บทที่ 120 นาทีระทึก ฉูหยวนถูกลักพาตัว
ผู้แปล loop
ณ เวลา 21.00 น.
ในโรงแรมบนถนน เฉินฉูที่อยู่ทางเหนือ /
ดงซูบินล็อคประตูห้องของเขาในขณะที่เขาเดินเข้าไปในห้อง เขาตรวจสอบหน้าต่างและดึงม่านลง หลังจากนั้นเขาวางสร้อยคอไข่มุกอันมีค่าของเขาในจุดที่เขาสามารถมองเห็นได้ก่อนที่จะถอดรองเท้าและนอนลงบนเตียงของเขา เขายิ้มให้กับตัวเองในขณะที่เขาจ้องมองที่เพดาน ด้วยความรู้สึกอารมณ์ดี หลังจากกลับมาที่ปักกิ่งเขาจะนำสร้อยไปเพื่อประมูลและเขาจะมีเงินพอเพื่อจัดตั้ง บริษัท และหลังจากนั้นเขาจะต้องใจทำงานให้ดีที่สุดพร้อมพลังของเขาเพื่อเลื่อนตำแหน่ง
‘อ๊ะ ฉูหยวนเสร็จงานแล้วหรือยังน่ะ?’
ดงซูบิน ต้องการแบ่งปันความสุขของเขากับใครสักคนและคว้าโทรศัพท์ของเขาเพื่อเรียกฉูหยวน
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นค่อนข้างนานก่อนที่จะมีเสียงตอบรับกลับมา “ สวัสดี…….” มันไม่ใช่เสียงของฉูหยวน
ดงซูบิน รู้สึกประหลาดใจ “ฮัลโลครับ? ผมโทรผิดหรือเปล่า? นี้เบอร์ของฉูหยวนหรือเปล่าครับ”
เสียงของหญิงสาวที่อยู่ปลายสายก็หัวเราะคิกคัก “ คุณคือดงซูบินหรอ? ฉูหยวนอยู่ในห้องน้ำ ฉันเป็นเพื่อนร่วมงานของเธอ เดียวยังไงเธอโทรมาอีกครั้งล่ะกัน หรือว่าอยากฝากข้อความอะไรไว้รึเปล่า?”
“ โอ้……ไม่มีอะไรสำคัญเลย ตอนนีพวกคุณยังอยู่ในหางโจวอยู่รึเปล่า? แล้วจะกลับปักกิ่งเมื่อไร?”
“ เราวางแผนว่าจะบ่ายวันพรุ่งนี้ ตอนนี้เรากำลังติดตามจับตัวพวกไกด์ผิดกฏหมายและกำลังรอรายงานผล” พี่สาวเฉาเธอนั้นเป็นคนชั้งพูด “ ไกด์พวกนี้ทำผิดร้ายแรง พวกเขาบังคับให้นักท่องเที่ยวต้องซื้อสิ่งของและเก็บค่าธรรมเนียมที่ไร้สาระมาก พวกเขาเรียกเก็บเงิน 100 ถึง 200 หยวนเพิ่มสำหรับตั๋วเดินทางไปแหล่งท่องเที่ยว……”
ดงซูบินที่กำลังสับสนอยู่จึงถามกลับต่อไปว่า “ รอก่อน……ไกด์นำเที่ยวผิดกฎหมายอะไร?แล้วตอนนี้ฉูหยวนไปทำงานรึยังครับ?”
พี่สาวเฉาตอบว่า“ กำลังจะไปนะ อ๋อและที่ฉันบอกไปก็คือหน้าที่ๆเธอต้องทำนะ…….”
