EP 511 หาความสามารถใหม่
ในวันจันทร์
ในช่วงเช้า
แม่ของฉันกลับไปสอนในเมือง พี่สาวเสี่ยวไปทํางานแล้ว จูหยวนก็กลับไปปักกิ่ง พี่สาวหยูก็เข้าร่วมการประชุมผู้ปกครองของโรงเรียนเซียวเซียว ตอนนี้เหลือเพียงดงซูบินเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ในบ้าน และก็เบื่อมากเมื่อดงซูบินเปิดมือถือขึ้นก็ไม่รู้จะโทรหาใคร ดงซูบินขี้เกียจมาก ดงซูบินต้องดูทีวีโดยยกขาของครอบครัวขึ้น เขาอยู่เฉยๆหลังเลิกงาน แต่การไม่มีอะไรทําเป็นเรื่องน่ารําคาญ
แต่เขากําลังจะได้รับการเลื่อนตําแหน่ง และเขาก็จริงจังกับเรื่องนี้เอามากๆ
วันนี้ฉันเองก็ไม่รู้จะไปไหนดี พี่สาวเสี่ยวก็ยังไม่ได้รับจดหมายจากส่วนกลาง อย่างงั้นฉันก็ควรจะต้องศึกษาเพิ่มเติมเพื่อพัฒนาตัวเองแล้ว
มาลองอีกครั้ง!
แค่ทําอย่างนั้นดงซุบินหยิบพจนานุกรมภาษาอังกฤษ-จีนขึ้นมาแล้วเอนกายลงบนโซฟา
ในอดีตดงซูบินถูกอุปาทานและรู้เพียงว่าเขาสามารถใช้พลังย้อนเวลาได้ แต่หลังจากการค้นพบพลังใหม่โดยบังเอิญดงซูบินก็พบเมนูและคําสั่ง 2 คําสั่ง อย่างแรกคือการสอบถามเวลาที่เหลือและอย่างหลังคือ หยุดเวลาทั้งหมดในโลก ดังนั้น ดงซูบินจึงคิดบางอย่างขึ้นมาได้ เมื่อสามารถมีสามคําสั่งได้ทําไมมันจะไม่มีคําสั่งที่สี่ห้าหรือหกได้กันล่ะ? ฉันมีเวลามากกว่าทุกคนในโลกหนึ่งนาทีทุกวัน บางทีอาจมีวิธีอื่นๆ ที่จะใช้มันมันน่าจะมีวิธีอื่นที่ทําได้มากว่าย้อนเวลาและหยุดเวลา
นี่คืองานใหญ่และสําคัญที่สุดของ ดงซูบินและแน่นอนว่าเขาต้องการศึกษาอย่างละเอียดถี่ถ้วน
หลังจากรู้เช่นนั้น ดงซูบินก็ดูตื่นเต้น เขาไม่ได้สนใจพจนานุกรมภาษาอังกฤษอีกเลย เพราะเรื่องพวกนี้มันน่าเบื่อเกินไป ถึงแม้การที่เขาเสียตําแหน่งหัวหน้าสํานักงานส่งเสริมการลงทุนไปจะทําให้เขาได้พักก็ตามที่แต่ดงซูบินจะไม่ปล่อยเวลาให้สูญค่าเขาจะใช้มันเพื่อเตรียมความพร้อมกับตําแหน่งใหม่ที่กําลังจะมาถึงในอนาคต อย่างอื่นสิ่งที่ดงซูบินหวังนั้นไม่ใช่แค่ตําแหน่งหัวหน้าสํานักงานเพียงเท่านั้น แต่เขายังมีเป้าหมายที่สูงกว่านั้นเพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้. , แน่นอนมันยิ่งทําให้จิตวิญญาณแห่งความทะเยอทะยานของดงซูบินนั้นร้อนแรงขึ้นด้วย
เริ่มกันเลย.
