EP 244 บาดเจ็บสาหัส!
By loop
ดงซูบินดึงผู้โดยสารที่ติดอยู่ออกจากรถบัสขึ้นมาด้านบน
ในขณะเดียวกันหลายคนในรถสองแถวก็เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากระยะไกล
“ พวกเขากำลังจะออกไป! มีคนออกไป!”
“ พวกเขาติดกับดักผู้โดยสาร! หัวหน้าซูบินช่วยพวกเขาไว้!”
ทุกคนในรถสองแถวต่างส่งเสียงเชียร์เสี่ยวหลาน และ เฉาซูเผิงยืนอยู่ที่ท้ายรถบัสมองไปที่ดงซูบิน เหลียงเฉิงเผิงตบต้นขาของเขาอย่างตื่นเต้น “ ซูบินช่วยพวกเขาไว้แล้ว!”
“ นั่นเสี่ยวฮวนนิ! ภรรยาของผมรอดแล้ว!”
“ เล่ย! ฉันเห็นเล่ยเล่ย! เขายังมีชีวิตอยู่!”
“ สะอื้น…เมียจ๋าไม่เป็นไรแล้วนะ!”
เสี่ยวหลานสั่งทันที “ หัวหน้าสถานีเฉิน! เลี้ยวกลับรถบัสเพื่อช่วยเหลือพวกเขา!”
เฉินฟางรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เห็นดงซูบินมีชีวิตอยู่ แต่เขากล่าว “ นายกเทศมนตรี เสี่ยวเลขานุการเฉา ทุกท่านควรลงจากรถที่นี่ ที่นั่นอันตรายเกินไป!” เฉาซูเผิงตะโกนขึ้นมาทันที “ เงียบได้แล้วแล้วขับรถย้อนกลับไปที่นั่น!” เฉินฟางหมุนพวงมาลัยแล้วเหยียบคันเร่ง! หกคนได้รับการช่วยเหลือ หลิวดาไห่ เจ้าหน้าที่จากสถานีหมู่บ้านฮุยเทียน ผู้ช่วยชีวิตอีกคนจากหน่วยกู้ภัยหญิงสาวเด็กผู้ชายและชายวัยกลางคน ทุกคนแทบร้องไห้หลังจากที่พวกเขาได้รับการช่วยเหลือ แต่เมื่อพวกเขามองไปรอบ ๆ และเห็นเพียง ดงซูบินยืนอยู่ที่นั่นพวกเขาก็ตกใจ หลิวดาไห่ ถาม “ เหลือหัวหน้าซูบินคุณอยู่คนเดียวเหรอ” หญิงสาวเอ่ยถาม “ รถกู้ถัยอยู่ที่ไหน? ทำไมไม่มีใครมาเลย” “ พวกเขา…”
ก่อนที่ดงซูบินจะพูดอะไรก็ได้ยินเสียงดังก้องและพื้นก็สั่นสะเทือน ก้อนหินขนาดใหญ่สองสามก้อนกลิ้งลงมาจากภูเขาและทำให้หญิงสาวและชายวัยกลางคนพลาดไปอย่างหวุดหวิด ก้อนหินก้อนหนึ่งเกือบจะกระแทกเด็ก แต่ดงซูบิน ดึงเขาออกจากอันตราย ทุกคนหน้าซีดและรู้ว่าพวกเขายังไม่พ้นเขตอันตราย!
พวกเขายังคงตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายและอาจตายได้ทุกวินาที!
หลิวดาไห่ถึงกับตะลึง “ หัวหน้าซูบินคุณ…คุณมาที่นี่ได้อย่างไร”
ดงซูบินตอบ “ ฉันเคยเดินผ่านจุดนี้มาแล้ว”
พวกเขามองไปที่พื้นโคลนหินที่กลิ้งลงมาจากภูเขาและที่ดงซูบินด้วยความตกใจ คุณเคยเดินเดินผ่านมันมาแล้ว? มันอาจจะอยู่ที่ประมาณยี่สิบเมตรเท่านั้น แต่คุณอาจสะดุดหินล้มตายได้ทุกเมื่อ! คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? คุณยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยพวกเรา?!