“ ฉูหยวนมาจากแผนกโฆษณาไม่ใช่หรอ ทำไมเธอต้องไปทำเรื่องพวกนั้นด้วย? เธอไม่ได้เป็นนักข่าวหรอ……”
ปลายสายเงียบไปสักพัก “ เอ่อ……ฉูหยวนไม่ได้บอกกับเธอหรอว่าเกิดอะไรขึ้น”
“ เกิดอะไรขึ้นกันแน่” ดงซูบินถามอย่างกระวนกระวาย “ พี่เฉาบอกผมมาว่าเกิดอะไรขึ้น”
“ โอเคได้ ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมาก แต่ฉูหยวนนั้นถูกย้ายจากแผนกโฆษณาไปยังแผนกผู้สื่อข่าวของเราในฐานะเบื้องหลัง เธอถูกปลดออกจากตำแหน่งหัวหน้าทีม ตอนนี้ตำแหน่งของเธออยู่อันดับล่างๆของบริษัทเลย…….”
“ อะไรนะ? ลดตำแหน่ง? ทำไม?”
“ เอ่อ……เธอควรถามฉูหยวนเองสำหรับรายละเอียด ตอนนี้เธอออกมาจากห้องน้ำแล้ว เธอคุยกับฉูหยวนเองล่ะกัน”
หลังจากนั้นครู่หนึ่งเสียงของฉูหยวนก็ดังขึ้นผ่านโทรศัพท์ “ ซูบินนายกำลังตามหาฉันหรอ?”
เรื่องเล่าที่พี่สาวเฉาเล่าให้ดงซูบินทำให้เขาอยากรู้ว่าว่าทำไมฉูหยวนจึงไม่กลับมาที่อพาทเมนท์ เพราะเธอควรจะกลับมาเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว หรือว่าเธอกำลังเผชิญกับปัญหาที่หนักหน่วงในที่ทำงาน นอกจากนี้เธอยังถูกลดตำแหน่ง และที่เธอไม่บอกก็เพราะไม่ต้องการให้ดงซูบินกังวลเรื่องของเธอ ดังนั้นเธอจึงหนีไปซ่อนตัวอยู่กับแม่ของเธอ ในเวลานั้นดงซูบินกล่าวทันที:“ ฉูหยวนฉันอยู่ที่เจ้อเจียงจู่จิ ฉันอยู่ไม่ไกลจากเมืองหางโจวเท่าไร”
“ หืม? ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่?”
“ ฉันมาที่นี้เพื่อตามหาเธอ ฉันไม่ได้บอกเธอหรอว่าช่วงนี้ฉันหยุดงาน? ไม่เป็นไร. เกิดอะไรขึ้นในที่ทำงานของเธอ? ใครเป็นคนลดตำแหน่งเธอ……” ฉูหยวนเงียบไปและดงซูบินพูดต่อว่า“ เธอทำงานในแผนกโฆษณาและทำไมเธอถึงย้ายไปที่แผนกผู้สื่อข่าว เธอถูกโอนไปที่นั่นเพื่อเป็นตำแหน่งเบื้องหลังหรอ? และเธอยังถูกส่งไปยังเจ้อเจียงอีกด้วย ปักกิ่งรายวันไม่รายงานข่าวทั้งหมดในปักกิ่งไม่พออีกหรอพวกเขาต้องการเข้าไปยุ่งกับกรณีไกด์นำเที่ยวผิดกฎหมายของเจ้อเจียงหรอ? พวกเขาคิดว่าพวกเขาเป็นอะไรกัน? ฉูหยวนบอกฉันมาตรงๆเถอะ เธอทำให้หัวหน้าไม่พอใจหรอ?”
มันเป็นเรื่องแปลกมากสำหรับฉูหยวนที่ถูกย้ายไปที่แผนกนักข่าวหรือถูกส่งไปยังเจ้อเจียงเพื่อทำการตรวจสอบเหมือนกับสายลับ!
“ ฮ่าฮ่าฮ่าเสี่ยวเฉานะโกหกนาย ตอนนี้ฉันปกติดี”
“ อย่าแก้ตัว! บอกความจริงกับฉันมา!”