ครั้งนี้เป็นเรื่องดี
ด้วยเวลามากมาย ดงซบินไม่ได้เลือกค่าราวกับว่าพวกมันได้รับการคัดเลือกเหมือนครั้งที่แล้ว แต่เขาวางแผนที่จะอ่านพจนานุกรมทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบพยายามจะไม่พลาดทุกคํา
อันที่แล้วใกล้เสร็จแล้ว คราวนี้กลับหัว!
เริ่มต้นด้วยคําที่ขึ้นต้นด้วย ซี!
กระดูก..กระดูกขากรรไกร…
เวลาผ่านไปบ่ายโมง…
สามโมง…
ห้าโมงเย็น…
ดงซูบินค่อยพูดไปที่ละค่าอย่างช้าๆ
อันที่จริงดงซูบินชัดเจนในเรื่องนี้มาตลอด เช่นเดียวกับพลังที่เขาค้นพบในตอนต้น ดงซูบินสามารถย้อนเวลากลับไปได้โดยการท่องคําว่า “ย้อนกลับ” อย่างเงียบๆ สิ่งนี้ผ่านหลายสิ่งหลายอย่าง ทดลองโดยเขาพูดอย่างจริงจรั้ง ค่าสั่งเป็นเพียงเครื่องมือในการช่วยให้เขาค้นพบพลังใหม่แม้ว่าเขาจะไม่ออกเสียงคําเช่นคําว่า “ย้อนกลับ” ในภาษาอังกฤษ แต่เขาก็คิดว่าคําเหล่านี้ต้องมีความนัยสําคัญบางอย่าง คําแนะนําสามารถดําเนินการได้อย่างราบรื่น ดังนั้นจึงไม่น่าจะ ใช้ ภาษาอังกฤษหรือภาษาจีนไม่สําคัญ สําคัญอยู่ที่การคิดของเขานเวลานั้น
เขาคิดว่าเวลานั้นจะย้อนกลับมา แล้วเวลาก็ย้อนกลับมาจริงๆ
อย่างไรก็ตาม ชาวจีนเองก็มีข้อเสียอยู่บ้าง
เพราะดงซูบินคุ้นเคยกับภาษาจีนมาก เขาเองอยู่ประเทศจีนมานานกว่า 20 ปี สิ่งต่างๆ มันหยั่งรากลึกอยู่ที่นี้ หากเขาคิดโดยไม่รู้ตัวว่าคําว่า “ย้อนกลับ” เป็นคําสั่งให้ย้อนเวลา หากเขาพูดแบบลวกๆ ถ้าภาษาออกมา “ย้อนกลับ” ” ด้วยคําสองคํา เวลาอาจย้อนกลับโดยอัตโนมัติ เนื่องจากจิตใต้สํานึกของดงซูบิน นั้นต้องการให้มันเป็นเช่นนั้น ในสภาพเช่นนี้และจะ “วุ่นวาย” และไม่สะดวก ตอนนี้ดงซูบินพูดภาษาอังกฤษได้ ซึ่งทําให้เขามีจิตใต้สํานึกว่าเขาได้รับคําสั่งเป็นภาษาอังกฤษเท่านั้น และอาจทําให้ทุกอย่างเรียบง่ายขึ้น
ดังนั้น ดงซูบินจึงเริ่มมองหาคําที่เป็นคําประเภทคําสั่งใหม่ๆที่เป็นภาษาอังกฤษ เขากลัวว่ามันจะส่งผลต่อค่าสั่งในอนาคต ดังนั้นเขาจึงจําค่าเหล่านั้นได้ทั้งหมดเป็นภาษาอังกฤษ ยิ่งไปกว่านั้น ภาษาจีนยังซับซ้อนกว่าภาษาอังกฤษมาก สําหรับคําเดียวกัน ภาษาจีนอาจขยายความหมายได้สองหรือสามความหมายซึ่งแต่ละความหมายแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
สามทุม…
เที่ยงคืนผ่านไป…
วันหนึ่งผ่านไป สองวันผ่านไป
ดงซูบินนั้นไม่ได้ออกจากห้องเลยในช่วงสองวันที่ผ่านมา เขาถูกเปรียบเทียบกับพจนานุกรมภาษาอังกฤษ-จีนเล่มนี้ ในตอนเช้า เขาแทะมันทันทีที่เขาลืมตา และวางพจนานุกรมลงเมื่อเขาปิด ดวงตาของเขาในตอนเย็น
ในที่สุดในวันที่สาม ดงซูบินได้ค้นพบสิ่งใหม่
ในตอนเช้า เขาเอนตัวลงบนโซฟาตามปกติ เมื่อเขาอ่านคําย้อน คิ้วของเขาขมวดคิ้ว ดงซูบินรู้สึกผิดปกติในทันที ความรู้สึกนี้ค่อนข้างแปลก ดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้นเมื่อเขาให้ขและคําสั่งเท่านั้น แล้วมีความรู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อย ภาษาไม่ชัดเจน จําเป็นต้องอธิบายเป็นประโยคเดียว จริงๆคือ เขารู้สึก “ไหว” ในใจ
เกิดอะไรขึ้น?
