EP 318 ผ้าห่มเป็นเหตุ
By loop
หลังจากล้างเสร็จ ดงซูบินก็เข้าไปใต้ผ้าห่มในห้องก่อนเตียงนอนเย็นและดงซูบินซึ่งสวมเพียงชุดชั้นในของเขาก็ขนลุกมันหนาวมากดงซูบินรีบลุกขึ้นและสวมชุดปกติก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เครี่องทําความร้อนเขาต้องการรอจนกว่าร่างกายจะร้อนขึ้นก่อนจะมุดเข้าไปใต้ผ้าห่ม
ประตูห้องนอนเปิดออกและ หยูเหมยเซียวก็เข้ามา” ซูบิน…เกิดอะไรขึ้น?”
“ อา…” ดงซูบินตอบ “ มันหนาวมากใต้ผ้าห่มและฉันต้องทําให้ตัวเองอบอุ่นก่อน”
หยูเหมยเซียวมองไปที่เตียงและถามเบา ๆ “ คุณมีเครื่องทําความร้อนไฟฟ้าแบบพกพาหรือกระเป๋าน้ําร้อนที่บ้านหรือป่าว?”
“ ฉันเคยมี แต่ฉันเอาไว้ที่หยานไทนั้นนะและไม่ได้ซื้อมันมาไว้เพิ่ม” ดงซูบินตอบ “ ไปนอนเถอะฉันโอเคหลังจากใส่เสื้อนอนแล้วมันก็จะอุ่นขึ้นเอง”
หยูเหมยเซียงนั่งบนเตียงอย่างช้าๆและลังเลสักพักก่อนจะถอดเสื้อออกโดยหันหลังให้ดงซูบินเธอพับเสื้อกันหนาวอย่างเรียบร้อยแล้ววางไว้บนเก้าอี้เสื้อแขนสั้นที่รัดรูปช่วยเพิ่มโครงร่างของหน้าอกของเธอและเธอก็เข้าไปในเตียงด้านข้างของดงซูบิน
หัวใจของ ดงซูบินเต้นแรง “ คุณคือ…” “ ฉันกําลังทําให้คุณอุ่น”หยูเหมยเซียวตอบเบา ๆ ๆ อ่า…ไม่ต้องทําแบบนั้นก็ได้”หยูเหมยเซียวดึงผ้าห่มขึ้น “ ฉันไม่กลัวหนาว ทุกอย่างปกติดี”
ใครกันจะไม่กลัวความหนาว ดงซูบินรู้ว่าหยูเหมยเซียวพยายามทําอะไรบางอย่างเพื่อเขาและรู้สึกประทับใจ
หนึ่งนาที
สองนาที..
สามนาที…
* ซูบินพร้อมแล้ว”
” ตกลง. ขอบคุณ.”
หยูเหมยเซียวออกจากผ้าห่มและไปที่ผ้าห่มของเธอที่อีกด้านหนึ่งของเตียง
ดงซูบินปิดไฟและมุดเข้าไปใต้ผ้าห่ม อบอุ่นและมีกลิ่นหอมของพี่สาวหยู
หยูเหมยเซียวหันหน้าไปทาง ดงซูบินกับเตียงของเธอ “ ถ้าอย่างนั้นฉัน..ฉันจะนอนแล้ว”
” ตกลง. ราตรีสวัสดิ์”
” ราตรีสวัสดิ์”
ดงซูบินไม่ได้หลับตาและมองไปที่ด้านหลังของหยูเหมยเซียวทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าไหล่ของ หยูเหมยเซียวกําลังสั่นและดูเหมือนว่าเธอจะหนาวสั่น ทันใดนั้นเขาก็จําได้ว่าผ้าห่มที่หยูเหมยเซ็วใช้นั้นถูกเก็บไว้ในตู้มานานกว่าหนึ่งปีแล้วและมันก็ขึ้น ในฤดูหนาวที่รุนแรงของปักกิ่งจะหนาวเย็นกว่าที่ ดงซูบินอยู่ใต้ผ้าห่ม
ดงซูบินกล่าว “ ใช้ผ้าห่มฉันสิ”
“ ฉันไม่หนาว”
“ ดูสิคุณตัวสั่น”
ฉันปกติดี”
ดงซูบินปฏิเสธ “ คุณเพิ่งฟื้นจากการผ่าตัดและคุณอาจเป็นหวัด ไม่ไม่ว่าเราจะยอมเปลี่ยนผ้าห่มไหม หรือแบ่งกัน!”
