บทที่ 172
ผู้แปล loop
ในคืนนั้นยายของดงซูบินสั่งให้ป้าคนแรกของดงซูบินทำความสะอาดห้องว่างให้เขา แต่ดงซูบินไม่ได้นอนในห้องนั้น เขาไม่ได้เห็นแม่ของเขาเป็นเวลานานและต้องจากไปในวันพรุ่งนี้ ดังนั้นเขาจึงนอนกับแม่ในห้องของแม่ พวกเขาคุยกันจนดึกดื่น พวกเขาพูดถึงอดีตและอนาคตของเขา แม่ของเขายังนำเรื่องของการแต่งงานในอนาคตของเขา
เช้าวันรุ่งขึ้น.
เมื่อดงซูบินลุกขึ้นอาหารเช้าก็พร้อม ทั้งครอบครัวกำลังรอให้พวกเขาทานอาหารเช้า
ลวนเสี่ยวผิง เข้ามาในห้องอาหารและขอโทษ “ขอโทษ แม่ตื่นสาย. โจ๊กพร้อมหรือยัง แม่จะไปรีบทำมัน “
พี่สะใภ้ของลวนเสี่ยวผิงหยุดเธอและขอให้เธอนั่งที่โต๊ะ “ ฉันพูดเมื่อวานนี้ว่าฉันจะดูแลงานเหล่านี้ ฮ่าฮ่า…”
ป้าคนแรกและลุงของเธอกับสามีกำลังดูแลเสี่ยวผิงและแสดงให้ดงซูบินเห็ยด้วยความเคารพในวันนี้ เมื่อคืนก่อนที่ ลวนเสี่ยวผิงจะเข้าไปในห้องนอนเธอส่งบุหรี่ที่ดงซูบินซื้อให้ทุกคนและให้แม่ 1,000 หยวน บุหรี่ยูซี่ ถือเป็นบุหรี่ที่มีราคาแพง พวกเขาทั้งหมดไม่ทนที่จะสูบบุหรี่ยี่ห้อนี้ในช่วงปีใหม่ พวกเขารู้สึกว่าดงซูบินนั้นใจดีกับพวกเขามาก อีกเหตุผลคือดงซูบินจะให้ของขวัญแก่พวกเขาและนั่นหมายความว่าเขายินดีที่จะลืมอดีต
หลังอาหารเช้าดงซูบินกล่าวว่า“ แม่ผมต้องออกไปทำงานแล้ว แม่อยากไปอยู่กับผมไหม”
ลวนเสี่ยวผิง ถาม “ ทำไมแม่ต้องไปกับลูกด้วย”
“ ไปและอยู่กับผม อพาร์ตเมนต์ของผมมีสองห้องนอน”
“แม่จะไม่ไป แม่ยังจะต้องสอน การเดินทางมาทำงานของแม่มันลำบาก”
ดงซูบินพยักหน้าและไม่ได้พูดอะไร หลังจากลาแม่ของเขา เขาออกจากบ้าน
ป้า, ลุงของซูบิน ของดงซูบินและยายของเขาเดินออกมาส่งดงซูบินด้วย “ ซูบินเดินทางปลอดภัยนะ กลับมาอีกบ่อย ๆ ”
“จริงๆ. ไม่ต้องมาผมหรอก”
สถานีตำรวจนั้นเมื่อสังเกตดูๆมันอยู่ใกล้ๆกับบ้านของแม่เขา
เจ้าหน้าที่ตำรวจอายุ 30 ปีเห็นดงซูบินและลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและเปิดประตูผู้โดยสารให้เขา “ หัวหน้าซูบินหัวหน้าหลิวขอให้ผมส่งหัวหน้ากลับไปที่สำนักของมณฑลครั”
ดงซูบินคิดกับตัวเองหลิวไฮ้ ค่อนข้างเกรงใจ “ไม่เป็นไร. พวกคุณทุกคนยังต้องทำงานอยู่”
