EP 312 พี่ซูบิน
ในช่วงบ่ายเวลา 15.00 น.
นอกโรงเรียนเทียนหม่าเทควันโด
ดงซูบินหรี่ตาลงขณะที่เขามองไปที่ป้ายของโรงเรียนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามถนน นี่คือเป้าหมายที่สองในวันนี้ ทุกอย่างเริ่มต้นจากโรงเรียนเทควันโดเทียนหม่าแห่งนี้ หากนักเรียนของพวกเขาไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสนักเรียนชาวจีนอาจารย์ก็ไม่เข้าข้างนักเรียนเกาหลี พวกเขาได้ชดใช้ค่ารักษาพยาบาลไปก่อนหน้านี้เหตุการณ์นี้จะไม่บานปลายถึงขนาดนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่ดงซูบินจะไม่ยอมให้สถานที่แห่งนี้หลุดออกไป
“ พี่ซูบินเราจะเข้าไปไหม” หลีอันถาม
เฉินดาฮุยกล่าวเสริม “ ทําไมคุณไม่พักผ่อนให้มากกว่านี้ล่ะ ความแข็งแกร่งของคุณ”
“ ผมควรพักผ่อนให้เพียงพอ” ดงซูบินยืดคอเสื้อของเขาให้ตรง ” ไปกันเถอะ!”
หลังจากที่ได้เห็น ดงซูบินเอาชนะอาจารย์จาง ที่โรงเรียนเทควันโดฉุยหยวน เฉินดาฮุยหลีอันและคนอื่น ๆ ก็ตื่นเต้นมาก พวกเขาเดินตามดงซูบินข้ามถนน
ทันใดนั้นมีรถสองคันมาจอดที่ริมถนน
รายงานบางส่วนพร้อมปากกาบันทึกและกล้องถ่ายรูป เมื่อพวกเขาเห็น ดงซูบิน และคนอื่นๆ พวกเขาก็รีบวิ่งไปดงซูบินไม่เข้าใจภาษาเกาหลี แต่ทราบข่าวการท้าทายของเขาที่โรงเรียนฉุยหยวนเทควันโด ได้แพร่กระจายออกไป นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมนักข่าวถึงมาสัมภาษณ์พวกเขา อย่างไรก็ตาม ดงซูบินไม่ต้องการให้สัมภาษณ์ เขาเป็นผู้นํารัฐบาลและบางสิ่งที่ไม่ควรพูดกับเขา ดงซู บินเห็นนักข่าวรีบลาหลีอัน, เฉินดาฮุย และคนอื่นๆไปที่โรงเรียนเทควันโดเทียนหม่า
เจ้าหน้าที่สองสามคนคุยกันที่ชั้นหนึ่งเมื่อเห็นกลุ่มคนเข้ามาในโรงเรียน
ดงซูบินมองไปที่พวกเขา “สิ่งที่คุณกําลังมองหาที่เฉันมาที่นี่เพื่อท้าทายโรงเรียนแห่งนี้!”
เจ้าหน้าที่สองสามคนตะลึงและมองหน้ากัน
ทันใดนั้นประตูของโรงเรียนก็เกิดขึ้นอีกครั้งและกลุ่มคนก็รีบเข้ามา หลี่อันดาฮุย! พวกเรามาถึงแล้ว!”
