บทที่ 191.2 จ้างผู้ช่วย
ผู้แปล loop
ดงซูบินมองไปที่เธออย่างทำอะไรไม่ถูก “ พี่หยู พี่อายุตั้ง 30 ปี ทำไมพี่หยูร้องไห้ง่ายจัง”
หยูเหม่ยเสี่ยวเช็ดน้ำตาและพยักหน้า เธอหันไปหาลูกสาวและกอดเธอ “ เสี่ยวเสี่ยวเราไม่จำเป็นต้องนอนข้างถนนแล้วลูก…ไปขอบคุณหัวหน้าซูบิน” ดวงตาของ หยูเสี่ยวเสี่ยวกลายเป็นสีแดงเและเธอกำลังจะคุกเข่าลงต่อหน้าดงซูบิน
ดงซูบินเองจ้องมองมายังทั้งคู่ “หยุดนะ!”
หยูเหม่ยเสี่ยว หยุดเคลื่อนไหวและไม่กล้าคุกเข่า
ดงซูบิน โบกมือให้ หยูเสี่ยวเสี่ยวขอให้เธอนั่งข้างเขา “ ตอนนี้หนูยู่ในโรงเรียนมัธยมต้นและเป็นสาวใหญ่แล้ว หนูไม่จำเป็นต้องทำทุกอย่างที่แม่บอกคุณ แค่เรียกฉันว่าพี่ใหญ่ก็พอ นอกจากนี้หากหนูต้องการดูทีวีหรือเล่นเกมคอมพิวเตอร์ก็ทำได้เลย ถือว่าสถานที่แห่งนี้เป็นเหมือนบ้านของหยูและถ้าแม่ของหนูไม่อนุญาตก็มาบอกฉัน ฉันจะดุเธอให้ ตกลง?”
หยูเสี่ยวเสี่ยว พยักหน้า “ขอขอบคุณพี่ใหญ่.”
ดงซูบินรีโมทคอนโทรลให้ หยูเสี่ยว “ตกลง. ดูการ์ตูนได้แล้ว” เขายืนขึ้น. “ พี่หยูมากับฉัน”
หยูเหม่ยเสี่ยว เดินตาม ดงซูบิน ไปที่ห้องนอนของเขา
ดงซูบินเปิดลิ้นชักและหยิบกุญแจออกมาหนึ่งพวง “ นี่คือกุญแจดอกสำคัญ เอาไปปั๊มให้กับเสี่ยวเสี่ยว และอย่าทำมันหาย โอ้เช่นกัน…” เขาหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมากองไว้ “ นี่คือเงิน 5,000 หยวน เป็นค่าใช้จ่ายในครัวเรือนและค่าอาหาร ฉันจะทิ้งมันไว้เพื่อเอาซื้อของชำและของใช้ในบ้านทั้งหมดฉันมอบให้คุณ ไม่ต้องเกรงใจสำหรับการใช้เงินก้อนนี้”
หยูเสี่ยวเสี่ยว เอาเงิยคืนให้เขา “ แต่เงิน 5,000 ก็เกินพอสำหรับค่าอาหารหนึ่งเดือน ฉันคิดว่า 2,000 ก็เพียงพอแล้ว….”