“ ไม่มีอะไรจริงเลย……ฉันแค่ทำงานพลาดนิดหน่อย… .. ”
“ ผิดพลาดนิดหน่อย? ทำผิดพลาดนิดหน่อยถึงกับต้องเปลี่ยนตำแหน่งไปเป็นเบื้อหลังเลยหรอ? และยังต้องทำงานแบบหลบๆซ่อนๆอีก? รวมไปถึงไกด์ผิดกฏหมายพวกนั้นเป็นพวกหัวแข็งและน่ากลัวมาก พึงมีรายงานมาที่ส่วนกลางไม่นานก่อนหน้านี้! จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอมีอันตราย ฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้……”
“บ้าไปแล้ว ถ้านายมาฉันจะตีนาย ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันสบายดีที่นี่……”
ฉูหยวนนั้นพูดถูกต้อง ไม่มีรถประจำทางหรือรถสาธารณะวิ่งในช่วงเวลานี้ “โอเค. พรุ่งนี้ฉันจะไปหางโจว ฉันจะโทรหาเธอเมื่อฉันไปถึงที่นั้น”
“ ทำไมนายเชื่อที่ฉันพูด!”
“ ตอนนี้แบตมือถือจะหมดแล้ว พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน”
“ เฮ้อ……อย่างงั้นนอนก่อนล่ะกัน”
หลังจากวางสายดงซูบินชาร์จโทรศัพท์ของเขาแล้วนอนบนเตียงได้แต่คิดถึงฉูหยวนก่อนจะนอนหลับไป
ในวันถัดไป.
หลังจากเก็บกระเป๋า ดงซูบินก็ขึ้นรถบัสไปที่เมืองหางโจว เขาเปลี่ยนสายรถบัสเพื่อไปที่โรงแรมหงดู นี้ไม่ใช่พื้นที่กลางเมืองของหางโจว แต่เป็นจุดท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงของจังหวัดเจ้อเจียงนั้นคือ ภูเขาดาหมิงที่อยู่ติดกับโรงแรม มีนักท่องเที่ยวเดินไปรอบ ๆ มากมาย ดงซูบินส่งข้อความหาฉูหยวนไปแล้วเมื่อเช้านี้และเขาก็รู้ว่าฉูหยวนพึงจะทำการสอบสวนไกด์ที่ทำผิดกฏหมายไปสำหรับทัวร์ในช่วงบ่ายก็คือภูเขาดาหมิง ทั้งฉูหยวนและพี่สาวเฉา วางแผนที่จะออกจากกลุ่มทัวร์ที่นี่และไปพบกับดงซูบิน ที่ทางเข้าโรงแรมหงดู นอกจากนี้ยังมีรถตู้จากสำนักข่าวที่มาที่นี่เพื่อรับพวกเขา ฉูหยวนต้องการดูว่ามีที่ว่างในรถตู้หรือไม่และหวังว่าจะให้ดงซูบินนั่งกลับไปที่ปักกิ่งด้วย
ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงแล้วดงซูบินมองไปรอบ ๆแต่กับไม่เห็นฉูหยวนอยู่แถวนั้น
จราจรตอนนี้ติดขัดมาก? ถนนสายนี้ไม่ค่อยมีการจราจรมากนัก
หลังจาก 10 นาทีผ่านไปดงซูบินก็เริ่มทนไม่ไหวและโทรหาฉูหยวนทันที “สวัสดี? เธออยู่ที่ไหน”
“ บนรถทัวร์ทัวร์……” มันมีเสียงดังมากออกมาจากมาจากปลายสายของฉูหยวนมีเสียงคำรามของเครื่องยนต์ จากเสียงเครื่องยนต์แสดงว่ารถทัวร์ไม่ได้เป็นรถทัวร์ที่ดีนัก “ ไกด์และคนขับรถไม่ได้พาเราไปที่ภูเขาดาหมิงพวกเขาหยุดอยู่ใกล้ ๆ และให้เราแทรกตัวไปกับนักทั้งเที่ยว นักท่องเที่ยวทั้งหมดไม่ได้มีความสุขและเรากำลังโต้เถียงกับพวกเขาตอนนี้ รอฉันด้วย. สถานที่นี้อยู่ไม่ไกลจากภูเขาดาหมิง ฉันคิดว่าถ้าเราไปตามถนนไปทางทิศเหนือเราจะไปถึงดาหมิงฉันจะไปหานายที่หลังนะ…….”
