตระกูลลู่ในตอนนี้แค่มองก็รู้ว่าดีมาก เหมือนจะดูวัยรุ่นไปสองสามปี จิตใจดูมีความสุขมาก
ตระกูลลู่เขาสู้กับตระกูลหวางมาตั้งหลายปี ระดับอยู่เท่าๆกันจนแยกแพ้ชนะไม่ออก ตอนนี้จะเห็นว่าตระกูลหวางถูกบีบให้ยอมรับความพ่ายแพ้ นายท่านลู่จึงมีความสุขอย่างมาก
“ฮ่าฮ่าฮ่า คิดไม่ถึงจริงๆ เด็กที่ชื่อหลี่ฝางคนนั้น จะถูกผู้อาวุโสปฏิบัติด้วยเช่นนี้ สุดยอดเสียจริง ดูเหมือนครั้งนี้พวกเราจะพนันถูกจริงๆแล้ว”
ส่วนคนตระกูลลู่คนอื่นๆที่อยู่ภายใต้นายท่านลู่ อารมณ์ในตอนนี้ก็ไม่แย่เหมือนกัน
เดิมทีตอนที่ได้ยินว่านายท่านตระกูลลู่จะจัดการตระกูลหวาง ช่วยเด็กที่ชื่อหลี่ฝาง คนตระกูลลู่ต่างไม่เข้าใจ และก็ไม่เต็มใจเลย
แต่นายท่านลู่ทำอะไรมักไม่ถามความเห็นของรุ่นน้อง และความช่วยเหลือของเขา จึงทำให้โจวผิงรับโทรศัพท์มากขนาดนี้ และรู้สึกลังเลอยู่ตลอด ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับหลี่ฝางดี
ยังไงอำนาจของตระกูลหวางกับตระกูลลู่ก็พอๆกัน ทำให้โจวผิงลำบากใจที่จะเลือกจริงๆ
และตอนนี้ทุกอย่างก็คลี่คลายลงแล้ว ทุกคนตระกูลลู่ถึงรู้ว่าที่จริงแล้วเป็นผู้อาวุโสลงมือ ทันใดนั้นในใจของทุกคนตระกูลลู่ก็ปรากฏความแปลกใจ
บางทีโอกาสครั้งนี้ ก็เพียงพอแล้วที่จะได้รับน้ำใจถึงสองเท่า ไม่ว่าจะเป็นทางผู้อาวุโสหรือทางหลี่ฝาง ในใจต่างจดจำความช่วยเหลือครั้งนี้ของตระกูลลู่ไว้
“เผิงเฟย！”ทันใดนั้นนายท่านลู่ก็ตะโกนเรียกหลานชายของตัวเอง สายตาเต็มไปด้วยความชื่นชม：“เรื่องครั้งนี้คุณทำได้ดีมาก ดีมาก”
ครั้งนี้นายท่านลู่ที่ยอมลงมือช่วยหลี่ฝาง เพราะความอ้อนวอนของลู่เผิงเฟย สุดท้ายจึงให้ปู่ตัวเองตัดสินใจเดิมพันครั้งนี้
ข้อเท็จจริงพิสูจน์แล้วว่า การเดิมพันครั้งนี้ถูกต้อง
“ขอบคุณคุณปู่ที่ชมครับ！”ลู่เผิงเฟยรีบพูด
“เผิงเฟย ต่อไปนี้ ตระกูลจะแบ่งทรัพยากรกับคุณส่วนหนึ่ง ทำให้ดีต่อไปนะ”
“ขอบคุณครับปู่！”
ในใจลู่เผิงเฟยนั้นดีใจ รีบตอบรับไป