EP 125.2 : หมดความอดทน
ผู้แปล loop
ดงซูบินตอนนี้โกรธจัด ‘เวรเอ๋ย! ฉันรอคุณตั้งสองสามชั่วโมงแล้วคุณจะปัดฉันออกไปอย่างนี้เหรอ? ดงซูบินสูดหายใจลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ตัวเอง เขาบอกกับตัวเอง: ฉันมาที่นี่เพื่อให้เหตุผลกับพวกเขาและพยายามไม่สร้างปัญหา! และอดทนกับมัน!’
ดงซูบินสงบลงและเข้าลิฟต์ไปกับหัวหน้าบรรณาธิการ “ หัวหน้าบรรณาธิการรองบรรณาธิการกงใช้อำนาจของเขาในการคุกคามผู้ใต้บังคับบัญชา คุณไม่คิดว่าสิ่งนี้ไม่ถูกต้องหรือ คุณไม่ควรทำอะไรเกี่ยวกับการกระทำเหล่านี้เหรอ? คุณอาจไม่รู้ เนื่องจากรองบรรณาธิการกง ฉูหยวนและนักข่าวหญิงถูกส่งไปยังหางโจวและพวกเขาถูกทุบตีโดยไกด์ผิดกฎหมาย ถ้าไม่ใช่ผมที่เข้าไปช่วยพวกเขาใครจะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”
หัวหน้าบรรณาธิการขมวดคิ้วและตอบว่า:“ นี่เป็นงานภายในของบริษัทของเรา เราจะจัดการเรื่องพวกนี้เอง คุณไม่จำเป็นต้องเข้าไปยุ่งใดๆทั้งสิ้น”
“ แต่มันควรมีการสอบสวน”
“ดิ๊ง!” ลิฟต์มาถึงชั้นสองและหัวหน้าบรรณาธิการเดินออกไปที่แผนกรายงาน
ดงซูบินพยายามอย่างดีที่สุดที่จะอดทนและติดตามเขา “ หัวหน้าบรรณาธิการเหตุการณ์นี้……”
“ คุณกำลังทำอะไรอยู่! อา?” ชายวัยกลางคนตะโกนสุดเสียงของเขา ดงซูบินเห็นคน 3 คนยืนอยู่หลังโต๊ะแถวหนึ่ง หนึ่งในนั้นคือรองบรรณาธิการกงและอีกสองคนคือ ฉูหยวนและเฉาปิง ดงซูบินเห็นรองบรรณาธิการกงชี้ไปที่หน้าของฉูหยวนด้วยถอยคำที่ดุด่า:“ รู้ไหมทำไมฉันถึงส่งเธอทั้งสองไปหางโจว? ก็แค่งานง่ายๆยังทำไม่ได้! ทั้งยังโดนทำร้ายกล้องที่เป็นข้อมูลสำคัญอีก? ไร้ประโยชน์!”
รองบรรณาธิการกงมีน้องชายเท่านั้นและพวกเขาสนิทกันมาก น้องชายของเขาอายุ 30 ปีและยังไม่มีแฟน เขากังวลเกี่ยวกับอนาคตของน้องชายและพยายามแนะนำฉูหยวนให้กับน้องของเขาเขา น้องชายของเขาถูกเชิญให้ไปนัดเดทกับกับฉูหยวนหลังจากพบเธอเขากับถูกปฏิเสธ รองบรรณาธิการกงก็มีความสุขกับพี่ชายของเขาและต้องการให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน แต่ ฉูหยวนปฏิเสธและแม้แต่ทะเลาะกับเขา หลังจากการถกเถียงพวกเขาฉูหยวนไม่รับโทรศัพท์ของน้องชายเขา
การกระทำนี้ทำให้รองบรรณาธิการกงโกรธและคู่กับความรักน้องชายของเขาจนถึงปัจจุบัน ฉูหยวนเขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องใช้กำลัง เขาลดตำแหน่งของฉูหยวนและส่งเธอไปทำงานที่ได้รับมอบหมาย เขาแค่อยากจะสอนบทเรียนให้เธอ แต่เมื่อคืนที่ผ่านมาเขารู้ว่า ฉูหยวนยังคงปฏิเสธที่จะไปกับน้องชายเขา นอกจากนี้ยังมีชายคนหนึ่งโทรมาดุเขาทางโทรศัพท์ น้องชายของเขาก็กลับมาบ่นกับเขา ตอนนี้รองบรรณาธิการกงโกรธมากจริงๆ ‘กล้าที่ดียังไง! เงินเดือนของพน้องชายฉันมากกว่าเธอหลายเท่าและมันโชคดีแค่ไหนที่เขาจะชอบคุณ เธอยังกล้าปฏิเสธเขาเหรอ? ละเอียด! ฉันจะทำให้แน่ใจว่าเธอจะไม่สามารถทำงานอย่างสงบที่นี่อย่างแน่นอน!’