ณ ตอนนี้เสียงตะโกนดังขึ้นมาจากด้านหลังของฉูหนวน
“ ฉันเคยไปหางโจวมาก่อน นี่ไม่ใช่ภูเขาดาหมิง!”
“ เราจ่ายไปแล้ว หากคุณไม่ได้พาเราไปที่ภูเขาดาหมิงช่วยคืนเงินเราด้วย!”
“ ใช่แล้ว! คืนเงิน! คืนเงิน! มีมันบริษัททัวร์อะไรกัน”
“ หุบปาก! หุบปาก!” หยุดตะโกน……” เสียงอันดังนี้น่าจะเป็นไกด์นำเที่ยวผู้หญิงคนนั้น “ ใครบอกว่านี่ไม่ใช่ภูเขดาหมิง? อา? ใครบอกว่า ภูเขาดาหมิงของเมืองหางโจวของเราอยู่ที่นี่แล้ว! รีบขึ้นรถบัสเร็ว! มีร้านอาหารและร้านค้าบนภูเขา! ค่าช้จ่ายขั้นต่ำ 500 หยวน พวกคุณทุกคนต้องจ่ายอย่างน้อย 500 หยวน!” ไกด์นำเที่ยวผิดกฎหมายนี้ต้องได้รับเงินใต้โต๊ะจากร้านค้าบนภูเขาแน่
“ ทำไมยังมีการจ่ายเงินอยู่ล่ะ” ฉูหยวนตะโกน “ พวกคุณทุกบังคับให้เราต้องจ่ายไม่ใช่หรือยังไง!”
“ รีบขึ้นมา เรายังมีที่อื่นที่จะต้องไปในตอนบ่าย…….” มันเป็นเสียงผู้ชายที่ตะโกนออกมา เขาน่าจะเป็นคนขับรถแน่ๆ
ดงซูบินได้ยินทุกเสียงที่ดังออกมาจากทางโทรศัพท์และเขาสาปแช่งในใจ ‘ไอ้พวกบ้า! ไกด์ผิดกฎหมายพวกนี้!’ จากนั้นเขาก็บอกกับฉูหยวนว่า:“ หากเธอไม่สามารถมาอย่างงั้นช่วยรอฉันก่อน ฉันจะเดินไปตามถนนทางทิศใต้เพื่อตามหาเธอ และฉันน่าจะเจอพวกเธอในไม่ช้า……”
ฉูหยวน ตอบว่า“ โอเค”
ทันใดนั้นไกด์นำเที่ยวก็ตะโกนว่า“ ทำไมคุณหันกล้องมาที่ฉัน อา? ขอกล้องนั่นสิ! ตอนนี้! “
” เวรเอ๋ย! ใครกำลังถ่ายรูปอยู่?” คนขับตะโกนขึ้น “ เอามันมาเดียวนี้!”
“ คุณทำอะไรอยู่ ฉันไม่ได้ถ่ายรูปคุณ! ฉันกำลังถ่ายฉาก……” มันเป็นเสียงของพี่สาวเฉา!
ฉูหยวนก็ตะโกนออกมา:“ พวกคุณกำลังเอาเปรียบพวกเรานิ!”
ไกด์นำเที่ยวตะโกนว่า:“ มีอะไรอยู่ในสมุดเล่มนั้น เธอจดอะไร? ส่งมาให้ฉันนะ!”
