บ่าย 3 โมง,
อากาศแห้ง แต่แดดไม่แรงมาก
ดงซูบินลงนามด้วยความโล่งใจในขณะที่เขาเดินออกจากความปลอดภัยสาธารณะ ขอบคุณ เสี่ยวหลานที่เป็นสําหรับความห่วงใย เขาไม่ปล่อยให้รองหัวหน้าทีมเพิ่งไป ส่งเขาเลย และเขานั่งแท็กซี่ไปที่อาคารรัฐบาลของเทศมณฑล
ทําเนียบรัฐบาล.
ดงซูบินขึ้นไปชั้นบนแล้วเคาะประตู
“มันไม่ได้ล็อค เข้ามาได้โปรด” เลขานุการหูกล่าวว่า
“พี่หู ไม่ว่างเหรอ?” ดงซูบินเปิดประตูและเห็นฮซินเยียนกําลังพิมพ์บนแป้นพิมพ์ของเธอ “นายกเทศมนตรีเสี่ยวอยู่ในสํานักงานของเธอหรือไม่? ตอนนี้เธอว่างไหม”
ฮซินเยียนเห็นดงซูบินและยืนขึ้น เธอยิ้ม. “หัวหน้าซูบิน คุณก่าลังปิดบังอะไรฉันอยู่กันแน่”
ดงซูบินรู้ว่าเธอกําลังพูดถึงอะไรและยิ้มอย่างเขินอาย
ดงซูบินขี้อายเมื่อพูดถึงผู้หญิงและความสัมพันธ์. ตอนนี้ ทั้งมณฑลรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเขาแล้ว กับพี่สาวเสี่ยว และนอนด้วยกันก่อนแต่งงาน สิ่งนี้ทําให้ดงซูบินไม่สบายใจ เขาต้องการที่จะอยู่ในช่วงสองสามวันนี้และแม้กระทั่งขับรถซาตาน่าที่น่าเบื่อไปรอบ ๆ แต่ภายในหนึ่งวัน เขากลับกลายเป็นพาดหัวข่าวอีกครั้ง และมันก็น่าตกใจยิ่งกว่าตอนที่เขาไปที่มณฑลต้าเฟิง
ฮซินเยียนรู้ว่านายกเทศมนตรีเสี่ยว ปฏิบัติต่อ ดงซูบินเป็นอย่างดี แต่เธอไม่คิดว่าพวกเขาจะออกเดท เธออึ้งไปสองสามนาทีหลังจากรู้เรื่องนี้เมื่อการประชุมจบลง
“ฉันสงสัยว่าทําไมคุณถึงแนะนําให้ฉันเป็นเลขาของนายกเทศมนตรีเสียว … ซูบิน ฉันต้องขอบคุณคุณอีกครั้ง” ฮูซินเยียน ต้องขอบคุณ ดงซูบินอีกครั้งเพราะเธอคิดว่า เขาแนะนําเธอให้กับเสี่ยวหลานเท่านั้น แต่หลังจากที่เธอรู้ว่าพวกเขากําลังเดทกัน เธอเข้าใจว่าเธอได้งานนี้ ไม่ใช่เพราะความสามารถของเธอ เป็น ดงซูบินที่ได้งานของเธอ
“นั่นมันนานมาแล้ว แค่ลืมมันไป”
“ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบที่จะได้ยินเรื่องนี้ แต่ฉันก็ยังต้องขอบคุณคุณ ฮ่าๆ”
“พี่ฮ…”
“เอ๊ะ หยุดเรียกฉันว่าพี่ฮ ถ้าไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ คุณสามารถเรียกฉันว่า ฮูซินเยียนหรือเสี่ยวฮ คุณกําลังคบหากับนายกเทศมนตรีเสี่ยว และถ้าคุณเรียกฉันว่าพี่สาวซูฉันจะเอาเปรียบเธอ คุณกําลังพยายามทําให้ฉันมีปัญหาเหรอ?”
“เฮ้อ… มันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น”
ฮซินเยียนเทน้ําหนึ่งถ้วยให้ ดงซูบินด้วยความเคารพ เธอไม่สามารถปฏิบัติต่อ ดงซูบินในฐานะหัวหน้าแผนกเหมือนเมื่อก่อนได้ เนื่องจากตอนนี้เขาเป็นคู่หมั้นของนายกเทศมนตรี เป็นเรื่องน่าขันสําหรับนายกเทศมนตรีที่จะออกเดทกับหัวหน้าส่วนสถานะและอานาจของเธอสูงกว่าเขามาก เธอเป็นตัวแทนของเคาน์ตี้ และอีกคนเป็นเพียงหัวหน้าแผนกเคาน์ตี้ ความแตกต่างนั้นใหญ่เกินไป แต่ฮูซินเยียนยังคงต้องปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพ
ตัวอย่างเช่น ภรรยาของเซียงดาวไม่ได้อยู่ในราชการ แต่แม้แต่เฉาซูเผิงก็ต้องทักทายเธออย่างสุภาพ เมื่อเธอไปทําธุระที่หน่วยงานราชการ เจ้าหน้าที่ของรัฐต้องยอมจำนนต่อเธอ ดงซูบินเป็นผู้ช่วยที่เชื่อถือได้ของเสียวหลาน และทุกคนรู้ว่าเขามาจากฝ่ายของนายกเทศมนตรีเสี่ยวด้วยการเปิดเผยความสัมพันธ์ของพวกเขาทุกคนจะคิดสองครั้งหากพวกเขาต้องการกําหนดเป้าหมายเซียงดาวตอนนี้
ผู้ช่วยที่เชื่อถือได้และผู้ที่มีความสัมพันธ์โดยตรงกับนายกเทศมนตรีต่างกัน
ความแตกต่างเป็นอย่างมาก!