ฉูหยวนดึงหน้า “ รองบรรณาธิการกงเราก็ไม่ต้องการถูกตีหรือปล่อยให้พวกเขาฉกกล้องของเรา แต่นั่นเป็นอุบัติเหตุ ไม่มีใครคาดเดาได้ว่าจะเกิดขึ้นได้ นี่คือความเสี่ยงของการเป็นนักข่าว นอกจากนี้ฉันมาจากแผนกโฆษณา ฉันทำงานที่นี้มา 4 ปี คุณคาดหวังให้ฉันเป็นนักข่าวชั้นนำในชั่วข้ามคืนได้อย่างไร ฉันคิดว่าคุณประเมินความสามารถของฉันมากเกินไป “
รองบรรณาธิการกงโกรธยิ่งขึ้นหลังจากที่ ฉูหยวนตอบกลับเขากับมา“ เธอไม่สามารถทำงานที่แผนกโฆษณาได้อย่างเหมาะสมและเธอไม่สามารถทำงานนักข่าวได้ดี มันแย่มาก! เธอไม่เก่งอะไรเลยหรอ……เธอรู้วิธีใช้ลิฟต์ใช่ไหม เธอรู้ไหมว่าทำอย่างไร? ยิ่งใหญ่ พนักงานลิฟต์รายนั้นได้ลาออกเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เธอน่าจะเหมาะไปแทนเขาชั่วคราว!” รองบรรณาธิการกงสามารถลดระดับฉูหยวน ให้อยู่ในอันดับต่ำสุดในสำนักงานเท่านั้น เขาไม่สามารถถ่ายโอนให้เธอไปเป็นพนักงานดูแลลิฟต์ได้ แต่เขายังคงสามารถใช้ข้อแก้ตัวของการเปลี่ยนทดแทนชั่วคราวเพื่อโอนย้ายเธอได้
“ คนดูแลลิฟท์หรอ?” สีหน้าของฉูหยวนเปลี่ยนไป!
หัวหน้าบรรณาธิการขมวดคิ้วและตะโกน:“ เงียบเลย!”
รองบรรณาธิการกงหันมาและเห็นหัวหน้าบรรณาธิการ เขาอธิบายว่า:“ หัวหน้าบรรณาธิการ ฉูหนวนคนนี้มีทัศนคติในการทำงานที่ไม่ดี เธอเพิ่งกลับมาจากงานมอบหมายจากจังหวัดเจ้อเจียงและไม่มีแม้แต่รูปภาพให้มา”
‘อดทนไว้!’ ดงซูบินยิ้มเห็นฟันและกำกำปั้นของเขา เขาหันไปหาหัวหน้าบรรณาธิการ:“ คุณเห็นแล้วใช่ไหม เขากำลังพยายามถ่ายโอนคนที่เคยทำงานมานานถึง 4 ปีใน บริษัท ต้นสังกัดเพื่อไปเป็นพนักงานดูแลลิฟท์? นี่เป็นการใช้อำนาจของเขาอย่างไม่เหมาะสมหรือ บุคคลเช่นนี้จะเป็นรองบรรณาธิการได้อย่างไร”
“ ซูบิน!” ฉูหยวนถึงกับตกใจ
รองบรรณาธิการกงตกตะลึง เขาจำเสียงนี้ได้ เป็นคนที่ดุเขาทางโทรศัพท์ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีดำและตะโกนว่า“ คุณเป็นใคร ใครอนุญาตให้คนนอกเข้ามาในนี้ออกไป!”