“ ฮ่าฮ่าฮ่า…พวกเราจะท้าทายโรงเรียนจริงๆหรือ” คนที่เข้ามาล้วนเป็นนักเรียนจีนและพูดภาษาจีนกลาง
“ ฉันได้ยินมาว่าโรงเรียนเทควันโดฉุยหยวนแพ้! ฮามาก! เก่งมาก! พี่ซูบินคือคนไหน? เขาอยู่ที่ไหน?” นักเรียนทุกคนตื่นเต้นมาก
หลี่อันแนะนํา ดงซูบินให้กับนักเรียนอย่างรวดเร็ว พวกเขาทั้งหมดเป็นนักศึกษาต่างชาติที่กําลังศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัยของเกาหลีบางแห่งหลี่อันและ เฉินดาฮุยกังวลว่าพวกเขาอาจถูกนักเรียนโรงเรียนเทควนโดเทียนหม่า ซุ่มโจมตีและเรียกเพื่อนมาสํารอง อย่างไรก็ตามพวกเขารู้จักพวกเขาเพียงสิบห้าคนและไม่รู้จักอีกยี่สิบถึงสามสิบคนที่เหลือ พวกเขายังไม่รู้ว่าใครเรียกพวกเขา บางคนเป็นนักศึกษาบางคนเป็นผู้ใหญ่ในวัยทํางานและนักท่องเที่ยวบางส่วนจากประเทศจีนหลังจากถามพวกเขาพวกเขาพบว่าพวกเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับความท้าทายในโรงเรียนเทควันโดโซลจากปากต่อปาก หลังจากที่หลี่อันโทรหาเพื่อนนักเรียนชาวจีนเหล่านั้นก็เรียกภาษาจีนทั้งหมดที่ พวกเขารู้จัก
ด้วยผู้สนับสนุนพวกเขากลายเป็นกลุ่มใหญ่
เจ้าหน้าที่ของโรงเรียนเทควันโดเทียนหม่าเห็นพวกเขาและรีบปิดประตูเพื่อไม่ให้ผู้สื่อข่าวเข้าไปก่อนที่จะแจ้งให้อาจารย์และผู้รับผิดชอบทราบ
ดงซูบินเดินไปที่หน้าห้องฝึกอบรม
ห้องฝึกอบรมมีขนาดประมาณ 100 ตร.ม. และมีนักเรียนเกาหลีจํานวนมากนั่งเรียงแถวกันอย่างเรียบร้อย ส่วนใหญ่เป็นเข็มขัดสีน้ําเงินและสีเขียว ในแถวหน้าดงซูบินเห็น คิมฮีจิน, ฮานฉางหยู และ ปาร์คอึนจินและมีอาจารย์สายดําสองคนนั่งอยู่ข้างๆพวกเขา
ดงซูบิน มองไปที่พวกเขา เข็มขัดสีดําสามเส้น?
ปาร์คอึนจิเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนของโรงเรียนเทียนหม่าเทควันโดและยังเป็นผู้รับผิดชอบโดยรวมอีกด้วย เขาขมวดคิ้วและถาม “ คุณเป็นคนที่เอาชนะโรงเรียนเทควันโดฉุยหยวนหรือไม่
หลีอันแปลเบา ๆ สําหรับดงซูบิน
ดงซูบินหัวเราะ “ โรงเรียนเทควันโดเทียนหม่าก็จะแพ้ฉันด้วย”
“ ชายหนุ่มอย่ามั่นใจมากเกินไป” ปาร์คอึนจีหัวเราะ “ อย่าคิดว่านายยิ่งใหญ่ที่สุดหลังจากนนายได้เห็นการเคลื่อนไหวของฉัน”
ดงซูบิน ยิ้ม “ ตาเฒ่าเอ่ย ฉันจะเป็นคนสั่งสอนเองกับสิ่งที่นายพึงพูดมา”
นักเรียนเกาหลีเริ่มดู “ มันก็แค่พวกลิงจีน ! มีอะไรจะต้องกลัว?!”
“ วันนี้ผู้ฝึกสอนของโรงเรียนเทควันโดฉุยหยวนไม่อยู่หรือ? ถ้าไม่คุณจะท้าทายพวกเขาได้อย่างไร”
“ กลับบ้านไปฝึกอีกร้อยปี! เจ้าเด็กออกหัด!”
นักเรียนจีนได้ยินคําสบประมาทและเริ่มด่ากลับ ทันใดนั้นก็รู้สึกตึงเครียด
ดงซูบินถอดเสื้อของเขาและโยนมันลงบนพื้นข้างๆเขา “เริ่มกันเลย!”