ดงซูบินมองไปที่ภูเขาและพูด “ ไปก่อนที่แผ่นดินถล่มครั้งใหญ่จะเกิดขึ้นอีก!” เขาชี้ไปด้านหน้า “ เห็นพื้นดินที่ไม่เท่ากันไหม? นั่นคือเส้นทางที่ฉันเคยมาที่นี่ เดินตามเส้นทางของฉันและวิ่งโดยไม่หยุด อย่ามองไปที่ภูเขาและอย่ากลัว หากมีอันตรายฉันจะตะโกนบอกพวกคุณทุกคน!”
หญิงสาวตื่นตระหนก “ ยังมีหินตกลงมา! เราไม่ควรไปจุดนั้น!”
พัง! ก้อนหินและกิ่งไม้ร่วงหล่นจากภูเขา!
ชายวัยกลางคนหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า “ ไม่! เราจะไม่ยอมไปไหนทั้งสิ้น! จนกว่ากู้ภัยจะมาถึงที่นี้!”
ดงซูบินจ้องไปที่ชายคนนั้น “อย่านะ นาย! มันไม่ปลอดภัย? แล้วฉันมาที่นี่ได้อย่างไร? ฉันเดินไปตามทางเพื่อมาที่นี่ด้วย! รอ?! หากมีดินถล่มอีกพวกเราจะต้องตายทั้งหมด! หยุดพูดคำที่ทำให้ท้อใจเหล่านี้! ฉันบอกว่าเราสามารถเดินออกไปได้อย่างปลอดภัย! รีบวิ่งให้เร็วที่สุด! แค่ประมาณยี่สิบเมตรและจะจบลงในพริบตา!” ในขณะนี้พวกเขาต้องรักษาขวัญและกำลังใจ
หลิวดาไห่ยังรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะปลอดภัย แต่เขาก็ยังพูด “ ได้เลย! เตรียมตัวให้พร้อมและเข้าแถว!”
ไม่มีใครกล้าเป็นคนแรก
หลิวดาไห่เห็นสิ่งนี้และตะโกน “ เสี่ยวอัน! นายจะต้องไปก่อน!”
เจ้าหน้าที่จากหมู่บ้านฮุ่ยเทียนกัดฟันแน่นและเริ่มวิ่ง
ดงซูบินตะโกนอยู่ข้างหลังเขา “ อย่ามองย้อนกลับไป! แค่มุ่งเน้นไปที่ฝีเท้าของฉันและไม่สนใจส่วนที่เหลือ! คุณต้องไม่พลาดทุกขั้นตอน! ด่วน!” แต่เสี่ยวอันขยับได้เพียงสามเมตรก้อนหินก็ตกลงมาที่ไหล่ของเขา เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ!
ดงซูบินก่นด่าและตะโกน ย้อนกลับ 5 วินาที!
ย้อนกลับ!
ดงซูบินตะโกนใส่เสี่ยวอัน “ เสี่ยวอัน! หยุด! นอนราบไปกับพื้น! ตอนนี้!”
เสี่ยวอันพุ่งลงบนพื้นทันทีและในวินาทีถัดมาแปรงหินผ่านหลังของเขาไปทำให้เขาหายไปอย่างหวุดหวิด
ดงซูบินตะโกนอีกครั้ง “ วิ่งต่อไป! เร็วเข้า!”
เสี่ยวอันลุกขึ้นอย่างเงอะงะและเริ่มวิ่งไปข้างหน้า!
หลิวดาไห่ ผลักชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆเขา “ คุณเป็นคนต่อไป! เร็วเข้า! ไม่ต้องกลัว! หัวหน้าซูบินอยู่ใกล้ ๆ !”
ดงซูบินกล่าวเสริม “ พวกคุณโฟกัสแค่การวิ่งตรงไปเท่านั้น! ฉันจะคอยเฝ้าดูพวกคุณทุกคน!”