ดงซูบินมองไปทีหัวหน้าบรรณาธิการ:“ หัวหน้าบรรณาธิบการ! เราต้องมีเหตุผล เขายังคงใช้อำนาจในทางที่ผิด……”
“พอ!” หัวหน้าบรรณาธิการหันไปหาใครซักคนที่อยู่ข้างๆเขา“ โทรหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเพื่อไล่ล่าเขา! คนสร้างปัญหา! บอกพนักงานต้อนรับข้างล่างอย่าให้คนประเภทนี้เข้ามา!”
รองบรรณาธิการกงจ้องมองที่ดงซูบินอย่างเย็นชาและคิดกับตัวเอง ‘นายคิดว่านายเป็นใคร? นายเป็นใครมาและสร้างปัญหาที่นี่?’
ดงซูบินอดทนกับสิ่งเหล่านี้มาจนถึงปัจจุบัน เขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป!
‘ระวังผลที่ตามมาล่ะกัน?’
‘เวรเอ๋ยรอ รอผลที่ตามมาได้เลย!’
‘พวกนายทำพลาดแล้ว!’
ดงซูบินโกรธแค้นและเตะโต๊ะที่ว่างตรงหน้าเขา!
“เวรเอ๋ย! คุณต้องการไล่ฉันออกไปไหม? หากคุณทุกคนไม่ตอบฉันในวันนี้ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!”
ทุกคนในสำนักงานตกตะลึง ทุกคนในแผนกนักข่าวหันมาและดูที่ ดงซูบิน!
หัวหน้าบรรณาธิการไม่ได้คาดหวังให้บุคคลนี้ทำแบบนี้และเขาถึงกับตกตะลึง
ดงซูบินเห็นหัวหน้าบรรณาธิการมองเขาแล้วเขาก็ดุว่า“ คุณกำลังมองอะไรอยู่! คุณแค่ขอให้ฉันรอต่อไป คุณรู้ไหมว่าฉันรอนานเท่าไหร่? ฉันรอคุณสองชั่วโมงบนชั้นหกแล้ว! ฉันทนให้คุณได้ 2 ชั่วโมง! ฉันเรียกคุณว่าหัวหน้าบรรณาธิการและคุณคิดว่าคุณเป็นใคร คุณปฏิเสธที่จะมีส่วนร่วมกับทุกสิ่งและรู้วิธีที่จะปัดทิ้งฉัน! คุณมาที่ตำแหน่งนี้ได้อย่างไรมันเรื่องจริงหรอเนี่ย!”
ใบหน้าของหัวหน้าบรรณาธิการเปลี่ยนเป็นสีเขียวและตะโกน:“ เรียกยามที่!”
ดงซูบินชี้ไปที่ต้นเหตุของปัญหา คือ รองบรรณาธิการกง “นาย! เวรเอ๋ย! ขอให้น้องชายของนายมองตัวเองในกระจกและดูว่าเขาดีพอสำหรับฉูหยวนของฉันหรือไม่! นายใช้สิทธิ์ของนายในการรังแกฉูหยวนใช่ไหม เนื่องจากการสืบสวนลับที่ไร้สาระของนายเธอเลยโดนทำร้าย! เวรเอ๋ย! นายยังไปล็อบบี้ลูกค้าไม่ให้รับงานของเธออีก? นายนี้มันกล้าจริง ๆ !”