พัคอึนจีมองไปที่ดงซูปิง “ ฮีจินไปทดสอบเขาสิ”
“ครับ!” คิมฮีจินก้าวไปข้างหน้าและเริ่มอบอุ่นแขนขาด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา
ดงซูบินเห็นสายสีน้ําเงินที่เอวของเขาและสายหัว เขารู้ว่าอีกฝ่ายส่งสายสีน้ําเงินเส้นนี้มาเพื่อทดสอบทักษะของเขา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาต้องการที่จะเอาชนะคิมฮีจินคนนี้เพื่อล้อเลียนพี่สาวหยูและทําร้ายนักเรียนชาวจีน ดงซูบินก้าวไปข้างหน้าและเขย่าข้อมือและข้อเท้าของเขาการอุ่นเครื่องของเขาเสร็จสิ้น
“ พี่ซูบิน! ทําให้ดีที่สุด!”
“ แสดงให้พวกเขาเห็นข้อตกลงที่แท้จริง!”
ความท้าทายเริ่มต้นขึ้น
คิมฮีจินกําหมัดแน่นอย่างมั่นใจและเริ่มขยับเข้าไปใกล้ ดงซูบิน อย่างช้าๆด้วยฟุต เวิร์คพื้นฐานของเทคนโด
ดงซูบินไม่แม้แต่จะขยับตัวและยืนอยู่ตรงนั้นโดยใช้มืออยู่ข้างๆเขาจ้องมองไปที่คู่ต่อสู้คนนี้ท่าทางของดงซูบินเต็มไปด้วยความอ่อนแอและเมื่อเทียบกับฟุตเวิร์คของคิมฮีจินแล้วเขาก็ดูเหมีอนโนบอย่างไรก็ตามดงซูบินไม่ได้ทําสิ่งนี้โดยเจตนา เขาไม่ได้เรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ใด ๆและไม่รู้เรื่องท่าทางการต่อสู้
“ เฮือก!” คิมฮีจินเริ่มเคลื่อนไหวครั้งแรกด้วยเสียงโห่ร้อง
คิมฮีจินก้าวไปข้างหน้าและปลดปล่อยการเตะต่อเนื่อง การเตะครั้งแรกเป็นการเล่นแบบปลอมๆและการเตะครั้งที่สองของเขาเป็นการสังหารที่แท้จริง!
แต่ดงซูบินไม่แม้แต่ขยับขาหรือพยายามหลบ
คิมฮีจินปล่อย “ฮิม” และทุ่มสุดกําลังในการเตะครั้งนี้!
เราชนะ! นี่เป็นความคิดแรกในใจของนักเรียนเกาหลี
ในระหว่างการต่อสู้หรือการแข่งขันจริงวิธีเดียวที่จะจัดการกับการเตะที่ทรงพลังเช่นนี้คือการถอยหลังหรือหลบหลีก มีน้อยคนที่จะพยายามปิดกั้นเนื่องจากจะมีการติดตามการโจมตีหลังจากการเตะครั้งนี้ ทางเลือกที่ดีที่สุดคือการหลบ แต่ดงซูบินไม่หลบ เขาชกไปทางด้านข้างของเขาแทน!
แบม!
หมัดและขาปะทะกัน!
ความแข็งแรงของแขนไม่ตรงกับความแข็งแรงของขาและคิมฮีจินฝึกเทควันโดมาสามถึงสี่ปีการฝึกซ้อมส่วนใหญ่ของเขาเน้นไปที่ขาของเขาและมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่ ดงซูบิน จะสกัดกั้นการ เตะครั้งนี้ แม้ว่า ดงซูบิน จะสามารถสกัดกั้นได้ แต่จะมีการเตะครั้งที่สามซึ่งยากสําหรับเขาที่จะหลี กเลี่ยง ตอนนี้ระยะห่างระหว่างชายทั้งสองคนอยู่ที่ประมาณหนึ่งเมตร
แต่สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนเมื่อกําปั้นและขาติดต่อกันมีคนตะโกนด้วยความเจ็บปวด!
