ด้วยอาการสั่น อาร์รัน หันไปรอบ ๆ หัวของเขาสะบัดไปที่ประตู
ข้างหลังเขา เขาพบชายรูปหล่อผมสีดำ สวมเสื้อคลุมยาวสีดำ อาร์รัน มั่นใจว่าเขาไม่ได้ยินเสียงเปิดประตู แต่อย่างไรก็ตาม เขาปรากฏตัวภายในสำนักงาน
” ฉันไม่ได้ทำ “
“ นายรู้สึกว่านายตกอยู่ในอันตราย ” ชายคนนั้นขัดจังหวะเขา “ และนายตัดสินใจขโมยเงิน หนีจากโรงเรียนและใช้เงินจนหมดไป ”
” คุณคือใคร? ” อาร์รัน ถามตื่นตระหนกด้วยเสียงของเขา
” นายสามารถเรียกฉันว่า ศาสตราจารย์เชา ” ชายคนนั้นพูด ” ตอนนี้เราไม่มีเวลามาก ถ้านายต้องการหลบหนี นายจะต้องฟังและตั้งใจฟัง “
ความเย็นวิ่งลงกระดูกสันหลังของ อาร์รัน ตามคำพูดของชายคนนั้น
” ช่วงเวลาที่นายทำลายแผ่นหินขนาดเล็กนั้น โรงเรียนรู้เรื่องนี้ ตอนนี้พวกเขาจะรวบรวมนักเวทย์ เพื่อจับนาย เมื่อพวกเขาจับนาย พวกเขาจะพานายออกไปสู่ดันเจี้ยนมืดและนายจะไม่เห็นแม้แต่แสงแห่งตะวันอีกครั้ง “
ตาของ อาร์รัน เบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว ” ฉันต้องไปแล้ว! พวกเขาจะมาที่นี่ได้ทุกเวลา! “
ศาสตราจารย์เชา ทำท่าทางงุนงง จากนั้นความเข้าใจเริ่มขึ้นบนใบหน้าของเขา ” นายคิดว่านี่คือโรงเรียนหรือ?” เขาระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ก่อนที่จะพูดต่อว่า ” นี่เป็นเพียงด่านหน้าเล็ก ๆ โรงเรียนที่แท้จริงที่ขนาดใหญ่กว่าเมืองฟู่ไหลหลายเท่าและมีห้องมากมายนับไม่ถ้วนเลยทีเดียว “
อาร์รัน ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นชั่วครู่ เขาก็เริ่มกลัวว่าเขาจะถูกล่ามโซ่ ” ยังมีเวลาหนีไหม? “
ศาสตราจารย์เชา พยักหน้า รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของเขา ” โรงเรียนที่แท้จริงอยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ มันใช้เวลาหลายสัปดาห์จากที่นี่ ณ เวลานั้น นายและฉันจะต้องจากไปนานแล้ว “
อาร์รัน ตกใจเล็กน้อยกับคำพูดของ ศาสตราจารย์เชา เห็นได้ชัดว่าชายคนนั้นวางแผนที่จะเดินทางไปกับเขา เขาไม่แน่ใจว่าเขาชอบความคิดนั้นหรือไม่ แต่เขาไม่มีทางเลือกมากนัก ” เราจะไปเมื่อไหร่? ” เขาถามหลังจากลังเลไปสักพัก
” ก่อนที่เราจะจากไป ฉันมีงานต้องทำ ประมาณสี่วันน่าจะพอ นายควรไปที่โรงแรมแห่งหนึ่งที่เรียกว่า บูลแองเจิ้ล ในช่วงทางใต้ของเมือง ฉันจะพบนายในอีกไม่กี่วัน “
ศาสตราจารย์เชา เอื้อมมือไปที่กล่องโลหะเล็ก ๆ บนโต๊ะและหยิบเหรียญเต็มทั้งสองมือ เหรียญทองและเงินแวววาวในมือของเขา หลังจากใช้เวลาสักครู่ตรวจสอบพวกมัน เขาก็หยิบเหรียญเงินที่ดูธรรมดาและถือมันไว้
” ดูนี่สิ มันมีคาถาติดตามเล็ก ๆ ที่น่ารังเกียจ ถ้านายขโมยมัน พวกเขาจะพบนายในไม่กี่วัน “