ดงซูบินเป็นคนดังในเมือง และผู้ที่อ่านข่าวจะรู้ว่าหัวหน้าซูบินทำให้มันมีชีวิตขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์ในสองเหตุการณ์ นั่นเป็นเหตุผลที่ทุกคนเชื่อใจเขาและเริ่มวิ่งตามเสี่ยวอัน!
เศษหินหล่นลงมาจากภูเขาและคร่าชีวิตผู้โดยสารที่ได้รับการช่วยเหลือบางคน
“ผู้หญิงคนนั้น! ก้มหัวลง!”
“ เด็ก! หยุดแค่นั้น! หยุด!”
“ผู้ชายคนนั้น! นอนลงโดยให้แขนคลุมศีรษะ! ตอนนี้!”
ดงซูบินใช้ย้อนกลับครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อนำคนเหล่านั้นกลับมาจากความตาย! หลิวดาไห่พูดไม่ออกขณะที่มันยังคงหลั่งไหลและทัศนวิสัยไม่ดี หินจะตกลงมาจากภูเขาด้วยความเร็วที่รวดเร็วและไม่ตกลงไปในเส้นทางที่แน่นอน เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหัวหน้าดงถึงสามารถคาดเดาได้ว่าหินจะมาถึงที่ใด!
“ พี่หลิว! ตาของคุณแล้ว!” ดงซูบินตะโกน
หลิวดาไห่มองไปรอบ ๆ มีเพียงหัวหน้าซูบิน และเขาเท่านั้นที่ยังคงอยู่ “ หัวหน้าซูบินคุณไปก่อน!”
ดงซูบินผลักหลิวดาไห่ “ หยุดเสียเวลาวิ่ง! ฉันจะอยู่ข้างหลังคุณ!”
ดวงตาของหลิวดาไห่เป็นสีแดง “ หัวหน้าซูบิน!”
“ เร็วเข้า!”
ตอนนี้หินน้อยกว่ากำลังตกลงมาจากด้านบน มีเพียงหินและเศษเล็กเศษน้อยเท่านั้นที่ตกลงมาจากภูเขาและเนื่องจากพวกเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรงใด ๆดงซูบินจึงไม่ใช้ย้อนกลับ เขาไม่ได้ติดตามว่าเหลือเวลาอีกเท่าไหร่และคาดว่าจะเหลือน้อยกว่ายี่สิบวินาที!
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงยางรถยนต์ดังขึ้นขณะที่รถสองแถวมาถึง!
เฉินฟางและเจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ กระโดดออกไป “ หัวหน้าซูบิน! หัวหน้าสถานีหลิว!”
เสี่ยวหลาน, เฉาซูเผิง, เหลียงเฉินเผิง และสมาชิกในครอบครัวลงจากรถ ทุกคนในที่เกิดเหตุต่างตื่นเต้นและโล่งใจ ไม่มีใครคาดคิดว่าหัวหน้าดงจะช่วยเหลือทุกคนในสถานการณ์ที่เลวร้ายนั้น นอกจากนี้หัวหน้าดงได้รับบาดเจ็บและเขาสามารถขุดทุกคนออกมาได้! นี่คือปาฏิหาริย์!
“ เสี่ยวฮวน!”
“ เล่ย! สะอื้น… เล่ยเล่ย ของฉัน!”
หญิงสาวและเด็กชายวิ่งผ่านโคลนเข้าไปในอ้อมแขนของครอบครัว
“แม่! ฮือๆ….”
“ ต้าหยู! แม่รู้สึกกลัวมาก!”
“ พบแล้ว! ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว!”
พวกเขากลับมารวมตัวกับสมาชิกในครอบครัวและร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน
เสี่ยวหลานตะโกน “ เร็วเข้า! ด่วน!”
