EP 124 เหตุผลที่แท้จริง!
ผู้แปล loop
ตอนนี้ดงซูบินมาถึงที่อพาทเมนท์ของเขาเวลาประมาณ 4.05 น.
เขาตรงไปที่หน่วยของฉูหยวนและกดออด ‘ติงต่องติงต่อง, ติงต่อง’……ไม่มีเสียงตอบรับใดๆดังออกมา มันทำให้เขารู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก เขาได้ส่งข้อความให้ฉูหยวนในขณะที่เขาอยู่บนรถไฟและเธอบอกว่าเธอกลับมาถึงบ้านแล้ว ทำไมเธอไม่ออกมาเปิดให้เรา อาบน้ำ? ออกไปซื้ออะไรรึเปล่า หรือ……เธอกำลังทำสิ่งนั้นอยู่ เขาตื่นเต้นในขณะที่เขาจำสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นได้ดี เขากดออดอีกสองสามครั้งจากนั้นจึงเอากุญแจสำหรับอพาร์ตเมนต์ของเขาก่อนที่จะเดินกลับไปที่ห้อง
“ นายกลับมาแล้ว” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นในห้องนั่งเล่นของดงซูบินเมื่อเขาเปิดประตูเข้าไป
ดงซูบินถึงกับตกใจ “อา……. ฉูหยวน!! ตกใจหมด ฉันคิดว่าเธอกลับไปทำงานที่สำนักหนังสือพิมพ์แล้วส่ะอีก “
“ ฉันจะเริ่มทำงานในวันพรุ่งนี้ นายตกใจกับเรื่องแค่นี้หรอ ไร้สาระจริงๆ”
“ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่ห้องของฉัน”
ฉูหยวนยืนอยู่ด้านหลังโซฟา เธอสวมเสื้อสเว็ตเตอร์สีเหลืองตัวเล็ก ๆ ถือถุงเท้าและเสื้อผ้าสกปรก ๆ ไว้ในมือซ้าย “ ฉันไม่ได้กลับอพาทเมนท์มาตั้ง 2 สัปดาห์แล้ว และดูสิห้องของนายมันเละขนาดไหน แต่ไม่ต้องห่วงฉันทำความสะอาดให้หมดแล้ว นายเพิ่งจะออกมาจากรถไฟสินะ? เร็วเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ถอดถุงเท้าและกางเกงในไว้ด้วยเดียวฉันซักให้”
ดงซูบินได้แต่บ่นในใจของเขา “ไม่มี … ไม่จำเป็น.ฉันซักเองได้”
“ รีบๆถอดเร็วเขา”
“ อา……ไม่ต้องหรอก”
ฉูหยวนมองหน้าดงซูบินด้วยแววตาที่อาฆาตและยกมือขึ้น:“ ฉันจะตีนาย! นายจะถอดหรือไม่ถอด”
ดงซูบินนั้นเคยชินกับการที่ฉูหยวนซักผ้าสกปรกๆให้เขา แต่การที่จะให้ถอดถุงเท้าและกางเกงในตอนนี้เลยมันดูเป็นเรื่องน่าอายมาก มันทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ แต่เขาจำได้ว่าพวกเขาเคยจูบกันมาก่อนและทำไมเขาถึงรู้สึกอายเกี่ยวกับเรื่องนี้? ดังนั้น ดงซูบินจึงไปที่ห้องของเขาเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาถอดกางเกงขายาวและกางเกงในของเขาออก แต่เขาก็ยังรู้สึกแปลก ๆ และห่อกางเกงไว้ในกางเกงขายาวรอบก่อนออกจากห้องแล้วส่งไปให้ที่ฉูหยวน
“ ถุงเท้าของนายอยู่ที่ไหน”
“ เอ่อม……มันอยู่ในกางเกงขาวยาวนะ”
ฉูหยวนกลอกตาของเธอแล้วกางกางเกงขายาวออกมา เธอใช้ปลายนิ้วของเธอหยิบถุงเท้าและชุดชั้นในที่สกปรกของ ดงซูบิน “มันเหม็น. และสกปรกมากๆเลย”
ดงซูบิน รู้สึกเขินอาย ภาพลักษณ์ของเขาดูแย่ลงทันที
