ผู้ริเริ่มคนอื่นจ้องมองมาที่ อาร์รัน ราวกับพวกเขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน
“นายไม่รู้ว่านายอยู่ขั้นไหน?!”
อาร์รัน ไม่สามารถมองเห็นได้ว่าใครเป็นคนที่พูด แต่รู้สึกได้ว่าน้ำเสียงนั้นดูตื่นตระหนก จากการแสดงออกบนใบหน้าของผู้ริเริ่ม มันอาจจะคนใดคนหนึ่งก็ได้ในหมู่พวกเขา
อาจารย์คาเดอร์ หันไปหาผู้ริเริ่ม “ทุกคนกลับไปฝึกซ้อมของตัวเอง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นที่ไม่อนุญาตให้มีการโต้แย้ง
ผู้ริเริ่มได้แต่ต้องปฏิบัติตามคำสั่งของ อาจารย์คาเดอร์ โดยไม่เต็มใจนัก ซึ่งหลายคนหันมามอง อาร์รัน อย่างแปลกประหลาด มันเห็นได้ชัดว่าคำพูดของเขาทำให้พวกเขาตกใจ
“ฉันพูดอะไรผิดไปเหรอ?” อาร์รัน ถาม อาจารย์คาเดอร์ อย่างอึดอัด
ชายผู้นั้นหันมาทาง อาร์รัน และพูดว่า“ไม่ผิดอะไรหรอก จริง ๆ แล้ว เอาละ ตามฉันมา เรามีพูดอะไรกันสักหน่อย”
อาร์รัน ตาม อาจารย์คาเดอร์ ไปที่ห้องเล็ก ๆ ที่ด้านข้างของห้องโถงฝึกซ้อม ข้างในนั้นมีโต๊ะและเก้าอี้จำนวนหนึ่ง กำแพงหินเปลือยเปล่าและห้องที่ดูราวกับว่ามันไม่ค่อยได้ใช้งาน
“ศาสตราจารย์ของนาย บอกอะไรเกี่ยวกับเวทมนต์บ้าง?” อาจารย์คาเดอร์ ถามหลังจากปิดประตูด้านหลังพวกเขา
“ไม่มาก” อาร์รัน ตอบด้วยความซื่อสัตย์ เขายังคงทำซ้ำสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขารู้เกี่ยวกับเวทมนตร์ อาณาจักรและแก่นพลัง
“ฉันเข้าใจแล้ว” อาจารย์คาเดอร์ พูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดที่ไม่เหมาะกับใบหน้าที่เป็นมิตรของเขา “ฉันเกรงว่าศาสตราจารย์ของนายทำให้นายลำบาก”
อาร์รัน ตกใจกับคำพูดรุนแรงของ อาจารย์คาเดอร์ เห็นได้ชัดว่าชายคนนั้นคิดว่า ศาสตราจารย์เชา ล้มเหลวในการเป็นอาจารย์
“ฉันไม่รู้ว่าทำไมศาสตราจารย์ของนายล้มเหลวในการอธิบายเรื่องนี้ แต่ฉันจะทำแทนเขา”
อาร์รัน ลุกขึ้นตั้งใจฟัง เขาเข้าใจว่าสิ่งที่ อาจารย์คาเดอร์ กำลังจะบอกเขานั้นมันสำคัญ
“เมื่อเรียนรู้เวทย์มนตร์ นักเวทย์เริ่มที่ระดับพื้นฐาน” อาจารย์คาเดอร์ เริ่มพูด “ซึ่งในระดับพื้นฐาน มีเก้าขั้น”
“เก้าขั้น?” อาร์รัน สงสัยทันทีว่าขั้นของเขาเป็นเท่าใด
อาจารย์คาเดอร์ พยักหน้าแล้วพูดต่อ “สามขั้นแรกสำหรับระดับผู้ริเริ่ม สามขั้นต่อมาสำหรับระดับผู้ฝึกฝนและสามขั้นสุดท้ายเป็นระดับอาจารย์”
“ดังนั้น ขั้นที่แตกต่างกันหมายถึงอะไร?” อาร์รัน ถาม
“ขั้นแรกเพียงแค่ต้องการเปิดอาณาจักร” อาจารย์คาเดอร์ ตอบ “ขั้นที่สองกำหนดให้นายต้องควบคุมแก่นพลังจนถึงจุดที่นายสามารถขับไล่มันออกจากร่างกายของนายได้ ดังที่นายแสดงให้เห็นในห้องโถง แสดงให้เห็นว่านายได้มาถึงขั้นนั้นแล้ว”
อาร์รัน พยักหน้า อยากได้ยินมากกว่านี้
“ขั้นที่สาม” อาจารย์คาเดอร์ พูดต่อ “นายจะต้องควบคุมแก่นพลังได้อย่างเต็มที่”
“ควบคุมแก่นพลังได้อย่างเต็มที่หรือ?” อาร์รัน ถามด้วยสับสนเล็กน้อย “นั่นหมายความว่าอย่างไร?”
