บทที่ 155
ผู้แปล loop
การเลื่อนขั้น!
รองหัวหน้าสำนัก!
อีกสองสามวันข้างหน้าดงซูบินมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาตลอดเวลา เขาอารมณ์ดีและทำงานอย่างหนัก ทุกวันเขาจะวิ่งจากสำนักงานไปยังสำนักงานเพื่อส่งเอกสารให้กับผู้นำ เมื่อทุกคนเห็นความกระตือรือร้นของดงซูบิน พวกเขาเริ่มสงสัยว่ามีตำแหน่งว่างในตำแหน่งสูงกว่าหรือไม่ดงซูบินต้องการเลื่อนขั้นหรือไม่ เป็นไปไม่ได้ เขาเพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งและไม่สามารถเลื่อนขึ้นได้ใน 3 ปีข้างหน้า
ดงซูบิน ไม่ได้บอกใครเกี่ยวกับคำขอโอนย้าย หลังจากทั้งหมดนี้ยังไม่ได้สรุป แต่เขาเชื่อว่าเสี่ยวหลาน จะสามารถช่วยเหลือเขาได้ ผู้นำจากรัฐบาลกลางจะไม่ทำสัญญาได้อย่างง่ายๆ ตั้งแต่เธอบอกว่าเธอจะลองก็จะตัดสินใจดู
ในวันนี้
เช้าวันเสาร์.
ดงซูบินตื่นขึ้นและดูโทรศัพท์ของเขา ไม่มีสายที่ไม่ได้รับ เขาไม่ได้ปิดโทรศัพท์ของเขาในสองสามวันนี้ เขากลัวว่าเขาจะพลาดการเรียกของ เสี่ยวหลานเขาเป็นกังวล แต่ไม่กล้าโทรหาเธอ เขาไม่สามารถแสดงได้ว่าเขาเป็นคนใจร้อนเพราะจะทำให้เกิดความประทับใจกับซิสเตอร์ซี
โปรด……. กรุณาโทรหาฉันด้วย……. เกือบ 8 วันแล้ว
จะเป็นเขตไหนนะ ไม่เป็นไร. ไม่สำคัญว่าจะเป็นเขตความมั่งคั่งหรือเขตยากจนตราบใดที่ฉันสามารถเป็นรองหัวหน้าสำนักได้!
แหวน, แหวน, แหวน โทรศัพท์ของดงซูบิน ดังขึ้น เขาหยิบมันขึ้นมาอย่างตื่นเต้น ฮะ? มันเป็นแม่ของเขา
“ สวัสดีลูก? คุณตื่นนอนหรือยัง?”
“ ผมเพิ่งตื่นและยังไม่ต้องแปรงฟัน”
“ คุณยุ่งกับงานอยู่หรือไม่? ดูแลสุขภาพของคุณและอย่าเจ็บป่วย” หลังจากพูดคุยจู้จี้อยู่ครู่หนึ่งแม่ของดงซูบินพูดอย่างภูมิใจ “ ดงซูบิน แม่บอกญาติของเราเกี่ยวกับการเลื่อนขั้นของคุณและพวกเขาทั้งหมดไม่เชื่อฉัน พวกเขายืนยันว่าแม่โกหก ฮ่าฮ่าฮ่ามีเพียงครอบครัวของป้าของลูกเท่านั้นที่เชื่อฉัน พวกเขายังชวนแม่ไปทานข้าวที่บ้าน พวกเขายังยกย่องคุณ”
ดงซูบิน หัวเราะ “ มีอะไรให้ภูมิใจในเรื่องนี้”
“ ลูกได้เป็นเป็นรองหัวหน้าส่วนตอนอายุแค่นี้ ทำไมลูกไม่ควรภูมิใจ”
“ ฮิฮิแม่ ผมอาจได้รับการเลื่อนขั้นอีกครั้ง” ดงซูบินเก็บความลับนี้ไว้กับตัวเองมาหลายวันแล้วและไม่กล้าบอกใคร แต่หลังจากได้ยินเสียงแม่ของเขาเขาไม่สามารถต่อต้านการบอกความลับนี้กับเธอ
“ฮะ?!”
