Chapter 3
“อาการเป็นไงบ้าง? ยูซึรุ”
“ผมต้องใช้ไม้ค้ำยันอย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์ ละก็ต้องรักษาตัวอีกครึ่งเดือนให้หายดีร้อยเปอร์เซ็นต์”
“โอ้! ทาคาเซงาวะซัง”
อาริสะและพ่อแม่บุญธรรมของเธอเข้าหายูซูรุด้วยใบหน้าที่เปลี่ยนสี
แม้ว่าพวกเขาจะเรียกว่าพ่อแม่บุญธรรม แต่พวกเขายังไม่เสร็จสิ้นขั้นตอนการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรม นั่นเป็นสาเหตุที่อริสาและพวกเขามีนามสกุลต่างกัน
ในขณะที่อาริสะคือ “ยูกิชิโระ” พวกเขาคือ “อามากิ”
ผมได้ยินมาว่าพวกเขาเป็นครอบครัวที่มีเชื้อสายที่ดี และในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาพวกเขาดูเหมือนจะประสบปัญหาทางการเงิน
นั่นเป็นสาเหตุที่ใบหน้าของคู่รักอามากิดูซีดเซียว
ในทางกลับกัน อาริสะมีท่าทีหวาดกลัวและน้ำตาไหล ซึ่งผมคิดว่าไม่มีใครเคยเห็นเรื่องนี้ในโรงเรียน
และพวกเขาก็ดูจะเหนื่อย
“ขอโทษนะที่เด็กคนนี้ ……ให้ทำอะไรแปลกๆ”
“ทางเราจะจ่ายค่ารักษาและค่าชดเชย ดังนั้น……”
“ฉันขอโทษ……”
พ่อแม่บุญธรรมของอริสะก้มศีรษะของอริสาและบังคับให้เธอคำนับ
คู่รักอามากิและอาริสะขอโทษอย่างหมดท่า ซึ่งปู่และพ่อของยูซูรุตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“ไม่เป็นไร….มันเป็นความผิดของคนโง่ที่ปีนต้นไม้แล้วล้ม”
“ในตอนนั้น เด็กคนนี้เองก็ปีนต้นไม้โดยไม่ได้รับอนุญาต”
ปู่เเละพ่อของยูซูรุต้องการจะบอกว่าพวกเขาไม่ต้องการการรักษาและค่าชดเชย
อันที่จริง ยูซึรุปีนขึ้นและตกลงมาเอง ดังนั้นอาริสะจึงไม่มีความผิด
“กรุณาเงยหน้าขึ้นเถอะครับ ผมผิดเองที่ปีนต้นไม้ นอกจากนี้……”
ทันใดนั้น ยูซึรุก็นึกขึ้นได้
แก้มของอริสาบวมเล็กน้อย
ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของเธอกับพ่อแม่บุญธรรมของเธอจะไม่ค่อยดีนัก
“ผมแค่รู้สึกอยากโชว์ด้านเท่ๆ ต่อหน้าคนที่ผมรัก น่าอายจังเลยนะครับ” หลังจากนั้นยูซูรุก็พูดขึ้นมาว่า…
“ฉันชอบเธอ” ยูซูรุ กล่าวอย่างชัดเจน ด้วยเหตุนี้ ปู่เเละพ่อของยูซูรุ พ่อแม่บุญธรรมของอาริสะ และอาริสะเองก็รู้สึกงุนงงไปหมด
“เธอจะ“ (มีส่วนร่วม)” หมั้นกับผมได้ไหม? ยูกิชิโระ ไม่สิ…อาริสะ”
แน่นอน มันคือ ‘หมั้น’ ปลอม
ดูเหมือนว่าเจตนาที่ส่งไปยังอาริสะจะสำเร็จ
อาริสะพยักหน้าเล็กน้อย ย้อมแก้มของเธอให้เป็นสีแดงเล็กน้อย
“ฉันยินดีที่จะ …… ‘หมั้น’ คุณ ทาคาเสะกาวะซัง …… ไม่สิ ยูซูรุซัง”
หลังจากนั้น ยูซึรุก็พาอาริสะออกไปคุยส่วนตัว
พระอาทิตย์กำลังตกดิน และท้องฟ้าก็ย้อมด้วยสีแดงเข้ม
ยูซูรุ พยายามนั่งบนม้านั่งกลางแจ้ง แต่ด้วย …… ไม้ค้ำ เขาไม่สามารถนั่งได้อย่างสบาย
ยังไงก็ตามผมสามารถนั่งลงด้วยความช่วยเหลือของอริสา
“ฉันขอโทษจริงๆ”
อริสะพูดด้วยน้ำเสียงที่เสียน้ำตาเล็กน้อย
ยามพระอาทิตย์ตกทำให้เส้นผมสีแฟลกซ์ของเธอส่องประกายแวววาวเป็นสีทอง
อย่างไรก็ตาม แม้จะมีรูปลักษณ์ที่สวยงาม …… มันให้ความรู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้นไปชั่วคราว ราวกับว่ามันสามารถหายไปได้ทุกเมื่อ
“ขอโทษทำไม”
“……ฉันขอโทษสำหรับปัญหาที่ฉันทำให้นายหน่ะ”
“ผมผิดเองที่ตกลงมาจากต้นไม้……”
“มันไม่ใช่……นั่นมันเกี่ยวกับ “การมีส่วนร่วม( หมั้นปลอม )” นายปกป้องฉันใช่ไหม การกระทำของฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องพวกนี้ขึ้น นายเสนอการ “หมั้น” เพราะนายเข้าใจสถานการณ์ของฉันกับครอบครัวอามากิใช่ไหม”
เมื่อพิจารณาจากคำอธิบายของ “พ่อบุญธรรมของอาริสะที่ตื่นเต้น”อาริสะและข่าวลือที่ว่าพวกเขาอยู่ในสถานการณ์ทางการเงินที่เลวร้าย
ยูซูรุ ตระหนักว่าถ้าเขาไม่ช่วยเธอตอนนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับพ่อแม่บุญธรรมอาจแย่ลง
“ในตอนแรก มันเป็นความผิดของผมเองที่ตกลงมาจากต้นไม้ และทำให้เรื่องราวมันซับซ้อนขึ้น ดังนั้นเธอไม่ต้องมาขอโทษหรอก”
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ นั่นเป็นความช่วยเหลือที่ยิ่งใหญ่จริงๆ ฉันอาจถูกบังคับให้แต่งงานกับคนที่ฉันไม่ชอบ ฉันไม่ต้องการที่จะแต่งงานกับใครบางคนที่ติดตามร่างกายของฉันเพื่อแลกกับเงินเท่านั้น!”