คิมฮีจินที่ตะโกนออกมา เขาไม่ได้ติดตามการเตะครั้งที่สามและขาของเขาก็เดินกะเผลก!
ดงซูบิน โดนเส้นประสาทที่ขาของคิมฮีจินและทําให้เขามีน!
ดงซูบิน ได้ชกส่วนที่อ่อนแอที่สุดของต้นขาและใช้กําลังของ คิมฮีจินกับตัวเอง เขาหยุดการเตะต่อเนื่องของคิมฮีจินด้วยการชกเพียงหมัดเดียว ดงซูบิน เตะขาขวาขึ้นทันทีและขาของคิมฮี จินก็ชาและไม่สามารถโจมตีหรือเคลื่อนไหวต่อไปได้ เขาได้ แต่ขบฟันและเหวี่ยงร่างไปข้างหนึ่ง
แต่ดูเหมือนว่า ดงซูบิน จะรู้ว่าคิมฮีจินจะเคลื่อนที่ไปในทิศทางใดและขาขวาของเขาก็เปลี่ยนทิศทางไปกลางอากาศ แบม! คิมฮีจินขยับไปที่ขาของ ดงซูบิน และเตะก็ตกลงบนใบหน้าของ เขา!
“ อ๊ะ!” คิมฮีจินถูกส่งตัวไปและหน้าของเขาก็บวมขึ้นทันที!
ย้ายเข้าไปในทันที!
ดงซูบิน เอาชนะ คิมฮีจินได้เพียงครั้งเดียว!
นักเรียนจีนเริ่มส่งเสียงเชียร์และปรบมือ!
ดงซูบิน เดินไปหา คิมฮีจินเพื่อช่วยเขา “ ชายหนุ่มเรียนรู้ที่จะทําตัวเหมือนมนุษย์ก่อน ถ้าคุณไม่สามารถทําตัวเหมือนมนุษย์ได้การเรียนเทควันโดใช้อะไรได้บ้าง? หยุดทําตัวเองขายหน้าได้แล้ว”
คิมฮีจินโกรธมากและจู่ ๆ ก็ชกไปที่ใบหน้าของ ดงซูบิน!
ดงซูบิน ชกไปทางด้านข้างของเขา แบม! ฮีคิมจินตะโกนด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง เขาโดนเส้นประสาทท่อนอื่นที่แขน!
“หยุด!” พัคอึนจีจ้องไปที่ ดงซูบิน ด้วยสายตาของเขา
ดงซูบิน ลุกขึ้นยืน “ใครคือคนต่อไป? เร็วเข้า!”
สายสีดําสองเส้นมองไปที่ปาร์คอึนจี “ หัวหน้าปล่อยให้ผมจัดการเถอะ!”
ปาร์คอึนจีส่ายหัวและยึดเครื่องแบบของเขาให้ตรง เขาตัดสินใจที่จะเผชิญหน้ากับ ดงซูบินด้วยตัวเอง จากการแข่งขันก่อนหน้านี้เขารู้ดีว่าเข็มขัดสีดําทั้งหมดในโรงเรียนของเขาไม่เหมาะกับชายหนุ่มชาวจีนคนนี้ ต้องใช้พลังตาและปฏิกิริยามากกว่าที่จะกดจุดประสาทท่อนบนของคน แม้แต่ปาร์คอึนจีก็ยังไม่มั่นใจว่าจะทําได้ภายในเสี้ยววินาที นี่มันศิลปะการต่อสู้แบบไหนกัน!โจมตีจุดฝังเข็ม?!