ดงซูบินมองไปที่ร่างกายที่ยั่วยวนของหยูเหม่ยเสี่ยว “ ฉันรู้ว่ามันมากเกินไป ฉันต้องการให้คุณใช้ 2 ถึง 3 พันที่เหลือเพื่อซื้อเสื้อผ้าและรองเท้าใหม่สำหรับเสี่ยเสี่ยว และตัวคุณเอง นอกจากนี้คุณจำเป็นต้องซื้อของใช้ในชีวิตประจำวันเนื่องจากที่ของฉันไม่มีสิ่งเหล่านี้สำหรับคุณสองคน”
หยูเหม่ยเสี่ยวมองลงไปที่รองเท้าและเสื้อผ้าที่สกปรกของเธอและหน้าแดง เธอไม่ปฏิเสธข้อเสนอของดงซูบินและเก็บเงินไว้ เธอรู้ดีว่าในฐานะผู้ช่วยผู้นำสิ่งสำคัญที่สุดของเธอไม่ใช่การทำอาหารหรือทำงานบ้าน การไม่ทำให้ดงซูบินอับอายนั้นก็เป็นเรื่องที่สำคัญที่ต้องระวังมากที่สุด
แหวนแหวนแหวน … โทรศัพท์ของดงซูบิน ดังขึ้น
เป็นผู้อำนวยการสำนักงานหูเสี่ยวหลาน โทรมาแจ้งดงซูบินเกี่ยวกับการประชุมฉุกเฉินเกี่ยวกับคดีที่ศูนย์บัญชาการ หลังจากวางสายดงซูบิน บอกหยูเหม่ยเสี่ยว “ เอาล่ะ. ไปซื้อเสื้อผ้า ตอนนี้ฉันต้อต้องไปที่สำนักและน่าจะกลับมาทานอาหารกลางวัน”
หยูเหม่ยเสี่ยวมองดงซูบินออกจากบ้านเหมือนภรรยาที่เพิ่งแต่งงาน “ ฝากดูแลห้องด้วยนะ”
1 ชั่วโมง…
2 ชั่วโมง…
การประชุมที่ บช.น. เกี่ยวกับกรณีเด็กลักลอบเข้าเมือง คดีนี้ไม่อยู่ภายใต้เขตอำนาจการตัดสินของดงซูบิน และเขาอยู่ที่นี้เพื่อพูดคุยเรื่องนี้ หลังจากจบการประชุมดงซูบิน ได้แจ้งให้สถานีหมู่บ้าน ฮุยเทียนทำงานป้องกันและหาเบาะแส หลังจากนั้นเขาก็เก็บข้าวของและกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของเขา
ดงซูบิยเสียบกุญแจและเปิดประตู
มีกลิ่นแชมพูลอยเข้าแตะจมูกของดงซูบิน มองไปที่ห้องน้ำของเขาและตระหนักว่ามีคนกำลังอาบน้ำอยู่ มีเสื้อผ้าผู้หญิงสองสามชุดบนโซฟา เสื้อผ้าเหล่านี้ควรเป็นเสื้อผ้าที่หยูเหม่ยเสี่ยว ซื้อ แต่ดงซูบิน ไม่เคยเห็นบรรจุภัณฑ์หรือแบรนด์เหล่านี้ ดงซูบินส่ายหัวขณะที่เขารู้ว่าหยูเหม่ยเสี่ยวน่าจะพยายามประหยัดเงินและหาซื้อจากร้านค้าริมทาง
ดงซูบิน จุดบุหรี่และดูข่าว
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงแม่ลูกคุยกันในห้องน้ำ
“ แม่คะขวดเล็ก ๆ นี้มีไว้ทำอะไร? มันเหนียวจังเลย”
“ แม่คิดว่ามันน่าจะใช้กับผมนะ มันบอกว่าเป็นเจลใส่ผมบนขวดและแม่คิดว่าคนในเมืองใช้สิ่งนี้เพื่อหวีผม”
“ แม่เคยใช้มาก่อนหรือไม่”
“ เรายากจนและไม่สามารถจ่ายซื้องสิ่งเหล่านี้ได้เสี่ยวเสี่ยว ใส่มันกลับและให้แม่จะขัดหลังให้ลูก เราต้องดูสะอาดและไม่ทำให้หัวหน้าซูบินไม่ต้องลำบากใจ” ซักพักเสียงน้ำก็หยุดลง “ เอาล่ะ. ตอนนี้ลูกสะอาดแล้ว มาใส่เสื้อผ้าใหม่พวกนี้”