“ตกลง. ไปดูทีวี ฉันจะซักเสื้อผ้าให้คุณ” ฉูหยวนเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกองเสื้อผ้าสกปรก
ดงซูบินได้แต่มมองหลังที่เซ็กซี่ของเธอ ฉูหยวนเขาวางแผนที่จะกอดหรือจูบเธอเมื่อเขากลับมาเพื่อแสดงว่าเขาคิดถึงเธอมากแค่ไหน แต่แผนของเขาก็ผิดพลาด “ มือของเธอเจ็บอยู่ แผลจะโดนน้ำได้หรอไม่ให้ฉันซักเองมันจะดีหรอ”
ฉูหยวนตอบกับจากภายในห้องน้ำ “ มีบาดแผลตรงไหนกัน ฉันสบายดี”
ตอนนี้ดงซูบินรู้สึกเบื่อมาก เขาต้องการพูดคุยกับฉูหยวน เขาสังเกตเห็นว่าฉูหยวนไม่เคยพูดถึงอะไรเกี่ยวกับเขาเลย สำหรับการที่เขาแตะที่ขาของเธอและจูบเธอ เธอทำท่าราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน ดงซูบินไม่ต้องการรออีกต่อไป เขาเดินไปที่ห้องน้ำแล้วมองเข้าไปข้างใน “ ฉูหยวนฉันอยากใช้ห้องน้ำ”
“ โอ้……. เข้ามาเลย” ฉูหยวนดึงมือของเธอออกจากถังพลาสติกที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าสกปรกที่แช่ในผงซักฟอก
ดงซูบินเห็นอ่างล้างมือ นอกเหนือจากชุดชั้นในของเขามีกางเกงในสีเนื้ออยู่ในนั้น ถุงเท้าของเขาและถุงเท้าของฉูหยวนก็แช่ในถังพลาสติก การค้นพบนี้ทำให้ดงซูบินรู้สึกโล่งใจ เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งเต็มใจที่จะซักผ้าของเธอกับชุดของผู้ชายมันมีความหมายมาก
แค่นั้นแหละ.
ฉูหยวนนั้นอายที่จะพูดถึงเรื่องนั้น
ดงซูบินนั้นไม่อาจรอที่ให้ฉูหยวนแสดงท่าที่ต่อเขาได้แล้ว เขารวบรวมความกล้าหาญและก้าวไปข้างหน้าเพื่อกอดป้าซวน
ฉูหยวนเขินทันที:“ นายกำลังทำอะไรอยู่! นายอยากจะเต้นกับฉันหรอ? ปล่อยฉันไป มือของฉันยังมีฟองอยู่”
ดงซูบินไม่สนใจเธอและถาม “ ฉูหยวนเธอคิดถึงฉันบ้างรึเปล่า?”
“ก่อนอื่น” ฉูหยวนจ้องไปที่เขาอย่างโกรธแค้นและยกมือขึ้น “ ถ้านายไม่ปล่อยให้ฉันไปฉันจะเช็ดฟองพวกนี้ทั้งหมดบนหน้าของนาย”
ดงซูบินขยับใบหน้าของเขาเข้าใกล้เธอ:“ งั้นเธอ……. จูบฉันแล้วฉันจะปล่อยเธอไป”
“ไม่แฟร์. อะไรกัน!”ฉูหยวนดเขาเบา ๆ
ดงซูบินกอดแน่นมากขึ้น “ ฉันจะยอมปล่อยเธอไป” นี่เป็นครั้งแรกที่ดงซูบินกอดฉูหยวนจากด้านหน้า เขารู้สึกว่าหน้าอกของเธอดันเข้าหาหน้าอกและรู้สึกตื่นเต้น มือขวาของเขาที่ด้านหลังของเธอเริ่มขยับลงมาทางก้น
ฉูหยวนยกมือขึ้นไปในอากาศพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อไม่ให้น้ำสบู่หยดลงบนเสื้อผ้าของดงซูบิน“คนโง่! หยุดเล่น ๆ !ได้แล้ว ฉันกำลังโกรธอยู่นะ”
“ ก็ให้เธอจูบฉันก่อนไง”
“ไม่”
“ เราเคยจูบกันมาก่อนแล้วนิ ครั้งที่แล้วเธอเป็นคนที่กอดฉันจูบฉันด้วย…….”
ใบหน้าของ ฉูหยวนเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอใช้ศอกของเธอดันดงซูบิน:“ อย่าพูดถึงสิ่งนั้น! เธอไม่ได้รับอนุญาตให้พูดเกี่ยวกับสิ่งนั้น!”