เขาคืนเหรียญเงินไปที่กล่องโลหะ จากนั้นอุ้มเหรียญที่เหลือในมือของเขาแล้วส่งให้ อาร์รัน ” นี่น่าจะทำให้นายผ่านสัปดาห์นี้ไปได้ “
อาร์รัน กระพริบตาด้วยความประหลาดใจ ชายคนนั้นเพิ่งส่งโชคเล็ก ๆ ให้เขา ลืมเรื่องเวลาหนึ่งสัปดาห์ในโรงแรมไปได้เลย ด้วยสิ่งนี้ เขาสามารถจ่ายได้ทั้งปี ” นี่มันมากเกินไป … ” เขาพึมพำเล็กน้อย
” ดีกว่าที่จะมีอะไรพิเศษ ในกรณีที่ฉันไม่กลับไป ” ศาสตราจารย์เชา พูดอย่างเอาใจใส่ ” โปรดจำไว้ว่า บูลแองเจิ้ล ถ้าฉันไม่ได้ไปที่นั่นในหนึ่งสัปดาห์… ฉันคิดว่าอย่างน้อยนายก็สามารถลองวิ่งได้ “
หลังจากพูดจบ ศาสตราจารย์เชา เคลื่อนไหวด้วยมือซ้ายอย่างรวดเร็วและอากาศรอบตัวเขาก็พร่ามัวในทันที เมื่อมันกระจ่างอาร์รัน ก็งุนงง เมื่อพบว่า ศาสตราจารย์เชา กลายเป็นรูปร่างของ อาจารย์ซอง
” ระหว่างทางออก พยายามทำว่านายเพิ่งสอบไม่ผ่าน ” ศาสตราจารย์เชา ตอนนี้สวมใบหน้าของ อาจารย์ซอง ดูที่สีหน้าของ อาร์รัน ” สมบูรณ์แบบ ตอนนี้ออกไปด้วยกัน “
จากนั้น เขาก็โบกมือให้ อาร์รัน ออกจากสำนักงาน โดยตัดคำถามที่ อาร์รัน มี
ด้านนอกสำนักงาน แรงสั่นสะเทือนวิ่งผ่านร่างของ อาร์รัน ในขณะที่เขาพยายามทำให้ประสาทของเขานิ่ง การเผชิญหน้าทำให้เขาสั่นสะเทือนไปทั้งตัว
” ฉันบอกนายแล้ว! ” เสียงของ ศาสตราจารย์เชา ทะลุผ่านประตู
อาร์รัน ลนลานไปที่ทางออก เส้นใยทุกส่วนในร่างกายของเขาบอกให้เขาวิ่ง แต่เขารู้ว่าเขาต้องใจเย็น วิ่งออกไปตอนนี้จะดึงดูดความสนใจอย่างแน่นอนและดังนั้น เขาจึงบังคับให้ตัวเองเดินตามปกติ ก้าวทีละก้าวอย่างหวาดกลัว
ก้มหัวลง ในที่สุด เขาก็ออกจากห้องทดสอบ ทำอย่างที่ดีที่สุดที่จะเพิกเฉยต่อความคิดที่ว่าทหารรักษาการณ์คนใดก็ตามของโรงเรียนอาจจู่โจมและจับเขาได้
เมื่อเขาเข้าไปในจัตุรัสหน้าอาคารหลักของโรงเรียน เขามองขึ้นไป ในสายตาของเขา อาคารที่ดูเหมือนยิ่งใหญ่ก่อนหน้านี้ ตอนนี้เต็มไปด้วยอันตรายราวกับว่าโรงเรียนได้ทำให้เขาเป็นศัตรู
เขาเดินจากไปพร้อมกับความสั่น
เมื่อเขามีระยะห่างที่เพียงพอระหว่างตัวเขาและโรงเรียน เพื่อบรรเทาความเครียด เขาใช้เวลาสักครู่พิจารณาว่าเขาควรทำตามคำแนะนำของ ศาสตราจารย์เชา หรือไม่
หากชายผู้นั้นโกหกคำแนะนำที่ดีที่สุดของเขา คือ ออกจากเมืองในทันที แต่ถ้าชายคนนั้นพูดความจริง โอกาสเดียวของเขาก็คือการทำสิ่งที่เขาบอก
หลังจากคิดไปสักพัก เขาก็ตัดสินใจทำสิ่งที่ ศาสตราจารย์เชา พูด แม้ว่าเขาไม่ไว้ใจชายคนนั้นอย่างเต็มที่ แต่เพียงความสามารถที่เขาแสดงในโรงเรียนก็หมายความว่าเขาจะไม่ต้องอาศัยการโกหก เพื่อจับ อาร์รัน
เมื่อตัดสินใจแล้ว อาร์รัน ก็ออกเดินทางสู่ชานเมือง