ดงซูบิน ล้างคอของเขาแล้วพูดเบา ๆ “ มันยังไม่ได้รับการยืนยันและเป็นความลับ ผมจะบอกให้แม่รู้เมื่อคำสั่งอย่างเป็นทางการออกมา”
“อา…. เกิดอะไรขึ้น? บอกแม่มา . ทำไมลูกถึงได้รับการเลื่อนตำแหน่งอีกครั้ง”
“ เพราะลูกชายของแม่มีความสามารถ ฮ่าฮ่าฮ่า……ฉันไม่สามารถพูดได้มากตอนนี้ แต่ฉันควรจะไปที่ระดับรากหญ้า ทุกอย่างยังไม่ได้รับการยืนยันและผมจะโทรหาแม่เมื่อผมได้รับการเสนอชื่อของผม “
แม่ของดงซูบินร้องไห้ “ ลูกเป็นเด็กดี! ลูกยอดเยี่ยมมาก!”
ดงซูบินหัวเราะ “ แม่ลูกหยุดร้องไห้ได้มั้ย แม่กลัวว่าลูกจะอารมณ์เสีย!”
หลังจากคุยกันไปสองสามนาทีดงซูบินวางหูโทรศัพท์ เขาฮัมเพลงเมื่อเขาไปล้าง เขาคิดว่าเขาจะได้รับเครดิตอย่างไรเมื่อเขาถูกชื่นชมในชัยนาท งานที่สำนักงานระดับชนบทของสำนักงานความมั่นคงสาธารณะนั้นแตกต่างจากสำนักงานกิจการทั่วไปมาก แม้ว่าดงซูบินจะมีคุณูปการมากมายในสาขาเขตตะวันตก แต่เครดิตส่วนใหญ่ของเขาไม่สามารถบันทึกไว้ในไฟล์ส่วนตัวของเขาได้ ตัวอย่างเช่นได้ให้ยาสำหรับรัฐมนตรีว่าการกระทรวงลุยและจัดการจับกุมหลานชายของหัวหน้าเจียงโดยมิชอบ นี่คือเหตุผลที่เขาต้องการสร้างความสำเร็จในทางปฏิบัติเมื่อเขาถูกส่งไปยังสำนักงานชนบท
แหวนแหวนแหวน……. มันเป็นเสียงโทรศัพท์ของดงซูบินที่ดังขึ้นอีกครั้ง
ดงซูบินเช็ดใบหน้าด้วยผ้าขนหนูแล้ววิ่งออกไปรับโทรศัพท์ เขาดูเบอร์โทรและล้างคออย่างตื่นเต้น “ สวัสดีพี่เสี่ยว?”
“ ฮ่าฮ่าซูบินงคุณยังนอนอยู่เหรอ?”
“ ไม่……ผมตื่นแล้ว”
“ตกลง. ฉันหวังว่าฉันจะไม่รบกวนคุณ ฮ่าฮ่าเกี่ยวกับการโอนของคุณ……จริงๆแล้วฉันไม่มีอำนาจที่จะช่วยเหลือใดๆ หลังจากทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องกับสองหน่วยงาน คนที่ฉันรู้จักอาจมีอำนาจช่วยเหลือ แต่ฉันไม่สามารถขอความช่วยเหลือได้เพราะครอบครัวของฉัน มันซับซ้อนเกินไป นั่นเป็นสาเหตุที่ฉันขอความช่วยเหลือจากปู่ของฉัน เนื่องจากคุณต้องการที่จะไปสู่สำนักงานชนบทการถ่ายโอนของคุณจะต้องผ่านหลายแผนกและตัวแทนมากมาย หลังจากที่ปู่ของฉันให้ไฟเขียวแล้วฉันจะสามารถใช้เส้นสายของเขาเพื่อช่วยคุณ ตอนนี้ …… ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับปู่ของฉัน แม้ว่าคุณปู่ของฉันรู้สึกว่าคุณยังเด็กเกินไป…… แต่เขาก็เห็นด้วย”
เอาล่ะ! รองหัวหน้าสำนัก !!!
ดงซูบินดีใจมาก “ขอบคุณ! พี่เสี่ยว! ขอบคุณมาก!”
“หยุดขอบคุณได้แล้ว นี่คือไม่มีอะไรเทียบกับคุณช่วยชีวิตฉันได้ ฮ่าฮ่า แต่ปู่ของฉันได้ยินว่าคุณช่วยชีวิตฉันไว้และเขาต้องการพบคุณ อืม……ฉันคิดว่านี่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับอาชีพของคุณด้วยดังนั้นฉันจึงช่วยคุณ วันนี้คุณควรออกมาหาฉันที่บ้าน ฉันจะไปรับคุณและไปที่บ้านของปู่ของฉัน”
อา? พบกับปู่ของเสี่ยวหลานหรอ?