ในตอนนี้ดงซูบินเริ่มตื่นตระหนก “ ฉูหยวน! เกิดอะไรขึ้น”
ฉูหยวนไม่ตอบกลับ มีการตะโกนมากมายและดูเหมือนว่าไกด์นำเที่ยวและคนขับรถกำลังพยายามแย่งของของจากพี่เฉา หลังจากนั้นครู่หนึ่งไกด์นำเที่ยวตะโกนว่า“ พี่เจิ้งเหอ! พวกเขาบันทึกทุกอย่างเกี่ยวกับเราในสมุดบันทึกนี้! ผู้หญิงสองคนนี้เป็นนักข่าว…….”
คนขับมีท่าทีที่ดุเดือดขึ้นมา:“ เวรเอ๋ย! พาพวกมันขึ้นรถบัสมา!”
“ คุณกำลังทำอะไร!จะพาเราไปไหน! ปล่อยเราไป!” ฉูหยวน ตะโกน มีเสียงเคาะมากมายจากนั้นสายก็ถูกตัดไป
ตอนนี้ดงซูบิน โกรธมาก! ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับฉูหยวนฉันจะฆ่าแกแน่!
ดงซูบินรีบวิ่งไปที่แท็กซี่ด้านหน้าโรงแรม เขาเข้าไปในที่นั่งผู้โดยสารด้านหน้าก่อนผู้โดยสารสองคนที่ด้านหลังขะลงจากรถ “ด่วน! ขับไปทางทิศใต้! ตอนนี้!”
คนขับรถแท็กซี่ตกใจมากเมื่อเห็นดงซูบิน “ขอโทษ มันเป็นช่วงอาหารกลางวันของฉันและฉันไม่ได้รับผู้โดยสาร……” ‘แม่งมากิยข้าวกลางวันอะไรตอนนี้!’ ดงซูบินชูบัตรประจำตัวของเขาออกมา“ ความมั่นคงของรัฐ! รีบขับไปเร็วเขา!”
คนขับตกตะลึงไปสองสามวินาทีแล้วเหยียบคันเร่ง “ จะไปทางใต้ตรงไหน?”
“ ขับรถไปตามถนนสายหลักไปทางทิศใต้! มีสถานที่ที่นั่นมีร้านอาหารและร้านค้าอยู่บนเนินเขา!” ดงซูบินไม่ได้สนใจว่าคนขับจะรู้ว่าจะไปที่ไหนหรือไม่ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดหมายเลขของฉูหยวน แต่ไม่ได้มีเสียงตอบรับกลับมา เขาสบถภายใต้ลมหายใจแล้วจึงโทรเรียกตำรวจ เขาไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับกลุ่มทัวร์ เขาบอกกับตำรวจว่ามีการปล้นไปตามถนนสายหลักทางใต้ของภูเขาดาหมิง! ดงซูบินเป็นห่วงว่าไกด์ผิดกฎหมายจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น หากกองกำลังตำรวจท้องที่มีการเชื่อมโยงกับกลุ่มทัวร์ผิดกฎหมายพวกเขาจะไม่ส่งเจ้าหน้าที่มาที่นี้อย่างแน่นอน
แท็กซี่วิ่งไปตามถนนสายหลักและแซงรถยนต์ทุกคัน
แต่ ดงซูบินรู้สึกว่ามันช้าเกินไป “ คุณขับเร็วขึ้นขึ้นกว่านี้ได้ไหม”
“ มันเร็วมากแล้ว…….” ผู้ขับขี่เหงื่อออกไปทั้งตัว เขาได้ยินเสียงของดงซูบินที่คุยกับตำรวจและรู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับการปล้น
ดงซูบินกระสับกระส่ายและเขาพยายามโทรหาฉูหยวนอีกครั้ง แต่เธอก็ยังไม่รับสาย!
‘ฉูหยวน! ปลอดภัยด้วยเถอะ!’
‘รอฉันก่อน! ฉันกำลังไปหาเธอแล้ว!’
‘รอฉันก่อนนะ!’