เจ้าหน้าที่คนนั้นตอบ “ หัวหน้าซูบินผมต้องไปที่สถานีของสำนักงานเขตวันนี้อยู่แล้วครับ”
ดงซูบิน ไม่ได้ปฏิเสธข้อเสนอของเขาและขึ้นที่นั่งผู้โดยสารด้านหลัง
อาคารหลักของสำนักความมั่นคงสาธารณะของมณฑล
ดงซูบินเข้าไปในสำนักงานของเขาและวางกระเป๋าของเขา เขามองตัวเองในกระจกแล้วจัดเสื้อผ้าก่อนไปที่สำนักงานของหัวหน้าสำนัก เขาเคาะประตูและมีคนพูดว่า:“ เข้ามา” ดงซูบินเดินเข้ามาพร้อมหลังของเขาตรงและหน้าอกสูบออกไป “ หัวหน้าเหลียงผมคือดงซูบิน ผมมาที่นี่เพื่อรายงานกับคุณ”
เหลียงเฉิงเพ็งอายุ 51 ปีหัวหน้าสำนักความมั่นคงสาธารณะของมณฑลและเลขาธิการคณะกรรมการความมั่นคงสาธารณะของมณฑล เขาไม่ได้ทำหน้าที่เป็นเลขานุการของคณะกรรมการการเมืองและกฎหมายและไม่ได้เข้าร่วมคณะกรรมการพรรคของมณฑล เขาดูที่ดงซูบินและพูดว่า: “หัวหน้าซูบินคุณยังเด็กมาก!” เหลียงเฉิงเพ็งนั้นรูปร่างใหญ่โตและดูเหมือนเป็นคนตรงไปตรงมา
ดงซูบินไม่ให้หัวหน้าเหลียงเดินไปข้างหน้าเพื่อต้อนรับเขา เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและยืดมือสองข้างจับมือ “ ขอบคุณสำหรับคำชม ผมยังเด็ก ผมยังต้องทำงานอีกนาน ผมจะทำให้ดีที่สุดภายใต้การนำของคุณ ให้อภัยผมด้วยถ้าผมทำผิดพลาดในอนาคต”
เหลียงเฉิงเปงหัวเราะ “ คุณสุภาพเรียบร้อย สิ่งที่หน่วยงานของเราขาดคือชายหนุ่มอย่างคุณ”
ดงซูบินไม่ชอบที่จะจัดการกับคนวางแผน ความประทับใจครั้งแรกของเขาเกี่ยวกับหัวหน้าเหลียงค่อนข้างดี
นี่เป็นการประชุมครั้งแรกของพวกเขาและเป็นการแนะนำกันเท่านั้น เหลียงเฉิงเพ็งไม่ได้พูดอะไรมากมาย หลังจากแนะนำตัวเองดงซูบินจากไปแล้วก็ไปพบกับหัวหน้าคณะกรรมการการเมืองหลิวเหว่ยและรองหัวหน้าผู้บริหารสำนักหูยิ่กิว ผู้ตัดสินทางการเมืองหลู่เป็นคนเงียบ ๆ เขาพูดอะไรบางอย่างเพื่อต้อนรับดงเซวปิงและไม่ได้พูดอะไรอีกดงซูบินเป็นคนที่คอยพูดคุย เขายิ้มและฟังเขาเท่านั้น
สำนักที่ 1 และที่ 2 ของสำนักทิ้งความประทับใจที่ดีกับดงซูบินแต่เมื่อดงซูบินไปที่หมายเลข 3 ของสำนักงานเขาพบปัญหา
หูยี่กิว เป็นชายอ้วนในยุค 40 เขาดูที่ ดงซูบิน ตั้งแต่หัวจรดเท้าและคำแรกที่เขาพูดคือ“ ฮ่าฮ่าหัวหน้าซูบินคุณยังเด็กมาก…”