“ แม่ชุดนี้สวยจัง หยู…จะเป็นอย่างไรถ้าหนูทำมันเปื้อน”
“ แม่ก็จะซักให้คุณ ยกมือขึ้น. แม่จะช่วยลูกเอง”
“ หนู…หนู…ยังไม่ได้ใส่เสื้อกล้าม”
“ โอ้แม่ลืมไปเลย แม่ทิ้งมันไว้ที่โซฟา รอที่นี่. แม่จะไปเอามันมา”
ทันใดนั้นประตูห้องน้ำก็เปิดออกและ ดงซูบินก็หันไปตามเสียง วินาทีต่อมา ดงซูบินแทบจะเลือดกำเดาไหลหยูเหม่ยเสี่ยว ไม่ได้สวมกางเกงด้านล่างของเธอ และผมของเธอเปียกแฉะ เธอสวมเพียงท่อนบนของและกางเกงชั้นในสีขาว
หยูเหม่ยเสี่ยว กำลังจะเดินไปที่โซฟาเมื่อเธอเห็นดงซูบิน นั่งสูบบุหรี่อยู่ที่นั่น “ หัวหน้า…หัวหน้าซูบิน…คุณกลับมาแล้วเหรอ? อา!!!” เธอเอามือปิดร่างกายท่อนล่างอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำ เธอตะโกนจากข้างใน “ ฉัน…ฉันขอโทษ…ฉันไม่รู้ว่าคุณจะกลับมาเร็วและใช้ห้องน้ำโดยไม่ได้รับอนุญาตจากคุณ”
ดงซูบินรู้สึกอายเล็กน้อยและตอบกลับ “ ฉันสบายดี…” เขารู้สึกว่ารูปร่างของหยูเหม่ยเสี่ยว ค่อนข้างดีและเขาเองไม่เคยสังเกตมาก่อน
หยูเหม่ยเสี่ยวออกมาจากห้องน้ำอีกครั้งโดยแต่งตัวเรียบร้ยแล้ว เธอไม่กล้ามองดงซูบินในสายตาของเขาและรีบเดินไปที่โซฟาเพื่อเอาเสื้อผ้าของลูกสาวก่อนจะกลับไปที่ห้องน้ำ หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็เดินออกจากห้องน้ำจับมือกันหยูเหม่ยเสี่ยว สวมกางเกงขายาวสีดำและเสื้อยืดส่วนหยูเสี่ยวเสี่ยวเองก็สวมชุดเดส
ดงซูบินถึงกับตกตะลึงกับรูปลักษณ์ที่สวยงามของพวกเขาและพวกเธอทั้งคู่ดูเหมือนกันมาก “ เอาล่ะ…ทั้งสองคนดูดีขึ้น”
หยูเหม่ยเสี่ยว กล่าวเบา ๆ “ ฉัน…ฉันจะเตรียมอาหารกลางวันให้คุฯณแล้ว ฉันเตรียมวัตถุดิบไว้แล้ว”
หยูเหม่ยเสี่ยวตั้งใจที่จะดูแลดงซูบินให้ดีที่สุดและเตรียมอาหารที่ดีที่สุดให้เขาทาน แต่เธอกังวลมาเกินไปและน้ำร้อนก็ลวกมือเธอตอนทำอาหาร อีกทั้งเธอไม่เคยใช้เตาแก๊สมาก่อนและไม่รู้วิธีควบคุมไฟ เธอทิ้งจานลงในกระทะโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอมองไปที่ทางเข้าห้องครัวและรู้สึกโล่งใจที่เห็นหัวหน้าซูบินไม่ได้มองมาที่เธอ
ประมาณ 5 นาทีต่อมาหยูเหมยเสี่ยวทำอาหารสองสามอย่างและนำพวกเขาออกไปที่โต๊ะอาหาร
ดงซูบินเดินไปและเห็นว่ามีข้าวอยู่ที่นั่นเพียงชามเดียว “ กินหมดหรือยัง”
หยูเหม่ยเสี่ยวยืนอยู่เคียงข้างกับลูกสาวของเธอ “ ไม่…เรา…เราจะรอให้คุณทานเสร็จก่อน”