นี่คือกลยุทธ์ที่ ดงซูบิน พัฒนาขึ้นเมื่อเขาเผชิญหน้ากับโรงเรียนเทควันโดฉุยหยวน และเป็นการโจมตีที่ดีที่สุดที่ของเขา
ดงซูบิน ขาดประสบการณ์ความแข็งแกร่งความเร็วการระเบิดของพลังอย่างฉับพลัน ฯลฯ เมื่อเขาเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ การแข่งขันเมื่อวานกับอาจารย์สายดําคนนั้น ดงซูบิน ใช้ พลังย้อนกลับหลายสิบครั้งเพื่อหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บ นอกจากนี้ปาร์คอึนจียังเป็นอาจารย์สายดําคนที่ 5และเป็นหนึ่งในปรมาจารย์เทควันโดอันดับต้นๆของเกาหลี
ดังนั้น ดงซูบิน จึงคิดค้นกลอุบายสกปรกนี้ให้กับคู่ต่อสู้ของเขา
โจมตีจุดประสาท! อย่างไรก็ตามฉันจะตีพื้นที่เสี่ยงทั้งหมด
ดงซูบิน ได้ใช้พลังย้อนกลับและสามารถลองหลาย ๆ ครั้งจนกว่าเขาจะได้คะแนน นั่นเป็นเหตุผลที่เคล็ดลับสกปรกนี้เหมาะกับเขามากที่สุด!
“มา!” ดงซูบิน พร้อมและต้องการที่จะลองเล่นแบบสกปรกกับ ปาร์คอึนจี
ปาร์คอึนจีก้าวไปข้างหน้าอย่างกว้าง ๆ
คราวนี้ ดงซูบิน ไม่รอให้ปาร์คอึนจีโจมตี เขายังก้าวไปข้างหน้าเพื่อปิดระยะ นักเรียนเกาหลีและนักเรียนจีนและนักท่องเที่ยวต่างกลั้นหายใจขณะที่พวกเขามองไปที่ชายทั้งสอง
ทันใดนั้นปาร์คอึนจีได้ทําการโจมตีครั้งแรก!
ปาร์คอึนจีเลื่อนน้ําหนักตัวไปที่ขาซ้ายยกเข่าขวาแล้วหมุนตัว ขาซ้ายของเขาเตะออกไปพร้อมกับโมเมนตัมและเป็นการเตะแบบกวาดล้างของเทควันโด ปาร์คอึนจีใช้ความแม่นยําความแข็งแกร่งมุมและความเร็วในการเตะครั้งนี้
ดงซูบิน ก็เคลื่อนไหวเช่นกัน เขาเตะขาขวาออกไปเพื่อสกัดกั้นการเตะของคู่ต่อสู้!
แบม! ทั้งสองคนเตะพบกัน
พัคอึนจีรู้สึกชาเริ่มลามจากขาไปถึงเอวและมันเจ็บปวดมาก ดงซูบิน พบจุดอ่อนที่ขาของเขาเร็วมาก!
ดงซูบิน ก็รู้สึกไม่สบายเช่นกัน เมื่อเขาเผชิญหน้ากับคิมฮีจินความแข็งแกร่งของเขาจะอ่อนแอกว่าเขา แต่ดงซูบินสามารถใช้พลังของคิมฮีจินต่อสู้กับตัวเองและหลบหนีไปโดยไม่ได้รับบาดเจ็บแต่ปาร์คอึนจีเป็น 5 แดนเข็มขัดสีดํา ลูกเตะของเขาทรงพลังเกินไป แม้ว่าดงซูบินจะกระแทกเขาที่จุดประสาทขาขวาของดงซูบินก็เจ็บปวดเช่นกัน!