ทุกคนในส่วนนักข่าวมองหน้ากัน พวกเขาไม่รู้เกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด
รองบรรณาธิการกงหันหน้าซีด:“ หยุดพูดเรื่องไร้สาระที่นี่! ออกไป!”
ฉูหยวนเป็นห่วงสิ่งต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้นและรีบไปหยุดงซูบิน:“ ซูบิน!”
ตอนนี้ดงซูบินโกรธจัดจนไม่สนใจฉูหยวน “ ฉูหยวนให้ฉันพูดเถอะ วันนี้ฉันต้องทำให้มันชัดเจน พวกเขาจะใช้อำนาจเช่นนี้ในทางที่ผิดได้อย่างไร”
ประตูลิฟต์เปิดขึ้นและยามสองคนวิ่งมา!
รองบรรณาธิการกงชี้ไปทีดงซูบิน:“ เอามันออกไป! พามันออกไปจากที่นี่! ใช่ โทรหาตำรวจด้วย!”
ยามทั้งสองพุ่งไปข้างหน้า
“ ฉันจะดูว่าใครจะกล้าแตะต้องฉัน!” ดงซูบินเอื้อมมือเข้าไปในกระเป๋าของเขาและบัตรจข้าราชการของเขาออกมาแล้วโยนมันลงบนโต๊ะหน้าเขา บัตรผ่านงานของเขาไม่ได้ระบุความมั่นคงของรัฐ มีเพียงโลโก้ของหน่วยงานความมั่นคงและคำว่าหน่วยงานความมั่นคงอยู่ ดงซูบินก็รู้ว่าสิ่งที่เขาทำมันไม่ถูกต้อง เขาไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ว่าเขาทำงานหน่วยใดอยู่ ด้วยโลโก้ของหน่วยงานความมั่นคงความคิดแรกของทุกคนคือสำนักงานความมั่นคง
ยามรักษาความปลอดภัยทั้งสองหยุดลงเมื่อพวกเขาเห็นบัตรประจำตัว ของดงซูบินพวกเขามองดูรองบรรณาธิการกง พวกเขาไม่ต้องการถูกเรียกเก็บเงินจากการทำร้ายเจ้าหน้าที่ของรัฐ
ดงซูบินชี้ไปที่รองบรรณาธิการกง:“ อย่าคิดว่านายเป็นรองบรรณาธิการและนายสามารถทำอะไรก็ได้ที่นายต้องการ อย่าคิดว่านายสนิทกับหัวหน้าในหน่วยงานและไม่มีใครสามารถแตะต้องนายได้!” ดงซูบินยังไม่ต้องการให้สิ่งต่าง ๆ กลายเป็นเช่นนี้ แต่คนเหล่านี้ทำให้เขาหมดความอดทน
พร้อมกับฉูหยวนไม่ได้ทำผิดพลาดอะไรเลยซึ่งตอนนี้ ดงซูบินจะต้องได้รับคำตอบจากพวกเขาที่ชัดเจน ดงซูบินไม่ปล่อยให้ความโกรธของเขาครองง้ำ หากนี่เป็นสถานที่อื่นเขาจะไม่กล้าระเบิดเช่นกัน เพราะนี่คือตัวแทนของหนังสือพิมพ์และอยู่ภายใต้กรมประชาสัมพันธ์ของจีน เสี่ยวหลานเป็นหนี้บุญคุณเขาบอกให้เขาโทรหาเธอถ้าเขาต้องการความช่วยเหลือ เธอเป็นหัวหน้าของกรมประชาสัมพันธ์ของจีน “เห็นดีกันแน่! ไม่มีใครในหน่วยงานนี้ต้องการแทรกแซงหรือให้คำตอบกับฉัน? ตกลง. จากนี้ฉันจะให้คำตอบทุกคน!”
ดงซูบินหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาเสี่ยวหลาน!
หมายเหตุ
เสี่ยวหลาน(ผู้หญิงที่ดงซูบินช่วยตอนที่เธอถูกขโมยโทรศัพท์ที่สวนสาธารณะ)