ดงซูบินถึงกับตื่นตระหนก “ฮะ? พี่เสี่ยวผม ผม ผม……ผม……ฉันควรใส่สูทไหม”
“ไม่จำเป็น. ฮ่าฮ่า……ชุดลำลองสบายๆก็ได้”
สบาย ๆ ? ไม่เป็นทางการหมายถึงอะไร เสี่ยวห่าวตะโกนว่า“ พี่รู้หรือไม่ว่าปู่ของผมคือใคร” ก่อนเสี่ยวหลานสามารถเข้าสู่รัฐบาลกลางเมื่ออายุได้และมีอำนาจในการจัดการการโอนของดงซูบินไปยังหน่วยงานอื่น ในระหว่างการสนทนาเธอยังเปิดเผยภูมิหลังของเธอบางส่วน แม้แต่คนโง่ก็รู้ว่าปู่ของเธอไม่ใช่คนธรรมดา เขาอาจเป็นอดีตข้าราชการชั้นนำหรือแม้แต่ในตำแหน่งรองนายกรัฐมนตรี คงเป็นปาฏิหาริย์ที่ดงซูบินไม่ต้องกังวลเมื่อพบเขาดงซูบินเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของเขาและถามอย่างระมัดระวัง:“ ถ้าอย่างนั้น……ผมต้องนำของกำนันไปด้วยเหรอ?”
“ ปู่ของฉันไม่ต้องการของขวัญใด ๆ อืม……บางทีคุณอาจเอาผลไม้มาก็ได้”
“ฮะ? ผลไม้?”
“ทุกอย่างปกติดี. ปู่ของฉันจะไม่พอใจถ้าคุณนำสิ่งของที่มีราคาแพงมา ฮ่าฮ่าคุณรู้วิธีเล่นหมากรุกไหม? คุณเล่นหมากรุกเก่งแค่ไหน?”
ดงซูบินหยุดชั่วขณะหนึ่ง “ ผมรู้วิธีเล่นหมากรุก……ทักษะของผมถือได้ว่าสูงกว่าคนทั่วไปนิดหน่อย”
“ นั่นเหมาะมาก ปู่ของฉันชอบเล่นหมากรุก หากคุณเก่งหมากรุกและสามารถเล่นกับเขาได้มันจะดีกว่าการให้ของขวัญแก่เขา เอาล่ะ.”
หลังจากวางสายแล้วหัวใจของดงซูบิน ก็เต้นเร็วมาก เขาวิ่งไปที่ตู้เสื้อผ้าของเขาและมองดูเสื้อผ้าทั้งหมดของเขา ในท้ายที่สุดเขาสวมสูทสีดำ จากนั้นเขาก็วิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่อโกนหนวดและตัดเล็บของเขา แต่เขาก็ยังกังวล เขารีบสระผมอย่างรวดเร็วและพยายามดูแต่งตัวให้ดูดีเท่าที่จะทำได้ หลังจากที่เขาพอใจกับลุคของเขาเขาก็ลงบันไดเพื่อไปซื้อผลไม้
ณ ถนนเหอผิงเหนือ
ดงซูบิน ไม่รอให้สายตัดเพราะจะแสดงถึงความไม่สุภาพ เขาถือถุงผลไม้และรอข้างถนนรอให้ออดี้ ของเสี่ยวหลานปรากฏ ขึ้นหลังจากผ่านไปครู่หนึ่งออดี้เสี่ยวหลานก็หยุดตรงฟุตบาทและ ดงซูบินขึ้นรถอย่างรวดเร็วที่นั่งผู้โดยสารด้านหน้า
“ พี่เสี่ยวผมขอโทษที่คุณต้องมารับผม…….” ดงซูบินรู้สึกว่าถึงเวลาที่เขาจะซื้อรถ
“ ไม่ต้องพิธีการขนาดนั้น ฉันไม่ใช่หัวหน้าของคุณ” เสี่ยวหลาน สวมสูทสีดำ เธอยิ้มและเล่นเปิดเพลงคลาสสิก “ตกลง. คาดเข็มขัดนิรภัยด้วย”
สิบสองวิลล่า