“ไฟไม่ใช่อาณาจักรที่แข็งแกร่งที่สุดของฉัน แต่ฉันจะให้การสาธิตเล็ก ๆ ให้นายดู” อาจารย์คาเดอร์ พูด
เขายกมือขึ้น จากนั้นก็ยื่นนิ้วชี้ออกไป ครู่ต่อมา ลูกไฟที่มีขนาดเท่าหินอ่อนก็ปรากฏขึ้นเหนือนิ้วของเขา
เมื่อลูกไฟปรากฏขึ้นอย่างเต็มที่ เขาสะบัดข้อมือของเขาและมันก็เริ่มวนรอบมือของเขา ด้วยการสะบัดข้อมือของเขาอีกครั้ง ลูกไฟก็บินไปหา อาร์รัน หยุดจากใบหน้าของเขาเพียงไม่กี่เมตร ในที่สุด ด้วยนิ้วมือของ อาจารย์คาเดอร์ ลูกไฟก็หายไปในพริบตา
อาร์รัน มองดูด้วยความอัศจรรย์ ในขณะที่เขาเคยเห็น ศาสตราจารย์เชา โชว์เวทมนตร์ของเขา แต่เขาไม่เคยแสดงให้เขาเห็นถึงการควบคุมที่ละเอียดอ่อนแบบนี้
“จากวิธีที่นายจ้องมอง ฉันคิดว่านายยังไม่ถึงระดับการควบคุมนี้”อาจารย์คาเดอร์ พูด ทำท่าทางขบขันให้ อาร์รัน
อาร์รัน ส่ายหัวของเขา จากนั้นเขาก็ถามว่า “แล้วขั้นที่สี่คืออะไร?”
“ผู้ริเริ่มมาถึงขั้นที่สี่และกลายเป็นผู้ฝึก เมื่อพวกเขาใช้คาถา” อาจารย์คาเดอร์ พูด
“แต่สิ่งที่คุณแสดงให้ฉันเห็น ไม่ใช่คาถาหรือ?” อาร์รัน ถาม
อาจารย์คาเดอร์ ส่ายศีรษะของเขา “นั่นเป็นเพียงเทคนิค”
“มีความแตกต่างกันหรือ?” จนถึงตอนนี้ อาร์รัน คิดว่าทั้งสองเหมือนกัน
“เทคนิคควบคุมแก่นพลังหยาบ” อาจารย์คาเดอร์ ตอบ “พวกมันต้องการความสนใจและความพยายามอย่างต่อเนื่องในการประคับประคอง”
“และคาถา?”
“คาถาแตกต่างกัน พวกมันสานสาระสำคัญของแก่นพลังและเมื่อร่ายครั้งหนึ่ง พวกมันสามารถประคับประคองได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายาม”
เมื่อคิดว่า ศาสตราจารย์เชา เปลี่ยนแปลงรูปร่างหน้าตาของเขาแล้ว อาร์รัน ก็เข้าใจ เขาสงสัยว่าชายคนนั้นสามารถรักษาภาพลวงตาได้อย่างไร โดยไม่ต้องใช้ความพยายามใด ๆ แต่สิ่งที่ อาจารย์คาเดอร์ บอกเขาได้อธิบายหมดแล้ว
“ดังนั้น ฉันเป็นขั้นที่สองของผู้ริเริ่ม ใช่ไหม?” อาร์รัน ถาม
“ถูกต้อง” อาจารย์คาเดอร์ ตอบ แม้ว่าการแสดงออกของเขาจะมีปัญหา