หลังจากแลกเปลี่ยนกันแล้วทั้งสองคนก็หยุดโจมตี
พวกเขายืนนิ่งและมองหน้ากันอย่างหวาดกลัว
ปาร์คอึนจีเป็นปรมาจารย์เทควันโด เขารู้ดีว่า ดงซูบิน ไม่ได้เตะจุดประสาทที่ขาด้วยความโชคดีและเขาจะต้องไม่ปล่อยให้ ดงซูบิน โดนจุดอ่อนของเขาอีก เขาคิดอยู่พักหนึ่งและไม่ได้ใช้ขาอีกต่อไป หลังจากอาการชาที่ขาของเขาลดลงเขาก็เริ่มวนรอบ ดงซูบินเพื่อหาช่องเปิด
ทันใดนั้นปาร์คอึนจีก็ก้าวไปข้างหน้าและชกไปที่ใบหน้าของ ดงซูบิน!
ดงซูบินยกแขนขึ้นเพื่อปิดกั้นและใช้หนึ่งในกําปั้นของเขาเพื่อตีหมัดของคู่ต่อสู้ สองหมัดพบกัน แบม! แขนของ ดงซูบิน ชา เขารู้สึกว่าเขาเพิ่งเจาะกําแพงเหล็ก! แต่ปาร์คอึนจีก็รู้สึกแย่เช่นกันเมื่อหมัดทั้งสองพบกันข้อนิ้วของ ดงซูบิน ได้ตกลงบนช่องว่างระหว่างนิ้วกลางและนิ้วนางของปาร์คอึนจี เป็นอีกครั้งที่เขารู้สึกเจ็บปวดและชาไปทั่วร่างกาย! แม้แต่จิตใจของเขาก็ว่างเปล่าไปชั่ววินา
นี่คือจุดฝังเข็ม!
ร่างของปาร์คอึนจีสันและมีเส้นเลือดโผล่ขึ้นมาบนหัวของเขา!
ทั้งสองคนยังคงแลกเปลี่ยนพัด หนึ่งครั้งสองครั้งสามครั้ง เมื่อปาร์คอึนจีชก ดงซูบิน ก็จะ ชกด้วยเช่นกัน หากปาร์คอึนจีเตะดงซูปิงก็จะทําเช่นเดียวกันและทุกครั้งที่หมัดและขาพบกันดงซูบินจะโดนจุดฝังเข็มหรือจุดเส้นประสาทของปาร์คอึนจี หลังจากผ่านไปสองสามรอบปาร์คอึนจีก็เหงื่อตก!
นี่มันคือการเคลื่อนไหวอะไรกันแน่
นี้มันน่ารังเกียจจริงๆ!
ปาร์คอึนจีกําลังคลั่งไคล้ในขณะที่เขาต่อสู้ในการแข่งขันมากมายและไม่เคยพบกับคู่ต่อสู้ที่น่ารังเกียจขนาดนี้มาก่อน ฝ่ายตรงข้ามนี้ดูเหมือนจะเข้าใจกายวิภาคของมนุษย์เป็นอย่างดีทุกครั้งที่ ที่จะเข้าสู่จุดที่เจ็บปวดที่สุด ดงซูบิน ได้ทําการทําร้ายจุดสําคัญและจุดเส้นประสาทที่แขนหมัดต้นขาและหลังของเขา!
ปาร์คอึนจีกางเกงในขณะที่เขารู้สึกว่าร่างกายส่วนล่างของเขาเริ่มแข็ง
ปาร์คอึนจีเจ็บกว่าหลายสิบเท่า!
นักเรียนเกาหลีไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับหัวหน้าผู้สอนในวันนี้ ทําไมเขาไม่ใช้การโจมตีต่อเนื่อง? ทําไมเขาถึงหยุดและพักผ่อนหลังจากที่ทุกครั้ง? เขากําลังทําอะไรอยู่?