สถานที่แห่งนี้เป็นที่รู้จักกันในนามสวนจักรพรรดิ์มันอยู่ข้างภูเขาและมีวิวที่สวยงาม มันเป็นแหล่งท่องเที่ยวและมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน ย่านที่นี่เป็นหนึ่งในย่านที่แพงที่สุดในปักกิ่ง ดงซูบินถึงกับตกตะลึงในขณะที่เขามองดูวิลล่าอันงดงามตามถนน เขาสงสัยเมื่อเขาสามารถซื้อวิลล่าได้ที่นี่ ด้วยเงินไม่กี่ล้านที่เขาเป็นเจ้าของไม่เพียงพอที่จะซื้อสวนที่นี่
หลังจากเดินทางมานานกว่า 10 นาทีบ้านพัก 3 ชั้นก็ปรากฏขึ้นด้านหน้าของดงซูบิน
วิลลาเล็ก ๆ นี้แตกต่างจากที่อื่น ๆ ที่ดงซูบินเห็นตามถนน ความแตกต่างที่สำคัญที่สุดคือสภาพแวดล้อม ไม่มีที่พักอื่นภายใน 1,000 เมตรจากวิลล่านี้ มันเป็นพืชพรรณสีเขียวทั้งหมดและมีกำแพงล้อมรอบวิลล่า ควรมีสวนหลังกำแพง ที่ทางเข้ามีเจ้าหน้าที่ตำรวจติดอาวุธสองคน ความปลอดภัยที่นี้แน่นหนามาก
ดงซูบินรู้สึกตกใจกับสิ่งที่เขาเห็น!
ตำรวจ? ปืน? ใครคือปู่ของเสี่ยวหลาน
เสี่ยวหลานขับรถไปที่โรงรถข้างวิลล่า โรงรถนี้ไม่ได้เชื่อมโยงกับวิลล่า มันเป็นอาคารแยกต่างหากและใหญ่มาก อย่างไรก็ตามมีที่จอดรถไม่มากนัก นอกจากรถ ฮงจี้สองคันแล้วยังมีรถมินิบัสนิสสันและเบนซ์เก่าอีกคัน โอ้มี บีเอ็มดัลเบิ้ลยูซีรีย์ 7 จอดอยู่ตรงมุมหนึ่ง ไฟของบีเอ็มดัมเบิ้ลยูเปิดค้าง ยังคงเปิดอยู่ แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครอยู่ข้างใน
เสี่ยวหลานหยุดรถของเธอ “ รถยนต์ของเหว่ยหนาน?”
ดงซูบินถาม “ เขาอยู่ที่นี่ด้วยหรือ”
เสี่ยวหลานยิ้ม “ ปู่ของฉันชอบเขาไม่เพียงเพราะเขารู้จักกับลุงเหว่ย แต่เหว่ยหนานเรียนหมากรุกตั้งแต่ยังเด็กและเก่งมาก ปู่ของฉันจะเรียกเขาให้มาเล่นหมากรุกเป็นครั้งคราว ฮ่า ๆ ๆ ๆ ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่จากการมองตากของคุณ ถูกตัอง. คุณไม่สามารถตัดสินเขาจากหน้าตาของเขา ฉันเคยเล่นหมากรุกกับเขาในอดีตและเขาก็เล่นได้ดีกว่าฉันมาก”
ทันใดนั้นประตูของ บีเอ็มดัมเบิ้ลยูก็เปิดออกและเหว่ยหนาน ก็ลงมา “ น้องเสี่ยว วันนี้คุณมาที่นี่ทำไม”
เสี่ยวหลานไขหน้าต่างและคลายเข็มขัดนิรภัยของเธอ “ ปู่ต้องการพบเซียวตง ฉันพาเขามาด้วย”
ใบหน้าของเหว่ยหนานเปลี่ยนไปเมื่อเขาเห็นดงซูบินนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสารด้านหน้า เวร! ทำไมหมอนี้ชอบมากับเสี่ยวหลานบ่อยๆ ลุงเสี่ยวต้องการพบเขาหรอ? เขาต้องมีอะไรอย่างแน่นอน? เหว่ยหนาน รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เขารู้ว่าเสี่ยวหลาน ไม่ได้ชอบเขาและจงใจชะลอการหมั้นของพวกเขาทั้งคู่ อย่างไรก็ตามเหว่ยหนาน เก่งหมากรุกและพ่อของเขาเป็นเพื่อนที่ดีกับ ลุงเสี่ยวเขาเชื่อว่าเสี่ยวหลาน จะฟังคำสั่งของปู่ของเธอและจะแต่งงานกับเขา แต่การปรากฏตัวของดงซูบิน ทำให้เหว่ยหนานไม่สบายใจเสี่ยวหลานปฏิบัติต่อเขาแตกต่างกันและเขาได้ช่วยชีวิตเธอไว้ เขาเคยจูบเธอก่อน ตอนนี้ เสี่ยวหลานยังพาเขามาพบกับ ลุงเสี่ยว! ความหมายของสิ่งนี้คืออะไร? เสี่ยวหลานชอบดงซูบิน? เป็นไปไม่ได้! ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ดูดีเลยและสถานะ! เขาอายุน้อยกว่า เสี่ยวหลานเสียอีก
เหว่ยหนานระงับความโกรธของเขาและยิ้ม “เสี่ยวหลาน ทำไมลุงเสี่ยวจึงต้องการพบกับซูบิน”
เสี่ยวหลานมองเขาแล้วหัวเราะ “ เขาต้องการคุยกับซูบิน ว่าเกิดอะไรขึ้น”
เหว่ยหนานไม่รู้จะตอบกลับอย่างไร “โอ้ไม่มีอะไร. ฉันเพียงแค่ขอให้.” เหว่ยหนาน ไม่ได้บอกเหตุผลเขาและทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น แม้ว่าดงซูบิน จะช่วยชีวิตของเสี่ยวหลานแต่ ลุงเสี่ยวจะไม่ได้พบกับเขาเป็นการส่วนตัว การพบปะครั้งนี้เพราะเสี่ยวหลานเป็นคนคิดให้เขาทั้งสองพบกันอย่างงั้นหรอ เธอนำซูบินมาทำไม เพียงเพื่อตอบแทนเขาที่ช่วยชีวิตเธอ? สำหรับอาชีพของดงซูบินเ เหว่ยหนานรู้ว่าเขาจินตนาการสิ่งต่าง ๆ แต่เขาไม่สามารถทำอะได้ การแต่งงานของเขากับครอบครัวเสี่ยว มีความสำคัญ ไม่มีอะไรผิดพลาดกับการแต่งงานครั้งนี้!
ดงซูบินรีบลงจากรถและวิ่งไปอีกฝั่งเพื่อเปิดประตูให้กับลุงเสี่ยว
เหว่ยหนานยังคงคิดว่าเขาควรจะเปิดประตูให้กับเสี่ยวหลาน เมื่อดงซูบินเปิดประตู
เหว่ยนานจ้องที่ดงซูบิน อย่างเย็นชา เพราะดงซูบินเป็นศัตรูอย่างเป็นทางการของเขา
“ พี่เสี่ยวระวังด้วยนะครับ” ดงซูบินเปิดประตูด้วยมือข้างหนึ่งและอีกมือหนึ่งคลุมด้านบนของประตูปกป้องหัวเธอ
เสี่ยวหลานหัวเราะ “ ฉันพูดแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว? เราเป็นเพื่อนกัน. คุณไม่จำเป็นต้องเปิดประตูให้ฉันใช่ไหม?”
ดงซูบินยิ้มและลังเล
หลังจากรอประมาณ 2 วินาทีดงซูบินก็ยังอยู่ข้างประตูเสี่ยวหลาน หัวเราะแล้วส่ายหัว เธอเหยียดขาข้างหนึ่งออกตอนนี้ภายในใจของดงซูบินกังวลว่าจะทำให้ความประทับใจของเธอสูญเสียไป กับ เสี่ยวหลานถ้าเขายังคงปฏิบัติต่อเธอในฐานะผู้นำ ดังนั้นเขาจึงถอยกลับไปหนึ่งก้าวเพื่อให้เธอเดินขึ้นไป แต่เสี่ยวหลาน ไม่ได้คาดหวังว่าดงซูบินจะย้ายและเธอสูญเสียการทรงตัวของเธอและเหยียบเท้าของดงซูฐินด้วยรองเท้าส้นสูงของเธออย่างไม่ตั้งใจ
“อา!” ดงซูบิน ตะโกนด้วยความเจ็บปวด
เสี่ยวหลานก้มข้างเธอหลังจากเสียการทรงตัว!