“ ฉันจะหยุดถ้าเธอจูบฉัน”
“ นายกำลังทำให้ฉันบ้า!” ฉูหยวนจ้องที่ดงซูบินอย่างโกรธและลังเล เธอมองที่ใบหน้าของเขาแล้วจูบเขาที่แก้มขวาของเขา “ นี่โอเคไหม ไปและใช้ห้องน้ำตอนนี้! ฉันยังต้องซักผ้า”
ดงซูบินส่ายหัวของเขา “ ฉันกำลังพูดถึงการจูบฉันที่ริมฝีปากไม่ใช่ใบหน้า”
ฉูหยวนแสดงออกด้วยสีหน้าโกรธแค้น
ดงซูบินเข้าใจฉูหยวนเป็นอย่างดี นี่ไม่ใช่การแสดงออกที่โกรธของเธอ เขาไม่สนใจเธอและยังคงสัมผัสเธอ
ทั้งสองยืนอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหลายนาที ฉูหยวนไม่ได้ทำอะไรนอกจากด่าว่า “คนโง่! ได้ๆ!เดียวฉันจะทำให้ ” หัวของ Qu Yunxuan ขยับเข้ามาใกล้และจูบดงซูบิน ที่ริมฝีปากของเขา
ฮ่า ๆ ๆ ๆ มันได้ผล. ดงซูบินรีบอ้าปากออกเล็กน้อยเพื่อพยายามจูบเธอ
แต่ฉูหยวนไม่ได้ทำเหมือนกับในวันนั้น เธอขยับกลับอย่างรวดเร็วหลังจากแตะริมฝีปากของเขาแล้วเธอก็จูบเขาอีกครั้งและอีกครั้งและอีกครั้ง การจูบของเธอเริ่มเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ดงซูบิน ไม่สามารถรับจังหวะของเธอและคิดถึงการจูบของเธอ เรื่องนี้ดำเนินต่อไปเป็นเวลา 2 ถึง 3 นาทีก่อนที่ดงซูบินจะจับคู่จูบเธอได้
ทันใดนั้นฉูหยวน จ้องมองดงซูบินอย่างหนักและมือซ้ายของเธอเอื้อมมือไปด้านหลังของเธอแล้วจับมือของดงซูบินมือของเขาเข้าไปใต้กางเกงแล้วนิ้วมือของเขาก็อยู่ในกางเกงชั้นในของเธอ “ เธอคิดว่าเธอสัมผัสที่ไหน”
ดงซูบินยิ้มและถอนมือของเขา “เอิ่ม …… ฉันกำลังจะเข้าห้องน้ำ”
“ ก็นายเป็นคนขอเอง นายต้องให้ความเครารพผู้อาวุโสด้วย”
หลังอาหารเย็น.
ดงซูบิน และ ฉูหยวนจับมือกันและยืนที่หน้าต่างเพื่อชมดวงจันทร์
“ ฉันจะพูดอีกครั้งนี้ นายไม่ได้รับอนุญาตให้บอกเรื่องนี้กับคนอื่น นายได้ยินฉันไหม?” ฉูหยวนตอนนี้เธอกำลังโกรธ “ โกรธ” ดงซูบินมองตามที่เธอพูด “ ถ้านายไม่เข้าใจฉันจะฉีกปากนาย”
ดงซูบิน พยักหน้า
“ นายมันนักเลง นายรู้วิธีแกล้งฉันแล้ว!” ฉูหยวนเอื้อมมือจับใบหน้าของเขา “ ฉันต้องกลับไปจัดระเบียบบันทึกของฉันในการสืบสวนมัคคุเทศก์ที่ผิดกฎหมาย ฉันต้องส่งพรุ่งนี้เช้า ” ฉูหยวนปล่อยมือของดงซูบินและกำลังจะเดินออกไป
“รอ!ก่อน” เมื่อดงซูบินได้ยินสิ่งที่เธอพูดและมองไปที่รอยฟกช้ำบนมือของเธอ เขาโกรธมาก “ ที่หางโจวเธอสัญญาจะบอกทุกอย่างเมื่อเรากลับมา เธอสามารถบอกฉันได้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนี้ เธอทำให้หัวหน้าของเธอไม่พอใจเรื่องอะไร? เขาคือใครกัน?”
ฉูหยวนถอนหายใจ “ ค่อยคุยเรื่องนี้วันพรุ่งนี้ล่ะกันนะ”
“ตอนนี้แหละ!”