ดงซูบิน อยู่ในสภาพที่ดีกว่า ปาร์คอึนจี แม้ว่าจะมีอาการปวดแขนและขาก็ตาม แต่เมื่อเขาเห็นปาร์คอึนจีที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อเขาก็รู้ว่ากลยุทธ์ของเขาได้ผล คราวนี้เขาไม่รอการโจมตีของปาร์คดขึ้นจีและต่อยตรงๆ! นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเริ่มการโจมตีในแมตช์นี้
การปะทะกันทําให้พัคอึนจีตกใจกลัวว่าจะเริ่มการโจมตี เมื่อเขาเห็นหมัดของ ดงซูบิน เขาก็ดีใจมาก คราวนี้คุณเป็นคนขว้างหมัดและคุณจะไม่รู้ว่าฉันจะโจมตีที่ไหน คราวนี้คุณจะไม่พบจุดอ่อนของฉัน! ปาร์คอึนจีจึงตะโกนและชกไปที่ศอกของ ดงซูบิน เขาต้องการที่จะกดจุดประสาทของดงซูบินเพื่อให้เขาได้ลิ้มรสยาของเขาเอง อย่างไรก็ตามในขณะที่ปาร์คอึนจีเหวี่ยงหมัดของ เขาหมัดของดงซูบินก็เปลี่ยนทิศทางและตกลงไปที่แขนของปาร์คอึนจี!
จุดประสาทอีก!
ปาร์คอึนจีแขนชาทันที!
เปิด! ดงซูบิน เตะด้วยขาขวาของเขาและเตะของเขาไปที่จุดฝังเข็มที่ขาขวาของปาร์คอึนจีเมื่อเห็นขาของปาร์คอึนจีเกือบจะหลีกทาง ดงซูบิน ก็โจมตีอีกครั้ง เขาหลบหมัดของปาร์คอึนจีและใช้ศอกเข้าที่หน้าท้องของปาร์คอึนจี แบม! การตีด้วยศอกของ ดงซูบิน และใช้หัวของเขาดันขึ้น แบม! ศีรษะของ ดงซูบิน โดนกรามล่างของปาร์คอึนจีและเขาก็ตามมาด้วยการทุบหัวเข่าของเขาอย่างหนัก!
แบม!
ปาร์คอึนจีทรุดลงกับพื้นพร้อมกุมท้อง!
ห้องฝึกเงียบไป!
หนึ่งวินาทีสองวินาที…
ทันใดนั้นนักเรียนและนักท่องเที่ยวชาวจีนโห่ร้อง!
“เราชนะ! เราชนะ!”
“ พี่ซูบิน! คุณทําได้ดีมาก!”
เสียงกร็ดเชียร์และปรบมือ!
น้ําตาของเฉินดาฮุยเกือบจะไหลออกมาเพราะเขาตื่นเต้นเกินไป ไม่มีคําพูดใดสามารถบรรยายความรู้สึกของเขาได้ ดงซูบิน ชนะ!
ดงซูบิน ก็หมดแรงเช่นกัน เขาเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากและชี้ไปที่ปาร์คอึนจีที่ยังนอนอยู่บนพื้น “ ฉันจะคืนสิ่งที่คุณพูดก่อนหน้านี้ อย่าคิดว่าคุณยิ่งใหญ่ที่สุดหลังจากเรียนรู้การเคลื่อนไหวบางอย่าง! เวรจริงคุณ! ตั้งใจฟัง! คนของเราถูกทําร้ายที่โรงเรียนเทควันโดของคุณและยังไม่จบเพียงเท่านี้ ฉันจะให้เวลาคุณหนึ่งวันในการพิจารณาการตัดสินใจของคุณใหม่ ถ้าคุณและโรงเรียนเทควันโดของคุณไม่ขอโทษต่อสาธารณะฉันจะบินไปเกาหลีทุกสัปดาห์ในอนาคตเพื่อท้าทายโรงเรียนของนาย! นายสามารถลองดูได้!”
นักเรียนเกาหลีได้ แต่จ้องมองไปที่ ดงซูบิน ด้วยความโกรธ
“ พี่ซูบิน! ทําได้ดีมาก!”
“ พี่ซูบิน! พี่ซูบิน! พี่ซูบิน! พี่ซูบิน!”
นักศึกษาและนักท่องเที่ยวชาวจีนยกย่องชื่อ ดงซูบิน ครั้งแล้วครั้งเล่า!