เหลียงเฉิงเผิงพับแขนเสื้อขึ้นและรีบวิ่งไปข้างหน้าเพื่อช่วยผู้โดยสารที่ติดอยู่ลงจากโคลนและเศษขยะ ทุกคนได้รับความปลอดภัยและมีเพียงดงซูบินและ หลิวดาไห่ เท่านั้นที่เตรียมพร้อมที่จะหลบหนี
แต่ในขณะนี้แผ่นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงกว่าก่อนหน้านี้ สามารถได้ยินเสียงดังก้องและฟังดูเหมือนแผ่นดินจะฉีกออกเป็นชิ้น ๆ Dong Xuebing และคนอื่น ๆ หน้าซีดและมองไปที่ภูเขา พวกเขาสามารถเห็นต้นไม้ล้มลงและภายในเสี้ยววินาทีต้นไม้ที่ถูกถอนก็มาถึงระดับกลางของภูเขา ต่อให้ต้นไม้ถอนรากถอนโคนก็ต้องถล่มอีก!
เฉินฟ้าตะโกน “ หัวหน้าดง! วิ่ง!”
ทุกคนเริ่มตะโกน “ เร็วเข้า! ไม่มีเวลาอีกแล้ว!”
“ หัวหน้าซูบิน!”
การถล่มครั้งนี้ใหญ่กว่าครั้งก่อน ๆ ถ้าใครโดนจับได้ถล่มทลายขนาดนี้ตายแน่!
หลิวดาไห่ตะโกนอย่างกังวล “ หัวหน้าซูบิน! คุณไปก่อน!”
ดงซูบินคำรามกลับมาที่หลิวดาไห่ “ หยุดเสียเวลาวิ่ง! ถ้าไม่พวกเราไม่มีใครจะหนีได้!”
“ หัวหน้าซูบิน!”
“ไป!”
ทันใดนั้นก้อนหินขนาดประมาณลูกฟุตบอลกลิ้งลงมาจากภูเขาและกระแทกเข้าที่หน้าอกของหลิวดาไห่! หลิวดาไห่ ไม่สามารถแม้แต่จะส่งเสียงและเขาก็ทรุดตัวลง!
“ พี่หลิว!” ดงซูบินกรีดร้องออกมา “ ย้อนกลับ 10 วินาที!”
ฉากเริ่มเปลี่ยนแปลงไป!
ดงซูบินต้องการเตือนหลิวดาไห่ ให้หลบ แต่สิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาเหงื่อแตก!
หินก้อนนั้นอยู่ใกล้พวกเขามาก แปดเมตร…หกเมตร…สี่เมตร…มันกำลังจะชนหลิวดาไห่!
ดงซูบินรู้ดีว่าถ้าก่อนหน้านี้สักสิบวินาทีหินก้อนนี้ควรจะยังอยู่บนภูเขาและเขาจะมีเวลาเพียงพอที่จะให้หลิวดาไห่หลีกเลี่ยงได้ แต่ตอนนี้เวลาไม่ได้ย้อนกลับไปเมื่อสิบวินาทีก่อน มันควรจะประมาณสามวินาทีและคำอธิบายเดียวคือ ดงซูบินมีพลังพิเศษ เหลือเพียงสามวินาทีและไม่มีโอกาสใช้ พลังพิเศษ อีกต่อไปในตอนนี้!
“ พี่หลิว!”
“ หัวหน้าหลิว!”
ไม่ไกลนักทุกคนเห็นก้อนหินบินมาหาหลิวด่าไห่และทุกคนตะโกนเรียกเขา!
มันเป็นไปไม่ได้เลยว่าที่หลิวดาไห่จะหลบได้และเขาก็ยืนอยู่ที่นั่นอย่างช่วยไม่ได้
ดงซูบินไม่มีเวลาคิดและกระโจนไปข้างหน้าผลักหลิวดาไห่ล้มลงกับพื้น!
เสียงดัง ‘ดังขึ้น‘ ขณะที่หินกระทบหลังของดงซูบิน!
ดงซูบินกระอักเลือดออกมาตามแรงกระแทก เขาปิดกั้นหินไม่ให้ชนหลิวด่าไห่ด้วยหลังมือ!