ใบหน้าและลําคอของ หยูเหมยเซียวเปลี่ยนเป็นสีแดง
“ เร็วเข้า ตัดสินใจมา” ดงซูบินกล่าว
หยูเหมยเซียวหันไปมอง ดงซูบิน“ ฉัน…ฉันไม่หนาว”
“ ไอ…” ดงซูบินพลิกผ้าห่มขึ้น “ ขอผ้าห่มของคุณให้ฉันหรือคุณจะมาอยู่ใต้ผ้าห่มของฉัน”
ใบหน้าของ ดงซูบินก็แดงเช่นกันและคลุมเธอด้วยผ้าห่มของเขา
“ คุณยังรู้สึกหนาวอยู่หรือเปล่า”
“ ฉัน..ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว”
เตียงและผ้าห่มมีขนาดเล็กและทั้งคู่กําลังเบียดกัน
ร่างกายของ หยูเหมยเซียวแข็งมากและวางไว้ที่นั่นโดยไม่ขยับ
ดงซูบินมองไม่เห็นการแสดงออกของหยูเหม่ยเซียวและเอามือจับหน้าอกพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่สัมผัสเธอ ใบหน้าของเขาอยู่ถัดจากผมยาวของพี่สาวหยูและได้กลิ่นแชมพู ท่านี้มันน่าอึดอัดเกินไปแล้วเขาจะไม่แตะต้องเธอได้อย่างไรในระยะใกล้นี้? หลังจากนั้นประมาณหนึ่งนาที ดงซูบินก็เหนื่อยและผ่อนคลายร่างกาย เขาไม่สนใจอีกต่อไปและตัดสินใจที่จะลืมเรื่องนี้ไปส่ะ
ดงซูบินลดมือลงและกดที่หลังของพี่สาวหยู
ดงซูบินขยับขาและปัดเข้ากับต้นขาของพี่สาวหยู
ร่างกายของหยูเหมยเซียวเกร็งขึ้นและลดศีรษะลง
ตงฟูป่งไม่ใช่คนเอาแต่ใจและความรู้สึกนุ่มนวลในมือก็กระตุ้นเขา เขาเอื้อมมือไปโอบรอบเอวของหยูเหมยเซียว และกอดเธอไว้ ดงซูบินยกตัวขึ้นเล็กน้อยและขยับมืออีกข้างของเขาใต้ศีรษะของหยูเหม่ยเซียวเพื่อพยุงตัวเอง เขาหันหน้าไปทางเขาช้าๆ “ พี่สาวหยู”
หยูเหมยเซียวพยายามหลบสายตาของดงซูบิน
ดงซูบินก้มศีรษะลงเพื่อจูบหยูเหมยเซียวจูบแรกอยู่ที่ผมของเธอและจูบที่สองคือที่หน้าผากของเธอตามด้วยดวงตาใบหน้าและสุดท้ายที่ริมฝีปากของเธอ
หยูเหมยเซียวตื่นตระหนกและหันหน้าหนี “ ซูบิน ไม่…”
ดงซูบินไม่สนใจเธอและยังคงกดริมฝีปากของเขาเข้ากับริมฝีปากของหยูเหมยเซียว
“ ไม่ซูบิน….อย่า…อืม…” ใบหน้าของหยูเหมยเซียว เป็นสีแดงสด
หนึ่งนาที
ห้านาที
พวกเขาจูบกันเกือบเจ็ดนาทีและหยูเหมยเซียวก็หยุดดิ้น มือของเธอจับผ้าปูที่นอนแน่นและวางลงบนเตียงอย่างเงียบ ๆ ปล่อยให้ ดงซูบินจูบต่อไป นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้ชายคนอื่นจูบเธอหลังจากสามีของเธอจากไป เธอเป็นผู้หญิงหัวโบราณและรู้สึกผิดต่อสามีและลูกสาวที่ตายไป
ดงซูบินยังคงจูบหยูเหมยเซียวอย่างหลงใหลและมือของเขาก็เริ่มลูบไล้ไปตามร่างกายของเธอ
ดงซูบินมีความต้องการทางเพศหลังจาก หยูเหมยเซียวมานานกว่าหกเดือนและนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ลิ้มรสริมฝีปากของเธอ
หลังจากนั้นไม่นาน ดงซูบินก็หยุดจูบและถอดกางเกงขาสั้นของเขาออกก่อนที่จะจูบต่อไปที่คอของพี่สาวหยูมือของเขาเอื้อมไปจับท่อนบนของกางเกงของพี่สาวหยูแล้วดึงมันขึ้นมาด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วเพียงครั้งเดียว เขาโยนท่อนบนออกจากใต้ผ้าห่มและพยายามถอดกางเกงลองจอนของเธอออก หยูเหมยเซียวพยายามคว้ากางเกงของเธอ แต่ความแข็งแรงของเธอก็สู้ดงซูบินไม่ได้ภายในไม่กี่วินาที ดงซูบินก็ถอดกางเกงของเธอออก
ตอนนี้ต้นขาที่โค้งงอของหยูเหมยเซียวและแผ่นหลังที่เนียนนุ่มกําลังสัมผัสกับดงซูบิน
หยูเหมยเซียวเริ่มตกใจและพยายามปกปิดร่างกายของเธอ “ ซูบิน…เรา…เราทําสิ่งนี้ไม่ได้”
ห้องมืดและดวงจันทร์ไม่สว่างพอที่ ดงซูบินจะมองเห็นเธอ ดงซูบินไม่สนใจเธอและเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟข้างเตียง
หยูเหมยเซียวกรีดร้อง “ อย่าเปิดไฟ! ไม่!”