ฉูหยวนนั่งลงบนโซฟาหลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง “ ฉันเคยบอกคุณเกี่ยวกับคนๆนี้มาก่อน เขาเป็นรองบรรณาธิการของเรา นามสกุลของเขาคือกง เขาอยู่ในความดูแลของกรมผู้สื่อข่าว”
ดงซูบินขมวดคิ้ว “ เขาเป็นคนที่พยายามจับคู่เธอกับน้องชายของเขา?” ดงซูบินเคยพบกับน้องชายของเขานั้นที่ใต้ของอาคาร ตอนที่เขายังแต่งตัวดูดีและถือช่อกุหลาบในมือเมื่อพบกัน
“ใช่. นั่นล่ะเขา. ฉันรู้สึกผิดมากเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ฉันไม่ได้โกรธใครเลยที่ทำงาน เฮ้อ……ประมาณ 10 วันก่อนหน้ารองบรรณาธิการกงพยายามขอให้ฉันรับประทานอาหารกับน้องชายของเขาและพยายามจับคู่เราอีกครั้ง แต่ฉันทานอาหารเย็นกับน้องชายของเขาสองครั้งก่อนและไม่มีความรู้สึกใด ๆ กับเขา ดังนั้นฉันจึงปฏิเสธเขา นอกจากนี้ฉันยังต้องทานอาหารกลางวันกับลูกค้าในวันนั้น นี่เป็นเรื่องใหญ่มาก แต่รองบรรณาธิการกงไม่ฟัง เขาบอกว่าน้องชายของเขากำลังรอฉันอยู่ที่ทางเข้าและยืนยันให้ฉันทานอาหารกลางวันกับพี่ชายของเขา เราทะเลาะกันซักพักหนึ่งและลูกค้าของฉันก็โทรมาหาฉัน รองบรรณาธิการกงปฏิเสธที่จะให้ฉันไปและฉันก็มีความกังวลและพูดคุยกับเขา”
ดงซูบินถามว่า:“ จากนั้นเขาย้ายคุณไปที่แผนกนักข่าวในฐานะเจ้าหน้าที่ดูแลเบื้องหลังหรอ?”
“ ……ใช่”
“ ต้องมีเหตุผล เขาไม่สามารถทำเช่นนี้ได้”
ฉูหยวนถอนหายใจอีกครั้ง “ ฉันมีลูกค้าที่รองบรรณาธิการกงแนะนำให้รู้จักกับฉัน ฉันตัดสินใจตกลงกับลูกค้ารายนี้หลังจากนั้น แต่หลายคนเป็นเพราะรองบรรณาธิการกงพูดอะไรบางอย่างกับลูกค้าและลูกค้าถอนตัวออกจากข้อตกลง เขายังบ่นกับสำนักงานหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับฉัน เขาอ้างว่าฉันไม่จริงจังกับงานของฉันและมีทัศนคติที่ไม่ดี เป็นไปได้อย่างไร? ฉันปฏิบัติต่อลูกค้าทุกคนได้ดี เป็นไปได้อย่างไรที่ฉันทำผิดเขา? นี่ต้องเป็นการทำหน้าที่รองบรรณาธิการกงและเขาใช้สิ่งนี้และเป็นข้อแก้ตัวเพื่อลดระดับฉัน”
“แม่งเอ๋ย!” ดงซูบินโกรธและกระแทกโต๊ะสำหรับข้อกล่าวหาอีกครั้ง!
ฉูหยวน ให้ดงซูบินได้พยายามปิดปากของเขา “ หยุดสบถ มีมารยาทหน่อย”
“ อะไรคือเหตุผลที่ทำให้เขาทำอย่างนั้น? เพราะเธอไม่ไปกับน้องชายเขาหรอ?”
“ บางทีเขาอาจกังวลเกี่ยวกับอนาคตของน้องชายมากเกินไป ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนจัดเตรียมให้เราทุกอย่าง นั่นเป็นเหตุผลที่เขาใช้อำนาจของเขาบังคับให้ฉัน เขามาหาฉันอีกครั้งและบอกฉันว่าถ้าฉันเห็นด้วยที่จะเป็นแฟนของน้องชายเขาจะส่งฉันกลับไปที่แผนกโฆษณา ฉันปฏิเสธเขาทันที ฉันบอกเขาว่ามันเป็นไปไม่ได้ระหว่างน้องชายของเขากับฉัน จากนั้น……ซึ่งก็พ่วงไปกับคดีนี้ที่หางโจวโดยทั่วไปสำนักข่าวของเราจะไม่รายงานข่าวทั้งหมดนอกกรุงปักกิ่งเว้นแต่จะเป็นคดีใหญ่ เราจะไม่ส่งคนออกไปในสนามจริงเพื่อทำการสืบสวนนอกเครื่องแบบ แต่การตรวจสอบคู่มือไกด์ที่ผิดกฎหมายนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นเป้าหมายของฉัน”
ดงซูบิ พูดอย่างดุเดือด:“ เขากำลังใช้อำนาจในทางที่ผิด! คุกคามผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา! เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน!