อาริสะกล่าวขณะกอดร่างกายที่สั่นเทาของเธอ
จากนั้นเธอก็มองไปที่ ยูซูรุ ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ
“ทาคาเสะกาวะซัง นายคือผู้มีพระคุณของฉัน ตอนนี้ฉันปลอดภัยจากปัญหานั้นแล้ว”
“…… ผมไม่สามารถเอาหัวไปใส่ใจปัญหาครอบครัวอื่นๆ ได้หรอกนะเเต่อย่างไรก็ตาม เราเป็นเพื่อนร่วมชั้น ดังนั้นหากเธอมีปัญหาให้มาบอกผม ผมจะช่วยเธอให้ได้มากที่สุด”
ยูซูรุ ผู้ซึ่งเห็นอกเห็นใจกับสถานการณ์ของเธอเเละได้สัญญาแม้ว่าจะเป็นคำพูดที่ค่อนข้างไม่น่าเชื่อถือ
เว้นแต่เธอจะปฏิเสธความหวังดีเเล้วพูดว่า”อยู่ให้ห่างจากเรื่องครอบครัว”
อาริสะไม่ได้โง่ ถึงจะรู้ว่าเป็นเเค่เพียงสัญญาทางคำพูด เเต่….
อย่างไรก็ตาม……
“ได้ยินอย่างนั้นก็ชื่นใจจริงๆ”
ดวงตาสีหยกของเธอเปียกชุ่มขณะที่เธอพูดด้วยสีหน้าที่ดูโล่งใจและค่อนข้างจะปลอดภัย
สามวันต่อมา หลังจากสิ้นสุดสัปดาห์
ยูซูรุ ตัดสินใจกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของเขา
พ่อแม่และปู่ย่าตายายของผมพยายามห้ามไม่ให้ผมกลับไป……อาจใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงอพาร์ตเมนต์ของผมจากที่นี่
จะใช้เวลานานในการรับและส่งรถ
ฉันรู้สึกสูญเสียเล็กน้อย…… แต่ ยูซูรุ ที่ไม่อยากตื่นแต่เช้า ตัดสินใจกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของเขา
(ผมเดาว่าจะต้องหยุดพักจากงานพาร์ทไทม์ แต่ …… คิดว่าชีวิตที่ไม่สะดวกกำลังจะเริ่มต้นขึ้น)
เช้าตรู่ของวันแรกที่ไปโรงเรียน ยูซูรุ เปิดประตูอาคารอพาร์ตเมนต์ของเขา ยื่นไม้เท้าของเขาออกมา พยายามอย่างเต็มที่ที่จะไปโรงเรียน
แล้วมี……
“อรุณสวัสดิ์ ทาคาเสะกาวะซัง”
“……ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?”
สาวสวยที่มีผมสีน้ำตาลอ่อนและตาสีเขียว
อาริสะ ยูกิชิโระยืนขึ้น
เธอพูดด้วยท่าทางสงบตามปกติ แต่ด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่ ด้วยความปรารถนาอันแรงกล้าในดวงตาที่สวยงามของเธอ
“ฉันจะช่วยเหลือทาคาเสะกาวะซัง จนกว่านายจะหายดี”
“ดูถ้าจะเป็นเรื่องยุ่งยากเเล้วสิ” ยูซึรุพูดขณะพยายามเกาหัว
=====
เพจ FB:องค์หญิงผู้ชื่นชอบน้ำตาล
ปล. เเปลผิดพลาด หรือ ใช้ใช่คำผิด พิมพ์ผิด ก็สามารถเเนะนำมาได้เลยครับ พร้อมที่จะนำคำเเนะนำเหล่านั้นไปปรับปรุงให้ดีขึ้นครับ