ดงซูบินหัวเราะ “ อย่างงั้นมาทานข้าวกัน รีบมาเร็วเขาไม่งั้นเดียวอาหารจะเย็นหมด” ดงซูบินหยิบตะเกียบขึ้นมาและชิมอาหาร อืม…อาหารไม่อร่อยเท่าฝีมือของฉูหยวน แต่ก็จัดว่าอร่อยกว่าฝีมือดีกว่าฉันมาก “ อาหารค่อนข้างดี” เขาพูดและแอบมองไปที่ร่างของหยูเหม่ยเสี่ยว
ในที่สุดหยูเหม่ยเสี่ยว ก็ยิ้มออกมาหลังจากคำชมของดงซูบินและนั่งลงกับลูกสาวของเธอ
ขณะรับประทานอาหารดงซูบิน ถาม “ เมื่อก่อนคุณทำกับข้าวที่บ้านด้วยเหรอ”
หยูเหม่ยเสี่ยวตอบด้วยท่าทางเศร้า “ใช่ค่ะ. พ่อของเสี่ยวเสี่ยวเอาแต่การพนันทุกวันและไม่เคยช่วยงานที่บ้าน”
ทำให้ดงซูบินไม่ชอบสามีที่ตายไปของหยูเหม่ยเสี่ยวเลย เขาจะเล่นการพนันกับภรรยาและลูกสาวที่สวยที่รอเขาอยู่ที่บ้านได้อย่างไร? อีกทั้งเขายังสร้างหนี้จำนวนมากมายไว้ให้กับพวกเธอด้วย? ผู้ชายคนนี้มันเฮงซวยเอามากเลย! ถ้าดงซูบินสามารถแต่งงานกับเสี่ยวหลาน หรือ ฉูหยวนได้เขาจะไม่สนใจอะไรเลยนอกจากเรื่องงานเท่านั้น
หลังอาหารกลางวัน ดงซูบินนั่งบนโซฟาถูหน้าผากของเขา สองสามวันนี้เขาเหนื่อยมาก
หยูเหม่ยเสี่ยวเดินออกจากครัวหลังจากล้างจานและเห็น ดงซูบินเธอหันไปหาลูกสาวของเธอ “ เสี่ยวเสี่ยวกลับห้องไปทำการบ้านเถอะ”
หยูเสี่ยวเสี่ยวตอบรับทันทีและกลับไปที่ห้อง
หยูเหม่ยเสี่ยว กัดฟันและเดินไปที่ดงซูฐิน “ หัวหน้าซูบินคุณปวดหัวไหม? ฉัน…ฉัน…สามารถนวดให้คุณได้”
ดงซูบินตอบ “ผมปกติดีไม่จำเป็นหรอก.”
“ ฉันนวดเก่งมากนะ คุณจะลองสักหน่อยไหม”
“ เอ่อ…” จริงๆแล้วดงซูบินปวดหัวหนักมาก “ ก็ได้…”
หยูเหม่ยเสี่ยวหน้าแดง นอกจากสามีแล้วเธอยังไม่เคยนวดให้ชายอื่น เธอพับแขนเสื้อขึ้นและค่อยๆนวดศีรษะของ ดงซูบิน เบา ๆ ดงซูบินต้องยอมรับว่าเธอทำได้ดีจริงๆหยูเหม่ยเสี่ยว เห็น ดงซูบินหลับตาเพลิดเพลินกับการนวดของเธอและใช้ความพยายามมากขึ้น หลังจากนวดศีรษะเสร็จแล้วเธอก็ถาม “ ฉัน…ขอนวดหลังได้ไหม”
ดงซูบินพยักหน้า “ขอบคุณ.”
“ทุกอย่างปกติดี. นี่คือสิ่งที่ฉันควรทำ” หยูเหม่ยเสี่ยว ลดมือลงไปที่ไหล่และหลังของดงซูบิน “ ตรงนี้มันแข็งมาก…โอเคไหม”
“ คุณกดให้หนักกว่านี้ได้เลยนะ”
“ แล้วตรงนี้ล่ะ”
“ โอเค…นี่สมบูรณ์แบบ”
ดงซูบินเหมือนอยู่ในสวรรค์ การรับหยูเหม่ยเสี่ยว มาเป็นผู้ช่วยถือเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง ไม่จำเป็นต้องทำความสะอาดซักผ้าทำอาหาร ฯลฯ ทักษะการนวดของเธอดีที่สุด ดงซูฐินชอบนวดและหวังว่าหยูเหม่ยเสี่ยวจะนวดเขาทุกวันหลังจากที่เขากลับบ้าน ผู้ช่วยคนไหนจะให้บริการนวดกับเพศตรงข้ามเช่นเธอบ้าง?!