ดงซูบินนั่งลงและรู้สึกไม่สบายใจกับการกระทําของ ฮซินเยียนพี่ฮ คุณไม่จําเป็นต้องดูแลผมดีขนาดนั้นก็ได้ครับ น้ําเพียงสองแก้วก็เพียงพอแล้วครับ ผมจะหยุดมาที่นี่ถ้าคุณยังทํากับผมแบบนี้”
ฮซินเยียนพูดติดตลก “ในฐานะเลขานุการ เราต้องรับใช้ผู้นําของเรา และสมาชิกในครอบครัวของผู้นําก็เช่นเดียวกัน คุณและนายกเทศมนตรีเสี่ยวกําลังจะแต่งงานเร็ว ๆ นี้ และฉันต้องใช้โอกาสนี้เพื่อเอาใจคณในตอนนี้”
ดงซูบินตอบอย่างช่วยไม่ได้ “คุณล้อเล่นกับผมเหรอ”
“ฮ่าฮ่า… โอ้ นายกเทศมนตรีเพิ่งกลับจากการประชุมและอยู่ในห้องทํางานของเธอ”
“ไม่เป็นอะไร ผมจะเข้าไปคุยใหม่”
แม้ว่าฮซินเยียนต้องการส่งเสริมความสัมพันธ์ที่ดีกับ ดงซูบินแต่เธอก็เป็นผู้หญิง ไม่เป็นไร เมื่อเธอไม่รู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขา กับนายกเทศมนตรีเสียวแต่หลังจากที่รู้เรื่องนี้แล้ว เธอไม่กล้าที่จะอยู่ในสํานักงานเดียวกันกับดงซูบินคนเดียวนานเกินไป เนื่องจากนายกเทศมนตรีเสียวอาจรู้สึกอิจฉา สถานะของเขาเปลี่ยนไปแล้ว และเธอต้องสังเกตการกระทําของเธอที่มีต่อเขา
ที่ทําการนายกเทศมนตรี
ดงซูบินเปิดประตูและเข้าไป ทุกคนรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขาและเขาไม่จําเป็นต้องแสร้งทําเป็นเคาะประตู
เสี่ยวหลานกําลังพิงกับขอบหน้าต่าง คิดอะไรอยู่ “ฮะฮะ…คุณอยู่นี่”
ดงซูบินพยักหน้า “…ใช่.”
เสี่ยวหลานยืนขึ้นและยิ้ม “ทําไมมองฉันแบบนี้? เอ๊ะ? อย่ามองฉันแบบนั้น”
ดงซูบินคิดว่าเขาสามารถเลี้ยงทุกอย่างเพื่อเสียวหลานแต่ไม่เคยคาดหวังให้เธอ ทําเช่นเดียวกัน นี่เป็นเพราะพี่สาวเสี่ยว ไม่เคยแสดงอารมณ์ของเธอบนใบหน้าของเธอ และเขาไม่สามารถบอกอะไรมากมายจากการแสดงออกของเธอ แต่เหตุการณ์นี้บอกเขาว่าเธอเต็มใจทําทุกอย่างเพื่อเขาเช่นกัน เธอเต็มใจที่จะใช้อาชีพและชื่อเสียง เพื่อปกป้องเขา
ดงซูบินเดินไปกอดเธอ “คุณจะบอกสิ่งเหล่านี้กับคนอื่นได้อย่างไร? คุณ… อาชีพของคุณจะได้รับผลกระทบถ้าใครรู้ว่าคุณโกหก ผมจะรู้สึกผิดมากถ้ามันเกิดขึ้น”
เสี่ยวหลานหัวเราะคิกคักขณะที่เธอผลักเขา “ก็ได้ ก็ได้… หยุดพูดเรื่องพวกนี้สัก
“ขอผมกอดคุณอีกสักพักนะครับ” ดงซูบินโอบแขนรอบเอวของเธอ”… ขอบคุณ”
“ทั้งมณฑลรู้ว่าเรากําาลังคบกันอยู่ และคุณไม่จําเป็นต้องสุภาพกับฉันมากนัก”
“นี่เป็นความผิดของผม ชื่อเสียงของคุณถูกทําลายไปหมด และผม…”
“ไม่เป็นไร. เราต่างก็โสดและไม่ได้อยู่ด้วยกัน เราใช้เวลาร่วมกันเพียงคืนเดียวและไม่มีใครจะเอะอะกับมันมากนัก”เสี่ยวหลาน ยิ้มและกอดกลับ”เป็นคุณตั้งหากที่ฉันเป็น ห่วง เราได้เปิดเผยความสัมพันธ์ของเราแล้ว และฉันเกรงว่าเลขาธิการเซียงจะใช้ “ผลประโยชน์ทับซ้อน” นี้เป็นข้ออ้างในการสร้างปัญหาให้กับสํานักงานส่งเสริมการลงทุน”