“ เขามีชื่อเสียงที่ไม่ดีในสำนักงานหนังสือพิมพ์ของเรา เขาเป็นที่รู้จักในฐานะเจ้าแห่งการกระทำผิดที่นี่ แต่ไม่มีใครสามารถทำอะไรกับเขา เขามีความสัมพันธ์กับใครบางคนในระดับสูงขึ้น”
“เธอกำลังจะทำอะไร?”
“ ระหว่างทางกลับไปปักกิ่งฉันคิดว่าจะลาออกหากฉันไม่สามารถรับมันได้อีก ไม่เป็นไรถ้าเขากำหนดเป้าหมายให้ฉันคนเดียว ฉันสามารถทนกับมัน แต่นายก็รู้จากเหตุการณ์หางโจวรองบรรณาธิการกงก็ทำให้เฉาปิงไปตกอยู่ในอันตรายด้วยเช่นกัน เขาส่งเราไปยังสถานที่อันห่างไกล มันเป็นความผิดของฉันที่ฉันลากเฉาปิงลงมากับฉัน ฉันรู้สึกว่า…….”
ดงซูบิน ตะโกน:“ นี่มันมากเกินไป!”
“ เฮ้อ……ใช้เวลาทีละขั้นตอน หากเขาต้องการส่งฉันไปที่จังหวัดอื่นในครั้งต่อไปฉันจะลาออก”
ดงซูบินระลึกถึงความเจ็บปวดเมื่อเขาเห็นฉูหยวนถูกลากไปมาด้วยผมของเธอ เขาโมโหเมื่อเขาคิดถึงมัน ตอนนี้ ดงซูบินรู้ สาเหตุของสิ่งเหล่านี้ กงรองบรรณาธิการลูกนอกสมรสคนนี้เป็นผู้ร้าย! ‘ไอ้เวร*** เอ้อ! แกต้องการ ฉูหยวนของฉันกับน้องชายที่ไร้ประโยชน์ของแกเหรอ? แกทำให้ใครบางคนกล่าวหาเธอในสิ่งที่เธอไม่เคยทำ? แกยังส่งฉูหยวนไปทำภารกิจที่อันตรายเช่นนี้หรือไม่? เวรเถอะ! นายคิดว่านายสามารถทำอะไรก็ได้ที่นายต้องการได้หมดอย่างงั้นหรอ?’
ติ๊ด ติ๊ดๆ! โทรศัพท์ของฉูหยวนดังขึ้น
ฉูหยวนมองไปที่โทรศัพท์ของเธอและขมวดคิ้วขณะที่ตอบ:“ สวัสดี, บรรณาธิการกง?”
ดงซูบินขยับศีรษะของเขาเข้าใกล้โทรศัพท์มากขึ้น เขาสามารถได้ยินเสียงของชายวัยกลางคน:“ น้องชายของฉันอยู่นอกบ้านคุณ ถ้าคุณอยู่ข้างนอกบอให้พาเขากลับบ้านที “
ใบหน้าของ ฉูหยวนก็ได้เปลี่ยนไป “ เขาไม่ได้อยู่แถวนี้ และทำไมต้องเป็นฉันด้วย?”
“ คุณสองคนลองคุยกัน หากเราเป็นครอบครัวเดียวกันสามารถจัดการทุกอย่างในที่ทำงานได้ แผนก XX มีตำแหน่งว่างสำหรับรองหัวหน้าของพวกเขา”
เกือบ 21.00 น.! มีอะไรให้คุยกันในตอนกลางคืน?
ก่อนที่ ฉูหยวนจะพูดอะไรดงซูบิน ก็คว้าโทรศัพท์:“ คุยกับผู้จัดการหน่อย! นายมันเลว! ฉันจะไม่ปล่อยคุณไป! คุณแค่รอ!”
ดงซูบิน ไม่สามารถระงับความโกรธของเขาได้ ‘ไอ้!นี้ตเองสอนบทเรียนพิเศษให้กับหมอนีเส่พแล้ว