“ ฉันต้องเปิดไฟเพื่อให้มองเห็นได้ชัดเจน
“ อย่ามอง…” หยูเหมยเซียขี้อายมากและพยายามปกปิดร่างกายด้วยแขนของเธอ
ดงซูบินนั่งที่นั่นและชื่นชมร่างกายที่โค้งงอของหยูเหมยเซียว “พี่สาวคุณสวยมาก”
หยูเหมยเซียวคว้าผ้าห่มมาคลุมตัวรวมทั้งศีรษะด้วย
ดงซูบินชอบความขี้อายของหยูเหมยเซียวและอยู่ใต้ผ้าห่มกับเธอ ภายใต้ความมืดของผ้าห่มมือของ ดงซูบินลูบไล้ร่างกายของ หยูเหมยเซียวและในที่สุดก็พบจุดที่อ่อนไหวที่สุดเขาสูญเสียการควบคุมตัวเองและไม่สนใจผลที่ตามมา
หยูเหยมเซียวเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้วและรู้ว่า ซูบินต้องการอะไรจากเธอ เธอตื่นตระหนก “หยุด. เราไม่สามารถทําได้”
“ทําไม” ดงซูบินกอดหยูเหมยเซียวที่เอวของเธอ
“ ฉัน…ฉัน..อายุสามสิบปีนี้”
“ แล้วไง? แม้ว่าคุณจะอายุสี่สิบปี แต่ฉันก็ยังชอบคุณ”
หยูเหมยเซียวไม่รู้จะพูดอะไร “ แต่….บิต…ฉันแก่กว่าคุณมากและ…และฉันมีลูกสาวแล้วด้วย”
ดงซูบินกระซิบที่หูของ หยูเหมยเซียว” ทั้งหมดนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเราเลย แม้ว่าคุณจะอายุสี่สิบปีและลูกสาวของคุณอายุยี่สิบปีแล้วยังไงล่ะ ”
“ แต่… แต่มันไม่ถูกต้อง”
“ ทําไมมันไม่ถูกต้อง
“…เออๆ..มันผิด”
มีการหยุดชั่วครู่สองสามวินาทีภายใต้ผ้าห่ม
“ ซูบิน” หยูเหมยเซียวกล่าวเบา ๆ “ คุณ…คุณช่วยคิดดูก่อนได้ไหม?
ดงซูบินรับทราบ “ คุณสามารถคิดได้ในขณะที่ฉันจูบคุณ” ดงซูบินเห็นหยูเหมยเซียวไม่ปฏิเสธความก้าวหน้าของเขาและยังคงอาบน้ําให้เธอด้วยการจูบที่ติ่งหูและลําคอ
หยูเหมยเซียวปิดปากของเธอและร่างกายของเธอก็เกร็งขึ้น “ เดี๋ยวก่อน…”
ดงซูบินมองไปที่หยูเหมยเซียวและลูบใบหน้าของเธอด้วยความรัก “ คุณติดสินใจเสร็จหรือยัง”
“…ยัง.”
ดงซูบินจูบเธออีกสักพัก “ แล้วตอนนี้ล่ะ”
หยูเหมยเซียวไม่ตอบกลับและร่างกายของเธอก็แดงฉาน
ประมาณห้านาทีต่อมาหยูเหมยเซียทนไม่ได้กับจูบที่เร่าร้อนและการพูดติดอ่างของ ดงซูบิน”เราเราไม่มีสิ่งนั้น”
ดงซูบินหยุด “ มีอะไรเหรอ”
หยูเหมยเซียวกัดริมฝีปากล่างของเธอและพูดอย่างเขิน ๆ “ ถุงถุงยาง”
ดงซูบินรู้ว่าเขาทําสําเร็จจึงรีบลุกจากเตียงและหยิบถุงยางอนามัยออกมาจากลิ้นชัก เขาเคยซื้อมันตอนที่อยู่กับฉหยวนและเขาก็ฉีกบรรจุภัณฑ์ด้วยความตื่นเต้น
หยูเหมยเซียวกําผ้าห่มแน่น
สําเร็จ! ดงซูบินตะครุบไปที่ หยูเหมยเซียวใต้ผ้าห่มเหมือนเสือ
หยูเหมยเซียวถูกตรึงไว้บนเตียงและใบหน้าของเธอก็แดงไปหมด “ คุณสามารถ … ปิดไฟได้ไหม”
* ไม่ ฉันอยากมองคุณในขณะที่เราร่วมรักกัน”
“ ถุงยางอนามัย ถุงยางจะแตกไหม”
“ มันจะไม่แตก”
ถ้าอย่างนั้นแล้ว”
ดงซูบินไม่มีอารมณ์ที่จะสนทนากับเธอ เขาหายใจเข้าลึก ๆ และกดตัวเองเข้ากับร่างของพี่สาวหยู