ความมั่นคงแห่งรัฐเป็นหน่วยงานเฉพาะและจะไม่เปิดเผยข้อมูลใด ๆ เกี่ยวกับความสำเร็จของ ดงซูบิน ที่นั่น ไม่มีใครในสำนักที่รู้เกี่ยวกับความสามารถของดงซูบินความประทับใจอย่างเดียวของพวกเขาที่มีต่อดงซูบินคือเขายังเด็กมาก นี่คือหนุ่มดงซูบินที่ได้ยินมากที่สุดในวันนี้ แต่วิธีที่พวกเขาพูดคำว่า “หนุ่ม” นั้นแตกต่างกัน หัวหน้าเหลียงกล่าวว่าเขายังเด็กและมีแนวโน้ม นี่คือการยกย่องดงซูบิน แต่หูยี่กิวตั้งข้อสังเกตว่า“ หัวหน้าซูบินคุณยังเด็กมาก” น้ำเสียงของเขาคือการซักถามความสามารถของ ดงซูบิน และดูถูกเขา
ดงซูบิน ไม่ได้แสดงความไม่พอใจบนใบหน้าของเขา “ โปรดแนะนำผมด้วยในอนาคต”
“ อย่าพูดอย่างนั้น มาเรียนรู้จากกันและกัน ฮ่า ๆ .”
หูยิ่กิว จับมือของ ดงซูบิน และต้อนรับเขา
แต่ดงซูบินไม่มีความประทับใจในตัวเขา
หัวหน้าเหลียงเรียกประชุมในตอนเช้าและแนะนำ ดงซูบินให้ทุกคนโดยอ่านคำสั่งโอนอย่างเป็นทางการของเขา สิ่งนี้ควรทำเมื่อวานนี้โดยหัวหน้าคณะกรรมการพรรคของมณฑล แต่ ดงซูบินต้องการรักษาเชื่อเสียงไม่ให้มีมากเกิดนไปและปฏิเสธมัน ประการที่สองเหลียงเฉิงเพ็งไปที่สำนักงานของเมืองเพื่อประชุม นี่คือเหตุผลที่การประกาศล่าช้าจนถึงวันนี้
ภายใต้สายตาที่จับตามองของผู้นำและเจ้าหน้าที่ตำรวจดงซูบินก้าวไปข้างหน้าเพื่อกล่าวสุนทรพจน์ เขาจำคำพูดนี้ไม่กี่วันที่ผ่านมา คำปราศรัยเกี่ยวกับวิธีที่เขาจะรับใช้ประชาชนรับความยากลำบากแสดงความภักดีต่อพรรคและประเทศ ฯลฯ คำพูดใช้เวลานานกว่า 20 นาทีและดงซูบินได้รับเสียงปรบมือหลังจากเขาจบ ต่อจากนี้เป็นต้นไป ดงซูบินจะเข้ารับตำแหน่งรองหัวหน้าสำนักอย่างเป็นทางการ
เที่ยง เหลียงเฉิงเพ็ง หลิวเหว่ยและรองหัวหน้าส่วนที่เหลือได้เตรียมอาหารกลางวันต้อนรับสำหรับดงซูบิน สิ่งที่ทำให้ดงซูบินพูดได้คืออาหารกลางวันต้อนรับไม่ได้อยู่ที่เกสต์เฮาส์ของรัฐบาลมณฑลหรือร้านอาหารใกล้เคียง มันถูกจัดขึ้นในโรงอาหารเล็ก ๆ ของสำนัก อาหารเป็นสิ่งที่ดี. มีปลากุ้งเนื้อสัตว์ ฯลฯ แต่อาหารกลางวันต้อนรับนี้น่าสมเพชเกินไป แม้ว่าจะไม่มีผู้นำจากรัฐบาลมณฑลหรือฉันอาจอายุน้อยกว่านี้ แต่อย่างน้อยก็แสดงความเคารพต่อฉัน
ประณาม! ฉันยังมีเชื่อเสียงน้อยเกินไปหรอ