มีบางคําใช้ได้ผลอย่างงั้นหรอ
ดงซูบินผงะไปครู่หนึ่งและมองไปรอบ ๆ เล็กน้อย แต่เขาไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ที่เห็นได้ชัด ไม่มีอะไรที่ไม่สอดคล้องกับก่อนหน้านี้
เมนู!
ดงซูบิน เรียกเมนูมาดู แล้วขมวดคิ้ว เหลือเวลาเหลือน้อยลงจริง ๆ !
วันนี้ ดงซูบินไม่ได้เสียเวลาที่สะสมและเวลาที่เหลืออยู่ที่สนามบินก็น่าจะเป็นศูนย์เช่นกัน นั่นคือเวลาที่เหลือสะสมอีกครั้งน่าจะเป็นทวีคูณของ 60 นาทีซึ่งเป็นจํานวนเต็ม แต่ตอนนี้เวลาที่เหลือ เพียงห้านาที สามสิบแปดวินาที และที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่าสําหรับดงซูบินนี้คือเวลาที่เหลืออยู่ยังคงลดลงเล็กน้อย ห้านาทีสามสิบเจ็ดวินาที ห้านาทีสามสิบหกวินาที…
นี่เหรอ?
ดงซูบินเข้าใจกระจ่างแล้วและรีบอ่าน ค่าว่า”ทบทวน”
เวลาที่เหลือไม่ลดลงอีกแล้ว และหยุดที่ห้านาที 35 วินาที!
เป็นคไว่าอะไไร!?
เราพบมัน? ?1
ดงซูบินตื่นเต้นมาก และมองความหมายย้อนกลับของคํานี้ในทันทีย้อนกลับ?
ความหมายของ ทบทวนเหมือนกับ b ไม่ใช่หรือ? อะไรคือความแตกต่าง? เวลาย้อนกลับ? ไม่รู้สึกอะไร?
ด้วยความสงสัย ดงซูบินยืนอยู่ข้างหน้าต่าง เปิดม่านเพื่อมองลงไปข้างล่าง และเห็นเด็กคนหนึ่งวิ่งออกมาจากทางเดิน เขาจึงนั่งสมาธิในทันที
ฉันใช้พลังพิเศษชนิดประเภมได้แล้ว!
หนึ่งวินาที สองวินาที สามวินาที เวลาที่เหลือเริ่มลดลงอย่างไม่รู้จบ แต่เด็กคนนั้นยังมีชีวิตอยู่และวิ่งจ๊อกกิ้ง และไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ในช่วงเวลาโดยรอบ!
Dong Xuebin พูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง และรีบปฏิเสธการเปิดเผย และเริ่มศึกษาบ่อยๆ แต่ต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะหาสาเหตุได้
คําสั่งนี้ไร้ประโยชน์? ไม่ มันจะไม่เป็นอย่างนั้นอย่างแน่นอน!
Dong Xuebin รู้ว่าคําสั่งนี้ต้องมีผลในทางใดทางหนึ่ง แต่มันก็ไม่ชัดเจนเท่า b-he และเขาไม่ได้สังเกตเห็นมันในขณะนี้!
ที่ไหน?
ความเคารพย้อนหลังคืออะไร?