พวกเขาไม่เคยเปิดเผยความสัมพันธ์ของพวกเขาเลย ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเหตุผลนี้
แม้ว่าพวกเขาจะเพิ่งออกเดทและไม่ได้แต่งงาน แต่ก็ยังถือว่าเป็นผลประโยชน์ทับซ้อน คงจะดีถ้าไม่มีใครบ่นและ ดงซูบินสามารถทํางานต่อที่สํานักงานส่งเสริมการลงทนได้ เธอสามารถยังคงเป็นนายกเทศมนตรีต่อไป แต่ถ้าใครมีอํานาจเข้าไปยุ่ง ความสัมพันธ์ของพวกเขา จะกลายเป็นปัญหา
เมื่อกล่าวถึงเซียงดาว แล้ว ดงซูบินก็โกรธจัด “ผมได้เปลี่ยนหน่วยงานและเซียงดาวต้องการแทนที่ผมด้วยคนของเขาเพื่อรับเครดิต! ไอ้แก่นี่มันเกินไปแล้ว! ผมจะชําระแค้นนี้กับเขาไม่ช้าก็เร็ว!”
เสี่ยวหลานหัวเราะ “เลขาเซียงไม่ได้จัดงานง่ายขนาดนั้น”
“คุณยังช่วยเขาอยู่เหรอ? ดี. เขาไม่ได้ใจแคบเหมือนฉัน!” ดงซูบินตอบอย่างโกรธเคือง “เขาเพิกเฉยต่อฉันเมื่อฉันช่วยให้เขาได้รับเครดิตและพยายามทําให้ฉันรู้สึกแย่ เมื่อมีอะไรเกิดขึ้น เขาทําสิ่งนี้ได้อย่างไร? ไอ้แก่! ทุกคนสามารถบอกได้ว่าสิ่งนี้ไม่เกี่ยวข้องกับฉัน และพวกเขายังคงพยายามตั้งค่าลายนิ้วมือของฉันสาปแช่ง!”
“โอ้ ฉันยังไม่ได้ถามคุณเลย เหตุการณ์นี้…มีคนพยายามใส่ร้ายคุณหรือเปล่า”
ดงซูบินหยุดชั่วคราวสักครู่ “ไม่, หลี่หงน่าจะเกิดอุบัติเหตุ ถ้าไม่อย่างนั้นทําไมคนๆนั้นถึงผลักเธอไปที่ถนน? จะมีพยานและพวกเขาจะใส่ร้ายฉันได้อย่างไร? พบลายนิ้วมือของฉันบนกระเป๋าของเธอเพราะฉันแอบเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของหลิวดาฟาเพื่อค้นหาหลักฐานการต่อต้านเขา ผมสัมผัสได้เกือบทุกอย่างในบ้านของเขา และหลี่หงก็ถือกระเป๋าใบนั้นพร้อมกับภาพพิมพ์ของผม อื่ม… แม้ว่าเธอจะถือกระเป๋าใบอื่น แต่รอยพิมพ์ลายนิ้วมือของผมก็ยังพบอยู่”
เสี่ยวหลานมองไปที่ ดงซูบินและยิ้ม “คุณไปที่บ้านของเขาเพื่อค้นหาหลักฐาน? ตอนนี้คุณได้เรียนรู้อะไรไปบ้างแล้ว”
“…ใช่.”
แต่ ดงซูบินไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่ทําเช่นนี้อีก เขาได้เรียนรู้จากเหตุการณ์นี้ว่าเขาต้องสวมถุงมือเพื่อป้องกันรอยเปื้อน
พวกเขาคุยกันสักสองสามนาที่เกี่ยวกับเหตุการณ์นี้
เสี่ยวหลานค่อยๆผลัก ดงซูบินออกไป “ไม่เป็นอะไร. ฉันเหงื่อออกเยอะมากไม่ เหมาะที่จะกอดกันหรอก”
“อีกนิดเดียวเท่านั้น”
ดงซูบินปฏิเสธที่จะปล่อยและกอดเธอต่อไป โชคดีที่เสี่ยวหลานกลับมาทันเวลา และใช้ชื่อเสียงของเธอเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขา หากไม่เป็นเช่นนั้น เขาอาจถูกตั้งข้อหาและตกงาน เขารู้สึกขอบคุณเธอมาก และความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอก็เพิ่มมากขึ้น
“พอไหม? เกินสิบนาทีแล้ว”
“ผมกอดคุณได้ทั้งชีวิต”
“คุณ… ฮะฮะ…”
